Για ποια Νέα Δημοκρατία μιλάμε;

Κοίταξε να δεις φίλε μου,

η ΝΔ του Τσουκαλαδάκη, του Βερούτη, του Σκυλακάκη, της Μάρκου, της Ξαφά, του Τατσόπουλου,  του Λιαρόπουλου και όλων των νεοαφιχθέντων μπορεί να εκφράζει εσένα και τις ιδεολογικές αρχές σου.

Δημοκρατία έχουμε μπορείς να τους στηρίξεις στις επόμενες εκλογές.

Θα μου επιτρέψεις όμως, ως πολίτης να μην ακολουθήσω τον δρόμο της νεοφιλελεύθερης ΝΔ, που μαζεύει τον κάθε ….μεταλλαγμένο επιβάτη που βρήκε ανοιχτές πόρτες και το παίζει σήμερα……κριτής των πάντων.

Η ιδεολογία μου και οι βασικές μου θέσεις σαφέστατες, το κόμμα που ψήφιζα επίσης σαφέστατο, τα έχω αναφέρει πολλάκις, το ότι δεν με εκφράζει αυτό το κόμμα σήμερα, δεν σημαίνει ότι θα αλλάξω ιδεολογία και θα αλλάζω κόμματα σαν τα πουκάμισα, όπως το κάνουν οι πολιτικοί που μάζεψε ο Μητσοτάκης και ο Σαμαράς.

π.χ,1: ΠΑΣΟΚ-Δημοκρατική Αριστερά-ΝΔ

π.χ.2: ΝΔ-Δράση-Τζήμερος-Δράση-ΝΔ

π.χ.3: ΣΥΡΙΖΑ-Ποτάμι-ΝΔ

Καιροσκόπους  και γυρολόγους πολιτικούς ποτέ μου δεν υποστήριζα, μάλιστα τους θεωρώ ως …… 

« Ίρβινγκ εναντίον Λίπστατ»,

Ο μεταμοντερνισμός (και όχι μόνον αυτός) έρχεται να αμφισβητήσει καταρχήν και καταρχάς την περί ιστορίας αντίληψη του Γερμανού ιστορικού του 19ου αιώνα φον Ράνκε. Σύμφωνα με τη θεωρία του Ράνκε (και της σχολής σκέψης του):

1. Στόχος της ιστορίας είναι η ανασύσταση του παρελθόντος δια της αναπαράστασης αυτού που «πραγματικά συνέβη» ή ήταν.
2. Απαιτείται από τον ιστορικό η αντικειμενικότητα και η αγνόηση της κοσμοθεωρίας του.
3. Ο ιστορικός οφείλει να ακολουθεί μιαν εμπειρική μέθοδο και απλώς να διευθετεί τα τεκμηριωμένα δεδομένα, παραμένοντας παθητικός εμπρός στα γεγονότα.

Αυτές λοιπόν τις θέσεις έχει αμφισβητήσει τόσο η μεταμοντέρνα σκέψη όσο και στοχαστές που δεν ενστερνίζονται την τελευταία.

Πως ο μεταμοντερνισμός αμφισβητεί τις παραπάνω θέσεις;

Εκλογικός νόμος

H απλή αναλογική σ' ένα πολιτικό σύστημα όπως το δικό μας, ευνοεί τα κόμματα που χαλιναγωγούν το εκλογικό σώμα και εδραιώνουν την κομματοκρατία.
Από την στιγμή, που δεν υπάρχει σε αυτό το σύστημα η ανακλητότητα και η πρωτοβουλία πολιτών, τότε το εκλογικό σώμα είναι όμηρος του πολιτικού συστήματος.

Η ύπαρξη πολλών μικρών κομμάτων αλλά και αντίθετων ιδεολογικών κομμάτων με ισχνή πλειοψηφία, καθώς και η κομματική λίστα, οδηγεί αποδεδειγμένα σε ανίσχυρες και ασταθείς κυβερνήσεις αλλά και ένταση της πολιτικής διαφθοράς.

Φυσικά ο ΣΥΡΙΖΑ αλλάζει τον νόμο, μόνο και μόνο για να ....

Παρεξηγημένες έννοιες

Υπάρχουν δυστυχώς πάρα πολλές παρεξηγημένες έννοιες και λέξεις, πολύ συχνά λόγω του τρόπου με τον οποίο κάποια στιγμή χρησιμοποιήθηκαν. Επιθυμώντας να αναφέρουμε ορισμένες από αυτές, τα εξής:

.

(α) Η φιλελεύθερη οικονομία

Ένα πρώτο παράδειγμα αφορά τη φιλελεύθερη οικονομία, η οποία είναι ένα από τα πλέον αποτελεσματικά οικονομικά συστήματα, όταν (α) τα μεγέθη των επιχειρήσεων δεν είναι υπερβολικά μεγάλα, (β) υπό την προϋπόθεση της σωστής λειτουργίας των επιτροπών ανταγωνισμού, καθώς επίσης (γ) του σωστά «ρυθμισμένου» τραπεζικού συστήματος, όπως συνέβαινε πριν το 1999, όπου καταργήθηκε ο βασικότερος τραπεζικός νόμος (Glass-Steagall act).

Έχοντας όμως αντικατασταθεί από το νεοφιλελεύθερο παραλογισμό, ο οποίος επέβαλλε την  ...

Δύο βασικοί κανόνες Μεταναστευτικής Πολιτικής.

Όταν διαβάζω(Soeren Kern,European 'No-Go' Zones for Non-Muslims Proliferating, 2011 ) ότι η περιοχή Kuregem των Βρυξελλών(1 στους 4 είναι μουσουλμάνος), θυμίζει ζώνη πολέμου, οι περιπολίες της αστυνομίας γίνονται πάντα με δυο περιπολικά οχήματα και στη περιοχή Molenbeek, έχει απαγορευτεί στους αστυνομικούς να πίνουν καφέ ή να τρώνε δημοσίως, στη διάρκεια του Ραμαζανιού, τότε ΜΗΝ ΨΑΧΝΟΥΜΕ και πολύ γιατί η Βελγική αστυνομία δεν μπόρεσε να συλλάβει τους ισλαμοφασιστικούς πυρήνες.

Ο πολυπολιτισμός έχει δημιουργήσει σκληρά γκέτο, όπου οι τοπικές αρχές αδυνατούν να ελέγξουν τις καταστάσεις. Οι απαγορευμένες αυτές περιοχές αποτελούν προϊόν δεκαετιών μαξιμαλιστικής πολυπολιτισμικής πολιτικής, η οποία έχει ενθαρρύνει τους Μουσουλμάνους στο να δημιουργήσουν δικές τους παράλληλες κοινωνίες, και να παραμείνουν απομονωμένοι, παρά να ενσωματωθούν στις κοινωνίες των χωρών που τους φιλοξενούν.

Γι’ αυτό πρέπει να θυμόμαστε δύο βασικούς κανόνες μεταναστευτικής πολιτικής:

Κοινωνικός Δαρβινισμός και Νεοφιλελευθερισμός

Ο Κοινωνικός Δαρβινισμός αναφέρεται στην τάση να θεωρούνται οι επιστημονικές θεωρίες του Καρόλου Δαρβίνου περί φυσικής επιλογής και επιβίωσης του καταλληλότερου εφαρμόσιμες στις ανθρώπινες κοινωνίες. Ο όρος Κοινωνικός Δαρβινισμός εισήχθη στο κοινωνικό και πολιτικό ευρωπαϊκό προσκήνιο το 1877, όπως προέκυψε από ιδέες του Τόμας Μάλθους, του Χέρμπερτ Σπένσερ και του Φράνσις Γκάλτον.

Ο τελευταίος, είναι αυτός που εισήγαγε τον όρο ευγονική με τον οποίο εξέφρασε την υποστήριξή του για την επιλεκτική αναπαραγωγή μόνο των ικανών και επιφανών, έτσι ώστε να διαιωνιστεί η ομάδα των ανθρώπων που φαίνεται να είναι περισσότερο προσαρμοσμένη στις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες και όχι άλλες.

Αυτά  ως  προς την ιστορία του.

Πως συνδέεται με τον νεοφιλελευθερισμό;

Φαυλοκρατισμός

«Οι ανοιχτοί οικονομικοί θεσμοί χρειάζονται και χρησιμοποιούν το κράτος» υποστηρίζουν οι φιλελεύθεροι Acemoglou και Robinson στο γνωστό βιβλίο τους «Γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη»(σελ 91). Δεν μπορείς να τους πεις και....κρατιστές,  διότι είναι σαν να τους βρίζεις μιας και είναι γνωστή  η φιλελεύθερη προσέγγιση στον επιστημονικό τους λόγο.  Φυσικά όταν λέω  φιλελεύθερη, εννοώ την μετριοπαθή, την εξισωτική και όχι την ακραία, την νεοφιλελεύθερη. Επίσης όταν λέω κρατιστές, εννοώ με την έννοια που έχει λάβει πλέον διαστάσεις σχιζοφρένειας από τους εδώ Έλληνες  political correct,  από κάθε πλευρά του ιδεολογικού φάσματος(συντηρητικοί, ευρωσκεπτικιστές, φιλελεύθεροι, νεοφιλελεύθεροι ακόμα...... μεταλλαγμένοι συριζαίοι). Για τον όρο κρατισμό έχω μιλήσει αλλού. Σήμερα θα τα πούμε για τον φαυλοκρατισμό, μία από τις κακές εκδοχές του κρατισμού.

Οι δύο μελετητές λοιπόν στην θεσμική τους προσέγγιση υποστηρίζουν , ....

«Επιχειρηματικό κράτος»: Tο κράτος ως ένας από τους επικεφαλής παίκτες στο μηχανισμό δημιουργίας αξίας.

Ομιλία της Mariana Mazzucato

Ποτέ δεν ήταν πιο αναγκαίο από σήμερα να αναρωτηθούμε για τον ρόλο του κράτους στην οικονομία – ένα καυτό θέμα από την εποχή που ο Adam Smith έγραφε το έργο του An Inquiry into the Nature and Causes of the Wealth of Nations (1776). Το επιχειρηματικό κράτος.

H Μαριάνα Ματσουκάτο (Marianna Mazzucato), καθηγήτρια Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Σάσεξ, ανοίγοντας μια συζήτηση που στην Ελλάδα μας αφορά με πολλούς και διαφόρους τρόπους, αφού ένα τεράστιο μέρος της κρίσης οφείλεται στη διεστραμμένη σχέση που διατηρούν διαχρονικά τόσο η πολιτική όσο και η επιχειρηματική ελίτ με την έννοια «κράτος».

«Αυτό συμβαίνει επειδή στα περισσότερα μέρη του κόσμου είμαστε μάρτυρες μιας εκτεταμένης απόσυρσης του κράτους, όπως αυτή έχει δικαιολογηθεί με όρους μείωσης του χρέους και –ίσως πιο συστηματικά– με όρους σχετικούς με την επιδίωξη να καταστεί η οικονομία πιο «δυναμική», «ανταγωνιστική» και «καινοτομική». Η επιχείρηση είναι αποδεκτή ως …

Μεταμοντέρνος Λαϊκίστικος Λόγος

Ο μεταμοντέρνος λαϊκίστικος λόγος στο διαδίκτυο προελαύνει.  Με επιφανειακές  προσεγγίσεις, ασύνδετες λέξεις, αόριστες εκφράσεις  και  με μηδενικές θέσεις,  προκαλούν σύγχυση. Ο λόγος του γεννάει  πλάνες με επικίνδυνες συνέπειες, ειδικά στην εποχή μας, που είναι διάχυτο το αίσθημα αδυναμίας και έντονη την ανάγκη των πολιτών να βρουν στηρίγματα.

Και το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε μια συνταγματική δημοκρατία η οποία αγωνίζεται να βρει την ανάσα της, είναι να αναζητηθούν ένοχοι εκτός κάθε θεσμικής διαδικασίας και να γίνουν αυτοί αποδέκτες της λαϊκής οργής.

Ένας πολίτης δηλητηριασμένος από τον μεταμοντέρνο λαϊκίστικο λόγο  κατευθύνεται σε οποιονδήποτε του προκαλεί ενόχληση και συνήθως προς εκείνους που προβάλλονται περισσότερο ως οι ωφελημένοι, χωρίς ωστόσο να είναι και οι πραγματικά ένοχοι.

Τα ρεύματα του ελληνικού φιλελευθερισμού

Γενικά

Ο μεταρρυθμιστής είναι αυτός που προσπαθεί να κάνει τις αλλαγές χωρίς να έρθει σε ρήξη με το σύστημα, ο ριζοσπάστης είναι αυτός που θέλει να κάνει ριζικό μετασχηματισμό σε όλα τα επίπεδα, ενώ ο ανανεωτής είναι αυτός που θέλει να κάνει αλλαγές και μετασχηματισμό βασιζόμενος σε ιδέες και πρακτικές που έρχονται απ’ έξω,  με σκοπό την ανανέωση του συστήματος. Κάπως έτσι είναι και τα σύγχρονα φιλελεύθερα ρεύματα όπως εμφανίστηκαν στις αρχές τις δεκαετίας του 30 και συνεχίζονται μέχρι σήμερα.

Ο σύγχρονος φιλελευθερισμός(1) στην Ελλάδα ως πνεύμα αντλεί τις στοχαστικές και ιδεολογικές  τους ιδέες από τον Ευρωπαϊκό διαφωτισμό και τον στοχασμό  της εθνικοαπελευθερωτικής ιδεολογίας(αυτός εκφράστηκε και με τον εθνικισμό). Πάντα σκοπός του ήταν και είναι, η ενσωμάτωση των ιδεών της Ελευθερίας, της Προόδου, των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και του Κοινωνικοδίκαιου Κράτους.

Στην Ελλάδα του μνημονίου συχνά κατηγορούμε τον φιλελευθερισμό συγχέοντας τον  εσφαλμένα με τον νεοφιλελευθερισμό, έστω και εάν αυτός τον επηρέασε  σε μεγάλο βαθμό(όπως και τον συντηρητισμό), τόσο ιδεολογικά αλλά και πολιτικά. Όχι μόνο τον φιλελευθερισμό αλλά και τον συντηρητισμό. Αυτό είναι όμως άλλο ζήτημα.

Ας δούμε λοιπόν ποια είναι τα ρεύματα του φιλελευθερισμού προκειμένου να ξεδιαλύνουμε και κάποια ιστορικά στοιχεία που εκμεταλλεύονται οι αντίπαλοι του, προκειμένου να τον κατηγορήσουν.

 

Πατριωτισμός

Τον πατριωτισμό τον παρουσιάζω με ομόκεντρους κύκλους. Ο πλησιέστερος στο κέντρο είναι ο πυκνότερος, ο μεστότερος. Ο δεύτερος είναι αραιότερος. Ο τρίτος ακόμη πιο αραιός. Ο τέταρτος είναι σχεδόν δυσδιάκριτος.

 

Είμαι πρώτα Έλληνας. Είναι επιταγή του αίματος. Είμαι η συνέχεια μιας μακρόχρονης πορείας γεμάτης από συμβάντα που μου ανήκουν και στα όποια ανήκω. Είμαι ταγμένος σε μια περαιτέρω πορεία σ’ ένα μέλλον, που ταυτίζεται με ό,τι έπραξα, ό,τι αφήνω πίσω μου. Συνεχίζεται μεταθανάτια η ύπαρξή μου.

 

Είμαι ύστερα Ευρωπαίος. Γέννημα τού ελληνορωμαϊκού πολιτισμού και της χριστιανικής παράδοσης. Ανήκω στην οικογένεια των εθνών πού έχουν κοινές ρίζες ιδεολογικές, γλωσσικές, αισθητικές, πού έχουν όμοια λογικά σχήματα, £να κοινό σύστημα ιδεών.

 

Ανήκω κατά τρίτο λόγο στην οικογένεια των πολιτισμένων ανθρώπων, που....

Κοινωνικό κράτος(welfare state) και Ελλάδα

Το κοινωνικό κράτος ή κράτος πρόνοιας(welfare state) αποτελεί «ιδία πολιτειολογική μορφή» η οποία, ως θεμελιώδης οργανωτική αρχή προσδιορίζει το πολίτευμα, ιδίως ως προς τις σχέσεις πολίτη-κράτους και τις συναφείς αρμοδιότητες και υποχρεώσεις της πολιτειακής εξουσίας.

Η αρχή του κοινωνικού κράτους αναγνωρίσθηκε πανηγυρικά με την αναθεώρηση του Συντάγματος το 2001. Η νέα διάταξη, όμως, της παρ.1 του άρθρου 25, στην πραγματικότητα δεν εισήγαγε για πρώτη φορά, αλλά απλώς επιβεβαίωσε την κατοχύρωση της αρχής που ήδη αναφερόταν στο Σύνταγμα του 1975/1986(Κατρούγκαλος, 2013, Η κρίση και η διέξοδος).

 

Τι είναι το κοινωνικό κράτος;

 

Το κοινωνικό κράτος είναι το....

«Χρυσή Αυγή»: Πάρεργα και παραλειπόμενα.

Καθηγητού Βασίλη Φίλια, πρώην Πρύτανη Παντείου Πανεπιστημίου.

Το ότι η Χρυσή Αυγή είναι ένα φασιστικό μόρφωμα είναι δεδομένο και αναμφισβήτητο. Γι αυτό ακριβώς και βρίσκεται εκτός πλαισίου δημοκρατικού πολιτεύματος, του οποίου τα κενά και τις αδυναμίες εκμεταλλεύεται για να το υποσκάψει.

Αυτή όμως είναι μία παράμετρος του θέματος.

Η άλλη αναφέρεται στο γεγονός ότι 500.000 άνθρωποι την εψήφισαν και από αυτούς μόνο το 1/10 είναι φασιστοειδούς νοοτροπίας , οι οποίοι και αποτελούν τον σκληρό οργανωτικό της πυρήνα. Πρόκειται για ένα στοιχείο  καθοριστικής σημασίας , που οι διάφοροι «αναλυτές» θέλουν να το αγνοούν.

Είναι η «Χρυσή Αυγή» εγκληματική οργάνωση; Βεβαίως και είναι, αλλά αυτό δεν αφορά στους εκτός πυρήνος ψηφοφόρους.

Το πρώτο , λοιπόν ερώτημα, είναι το....

Η αντίληψη της δημοκρατίας σύμφωνα με τον πρόεδρο Ρούσβελτ

Υπάρχουν άνθρωποι που αμφιβάλλουν. Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν πως η δημοκρατία ως μορφή διακυβέρνησης και ως πλαίσιο ζωής είναι περιορισμένη ή μετρημένη από έναν τύπο μυστικού και τεχνητού πεπρωμένου -όπου, για έναν ανεξήγητο λόγο, η τυραννία και η δουλεία συνιστούν το ανερχόμενο κύμα του μέλλοντος-, ενώ η ελευθερία είναι μια παλίρροια που υποχωρεί. Όμως εμείς οι Αμερικανοί γνωρίζουμε ότι δεν είναι αλήθεια. [...]

Η δημοκρατία δεν πεθαίνει.
Το γνωρίζουμε γιατί την έχουμε δει να αναγεννιέται και να κερδίζει έδαφος.
Γνωρίζουμε ότι είναι αθάνατη γιατί βασίζεται στην ελεύθερη πρωτοβουλία άντρων και γυναικών που έχουν ενωθεί σε ένα συλλογικό καθήκον - ένα καθήκον που αναλαμβάνεται και οδηγείται από την ελεύθερη έκφραση μιας ελεύθερης πλειοψηφίας.
Το γνωρίζουμε γιατί η δημοκρατία, μόνη απ’ όλες τις μορφές διακυβέρνησης, χρησιμοποιεί την πλήρη ισχύ της πεφωτισμένης βούλησης των ανθρώπων.
Το γνωρίζουμε γιατί η δημοκρατία έχτισε....

Η μεταμοντέρνα ιδεολογική δικτατορία του «πολιτικά ορθού»

Μπορεί ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΛΡ να συνυπέγραψαν επώδυνα για την κοινωνία μέτρα -αλλεπάλληλες μειώσεις μισθών και συντάξεων, επιβολή υπέρμετρων πρόσθετων φόρων, κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων και αποδόμηση του Κοινωνικού Κράτους, αλλά στο ζήτημα του «αντιρατσιστικού»  νομοσχεδίου εμφανίζονται ανυποχώρητοι. Η στάση τους είναι ευεξήγητη. Σε μια προσπάθεια να ανασχέσουν την ταχύρυθμη συρρίκνωση της πολιτικοεκλογικής τους απήχησης αναζητούν τρόπο να διαφοροποιηθούν από τη ΝΔ και να αποκτήσουν προοδευτικά ένσημα.

 

Ο Βενιζέλος έχει εδώ και καιρό δείξει την πρόθεσή του να πρωτοστατήσει στη λήψη δικαστικών μέτρων εναντίον της Χρυσής Αυγής. Σε παλαιότερη σύσκεψη των τριών αρχηγών, για να δώσει ένα αντάλλαγμα στους εταίρους του, ο Σαμαράς είχε συναινέσει στη σύνταξη «αντί-ρατσιστικού». Όταν, όμως ο υπουργός Δικαιοσύνης Ρουπακιώτης εμφάνισε το νομοσχέδιο, προκλήθηκαν έντονες αντιδράσεις. Όχι μόνο στη ΝΔ, αλλά διάσπαρτα σε ολόκληρο το ιδεολογικοπολιτικό φάσμα.

 

Το πνεύμα του «αντιρατσιστικού» αντανακλά τη μεταμοντέρνα ιδεολογική δικτατορία του «πολιτικά ορθού», βασικοί φορείς της οποίας είναι πολιτικές δυνάμεις και διαμορφωτές της κοινής γνώμης που καλλιεργούν συστηματικά τον εθνομηδενισμό και εμμέσως πλην σαφώς την εξάρτηση. Θεμελιώδης αρχή στα δημοκρατικά πολιτεύματα όμως είναι ότι διώκονται πράξεις και όχι ιδέες. Το γεγονός ότι....

Παπανούτσος και η αδιαφορία του πολίτη για τον δημόσιο βίο.

Μία από τις κύριες αρετές του ανθρώπου οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν το ζωηρό ενδιαφέρον του για το δημόσιο βίο και την προθυμία του να μετέχει σ’ αυτόν ενεργητικά, να «πράττη τα κοινά». Όποιος αδιαφορούσε και παραμελούσε το χρέος τούτο (από οκνηρία, συμφέρον, ανικανότητα, ή από κουφότητα και περιφρόνηση προς το «πλήθος») ήταν γι’ αυτούς άτιμος, στερημένος τιμής. Εξάλλου δεν μπορούσαν να καταλάβουν ότι είναι δυνατόν να ολιγωρήσει ο πολίτης και να μη νοιαστεί για την τύχη της «πόλης» — αφού, όπως λέγει ωραιότατα ο Σόλων, όπου και όσο να κρυφτεί ή να ασφαλιστεί κανείς, το «δημόσιον κακόν» θα πηδήσει τον τοίχο, θα σπάσει την πόρτα του και θα τον βρει ... Ο Πλάτων, για να τονίσει την αρνητική πλευρά της πολιτικής δραστηριότητας, λέγει....

Έθνος, Εθνισμός, Εθνικισμός: Το Πρόβλημα της Ορολογίας

Του Κώστα Χατζηαντωνίου*

Ένα από τα πιο κρίσιμα προβλήματα της επιστημονικής συζήτησης και μοιραία και της τρέχουσας πολιτικής αντιπαράθεσης, είναι η πλήρης σχεδόν έλλειψη κοινής παραδοχής κριτηρίων και κοινών αναφορών ως προς τους βασικούς τουλάχιστον όρους και τις θεμελιώδεις έννοιες της σύγχρονης κοινωνικής πραγματικότητας. Η σύγχυση αυτή αφενός γεννά μια σειρά από παθογένειες και αφετέρου επιτείνει μιαν αδιέξοδη διαμάχη που μόνο τις ιδεοληψίες, τον φανατισμό και τον σκοταδισμό εξυπηρετεί.

Θα αποπειραθούμε με κάποιες προτάσεις να συμβάλουμε σε μια πρώτη αποσαφήνιση ώστε τουλάχιστον να μπορούμε να συζητούμε επί του πεδίου του πραγματικού. Με όρους επιστημονικούς αυτό που Είναι ο άνθρωπος καθολικά, στην ουσία του -πριν από την ατομική, την εθνική ή την κοινωνική του διαφοροποίηση- δεν μπορεί να προσδιοριστεί έξω από τα όρια του χρόνου. Υπάρχει βέβαια πλήθος από ουσιοκρατικές θεωρίες που δεν θέλουν να αναγνωρίσουν ότι η ύπαρξη δεν προκαθορίζεται, δεν είναι συνέπεια και αιτιατό μιας κοινής ουσίας. Εν ζωή το γεγονός της ύπαρξης το γνωρίζουμε ως διαφορά. Υπάρχουμε δηλαδή όχι αφηρημένα ή διά ενσαρκώσεως (όπως θέλει η ιδεοκρατία) ούτε ως τυχαία όντα (όπως θέλει ο υλισμός) αλλά ως...

Ο νόμος του Lipset

Συχνά οι οικονομικά αναπτυγμένες παγιωμένες δημοκρατίες επαινούνται για το υψηλό επίπεδο ευημερίας τους. Κάποιοι δε με τον όρο δημοκρατία συνδέουν σχεδόν μόνο ένα υψηλό επίπεδο ευημερίας. Ωστόσο η ευημερία και το συνήθως υψηλότερο επίπεδο ασφάλειας των πολιτών αυτών των κρατών επίσης δεν είναι άμεσα αποτελέσματα του δημοκρατικού συντάγματος αλλά του υψηλότερου επιπέδου οικονομικής ανάπτυξης, το οποίο διαθέτουν οι περισσότερες παγιωμένες δημοκρατίες, και των δομών κράτους πρόνοιας.

Αμφίβολο είναι επίσης εάν η οικονομία στις δημοκρατίες αναπτύσσεται γρηγορότερα απ’ οπουδήποτε αλλού . Σημαντικότερες προϋποθέσεις ανάπτυξης φαίνεται πως είναι η....

Λοκ , καταπίστευμα και πολιτική ανυπακοή

Ο όρος «καταπίστευμα»(trust) στο έργο του Λοκ, υποδηλώνει τη συμφωνία με την οποία ένα άτομο ή ένας φορέας γίνεται νόμιμος κάτοχος ιδιοκτησίας, την οποία όμως υποχρεούται να τηρεί προς όφελος ενός άλλου. Υποδηλώνει αμοιβαία εμπιστοσύνη ανάμεσα στους ανθρώπους, που εκχωρούν τα φυσικά τους δίκαια, και στους φορείς της πολιτικής εξουσίας, οι οποίοι οφείλουν να τα διαφυλάττουν. Μόνο εφόσον η πολιτική εξουσία διασφαλίζει τα φυσικά δίκαια, μπορεί να διατηρηθεί αυτή η σχέση εμπιστοσύνης.Αν το αίτημα της διασφάλισης δεν ικανοποιείται, τότε παραβιάζονται οι όροι, του καταπιστεύματος και αυτομάτως αίρεται η εμπιστοσύνη.

 

Η νομιμότητα της πολιτικής εξουσίας κρίνεται από το εάν και κατά πόσον τηρεί το καταπίστευμα που της εμπιστεύονται οι πολίτες. Ωστόσο, οι παραβιάσεις της αρχικής συμφωνίας από την πολιτική εξουσία δεν γίνονται πάντα με τον ξεκάθαρο τρόπο της βίαιης κατάκτησης και κατοχής. Πολλές φορές καλύπτονται από την επίφαση της νομιμότητας. Αυτό συμβαίνει όταν η εξουσία διαθέτει τα μορφολογικά χαρακτηριστικά της νόμιμης κυβέρνησης, αλλά στην πράξη αθετεί το καταπίστευμα. Ο Φιλελεύθερος Λοκ θέτει με σαφήνεια πέντε διαφορετικά ενδεχόμενα παραβίασης του καταπιστεύματος από μια φαινομενικά νόμιμη και δίκαιη κυβέρνηση. Η αναζήτηση αυτών των ενδεχομένων δεν έχει μόνο ιστορική αξία. Ασφαλώς είναι σημαντικό να διερευνηθεί ο τρόπος που...

Τι σημαίνει «Εργασιακή Ευελιξία» στον Νεοφιλελευθερισμό

Τέλος, αυτό μας φέρνει στο προβληματικό ζήτημα της προσέγγισης του νεοφιλελεύθερου κράτους για τις αγορές εργασίας. Εσωτερικά, το νεοφιλελεύθερο κράτος είναι αναγκαία εχθρικό έναντι όλων των μορφών κοινωνικής αλληλεγγύης που θέτουν όρια στη συσσώρευση κεφαλαίου. Έτσι, τα ανεξάρτητα συνδικάτα ή άλλα κοινωνικά κινήματα (όπως αυτά του δημοτικού σοσιαλισμού της μορφής που εμφανίστηκε στο Συμβούλιο του Μείζονος Λονδίνου), τα οποία είχαν αποκτήσει σημαντική δύναμη υπό τον εμπεδωμένο φιλελευθερισμό, έπρεπε να πειθαρχηθούν αν όχι να αφανιστούν, στο όνομα της υποτιθέμενης ιερής ατομικής ελευθερίας του απομονωμένου εργάτη.

Η «ευελιξία» έγινε η λέξη κλειδί σχετικά με τις αγορές εργασίας. Είναι δύσκολο να υποστηριχθεί ότι η αυξημένη ευελιξία είναι καθ' ολοκληρίαν κάτι αρνητικό, ιδίως ενώπιον των άκρως περιοριστικών και σκληρωτικών συνδικαλιστικοί πρακτικών. Έτσι, υπάρχουν...