Το blog, για τους λόγους που βιώνουμε προσωπικά, οικογενειακά και κοινωνικά, αλλάζει την κύρια κατεύθυνσή του και επικεντρώνεται πλέον στην Κρίση.
Βασική του αρχή θα είναι η καταπολέμηση του υφεσιακού Μνημονίου και όποιων το στηρίζουν.
Τα σχόλια του Κρούγκμαν είναι χαρακτηριστικά:
...Άρα βασιζόμαστε τώρα σε ένα σενάριο σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα είναι αναγκασμένη να «πεθάνει στη λιτότητα» προκειμένου να πληρώσει τους ξένους πιστωτές της, χωρίς πραγματικό φως στο τούνελ.Και αυτό απλώς δεν πρόκειται να λειτουργήσει....[-/-]....οι πολιτικές λιτότητας οδηγούν την οικονομία σε τόσο μεγάλη ύφεση που εξανεμίζονται τα όποια δημοσιονομικά οφέλη, υποχωρούν τα έσοδα και το ΑΕΠ και ο λόγος του χρέους προς το ΑΕΠ γίνεται χειρότερος.

Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2008

Απίστευτο ιστορικό ατόπημα από Καθηγητή Ιστορίας Πανεπιστημίου

Με μεγάλη έκπληξη διάβασα άρθρο του καθηγητή Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου στην εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ(Αυγή) Κου Σπύρου Καραβά ότι :

«Αντίθετα το ελληνικό και "ελληνίζον" στοιχείο της Μακεδονίας ούτε πριν την εμφάνιση της ΕΜΕΟ (1893) ούτε κατόπιν συγκρότησε κάποιο πολιτικό κίνημα υπέρ της απαλλαγής από τον τουρκικό ζυγό, υπέρ της αυτονόμησης της Μακεδονίας ή υπέρ της ένωσής της με την Ελλάδα. Σε πείσμα της επίσημης ελληνικής ιστοριογραφίας, που βλέπει να διαδέχονται το ένα το άλλο τα ελληνικά επαναστατικά κινήματα στη Μακεδονία, καθόλη τη διάρκεια της αλυτρωτικής παραζάλης, οι "ομογενείς" διατήρησαν την ψυχραιμία τους, τελώντας εν νομιμοφροσύνη τόσο έναντι της Πύλης όσο και απέναντι στον ρουμ Πατρίκ, τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως.»[1]

Ας δούμε λοιπόν τα κινήματα των υπέρ της αλλαγής από το τουρκικό ζυγό την περίοδο προ αλλά και μετά της εξεγέρσεως του βουλγαροκαθοδηγούμενου Ίλιντεν.

Δύο από τις πιο γνωστές οργανώσεις που ιδρύθηκαν από Μακεδόνες στην Αθήνα ήταν η «Αδελφότης» και η «Εθνική Άμυνα». Η «Αδελφότης» είχε ιδρυθεί από τον μακεδονικής καταγωγής λοχαγό του πυροβολικού Κωνσταντίνο Ισχόμαχο και ώς τις αρχές του 1878 είχε απλώσει το δίκτυό της στο μεγαλύτερο μέρος της νοτιοδυτικής Μακεδονίας. Η δεύτερη προεδρευόταν από τον ιστορικό καθηγητή Κωνσταντίνο Παπαρρηγόπουλο. Οι δύο οργανώσεις συνεργάστηκαν στη διάρκεια του 1877, με σκοπό να προκαλέσουν γενικές εξεγέρσεις σε Θεσσαλία, Hπειρο, Μακεδονία και Θράκη, ενώ στην Κεντρική Επιτροπή τους συμμετείχαν και οι μακεδονικής καταγωγής Κωνσταντίνος Ισχόμαχος και Λεωνίδας Πασχάλης. Παράλληλα με τις εταιρείες, αλλά ανεξάρτητα από αυτές δρούσε και ο ρομαντικός ιδεολόγος Λεωνίδας Βούλγαρης, γιος σλαβόφωνου αγωνιστή του '21.

Στις αρχές του 1878 πραγματοποιήθηκε μεγάλη συγκέντρωση Μακεδόνων στην Αθήνα. Εκεί εκλέχτηκε μια Μακεδονική Επιτροπή. Πρόεδρός της ορίστηκε ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωάννης Πανταζίδης και μέλη ο στρατιωτικός γιατρός Γεώργιος Παπαζήσης, ο καθηγητής Νικόλαος Χαλκιόπουλος και οι δικηγόροι Λεωνίδας Πασχάλης και Στέφανος Δραγούμης. Ο τελευταίος ήταν γόνος της γνωστής μακεδονικής οικογένειας των Δραγουμαίων από το Βογατσικό της Κατσοριάς. Η συνεργασία των μακεδονικών οργανώσεων οδήγησε τελικά στην περίφημη εξέγερση του Ολύμπου, τον Φεβρουάριο του 1878. Επικεφαλής της στάθηκε ο λοχαγός Κοσμάς Δουμπιώτης, ο οποίος, μαζί με 500 άνδρες, αποβιβάστηκε στις ακτές του Λιτοχώρου και για δύο μήνες πρωτοστάτησε στις ηρωικές, αλλά τελικά αποτυχημένες προσπάθειες για την απελευθέρωση της περιοχής [2].

Ο κύριος καθηγητής δεν την άκουσε ή διάβασε ποτέ αυτήν την εξέγερση ?
Το ιστορικό ντοκουμέντο το οποίο είναι η προκύρηξη των επαναστατών Μακεδόνων που ζητά την ένωση με την Ελλάδα δεν την έχει ακούσει ποτέ ? [3]

Το 1880 προκηρύξεις υπογεγραμμένες από μικτή επιτροπή (ελληνική, σλαβική και αλβανική) ζητούσαν από τους Ευρωπαίους προξένους τη σύσταση προσωρινής κυβερνήσεως και την αυτονόμηση της Μακεδονίας. Επρόκειτο μάλλον για ένα ακόμη ατελέσφορο και θολό σχέδιο του Λεωνίδα Βούλγαρη. Όμως ο καιρός των ιδιωτών είχε παρέλθει κι αυτό φάνηκε καθαρά λίγο αργότερα από την εύκολη εξάρθρωση και τη σύλληψη των μελών (1886-7) του δικτύου του Αναστασίου Πηχιών στη Δυτική Μακεδονία. Η προσάρτηση της Θεσσαλίας, το 1881, είχε φέρει την Μακεδονία πιο κοντά στην Αθήνα και διευκόλυνε σαφώς την επιτήρησή της. Εξάλλου και ο αριθμός των ελληνικών προξενείων σύντομα αυξήθηκε στα έξι με έδρες όχι μόνο την Θεσσαλονίκη και το Μοναστήρι αλλά και την Καβάλα, τις Σέρρες, τα Σκόπια και την Ελασσόνα. Ήταν απαραίτητη πλέον η ενεργητικότερη συμμετοχή των Αθηνών στην εκπαιδευτική διαδικασία καθώς και ο συντονισμός τους με τους εκκλησιαστικούς φορείς και μάλιστα με το Πατριαρχείο. Κανένας όμως από τους δύο στόχους δεν ήταν εύκολο να επιτευχθεί. Ο «Σύλλογος προς Διάδοσιν των Ελληνικών Γραμμάτων», παρά την σημαντική αύξηση της κρατικής επιχορηγήσεως από 100.000 δραχμές το 1879, σε 250.000 το 1880 και 440.000 το 1883, δεν μπορούσε να καλύψει τις αυξημένες απαιτήσεις. Στο Βιλαέτι Μοναστηρίου, το 1883 η μέση ετήσια επιχορήγηση των 16 ρουμανικών σχολείων ήταν άνω των 120 λιρών Τουρκίας ανά σχολείο, ενώ των 310 ελληνικών (αλλά και των 74 βουλγαρικών) μόλις το 1/3 του ποσού. Η καθυστέρηση της κρατικής επιχορηγήσεως οδηγούσε στην αργοπορημένη καταβολή των δεδουλευμένων και πολλές φορές επέτασσε οδυνηρές αποφάσεις περιστολής της λειτουργίας εκπαιδευτηρίων, τα οποία δεν κρίνονταν «εθνικώς» αποδοτικά. Η έλλειψη πόρων επέτεινε την ένταση στις σχέσεις συλλόγων, κοινοτήτων και προξένων. Η «Επιτροπή προς Ενίσχυσιν της Ελληνικής Εκκλησίας και Παιδείας», που διορίσθηκε από το Υπουργείο των Εξωτερικών το 1887, ανέλαβε να ομαλοποιήσει την κρατική χρηματοδότηση αλλά η συγκυρία, μετά τις τεράστιες δαπάνες της επιστρατεύσεως του 1885-86, ήταν εντελώς αρνητική. Η φειδώ γενικεύθηκε και το 1889 η διαμαρτυρία των εκπαιδευτικών στη Μακεδονία ήταν γενική. Οι νέες περικοπές οδηγούσαν στην ανεπαρκή χρηματοδότηση των μικρών κοινοτήτων, όπου έλλειπαν οι εναλλακτικοί πόροι αλλά ήταν αυξημένες οι εθνικές ανάγκες και έτσι τις οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια στο εξαρχικό στρατόπεδο. Επρόκειτο για έναν φαύλο κύκλο, που μερικές γενναίες δωρεές ιδιωτών δεν μπορούσαν να ανακόψουν. Παρ' όλα αυτά, την σχολική χρονιά 1894-95 λειτουργούσαν σε ολόκληρη την Μακεδονία πάνω από 900 σχολεία με 53.500 μαθητές. Σοβαρά προβλήματα σημάδευσαν την ίδια περίοδο και τις σχέσεις των εκκλησιαστικών με τις ελληνικές προξενικές αρχές, έκφραση των οποίων ήταν και η παραίτηση του Πατριάρχου Ιωακείμ Γ΄, το 1884. Ειδικά η περίοδος 1886-1894, χαρακτηρίζεται από την αυξημένη παρουσία μητροπολιτών, οι οποίοι ταλαντεύονταν ανάμεσα στην ανάγκη του οικουμενικού θρόνου να αποφύγει την επιδείνωση της ρήξεως με την Εξαρχία -που δεν ήταν άλλωστε το μοναδικό μέτωπο της εκκλησίας στα Βαλκάνια- και στις εθνικές επιταγές, προς τις οποίες τους καλούσαν επιτακτικά -και ενίοτε προσβλητικά- να συμμορφωθούν οι Έλληνες πρόξενοι. [4]

Στις 20 Ιουλίου του 1903 το βουλγαροκαθοδηγούμενο VMRO επιχείρησε ένοπλη εξέγερση, την επονομαζόμενη του Ιλιντεν, η οποία απέτυχε αλλά όμως ήταν αυτή που αφύπνισε εκ νέου τον Ελληνισμό. Έτσι υπό την πίεση εκείνων των γεγονότων κινητοποιήθηκαν οι ελληνικές πολιτικές δυνάμεις. Οι Έλληνες πρόξενοι στη Μακεδονία, ο Ιων Δραγούμης από το Μοναστήρι, ο Λάμπρος Κορομηλάς από τη Θεσσαλονίκη, ο επίσκοπος Καστοριάς Γερμανός Καραβαγγέλης και άλλοι μετέφεραν ανησυχητικά μηνύματα στην Αθήνα για την κατάσταση που έτεινε να διαμορφωθεί στη Μακεδονία.

Στις 4-5-1904 ιδρύθηκε στην Αθήνα το «Μακεδονικό Κομιτάτο» και στο πλαίσιο αυτού μυστικά συγκροτήθηκαν από εθελοντές νεαρούς αξιωματικούς - αρκετούς Κρητικούς - ένοπλα τμήματα, τα οποία συγκρούονταν στην τουρκοκρατούμενη ακόμη Μακεδονία με αντίστοιχα βουλγαρομακεδονικά. Ο Ελληνικός μακεδονικός αγώνας κράτησε περίπου τέσσερα χρόνια. Κόστισε τη ζωή 2.000 ενόπλων και άλλων περίπου 1.300 ελλήνων δασκάλων και ιερωμένων στην περιοχή, αλλά έπληξε καίρια τα βουλγαρικά σχέδια και εκείνα των αυτονομημένων της VMRO.

Νομίζω ότι κάλυψα περιληπτικά το ιστορικό ατόπημα του Κου Σπύρου Καραβά σε ότι αφορά την ««ιστορική επισήμανση» του περί «μη συγκρότησης κάποιου πολιτικού κινήματος υπέρ της απαλλαγής από τον τουρκικό ζυγό, υπέρ της αυτονόμησης της Μακεδονίας ή υπέρ της ένωσής της με την Ελλάδα»

O Λουκιανός είπε για αυτό το είδος της ιστοριογραφίας ότι σε «Σε γενικές γραμμές ένας είναι ό σωστός πήχης και το μέτρο ακρι­βείας: να μην αποβλέπει σ' αυτούς πού τον ακούν τώρα αλλά σ' εκείνους πού μελλοντικά θα διαβά­σουν τα συγγράμματα του. Διότι, αν υπηρετεί τις σκοπιμότητες της παρούσας στιγμής, εύλογα θα συγκαταλεχθεί στην κατηγορία των κολάκων, τους οποίους από παλιά ή ιστορική επιστήμη είχε αποστραφεί ευθύς έξ αρχής»

Το ιστορικό «λίφτινγκ», όπως θα μπορούσε να ονο­μάσει κανείς τις «ιστορικές επισημάνσεις» -ίσως και εθνομηδενισμό- στο άρθρο του Κου Καραβά , είχε «επίδοση» από παλιά, και γι' αυτό αναγκάζεται ό Λουκιανός να γράψει αυτά τα σοφά και σωστά. Δυ­στυχώς σκοπιμότητες προσωπικές δεν έλειψαν και στον παρόντα καιρό όπου —υποτίθεται— ή ιστορία προσδιορίζεται από αυστηρά επιστημονικά κριτήρια. Και πρώτα - πρώτα, για όσα γράφει κανείς, να ερείδεται πάνω σε επαρκή τεκμή­ρια. Πλην όμως, οι εγω-πολιτικές σκοπιμότητες δεν επιτρέ­πουν σχεδόν πάντα την ανάδυση και την ανάδειξη των μαρτυριών — τουλάχιστον στη σωστή τους διάσταση.

Όταν μία από τις μεγαλύτερες υποστηρίκτριες του Σλαβομακεδονικού εθνικισμού στην Ελλάδα και συντονίστρια του ακροδεξιού φόρουμ maknews.com σχολιάζει το άρθρο του Κου Σπύρου Καραβά σαν «ότι καλύτερο έχω διαβάσει για το Μακεδονικό, τον τελευταίο καιρό!», [5] θα έπρεπε να έβαζε σε σκέψεις τον Κο Σπύρο Καραβά διότι επιβεβαιώνει την άποψη ότι όταν αποδέχεσαι ως βάση της συζήτησης, την εθνικιστική επιχειρηματολογία των γειτόνων σου, τότε γίνεσαι ένα με αυτούς. Και οι πρώτοι που επικροτούν αυτού του είδους την γραφίδα είναι οι εθνικιστές γείτονες.

Το άρθρο του καθηγητή του Πανεπιστημίου Αιγαίου έχει καi άλλα πολλά τέτοιου είδους ιστορικά «λίφτινγκ» τα οποία χρειάζονται πολλές σελίδες αλλά και πολύ χρόνο για να απαντηθούν. Απλά επικεντρώθηκα στο πιο σοβαρό από πλευράς ιστορικών γεγονότων.

[1] - Η γελάδα πίσω από τη φτέρη, Σπύρος Καραβάς, Αυγή , 11-9-2008
[2] - Το μακεδονικό λόμπι των Αθηνών, Ιάκωβος Μιχαηλίδης, Το Βήμα, 17-10-2004
[3] - Μακεδονικός Αγώνας, Κωνσταντίνος Δούφλιας, Αιγαιακές Εκδόσεις, 1992
[4]- Η ιστοριογραφία και η χαρτογραφία του Μακεδονικού Ζητήματος, Βασίλης Γούναρης, Ίδρυμα Μουσείου Μακεδονικού Αγώνος
[5] -maknews forum, Συζητήσεις στα Ελληνικά, Νέα από Ελληνικές πηγες / News from Greek Press, σελ 6, 21 Nov 2008 10:15

3 σχόλια:

  1. Μα για τι ιστορικό ατόπημα μιλάμε. Ο κύριος αυτός και οι διάφοροι σαν αυτόν εκτελεί την αποστολή που του έχει ανατεθεί. Σιγά μη τους αντιμετωπίσουμε σαν ιστορικούς. Η αντιμετώπιση τους είναι θέμα και καθήκον των υπηρεσιών ασφαλείας. Κάποτε πρέπει η πέμπτη φάλαγγα να πάψει να δρα ανενόχλητη. Δεν είναι δυνατό μία συμμορία, για μια θέση επισκέπτη καθηγητή στο Αμέρικα, ή συμμετοχή σε κάνα συνέδριο με τα έξοδα πληρωμένα και κάτι στην τσέπη να υπονομεύει την ύπαρξη της χώρας. Οι πράκτορες και τα αφεντικά τους πρέπει να καταλάβουν ότι αρκετά. Θα με ρωτήσει ο καλοπροαίρετος αναγνώστης: "κατηγορείς το κύριο καθηγητή ότι είναι πράκτορας; μίσθαρνο όργανο ξένων συμφερόντων; πεμπτοφαλαγγίτης της κακιάς ώρας;". Η απάντηση μου είναι Ναι! Οχι μόνο τον κατηγορώ αλλά και το πιστεύω. Εχω αποκτήσει δικανική πεποίθηση ώστε να τον κατηγορήσω ενώπιον των Ελλήνων ενόρκων σαν μίσθαρνο όργανο και να ζητήσω την καταδίκη του σαν πράκτορα ξένων δυνάμεων. Αποδείξεις! Ας αποδείξουν αυτός και η συμμορία του ότι δεν είναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τσεκούρι και φωτιά στους προσκυνημένους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μπράβο ακρίτα για το άρθρο σου. Αυτοί του Σύριζα τελικά έχουν γίνει τελικά οι μεγαλύτεροι υποστηρικτές των Σκοπιανών και του ακροδεξιού Γκρούεφσκι. Τέτοιο μίσος και χολή για την Μακεδονία που στάζει ο Καραβάς μπορεί να συγκριθεί μόνο επί εποχής μεσοπολέμου και εμφυλίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σχόλια τα οποία θα περιέχουν Greekenglish, ύβρεις, μειωτικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς δεν θα αναρτώνται.