Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Καλάς. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Καλάς. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Δευτέρα 19 Απριλίου 2010
Σάββατο 13 Μαρτίου 2010
Ο Θανάσης Λερούνης ακόμα κρατείται από τους ισλαμιστές ταλιμπάν.
Χιλιάδες Πακιστανούς κάνουμε Έλληνες αλλά τίποτα για τον Θανάση Λερούνη.
Τουλάχιστον ας μη ξεχνάμε ότι ένας συμπατριώτης μας κρατείται ΟΜΗΡΟΣ και η Ελληνική κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα μέχρι στιγμής.
Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2009
Εκκληση για την απελευθέρωσή του απευθύνει ο Ελληνας εθελοντής Αθ. Λερούνης, ο οποίος απήχθη στις 8 Σεπτεμβρίου, από Ταλιμπάν.
Στην επιστολή του, που είναι γραμμένη στις 2 Οκτωβρίου, στην αγγλική γλώσσα και φέρει την ιδιόχειρη υπογραφή του, αναφέρει ότι η ζωή του βρίσκεται σε κίνδυνο και ζητά να γίνουν δεκτοί οι όροι που θέτουν οι απαγωγείς για την απελευθέρωσή του, δηλαδή η καταβολή λύτρων 20.000 δολαρίων και η απελευθέρωση τριών ηγετικών στελεχών των Ταλιμπάν από τις πακιστανικές αρχές.
«Εάν τα παραπάνω αιτήματα δεν υλοποιηθούν, με ενημέρωσε (ο διοικητής των Ταλιμπάν) ότι θα έχω μεγάλα προβλήματα και ότι η ζωή μου θα τεθεί σε κίνδυνο», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Σύμφωνα με την τοπική εφημερίδα "Chitral Times", η αντιπροσωπεία που διαπραγματεύεται την απελευθέρωση του Αθανάσιου Λερούνη με τους Ταλιμπάν, γύρισε με «άδεια χέρια».
Ωστόσο, μετέφερε τρία γράμματα του Έλληνα εθελοντή: ένα προς την πακιστανική κυβέρνηση, ένα προς τον Έλληνα πρεσβευτή στο Πακιστάν κι ένα προς τη μη κυβερνητική οργάνωση «Έλληνες Εθελοντές», με την οποία συνεργαζόταν ο Λερούνης, έως την απαγωγή του.
Η αποστολή είχε αναχωρήσει στα τέλη Σεπτεμβρίου, αλλά δεν κατάφερε να συναντήσει τελικά τους διοικητές των Ταλιμπάν, καθώς δεν βρισκόνταν στην περιοχή Νουριστάν (του Αφγανιστάν), όπου κρατείται όμηρος ο Έλληνας εθελοντής. Ωστόσο, αναμένεται να επιχειρήσει να επισκεφτεί την περιοχή για τρίτη φορά, προκειμένου να επιδιώξει νέα συνάντηση με τους απαγωγείς, αλλά παραμένει άγνωστο το πότε.
Σύμφωνα με την τοπική εφημερίδα, στις επιστολές του προς την οργάνωση των «Ελλήνων Εθελοντών» και προς την ελληνική πρεσβεία, ο Αθανάσιος Λερούνης, αναφέρει ότι είναι καλά στην υγεία του (σ.σ. τουλάχιστον έως την ημέρα που έγραψε το γράμμα) και ότι παραμένει με τους Ταλιμπάν, οι οποίοι τον ενημέρωσαν για τους όρους που θέτουν για την απελευθέρωσή του.
«Εργάστηκα ως εθελοντής στις κοιλάδες των Καλάς της περιοχής του Τσιτράλ, από το 1995, συμμετέχοντας σε εργασίες προς όφελος φτωχών Πακιστανών πολιτών, όπως κατασκευές σχολείων, συστημάτων ύδρευσης, κέντρων υποστήριξης μητέρων κ.α.» γράφει ο Αθανάσιος Λερούνης στην επιστολή του και συμπληρώνει ότι η πρεσβεία του Πακιστάν στην Ελλάδα είναι καλά ενημερωμένη για τις δραστηριότητες της οργάνωσης των «Ελλήνων Εθελοντών» στο Πακιστάν.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ-Nαυτεμπορική
«Εάν τα παραπάνω αιτήματα δεν υλοποιηθούν, με ενημέρωσε (ο διοικητής των Ταλιμπάν) ότι θα έχω μεγάλα προβλήματα και ότι η ζωή μου θα τεθεί σε κίνδυνο», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Σύμφωνα με την τοπική εφημερίδα "Chitral Times", η αντιπροσωπεία που διαπραγματεύεται την απελευθέρωση του Αθανάσιου Λερούνη με τους Ταλιμπάν, γύρισε με «άδεια χέρια».
Ωστόσο, μετέφερε τρία γράμματα του Έλληνα εθελοντή: ένα προς την πακιστανική κυβέρνηση, ένα προς τον Έλληνα πρεσβευτή στο Πακιστάν κι ένα προς τη μη κυβερνητική οργάνωση «Έλληνες Εθελοντές», με την οποία συνεργαζόταν ο Λερούνης, έως την απαγωγή του.
Η αποστολή είχε αναχωρήσει στα τέλη Σεπτεμβρίου, αλλά δεν κατάφερε να συναντήσει τελικά τους διοικητές των Ταλιμπάν, καθώς δεν βρισκόνταν στην περιοχή Νουριστάν (του Αφγανιστάν), όπου κρατείται όμηρος ο Έλληνας εθελοντής. Ωστόσο, αναμένεται να επιχειρήσει να επισκεφτεί την περιοχή για τρίτη φορά, προκειμένου να επιδιώξει νέα συνάντηση με τους απαγωγείς, αλλά παραμένει άγνωστο το πότε.
Σύμφωνα με την τοπική εφημερίδα, στις επιστολές του προς την οργάνωση των «Ελλήνων Εθελοντών» και προς την ελληνική πρεσβεία, ο Αθανάσιος Λερούνης, αναφέρει ότι είναι καλά στην υγεία του (σ.σ. τουλάχιστον έως την ημέρα που έγραψε το γράμμα) και ότι παραμένει με τους Ταλιμπάν, οι οποίοι τον ενημέρωσαν για τους όρους που θέτουν για την απελευθέρωσή του.
«Εργάστηκα ως εθελοντής στις κοιλάδες των Καλάς της περιοχής του Τσιτράλ, από το 1995, συμμετέχοντας σε εργασίες προς όφελος φτωχών Πακιστανών πολιτών, όπως κατασκευές σχολείων, συστημάτων ύδρευσης, κέντρων υποστήριξης μητέρων κ.α.» γράφει ο Αθανάσιος Λερούνης στην επιστολή του και συμπληρώνει ότι η πρεσβεία του Πακιστάν στην Ελλάδα είναι καλά ενημερωμένη για τις δραστηριότητες της οργάνωσης των «Ελλήνων Εθελοντών» στο Πακιστάν.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ-Nαυτεμπορική
Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2009
Θεσσαλονίκη: Οι "Έλληνες Εθελοντές" αγωνιούν για την τύχη του Θανάση Λερούνη
Το πρώτο του ταξίδι στο μακρινό Πακιστάν, ως τουρίστας, το 1994, έμελλε ν' αλλάξει για πάντα τη ζωή του. Σε μία από τις πόλεις που επισκέφθηκε, κάποιοι ντόπιοι τον παρότρυναν να πάει να γνωρίσει τα "ξαδέλφια του", τους Καλλάσα, που ζουν στο βορειοδυτικό Πακιστάν, στην οροσειρά του Ινδικού Καυκάσου, στα σύνορα με το Αφγανιστάν, σε μία περιοχή με υψόμετρο περίπου 2.500 μέτρων.
Η φυλή με τις πανάρχαιες παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα, που τα μέλη της δηλώνουν ότι τα έχουν διατηρήσει ως απόγονοι στρατιωτών του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τον δέχτηκε με πολύ αγάπη. Όταν ρώτησε τους δημογέροντες τι θα ήθελαν από την Ελλάδα, το μόνο που του ζήτησαν ήταν ένα σχολείο.
Ο λόγος, για τον εκπαιδευτικό Θανάση Λερούνη, που σίγουρα όλοι θα θυμόμαστε για τον αγώνα που έδωσε, επιστρέφοντας τότε στην Ελλάδα, μέσω της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ, να κινητοποιήσει την κοινή γνώμη, ώστε να γίνει πραγματικότητα το όνειρο αυτών των ανθρώπων, που ακόμη και σήμερα ζουν σε αντίξοες συνθήκες.
"Όργωσε", στην κυριολεξία, όλη την Ελλάδα μ' ένα βαλιτσάκι, με προτζέκτορα και σλάιντς, από το μαγικό ταξίδι. Μπήκε σε σχολεία, πήγε σε φορείς, μίλησε στις καρδιές των απλών Ελλήνων, έχοντας συνειδητοποιήσει ότι, η προσφορά της Ελλάδας προς τους Καλλάσα είναι προσφορά προς τον παγκόσμιο πολιτισμό, ένα πολύτιμο κομμάτι του οποίου είναι οι ίδιοι.
Το έργο που επιτελεί η οργάνωση ΜΚΟ "Έλληνες Εθελοντές", της οποίας προεδρεύει ο κ. Λερούνης, σίγουρα τιμά την πατρίδα μας. Από το 1995, η οργάνωση, που ξεκίνησε ως μια ομάδα "Φίλων των Καλάς", υπό την αιγίδα της εκπαιδευτικής κοινότητας (ΟΛΜΕ-ΔΟΕ), έχει πραγματοποιήσει στην περιοχή έργα κοινής ωφέλειας, με πόρους που εξασφαλίζει από τις εθελοντικές δραστηριότητες των μελών, φίλων και συνεργατών της, καθώς και από χορηγίες διαφόρων φορέων, συλλόγων, οργανισμών, δήμων κ.ά.
Από το 2001, ο κύριος χορηγός των έργων είναι η "HELLENIC AID", του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών. Ένα έργο, που εκτιμήθηκε όχι μόνο από τους ίδιους τους Καλάς, αλλά και τις Πακιστανικές Αρχές.
"Φέρτε πίσω τον Ατανάση μας…"
Έχουν περάσει δέκα μέρες από τότε που ο Έλληνας εθελοντής Αθανάσιος Λερούνης απήχθη ενώ βρισκόταν στο "ΚΑΛΛΑΣΑΝΤΟΥΡ", το Πολιτιστικό Κέντρο των Καλλάσα, που δημιούργησαν οι "Έλληνες Εθελοντές", στην κοιλάδα Μπουμπουρέτ.
"Ήταν συγκλονιστική και απρόσμενη η είδηση τα ξημερώματα της Τρίτης, 8 Σεπτεμβρίου, ότι ομάδα πολυάριθμων μασκοφόρων εισήλθε βίαια στο Πολιτιστικό Κέντρο των Καλλάσα, μετά από ξυλοδαρμό και εξουδετέρωση των αστυνομικών που φρουρούσαν το κτίριο", αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, από το Βόλο, η δικηγόρος Ελένη Κουτσουβέλη, αντιπρόεδρος της ΜΚΟ "Έλληνες Εθελοντές".
"Ένας αστυνομικός της φρουράς υπέστη ανακοπή και πέθανε αμέσως. Οι εισβολείς απήγαγαν τον Αθανάσιο Λερούνη προς άγνωστη κατεύθυνση στα βουνά του Ινδοκαυκάσου. Μαζί του απήχθη και Καλλάσα δάσκαλος, ο οποίος σύντομα αφέθη, δεμένος χειροπόδαρα. Αμέσως, ειδοποιήθηκε η ελληνική πρεσβεία στο Ισλαμαμπάντ, που έκανε τις αρμόδιες κινήσεις έγκαιρα και άμεσα, όπως και οι αρμόδιες Αρχές του Πακιστάν. Στην Ελλάδα ενεργοποιήθηκαν άμεσα το υπουργείο Εξωτερικών και η πακιστανική πρεσβεία", επισημαίνει.
Άμεση ήταν και η κινητοποίηση των ίδιων των Καλλάσα, που σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, έχουν συγκροτήσει επιτροπή για να πάει στο Νουριστάν, επαρχία του Αφγανιστάν, για να βρει σύνδεσμο με τους απαγωγείς. Είναι το μόνο που γνωρίζουν, άλλωστε, οι ίδιοι από δημοσιεύματα του τοπικού πακιστανικού Τύπου.
Ο πακιστανικός Τύπος αναφέρεται, επίσης, στις έντονες διαμαρτυρίες των κατοίκων και των τριών κοιλάδων, όπου διαμένουν οι Καλλάσα και στη μεγάλη, για τα χρονικά της πόλης του Τσιτράλ, διαδήλωση. Με πανό, Καλλάσα και μουσουλμάνοι, που αδιακρίτως απολαμβάνουν την ελληνική βοήθεια, ζητούσαν την απελευθέρωση του Αθανάσιου Λερούνη, για τον οποίο μιλούν με συγκινητικά λόγια, όπως και για το έργο των "Ελλήνων Εθελοντών". Ενδεικτική της αγάπης αυτής είναι η έκκληση μιας Καλλάσα μαθήτριας, που φώναζε: "Φέρτε πίσω τον Ατανάση μας….".
"Ο Θανάσης είναι άνθρωπος χαμηλών τόνων, μετριοπαθής, ένας εθελοντής, που πιστεύει στο αξίωμα "προσφορά χωρίς αντάλλαγμα", που ο ίδιος έχει κάνει πράξη ζωής. Πάντα, μας λέει ότι πρέπει να διατηρούμε χαμηλούς τόνους, κάτι που τηρούμε όλοι μας, αφού ό,τι κάνουμε είναι έργο καρδιάς", σημειώνει η κα Κουτσουβέλη, η οποία συνόδευσε το 1995 τον κ. Λερούνη στο πρώτο οργανωμένο ταξίδι στους Καλάς και συνεχίζει να πηγαίνει μέχρι σήμερα.
Και συνεχίζει: "Από το 2001 ζει μόνος του, για μεγάλα χρονικά διαστήματα, κοντά στους Καλλάσα, με νόμιμη εκπαιδευτική άδεια από το υπουργείο Παιδείας, ώστε να επιβλέπει τη σωστή εκτέλεση των έργων μας, πάντα με υπόδειξη των δημογερόντων της φυλής και σε συνεννόηση με τις πακιστανικές Αρχές. Τονίζοντας την ιδιαίτερα μεγάλη θλίψη μας για τον θάνατο του φρουρού Zafar Ahmad, εκφράζουμε την αγωνία μας και απευθυνόμαστε, μαζί με την οικογένεια του κ. Λερούνη, σε όλους, με την παράκληση να συνδράμουν, ανάλογα με τις δυνατότητές τους, στην ανεύρεσή του".
Όσοι έχουν επισκεφθεί την περιοχή, θα έχουν δει την ασκητική ζωή του Θανάση κοντά σ' αυτούς τους ανθρώπους, που διαβιώνουν σε συνθήκες δύσκολες και αντίξοες, σημειώνει η κα Κουτσουβέλη.
"Αυτός, άλλωστε, είναι ο στόχος που μας ένωσε: να τούς προσφέρουμε, με τις μικρές δυνάμεις μας, ό,τι μπορούμε, καλυτερεύοντας τη ζωή τους. Αρκεί να σας αναφέρω ότι, η παιδική θνησιμότητα στην περιοχή είναι μεγάλη και τα χαμόγελα των παιδιών 'αυλακώνουν' ρυτίδες, λόγω της αβιταμίνωσης. Θέλουμε να κάνουμε το καλύτερο, ώστε να διατηρήσουν τα ήθη, τα έθιμα και τις παραδόσεις τους, χωρίς να επεμβαίνουμε", τονίζει.
Αξιόλογο το έργο των "Ελλήνων Εθελοντών"
Για τα έργα που κατασκευάζουν οι " Έλληνες Εθελοντές", (έτος ίδρυσης 1999), Αρχές του Πακιστάν και ξένοι επισκέπτες, που έχουν φθάσει μέχρι εκεί (σ.σ. η περιοχή αποτελεί τουριστικό πόλος έλξης), έχουν εκφραστεί με εξαιρετικά θετικά λόγια στον τοπικό και διεθνή Τύπο.
"Τα μέλη και οι συνεργάτες της οργάνωσής μας επισκεπτόμαστε κάθε χρόνο τις κοιλάδες, χαράδρες των Καλλάσα, για τις ανάγκες υλοποίησης των έργων. Τα τελευταία δύο χρόνια επικεντρωνόμαστε στην αξιοποίηση των τμημάτων του ΚΑΛΛΑΣΑΝΤΟΥΡ, πολιτιστικό κέντρο των Καλλάσα πολλαπλών χρήσεων. Γι' αυτό, ο πρόεδρος της οργάνωσής μας, εκπαιδευτικός της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, Αθανάσιος Λερούνης διαμένει στις κοιλάδες των Καλλάσα για μεγάλα χρονικά διαστήματα και συνεργάζεται με τους γέροντες της φυλής και Καλλάσα δασκάλους για την καταγραφή της μοναδικής Καλλασικής παράδοσης στην Καλλασική γλώσσα".
Μέχρι σήμερα, η οργάνωση έχει υλοποιήσει 25 προγράμματα ανθρωπιστικής βοήθειας, με μοναδικό γνώμονα τη φιλία, την αλληλεγγύη, την επικοινωνία και τη συνεργασία των λαών. Τα έργα που κατασκευάζονται είναι σχολεία, δεξαμενές πόσιμου νερού και συστήματα ύδρευσης οικισμών. Προσπαθούν, σε συνεργασία με τους Γιατρούς του Κόσμου, ώστε οι αποστολές τους να συνοδεύονται από Έλληνες γιατρούς που παρέχουν δωρεάν υπηρεσίες και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στους κατοίκους των κοιλάδων.
Το Πολιτιστικό Κέντρο των Καλλάσα (στη γλώσσα τους, Καλλάσα Ντουρ, που σημαίνει το σπίτι των Καλλάσα ) ολοκληρώθηκε το 2004. Το Ίδρυμα αυτό της φυλής των Καλλάσα έχει σκοπό τη βελτίωση των συνθηκών υγιεινής και εκπαίδευσης των κατοίκων των κοιλάδων, καθώς και τη μελέτη και στήριξη της μοναδικής παράδοσής τους. Θα μελετά και θα δίνει λύσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι της περιοχής, αναλαμβάνοντας την κατασκευή κοινωφελών έργων.
Στα 2.000 τετρ. μέτρα της επιφάνειάς του περιλαμβάνει μουσείο, σταθμό πρώτων βοηθειών, οικοτροφείο, Σχολείο Καλλασικής Παράδοσης, αίθουσες Σεμιναρίων Τεχνολογικής και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης (Υδραυλικών, Δομικών, Ξυλουργών, Ξυλογλυπτών κ.λπ.), Κέντρο Μελέτης και Έρευνας της Παράδοσης. Στη βιβλιοθήκη που έχουν οργανώσει, έχουν συγκεντρώσει πολλά βιβλία, στα αγγλικά, γαλλικά και άλλες γλώσσες, που αφορούν τους Καλλάσα, με στόχο να αξιοποιηθούν από ερευνητές.
Παράλληλα, οργανώνουν ομιλίες και εκδηλώσεις για τη χώρα του Πακιστάν, τους Καλλάσα και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα μέλη της φυλής αυτής, προωθούν τα προγράμματα των "οικονομικών υιοθεσιών" και των υποτροφιών για τη βελτίωση της εκπαίδευσης των μαθητών των Καλλάσα., εφοδιάζουν τα σχολεία με θερμάστρες, θρανία, γραφική ύλη κ.λπ.
Οι "Έλληνες Εθελοντές" δεν έχουν επαγγελματικά στελέχη. Όσοι συμμετέχουν στις αποστολές τους εργάζονται εθελοντικά, αναλαμβάνοντας οι ίδιοι τα έξοδα μεταφοράς, διαμονής και διατροφής τους.
Με τον τρόπο αυτό, όλα τα χρήματα που συγκεντρώνουν, ξοδεύονται αποκλειστικά και μόνο για τα κοινωφελή έργα που κατασκευάζουν στην περιοχή των Καλλάσα.
Λίγα λόγια για τους Καλλάσα
Η ιδιαίτερη προσφορά των φυλών αυτών στην παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά είναι το ότι έφεραν μέχρι τις μέρες μας ζωντανό έναν αρχαίο τρόπο ζωής, αναλλοίωτες πίστεις και δοξασίες, πανάρχαια ήθη, έθιμα και τελετές, που γυρίζουν το ρολόι του χρόνου χιλιάδες χρόνια πίσω, μπροστά στα έκπληκτα μάτια του σημερινού επισκέπτη τους.
Μία από τις φυλές αυτές είναι και η φυλή των Καλλάσα. Τα περίπου 4.000 μέλη της ζουν σε 30 μικρούς οικισμούς, κτισμένους σε τρεις στενές απομονωμένες κοιλάδες της οροσειράς του Ινδικού Καυκάσου στο βορειοδυτικό Πακιστάν και σε υψόμετρο 2.000 - 2.500μ. Οι κοιλάδες αυτές είναι γνωστές ως οι κοιλάδες των Καλλάσα και διοικητικά ανήκουν στην περιφέρεια του Τσιτράλ.
Η μεγαλύτερη και η πιο εντυπωσιακή είναι η κοιλάδα Μπουμπουρέτ, που απέχει 36 χιλιόμετρα από το Τσιτράλ. Η κοιλάδα Μπιρίρ είναι η νοτιότερη, απέχει από το Τσιτράλ 34 χλμ και είναι προσιτή μέσω του χωριού Αγιούν, ενώ η κοιλάδα Ρουμπούρ απέχει 32 χλμ από το Τσιτράλ.
Το κλίμα στις κοιλάδες είναι αλπικό. Τα σπίτια των Καλλάσα είναι κατασκευασμένα από πέτρα και λαξευμένους κορμούς δένδρων σε απότομες πλαγιές, συχνά δε είναι και διώροφα. Οι κάτοικοι της περιοχής είναι γνωστοί σαν Καφίρ Καλλάσα, ή "αυτοί που φορούν μαύρες ρόμπες".
Ανήκουν σε αρχέγονες, παγανιστικές φυλές, των οποίων η προέλευση δεν έχει διακριβωθεί. Λέγεται ότι, ο Μέγας Αλέξανδρος διέσχισε την περιοχή, το 327 π.Χ. και κάποιοι στρατιώτες από τις λεγεώνες του που εγκαταστάθηκαν εκεί, θεωρούνται οι προγεννήτορες των Καλλάσα.
Βιβλία αφιερωμένα στους Καλλάσα, αλλά και έντυπα του Πακιστανικού Οργανισμού Τουρισμού δεν παραλείπουν να αναφερθούν στη θρυλική αυτή καταγωγή τους.
Οι Καλλάσα τιμούν την πολιτιστική κληρονομιά που τούς άφησαν οι πρόγονοί τους και δεν ξεχνούν την πλούσια παράδοσή τους, τα ήθη, τα έθιμα, τη γλώσσα, τη θρησκεία, τις ιστορίες, τα τραγούδια, τους χορούς, τις τελετές και τις μεγάλες γιορτές τους.
Οι άνδρες Καλλάσα ξεχωρίζουν από τους μη Καλλάσα από τα φτερά που κοσμούν τα μάλλινα τσιτραλιώτικα καπέλα τους. Το παραδοσιακό ένδυμα που φορούν στις γιορτές τους είναι βαμβακερό ή μάλλινο, κεντημένο με πολύχρωμα σχέδια. Φορούν, επίσης, μάλλινες ζώνες και τα παπούτσια τους είναι συχνά από δέρμα κατσίκας, διακοσμημένα με μάλλινες κλωστές ή δερμάτινα λουριά.
Οι γυναίκες φορούν μάλλινους χειροποίητους χιτώνες από βαμβάκι ή μαλλί το χειμώνα.
Φορούν ενδιαφέροντα καλύμματα κεφαλής (ζυγίζουν 2 με 3 κιλά), υφασμένα με μαύρο μαλλί και διακοσμημένα με κοχύλια, χάντρες και κουμπιά. Η κορυφή τους στεφανώνεται από μια πολύχρωμη φούντα.
Κύρια ενασχόληση των Καλλάσα είναι η γεωργία και η κτηνοτροφία.
αναδημοσίευση από το 9.84
ευχαριστώ τον Μενέλαο που μου υπέδειξε το άρθρο.
Η φυλή με τις πανάρχαιες παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα, που τα μέλη της δηλώνουν ότι τα έχουν διατηρήσει ως απόγονοι στρατιωτών του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τον δέχτηκε με πολύ αγάπη. Όταν ρώτησε τους δημογέροντες τι θα ήθελαν από την Ελλάδα, το μόνο που του ζήτησαν ήταν ένα σχολείο.
Ο λόγος, για τον εκπαιδευτικό Θανάση Λερούνη, που σίγουρα όλοι θα θυμόμαστε για τον αγώνα που έδωσε, επιστρέφοντας τότε στην Ελλάδα, μέσω της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ, να κινητοποιήσει την κοινή γνώμη, ώστε να γίνει πραγματικότητα το όνειρο αυτών των ανθρώπων, που ακόμη και σήμερα ζουν σε αντίξοες συνθήκες.
"Όργωσε", στην κυριολεξία, όλη την Ελλάδα μ' ένα βαλιτσάκι, με προτζέκτορα και σλάιντς, από το μαγικό ταξίδι. Μπήκε σε σχολεία, πήγε σε φορείς, μίλησε στις καρδιές των απλών Ελλήνων, έχοντας συνειδητοποιήσει ότι, η προσφορά της Ελλάδας προς τους Καλλάσα είναι προσφορά προς τον παγκόσμιο πολιτισμό, ένα πολύτιμο κομμάτι του οποίου είναι οι ίδιοι.
Το έργο που επιτελεί η οργάνωση ΜΚΟ "Έλληνες Εθελοντές", της οποίας προεδρεύει ο κ. Λερούνης, σίγουρα τιμά την πατρίδα μας. Από το 1995, η οργάνωση, που ξεκίνησε ως μια ομάδα "Φίλων των Καλάς", υπό την αιγίδα της εκπαιδευτικής κοινότητας (ΟΛΜΕ-ΔΟΕ), έχει πραγματοποιήσει στην περιοχή έργα κοινής ωφέλειας, με πόρους που εξασφαλίζει από τις εθελοντικές δραστηριότητες των μελών, φίλων και συνεργατών της, καθώς και από χορηγίες διαφόρων φορέων, συλλόγων, οργανισμών, δήμων κ.ά.
Από το 2001, ο κύριος χορηγός των έργων είναι η "HELLENIC AID", του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών. Ένα έργο, που εκτιμήθηκε όχι μόνο από τους ίδιους τους Καλάς, αλλά και τις Πακιστανικές Αρχές.
"Φέρτε πίσω τον Ατανάση μας…"
Έχουν περάσει δέκα μέρες από τότε που ο Έλληνας εθελοντής Αθανάσιος Λερούνης απήχθη ενώ βρισκόταν στο "ΚΑΛΛΑΣΑΝΤΟΥΡ", το Πολιτιστικό Κέντρο των Καλλάσα, που δημιούργησαν οι "Έλληνες Εθελοντές", στην κοιλάδα Μπουμπουρέτ.
"Ήταν συγκλονιστική και απρόσμενη η είδηση τα ξημερώματα της Τρίτης, 8 Σεπτεμβρίου, ότι ομάδα πολυάριθμων μασκοφόρων εισήλθε βίαια στο Πολιτιστικό Κέντρο των Καλλάσα, μετά από ξυλοδαρμό και εξουδετέρωση των αστυνομικών που φρουρούσαν το κτίριο", αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, από το Βόλο, η δικηγόρος Ελένη Κουτσουβέλη, αντιπρόεδρος της ΜΚΟ "Έλληνες Εθελοντές".
"Ένας αστυνομικός της φρουράς υπέστη ανακοπή και πέθανε αμέσως. Οι εισβολείς απήγαγαν τον Αθανάσιο Λερούνη προς άγνωστη κατεύθυνση στα βουνά του Ινδοκαυκάσου. Μαζί του απήχθη και Καλλάσα δάσκαλος, ο οποίος σύντομα αφέθη, δεμένος χειροπόδαρα. Αμέσως, ειδοποιήθηκε η ελληνική πρεσβεία στο Ισλαμαμπάντ, που έκανε τις αρμόδιες κινήσεις έγκαιρα και άμεσα, όπως και οι αρμόδιες Αρχές του Πακιστάν. Στην Ελλάδα ενεργοποιήθηκαν άμεσα το υπουργείο Εξωτερικών και η πακιστανική πρεσβεία", επισημαίνει.
Άμεση ήταν και η κινητοποίηση των ίδιων των Καλλάσα, που σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, έχουν συγκροτήσει επιτροπή για να πάει στο Νουριστάν, επαρχία του Αφγανιστάν, για να βρει σύνδεσμο με τους απαγωγείς. Είναι το μόνο που γνωρίζουν, άλλωστε, οι ίδιοι από δημοσιεύματα του τοπικού πακιστανικού Τύπου.
Ο πακιστανικός Τύπος αναφέρεται, επίσης, στις έντονες διαμαρτυρίες των κατοίκων και των τριών κοιλάδων, όπου διαμένουν οι Καλλάσα και στη μεγάλη, για τα χρονικά της πόλης του Τσιτράλ, διαδήλωση. Με πανό, Καλλάσα και μουσουλμάνοι, που αδιακρίτως απολαμβάνουν την ελληνική βοήθεια, ζητούσαν την απελευθέρωση του Αθανάσιου Λερούνη, για τον οποίο μιλούν με συγκινητικά λόγια, όπως και για το έργο των "Ελλήνων Εθελοντών". Ενδεικτική της αγάπης αυτής είναι η έκκληση μιας Καλλάσα μαθήτριας, που φώναζε: "Φέρτε πίσω τον Ατανάση μας….".
"Ο Θανάσης είναι άνθρωπος χαμηλών τόνων, μετριοπαθής, ένας εθελοντής, που πιστεύει στο αξίωμα "προσφορά χωρίς αντάλλαγμα", που ο ίδιος έχει κάνει πράξη ζωής. Πάντα, μας λέει ότι πρέπει να διατηρούμε χαμηλούς τόνους, κάτι που τηρούμε όλοι μας, αφού ό,τι κάνουμε είναι έργο καρδιάς", σημειώνει η κα Κουτσουβέλη, η οποία συνόδευσε το 1995 τον κ. Λερούνη στο πρώτο οργανωμένο ταξίδι στους Καλάς και συνεχίζει να πηγαίνει μέχρι σήμερα.
Και συνεχίζει: "Από το 2001 ζει μόνος του, για μεγάλα χρονικά διαστήματα, κοντά στους Καλλάσα, με νόμιμη εκπαιδευτική άδεια από το υπουργείο Παιδείας, ώστε να επιβλέπει τη σωστή εκτέλεση των έργων μας, πάντα με υπόδειξη των δημογερόντων της φυλής και σε συνεννόηση με τις πακιστανικές Αρχές. Τονίζοντας την ιδιαίτερα μεγάλη θλίψη μας για τον θάνατο του φρουρού Zafar Ahmad, εκφράζουμε την αγωνία μας και απευθυνόμαστε, μαζί με την οικογένεια του κ. Λερούνη, σε όλους, με την παράκληση να συνδράμουν, ανάλογα με τις δυνατότητές τους, στην ανεύρεσή του".
Όσοι έχουν επισκεφθεί την περιοχή, θα έχουν δει την ασκητική ζωή του Θανάση κοντά σ' αυτούς τους ανθρώπους, που διαβιώνουν σε συνθήκες δύσκολες και αντίξοες, σημειώνει η κα Κουτσουβέλη.
"Αυτός, άλλωστε, είναι ο στόχος που μας ένωσε: να τούς προσφέρουμε, με τις μικρές δυνάμεις μας, ό,τι μπορούμε, καλυτερεύοντας τη ζωή τους. Αρκεί να σας αναφέρω ότι, η παιδική θνησιμότητα στην περιοχή είναι μεγάλη και τα χαμόγελα των παιδιών 'αυλακώνουν' ρυτίδες, λόγω της αβιταμίνωσης. Θέλουμε να κάνουμε το καλύτερο, ώστε να διατηρήσουν τα ήθη, τα έθιμα και τις παραδόσεις τους, χωρίς να επεμβαίνουμε", τονίζει.
Αξιόλογο το έργο των "Ελλήνων Εθελοντών"
Για τα έργα που κατασκευάζουν οι " Έλληνες Εθελοντές", (έτος ίδρυσης 1999), Αρχές του Πακιστάν και ξένοι επισκέπτες, που έχουν φθάσει μέχρι εκεί (σ.σ. η περιοχή αποτελεί τουριστικό πόλος έλξης), έχουν εκφραστεί με εξαιρετικά θετικά λόγια στον τοπικό και διεθνή Τύπο.
"Τα μέλη και οι συνεργάτες της οργάνωσής μας επισκεπτόμαστε κάθε χρόνο τις κοιλάδες, χαράδρες των Καλλάσα, για τις ανάγκες υλοποίησης των έργων. Τα τελευταία δύο χρόνια επικεντρωνόμαστε στην αξιοποίηση των τμημάτων του ΚΑΛΛΑΣΑΝΤΟΥΡ, πολιτιστικό κέντρο των Καλλάσα πολλαπλών χρήσεων. Γι' αυτό, ο πρόεδρος της οργάνωσής μας, εκπαιδευτικός της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, Αθανάσιος Λερούνης διαμένει στις κοιλάδες των Καλλάσα για μεγάλα χρονικά διαστήματα και συνεργάζεται με τους γέροντες της φυλής και Καλλάσα δασκάλους για την καταγραφή της μοναδικής Καλλασικής παράδοσης στην Καλλασική γλώσσα".
Μέχρι σήμερα, η οργάνωση έχει υλοποιήσει 25 προγράμματα ανθρωπιστικής βοήθειας, με μοναδικό γνώμονα τη φιλία, την αλληλεγγύη, την επικοινωνία και τη συνεργασία των λαών. Τα έργα που κατασκευάζονται είναι σχολεία, δεξαμενές πόσιμου νερού και συστήματα ύδρευσης οικισμών. Προσπαθούν, σε συνεργασία με τους Γιατρούς του Κόσμου, ώστε οι αποστολές τους να συνοδεύονται από Έλληνες γιατρούς που παρέχουν δωρεάν υπηρεσίες και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στους κατοίκους των κοιλάδων.
Το Πολιτιστικό Κέντρο των Καλλάσα (στη γλώσσα τους, Καλλάσα Ντουρ, που σημαίνει το σπίτι των Καλλάσα ) ολοκληρώθηκε το 2004. Το Ίδρυμα αυτό της φυλής των Καλλάσα έχει σκοπό τη βελτίωση των συνθηκών υγιεινής και εκπαίδευσης των κατοίκων των κοιλάδων, καθώς και τη μελέτη και στήριξη της μοναδικής παράδοσής τους. Θα μελετά και θα δίνει λύσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι της περιοχής, αναλαμβάνοντας την κατασκευή κοινωφελών έργων.
Στα 2.000 τετρ. μέτρα της επιφάνειάς του περιλαμβάνει μουσείο, σταθμό πρώτων βοηθειών, οικοτροφείο, Σχολείο Καλλασικής Παράδοσης, αίθουσες Σεμιναρίων Τεχνολογικής και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης (Υδραυλικών, Δομικών, Ξυλουργών, Ξυλογλυπτών κ.λπ.), Κέντρο Μελέτης και Έρευνας της Παράδοσης. Στη βιβλιοθήκη που έχουν οργανώσει, έχουν συγκεντρώσει πολλά βιβλία, στα αγγλικά, γαλλικά και άλλες γλώσσες, που αφορούν τους Καλλάσα, με στόχο να αξιοποιηθούν από ερευνητές.
Παράλληλα, οργανώνουν ομιλίες και εκδηλώσεις για τη χώρα του Πακιστάν, τους Καλλάσα και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα μέλη της φυλής αυτής, προωθούν τα προγράμματα των "οικονομικών υιοθεσιών" και των υποτροφιών για τη βελτίωση της εκπαίδευσης των μαθητών των Καλλάσα., εφοδιάζουν τα σχολεία με θερμάστρες, θρανία, γραφική ύλη κ.λπ.
Οι "Έλληνες Εθελοντές" δεν έχουν επαγγελματικά στελέχη. Όσοι συμμετέχουν στις αποστολές τους εργάζονται εθελοντικά, αναλαμβάνοντας οι ίδιοι τα έξοδα μεταφοράς, διαμονής και διατροφής τους.
Με τον τρόπο αυτό, όλα τα χρήματα που συγκεντρώνουν, ξοδεύονται αποκλειστικά και μόνο για τα κοινωφελή έργα που κατασκευάζουν στην περιοχή των Καλλάσα.
Λίγα λόγια για τους Καλλάσα
Η ιδιαίτερη προσφορά των φυλών αυτών στην παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά είναι το ότι έφεραν μέχρι τις μέρες μας ζωντανό έναν αρχαίο τρόπο ζωής, αναλλοίωτες πίστεις και δοξασίες, πανάρχαια ήθη, έθιμα και τελετές, που γυρίζουν το ρολόι του χρόνου χιλιάδες χρόνια πίσω, μπροστά στα έκπληκτα μάτια του σημερινού επισκέπτη τους.
Μία από τις φυλές αυτές είναι και η φυλή των Καλλάσα. Τα περίπου 4.000 μέλη της ζουν σε 30 μικρούς οικισμούς, κτισμένους σε τρεις στενές απομονωμένες κοιλάδες της οροσειράς του Ινδικού Καυκάσου στο βορειοδυτικό Πακιστάν και σε υψόμετρο 2.000 - 2.500μ. Οι κοιλάδες αυτές είναι γνωστές ως οι κοιλάδες των Καλλάσα και διοικητικά ανήκουν στην περιφέρεια του Τσιτράλ.
Η μεγαλύτερη και η πιο εντυπωσιακή είναι η κοιλάδα Μπουμπουρέτ, που απέχει 36 χιλιόμετρα από το Τσιτράλ. Η κοιλάδα Μπιρίρ είναι η νοτιότερη, απέχει από το Τσιτράλ 34 χλμ και είναι προσιτή μέσω του χωριού Αγιούν, ενώ η κοιλάδα Ρουμπούρ απέχει 32 χλμ από το Τσιτράλ.
Το κλίμα στις κοιλάδες είναι αλπικό. Τα σπίτια των Καλλάσα είναι κατασκευασμένα από πέτρα και λαξευμένους κορμούς δένδρων σε απότομες πλαγιές, συχνά δε είναι και διώροφα. Οι κάτοικοι της περιοχής είναι γνωστοί σαν Καφίρ Καλλάσα, ή "αυτοί που φορούν μαύρες ρόμπες".
Ανήκουν σε αρχέγονες, παγανιστικές φυλές, των οποίων η προέλευση δεν έχει διακριβωθεί. Λέγεται ότι, ο Μέγας Αλέξανδρος διέσχισε την περιοχή, το 327 π.Χ. και κάποιοι στρατιώτες από τις λεγεώνες του που εγκαταστάθηκαν εκεί, θεωρούνται οι προγεννήτορες των Καλλάσα.
Βιβλία αφιερωμένα στους Καλλάσα, αλλά και έντυπα του Πακιστανικού Οργανισμού Τουρισμού δεν παραλείπουν να αναφερθούν στη θρυλική αυτή καταγωγή τους.
Οι Καλλάσα τιμούν την πολιτιστική κληρονομιά που τούς άφησαν οι πρόγονοί τους και δεν ξεχνούν την πλούσια παράδοσή τους, τα ήθη, τα έθιμα, τη γλώσσα, τη θρησκεία, τις ιστορίες, τα τραγούδια, τους χορούς, τις τελετές και τις μεγάλες γιορτές τους.
Οι άνδρες Καλλάσα ξεχωρίζουν από τους μη Καλλάσα από τα φτερά που κοσμούν τα μάλλινα τσιτραλιώτικα καπέλα τους. Το παραδοσιακό ένδυμα που φορούν στις γιορτές τους είναι βαμβακερό ή μάλλινο, κεντημένο με πολύχρωμα σχέδια. Φορούν, επίσης, μάλλινες ζώνες και τα παπούτσια τους είναι συχνά από δέρμα κατσίκας, διακοσμημένα με μάλλινες κλωστές ή δερμάτινα λουριά.
Οι γυναίκες φορούν μάλλινους χειροποίητους χιτώνες από βαμβάκι ή μαλλί το χειμώνα.
Φορούν ενδιαφέροντα καλύμματα κεφαλής (ζυγίζουν 2 με 3 κιλά), υφασμένα με μαύρο μαλλί και διακοσμημένα με κοχύλια, χάντρες και κουμπιά. Η κορυφή τους στεφανώνεται από μια πολύχρωμη φούντα.
Κύρια ενασχόληση των Καλλάσα είναι η γεωργία και η κτηνοτροφία.
αναδημοσίευση από το 9.84
ευχαριστώ τον Μενέλαο που μου υπέδειξε το άρθρο.
Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2009
Οι Καλάς κινούν γην και ουρανό για τον Λερούνη
Σημείο ζωής δεν έχει δώσει, έξι μέρες μετά την απαγωγή του, ο Θανάσης Λερούνης, ο Έλληνας δάσκαλος των Καλάς. Ούτε και οι απαγωγείς του. Ουδείς, μάλιστα, επισήμως τουλάχιστον, φέρεται να γνωρίζει ποιοι ακριβώς είναι οι ένοπλοι (ληστές ή Ταλιμπάν;) που τον άρπαξαν τις πρώτες πρωινές ώρες της περασμένης Τρίτης μέσα από το Καλασαντούρ, το Πολιτιστικό Κέντρο των Καλάς στο ορεινό χωριό Μπρουν της κοιλάδας Μπαμπουρέτ, στην επαρχία Τσιτράλ στο βορειοανατολικό Πακιστάν. Απαιτήσεις για λύτρα δεν έχουν δημοσιοποιηθεί.
Κι ενώ η υπόθεση Λερούνη έχει αποκτήσει ευρεία δημοσιότητα, ως θέμα ασφάλειας, στον Τύπο του Πακιστάν και κυκλοφορεί σε ιστοσελίδες και ιστολόγια ανθρώπων μη κυβερνητικών οργανώσεων διεθνώς, οι Καλάς, οι άνθρωποι κοντά στους οποίους έχει περάσει τα τελευταία 15 χρόνια της ζωής του, δεν μένουν άπρακτοι.
Ο Λερούνης, μεταξύ άλλων, είναι και θέμα τιμής για τη φυλή τους - είτε των παραδοσιακών παγανιστών είτε της μουσουλμανικής μερίδας τους. Μετά τη διαδήλωση της περασμένης Πέμπτης, όπου κυριολεκτικά πρωτόφαντο ήταν να εμφανιστούν γυναίκες Καλάς από τα βουνά τους στην πόλη του Τσιτράλ, οι Καλάς προχώρησαν σε παραπέρα δράση: Σύμφωνα με τον Ουαζιρζαντά Καλάς, εκπρόσωπο της κοινότητας, με απόφαση διαφυλετικού και διαθρησκευτικού συμβουλίου τους, ορίστηκε 12μελής επιτροπή μουσουλμάνων Καλάς με επιρροή που έχουν ήδη περάσει τα βουνά των αφγανοπακιστανικών συνόρων και βρίσκονται στο Νουριστάν, ψάχνοντας να βρουν κάποιο σύνδεσμο με τους απαγωγείς του Λερούνη.
Ότι οι απαγωγείς του τον πήγαν στο Νουριστάν, θεωρείται σίγουρο: Την Τρίτη το πρωί, βοσκός κοντά στα σύνορα είδε μια ομάδα ενόπλων ανδρών να μεταφέρουν ένα ξένο από συγκεκριμένο ορεινό μονοπάτι που καταλήγει στο Αφγανιστάν. Οι ένοπλοι πήραν μαζί τους για λίγο τον βοσκό, τον ανάγκασαν μάλιστα να κουβαλήσει στην πλάτη του τον Λερούνη, για να περάσουν κάποιες ανηφορικές κακοτοπιές. «Φαινόταν καλά στην υγεία του», φέρεται να είπε ο άνθρωπος αυτός στις πακιστανικές Αρχές ασφαλείας, από τις οποίες συνελήφθη και ανακρίθηκε ως συγγενής ενός ντόπιου οδηγού που χρησιμοποίησαν οι ένοπλοι για να τους πάει στο χωριό που ζούσε ο Λερούνης.
Στην Πεσάουαρ, την κοντινότερη στην επίμαχη περιοχή πακιστανική μεγαλούπολη, ένας πρίγκηπας των Καλάς, ο πρίγκηπας Τζαβέντ, σε συνέντευξη Τύπου καταδίκασε προχθές την απαγωγή του Λερούνη και ζήτησε αυξημένη παρουσία δυνάμεων ασφαλείας στα βουνά και στις κοιλάδες των Καλάς στον Ινδοκαύκασο: «Συνορεύουμε -είπε- με το Αφγανιστάν, από όπου οι απαγωγείς μπαινοβγαίνουν ατιμώρητοι. Η κυβέρνηση έχει πολλά έσοδα από τον τουρισμό στην περιοχή μας, όμως τίποτε δεν έχει κάνει για τον λαό».
Πηγές: Ελευθεροτυπία, www.dawn.com, www.patronusanalytical.com, http://www.allvoices.com/
Κι ενώ η υπόθεση Λερούνη έχει αποκτήσει ευρεία δημοσιότητα, ως θέμα ασφάλειας, στον Τύπο του Πακιστάν και κυκλοφορεί σε ιστοσελίδες και ιστολόγια ανθρώπων μη κυβερνητικών οργανώσεων διεθνώς, οι Καλάς, οι άνθρωποι κοντά στους οποίους έχει περάσει τα τελευταία 15 χρόνια της ζωής του, δεν μένουν άπρακτοι.
Ο Λερούνης, μεταξύ άλλων, είναι και θέμα τιμής για τη φυλή τους - είτε των παραδοσιακών παγανιστών είτε της μουσουλμανικής μερίδας τους. Μετά τη διαδήλωση της περασμένης Πέμπτης, όπου κυριολεκτικά πρωτόφαντο ήταν να εμφανιστούν γυναίκες Καλάς από τα βουνά τους στην πόλη του Τσιτράλ, οι Καλάς προχώρησαν σε παραπέρα δράση: Σύμφωνα με τον Ουαζιρζαντά Καλάς, εκπρόσωπο της κοινότητας, με απόφαση διαφυλετικού και διαθρησκευτικού συμβουλίου τους, ορίστηκε 12μελής επιτροπή μουσουλμάνων Καλάς με επιρροή που έχουν ήδη περάσει τα βουνά των αφγανοπακιστανικών συνόρων και βρίσκονται στο Νουριστάν, ψάχνοντας να βρουν κάποιο σύνδεσμο με τους απαγωγείς του Λερούνη.
Ότι οι απαγωγείς του τον πήγαν στο Νουριστάν, θεωρείται σίγουρο: Την Τρίτη το πρωί, βοσκός κοντά στα σύνορα είδε μια ομάδα ενόπλων ανδρών να μεταφέρουν ένα ξένο από συγκεκριμένο ορεινό μονοπάτι που καταλήγει στο Αφγανιστάν. Οι ένοπλοι πήραν μαζί τους για λίγο τον βοσκό, τον ανάγκασαν μάλιστα να κουβαλήσει στην πλάτη του τον Λερούνη, για να περάσουν κάποιες ανηφορικές κακοτοπιές. «Φαινόταν καλά στην υγεία του», φέρεται να είπε ο άνθρωπος αυτός στις πακιστανικές Αρχές ασφαλείας, από τις οποίες συνελήφθη και ανακρίθηκε ως συγγενής ενός ντόπιου οδηγού που χρησιμοποίησαν οι ένοπλοι για να τους πάει στο χωριό που ζούσε ο Λερούνης.
Στην Πεσάουαρ, την κοντινότερη στην επίμαχη περιοχή πακιστανική μεγαλούπολη, ένας πρίγκηπας των Καλάς, ο πρίγκηπας Τζαβέντ, σε συνέντευξη Τύπου καταδίκασε προχθές την απαγωγή του Λερούνη και ζήτησε αυξημένη παρουσία δυνάμεων ασφαλείας στα βουνά και στις κοιλάδες των Καλάς στον Ινδοκαύκασο: «Συνορεύουμε -είπε- με το Αφγανιστάν, από όπου οι απαγωγείς μπαινοβγαίνουν ατιμώρητοι. Η κυβέρνηση έχει πολλά έσοδα από τον τουρισμό στην περιοχή μας, όμως τίποτε δεν έχει κάνει για τον λαό».
Πηγές: Ελευθεροτυπία, www.dawn.com, www.patronusanalytical.com, http://www.allvoices.com/
Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2009
ΠΑΚΙΣΤΑΝ : ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΚΑΛΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΔΑΣΚΑΛΟ
«Φέρτε πίσω τον Ατανάσι μας»
Της ΝΤΙΝΑΣ ΒΑΓΕΝΑ
αναδημοσίευση από την Ελευθεροτυπία
αναδημοσίευση από την Ελευθεροτυπία
Στο Τσιτράλ έγινε προχθές μια διαδήλωση, απολύτως ασυνήθιστη για τα δεδομένα αυτής της ήσυχης, απομακρυσμένης βορειοανατολικής επαρχίας του Πακιστάν.
Εκατοντάδες Καλάς, οικογένειες ολόκληρες, άντρες και γυναίκες, κατέβηκαν από τα δυσπρόσιτα βουνά τους και διαδήλωσαν στην πρωτεύουσα της επαρχίας, ζητώντας να γυρίσει σώος αμέσως ο 55χρονος Ελληνας δάσκαλος Θανάσης Λερούνης.
Απευθύνθηκαν κυριολεκτικά «κατά παντός υπευθύνου». Απαίτησαν από τους άγνωστους ενόπλους, που απήγαγαν τις πρώτες πρωινές ώρες της Τρίτης τον Θανάση Λερούνη μέσα από το Καλασαντούρ, το Πολιτιστικό Κέντρο των Καλάς στο χωριό Μπρουν της κοιλάδας Μπαμπουρέτ, μια ορεινή περιοχή με υψόμετρο κάπου 3.000 μέτρα, να τον ελευθερώσουν και να τον αφήσουν να γυρίσει πίσω μαζί τους.
Ο 55χρονος Ελληνας δάσκαλος Θανάσης Λερούνης Ο Γκουλ Χαμάντ Φαρούκι, Τσιτραλής εθελοντής τοπικής ανθρωπιστικής οργάνωσης και ακτιβιστής ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καταγράφει στην ενημερωτική ιστοσελίδα www.groundreport.com, με την οποία συνεργάζεται, και κάτι άλλο, πρωτόφαντο για τα ήθη και της περιοχής και αυτών των ίδιων των Καλάς: πρώτη φορά κατεβαίνουν στην πόλη για διαδήλωση και γυναίκες Καλάς! Και αυτό δείχνει πόσο μεγάλη είναι η αγάπη και ο σεβασμός που τρέφει ο συγκεκριμένος ολιγομελής (μόλις 4.500 περίπου ψυχές) παγανιστικός λαός στον Ελληνα δάσκαλο, που επί 15 χρόνια ζει και εργάζεται ανάμεσά τους. Λίγοι άνδρες Καλάς κατεβαίνουν για δουλειές στην πόλη, κάποιοι λιγότεροι έχουν απαρνηθεί την πατροπαράδοτη θρησκεία τους και έχουν γίνει μουσουλμάνοι. Γυναίκες Καλάς, όμως, σχεδόν ποτέ δεν βγαίνουν από τα ορεινά χωριά τους.
Μαζί με τους Καλάς συγκεντρώθηκαν και διαδήλωσαν στο Τσιτράλ και μουσουλμάνοι κάτοικοι της πόλης. Ορισμένοι έχουν γνωριστεί με τον Λερούνη. Συγκεντρώθηκαν στη μεγάλη πλατεία Αταλέκ και, με πλακάτ, πανό και συνθήματα ενάντια «στην εμφάνιση της τρομοκρατίας» στην περιοχή τους, πορεύτηκαν έξω από το κυβερνητικό κτίριο. Ομιλητές-αρχηγοί φατριών των Καλάς είχαν υπογραμμίσει τα εξής στις ομιλίες τους: Αν δεν επιστραφεί σώος και αβλαβής μέσα σε ένα τριήμερο ο Λερούνης, οι φάρες των Καλάς θα πάρουν δραστικά μέτρα. Ενα από αυτό, όπως εξετάζουν, είναι να μεταναστεύσουν μαζικά από τα βουνά τους όπου ζουν επί χιλιετίες, για άλλη περιοχή του Πακιστάν ή το εξωτερικό. Ολοι σχεδόν στο Τσιτράλ πιστεύουν πως ο Λερούνης μεταφέρθηκε από τους απαγωγείς του στο Νουρεστάν. *
Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2009
Ένοπλοι απήγαγαν το δάσκαλο Θανάση Λερούνη στο Πακιστάν, ο οποίος ασχολείται με πολιτιστικά θέματα της κοινότητας των Καλάς
Ένας Έλληνας, εθελοντής μέλος της ΜΚΟ ανθρωπιστικής οργάνωσης «Eλληνες Εθελοντές» απήχθη στην περιοχή Τσιτράλ του βόρειου Πακιστάν, στα σύνορα με το Αφγανιστάν.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας The News, περισσότεροι από 12 ένοπλοι εισέβαλαν την Τρίτη στο σπίτι του εθελοντή, στην κοιλάδα Καλάς, και τον απήγαγαν αφού προηγουμένως σκότωσαν έναν αστυνομικό φρουρό, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας The News. Οι ένοπλοι απήγαγαν και έναν πακιστανό βοηθό του εθελοντή, τον οποίο στη συνέχεια άφησαν ελεύθερο. Ο Έλληνας εθελοντής, που ονομάζεται Θανάσης Λερούνης και είναι δάσκαλος, ζει στην κοιλάδα Καλάς μαζί με τη σύζυγό του, τα τελευταία 15 χρόνια, και ασχολείται με πολιτιστικά θέματα και θέματα της κοινότητας των Καλάς, κυρίως με τη λειτουργία ενός κέντρου πρόνοιας και την τροφοδοσία του τοπικού σχολείου.
Σύμφωνα με το Associated Press, αυτόπτης μάρτυρας ανέφερε, ότι οι απαγωγείς μιλούσαν τη διάλεκτο των Παστούν και συμπεραίνεται ότι ήταν Αφγανοί, πιθανότατα Ταλιμπάν. Η αγγλόφωνη εφημερίδα Dawn έγραψε ότι, σύμφωνα με πληροφορίες, οι απαγωγείς έχουν μεταφέρει τον εθελοντή στη γειτονική επαρχία Νουριστάν του Αφγανιστάν. Το Τσιτράλ είναι μία ειρηνική περιοχή, αλλά η εγγύτητά της με το Αφγανιστάν, την καθιστά επικίνδυνη λόγω της παρουσίας ενόπλων ισλαμιστών.
Ακολουθεί βίντεο με συνέντευξη του Λερούνη στην δορυφορική ΕΡΤ άλλά και σχετικό ρεπορτάζ από την αποστολή του στο Καλάς.
Πηγές :
ΑΠΕ
Associated Press
ΕΡΤ
Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας The News, περισσότεροι από 12 ένοπλοι εισέβαλαν την Τρίτη στο σπίτι του εθελοντή, στην κοιλάδα Καλάς, και τον απήγαγαν αφού προηγουμένως σκότωσαν έναν αστυνομικό φρουρό, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας The News. Οι ένοπλοι απήγαγαν και έναν πακιστανό βοηθό του εθελοντή, τον οποίο στη συνέχεια άφησαν ελεύθερο. Ο Έλληνας εθελοντής, που ονομάζεται Θανάσης Λερούνης και είναι δάσκαλος, ζει στην κοιλάδα Καλάς μαζί με τη σύζυγό του, τα τελευταία 15 χρόνια, και ασχολείται με πολιτιστικά θέματα και θέματα της κοινότητας των Καλάς, κυρίως με τη λειτουργία ενός κέντρου πρόνοιας και την τροφοδοσία του τοπικού σχολείου.
Σύμφωνα με το Associated Press, αυτόπτης μάρτυρας ανέφερε, ότι οι απαγωγείς μιλούσαν τη διάλεκτο των Παστούν και συμπεραίνεται ότι ήταν Αφγανοί, πιθανότατα Ταλιμπάν. Η αγγλόφωνη εφημερίδα Dawn έγραψε ότι, σύμφωνα με πληροφορίες, οι απαγωγείς έχουν μεταφέρει τον εθελοντή στη γειτονική επαρχία Νουριστάν του Αφγανιστάν. Το Τσιτράλ είναι μία ειρηνική περιοχή, αλλά η εγγύτητά της με το Αφγανιστάν, την καθιστά επικίνδυνη λόγω της παρουσίας ενόπλων ισλαμιστών.
Ακολουθεί βίντεο με συνέντευξη του Λερούνη στην δορυφορική ΕΡΤ άλλά και σχετικό ρεπορτάζ από την αποστολή του στο Καλάς.
Πηγές :
ΑΠΕ
Associated Press
ΕΡΤ
Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2008
Η ΦΥΛΗ ΤΩΝ ΚΑΛΑΣ
Οι 3.000 Καλάς ζουν σε 30 περίπου οικισμούς, πάνω στις απόκρημνες πλαγιές του Ινδικού Καυκάσου (Hindukush), σε υψόμετρο 2.500 μέτρων.
Η παράδοση τους θέλει απογόνους των στρατιωτών του Μ.Αλεξάνδρου που παρέμειναν στις περιοχές αυτές, όταν ο στρατός του μεγάλου στρατηλάτη διέσχιζε τον ινδικό Καύκασο οδεύοντας προς Νότο. Η φυλή αυτή παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για μας, γιατί δεν έχει εξισλαμισθεί και διατηρεί μια μοναδική στον κόσμο παράδοση με στοιχεία από την αρχαία ελληνική στη θρησκεία, έθιμα, μουσική, γλώσσα κ.λπ.
Η θρησκεία τους είναι πολυθεϊστική. Πατέρας των θεών και των ανθρώπων είναι ο DI ZAU (Δίας-Ζευς). Το όνομά του σημαίνει «αυτός που δίνει ζωή» μιας και οι λέξεις «DI» και «ZAU» σημαίνουν «Δίδω» και «Ζωή» αντίστοιχα. Τον πατέρα των θεών τον αποκαλούν και "Raintagarau" (Παντοκράτωρ) που σημαίνει αυτόν που «τα πάντα ελέγχει και κυβερνά». Η θεότητα του σπιτιού, της οικογένειας και της κοινότητας είναι η «Tsestak» (Εστία). Κάθε σπίτι έχει μια γωνιά αφιερωμένη σ' αυτήν και κάθε οικισμός ένα ναό, όπου συγκεντρώνονται για τις τελετές τους. Στα δάση, στα ποτάμια, στις κορυφές των βουνών κατοικούν διάφορα Πνεύματα (Νύμφες), που πολλές φορές βοηθούν τους Καλάς μέσω «διαμέσων» ανθρώπων οι οποίοι μπορούν και επικοινωνούν μαζί τους. Προστάτης των ποιμένων είναι ο "Sagikor" με ιδιαίτερο ιερό, που δέχεται προσφορές όταν οι ποιμένες κατεβαίνουν από τα υψώματα στα χωριά τους. Το τελετουργικό της θυσίας ακολουθεί την αρχαία ελληνική παράδοση, αφού και εδώ ο κέδρος και η βελανιδιά είναι τα ιερά δένδρα του DI ZAU. Ο καπνός των κλαδιών που καίγονται ευχαριστεί τους θεούς. Αυτοί που συμμετέχουν στη θυσία πρέπει να κάνουν καθαρτήριο λουτρό με νερό πηγής ή με μούστο από σταφύλια που έκοψαν πρόσφατα. Με το αίμα του ζώου ραντίζουν το βωμό και τη φωτιά που έχουν ανάψει. Κατά τη διάρκεια της τελετής όλοι οι άνδρες προσεύχονται μεγαλόφωνα στους θεούς. Οι γυναίκες δεν συμμετέχουν. Τα κέρατα του θυσιαζόμενου ζώου κοσμούν τις προσόψεις των σπιτιών, αφού το δικέρατο σύμβολο παραμένει ακόμα ιερό στον τόπο τους από τότε που ο μεγάλος στρατηλάτης το υιοθέτησε, όταν επισκέφθηκε το Ιερό του 'Αμμωνα Δία στην όαση Σίβα.
Οι Καλάς ακολουθούν σήμερα τα ίδια αρχαία έθιμα, δηλαδή καθαρτήρια λουτρά, ψήσιμο ειδικών άρτων, πυρσοφορίες, σεξουαλικά πειράγματα, προσφορά τροφών στους προγόνους τους κ.α. Στις θρησκευτικές εορτές που παρευρίσκονται και γυναίκες εκτελούνται γυναικείοι κυκλικοί χοροί. Οι γυναίκες είναι πιασμένες σε κύκλο με τα χέρια πλεγμένα πίσω από την πλάτη και συνοδεύουν το χορό με τραγούδι. Η οργανική συνοδεία που βρίσκεται στο κέντρο του κύκλου είναι ένα μεγάλο νταούλι, ξύλινες φλογέρες και τοξοειδής άρπα με τέσσερις χορδές που θυμίζει την αρχαιοελληνική λύρα. Μέσα στη θάλασσα των μουσουλμάνων της Ασίας, οι Καλάς είναι οι μόνοι που παράγουν κρασί και το χαίρονται στις γιορτές και στις συνάξεις τους. Η γλώσσα τους έχει στοιχεία από τα Περσικά, τα Σανσκριτικά και τα Ελληνικά, αφού βρίσκουμε λέξεις που έχουν κοινές ρίζες με τη δική μας γλώσσα.
ΝΟΜ=όνομα
ΠΑΡΕΙΜ=πορεύομαι, διαβαίνω εκ του πάρειμι
ΧΕΜΑΝ=χειμώνας
ΙΛΑ=έλα
ΔΟΝΤΟΥΓΙΑ =δόντια
DI=δίδω
ΙΣΠΑΤΑ=χαιρετισμός, εκ του ασπάζομαι. Γι' αυτό φιλιούνται
όταν συναντιούνται μετά από καιρό
Αλλά και στη γύρω περιοχή, που μέχρι τα τέλη του προηγούμενου αιώνα ανήκε στην αυτόνομη επικράτεια του Καφιριστάν (χώρα των απίστων κατά τους Μουσουλμάνους, που κατάφεραν να εξισλαμίσουν το μεγαλύτερο ποσοστό των Καφίρς), συναντά κανείς στους χαιρετισμούς τους λέξεις όπως «χάιρε, χαϊρέτα, γιάμασις». Η γλώσσα των Καλάς δεν γράφεται. Οι Δανοί ερευνητές που ασχολούνται από το 1948 μαζί τους έχουν κατασκευάσει έναν τύπο αλφαβήτου που στηρίζεται στο φωνητικό.
Η ενδυμασία των γυναικών μοιάζει πολύ με τον αρχαίο χιτώνα. Το φόρεμά τους είναι μαύρο και είναι κεντημένο στα μανίκια, γύρω από το λαιμό και στον ποδόγυρο. Το χτένισμά τους είναι χαρακτηριστικό με τις πέντε πλεξούδες που το αποτελούν. Το γιορτινό καπέλο τους φέρει φούντα και κατά τη διάρκεια των γιορτών τους κοσμείται με φτερά και αρωματικά κλαδιά. Μοιάζει με το λοφίο περικεφαλαίας της Μακεδονίτικης στολής. τα θαλασσινά κοχύλια είναι απαραίτητο κόσμημα των καπέλων τους, πιθανό κατάλοιπο της θαλασσινής καταγωγής τους. Οι άνδρες μέχρι τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα φορούσαν χιτώνιο-σάκο που το ονόμαζαν "Σακάτσι". Το καπέλο τους θυμίζει την αρχαία μακεδονική Καυσία. Ο τρόπος κατασκευής των σπιτιών τους έχει πολλά κοινά στοιχεία με το μακεδονίτικο σπίτι. Είναι κτισμένα με πέτρες και ξύλα και με εξώστη στο πάνω πάτωμα. Στις προσόψεις των σπιτιών τους υπάρχουν ξυλόγλυπτα μοτίβα που παραπέμπουν σε ανάλογα ελληνικά (μαίανδροι, ρόδακες, γεωμετρικά σχήματα και ακτινωτά αστέρια). Από παράδοση κάθονται σε καρέκλες και σκαμνιά, σε αντίθεση με τον παραδοσιακό τρόπο των Ασιατών που κάθονται οκλαδόν. Ο Πακιστανικός οργανισμός Τουρισμού τους προβάλλει ως απογόνους των στρατιωτών του Μ. Αλεξάνδρου. 'Ετσι πολλοί επισκέπτονται τις κοιλάδες τους για να γνωρίσουν τη μοναδική αυτή φυλή.
Για περισσότερες πληροφορίες δείτε επίσης:
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)