Το blog, για τους λόγους που βιώνουμε προσωπικά, οικογενειακά και κοινωνικά, αλλάζει την κύρια κατεύθυνσή του και επικεντρώνεται πλέον στην Κρίση.
Βασική του αρχή θα είναι η καταπολέμηση του υφεσιακού Μνημονίου και όποιων το στηρίζουν.
Τα σχόλια του Κρούγκμαν είναι χαρακτηριστικά:
...Άρα βασιζόμαστε τώρα σε ένα σενάριο σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα είναι αναγκασμένη να «πεθάνει στη λιτότητα» προκειμένου να πληρώσει τους ξένους πιστωτές της, χωρίς πραγματικό φως στο τούνελ.Και αυτό απλώς δεν πρόκειται να λειτουργήσει....[-/-]....οι πολιτικές λιτότητας οδηγούν την οικονομία σε τόσο μεγάλη ύφεση που εξανεμίζονται τα όποια δημοσιονομικά οφέλη, υποχωρούν τα έσοδα και το ΑΕΠ και ο λόγος του χρέους προς το ΑΕΠ γίνεται χειρότερος.

Δευτέρα 4 Μαΐου 2009

H έκθεση του ICG: “Το όνομα της Μακεδονίας: Βγαίνοντας από το αδιέξοδο”

του Ευάγγελου Κωφού
αναδημοσίευση από το blogs.eliamep.gr

Η δεξαμενή σκέψης “International Crisis Group” (ICG), με έδρα τις Βρυξέλλες, εξέδωσε πρόσφατα μία νέα έκθεση για το «Μακεδονικό ζήτημα» μεταξύ Αθήνας και Σκοπίων[1]. Η προφανής επιδίωξή της ήταν να καταθέσει ορισμένες προτάσεις που θα μπορούσαν να οδηγήσουν τις δύο πλευρές σε συμφωνία και με τον τρόπο αυτό να ανοίξει ο δρόμος για την ένταξη της «Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας» (ΠΓΔΜ) στο ΝΑΤΟ και τελικά στην ΕΕ.

Η συλλογιστική της έκθεσης βασίζεται στην υπόθεση πως η αποδοχή των προτάσεων αυτών θα αποτρέψει την αποσταθεροποίηση της ευρύτερης περιοχής, θα αποζημιώσει τους Σλαβομακεδόνες για τους συμβιβασμούς που αναγκάστηκαν να προβούν προς τους συντοπίτες τους Αλβανούς-Μακεδόνες και θα τιμήσει τις υποσχέσεις που είχαν δοθεί στα Σκόπια (κυρίως από την κυβέρνηση Μπους) για την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Οι συγγραφείς της αναφοράς, δομώντας τα επιχειρήματά τους, επιχειρούν σε ένα βαθμό να ανταποκριθούν και σε ορισμένα ελληνικά επιχειρήματα και ενστάσεις. Επικρίνουν κάποιες από τις συμπεριφορές των Σκοπίων που θίγουν ελληνικές ευαισθησίες, κυρίως σε ζητήματα ταυτότητας και ιστορίας. Αναγνωρίζουν την σχεδόν καθολική στήριξη της ελληνικής κοινής γνώμης στις σημερινές κυβερνητικές θέσεις και καταλήγουν προτείνοντας το όνομα «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας» ως το καταλληλότερο για διεθνή χρήση: ένα όνομα που υπό κάποιους όρους η ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να εξετάσει. Βέβαια, για την Αθήνα, βασική προϋπόθεση για την αποδοχή ενός κοινής αποδοχής, σύνθετου ονόματος, είναι ότι αυτό θα είναι καθολικής χρήσης, δηλ. “erga omnes”. Αλλά επί του σημείου αυτού σιγεί η έκθεση.

Αντίθετα, οι συγγραφείς προσφέρουν στην άλλη πλευρά εξαιρέσεις για τη χρήση του ονόματος, που αναπόφευκτα, μακροπρόθεσμα να θέσουν σε αχρηστία το «διεθνές» όνομα, κατά τον ίδιο τρόπο που εξελίχθηκε σε «απολίθωμα» το προσωρινό “the former Yugoslav Republic of Macedonia” (FYROM).. Προσέτι, οι συγγραφείς υιοθετούν, μονομερώς, μια σειρά νέων αιτημάτων των Σκοπίων. Υποστηρίζουν, δηλαδή, ότι στη λύση του προβλήματος για το όνομα της χώρας πρέπει να συμπεριληφθούν και να υιοθετηθούν αυτούσια τα παράγωγα της ονομασίας «Μακεδονία» – π.χ. «μακεδονική» γλώσσα, «μακεδονική» εθνότητα, «μακεδονικά» προϊόντα κτλ – χωρίς κανένα επίθημα, πρόθεμα ή συνθετικό όρο. Και κατά κατηγορηματικό τρόπο, διατυπώνουν την άποψη ότι στα θέματα αυτά αποκλείεται. οποιοσδήποτε συμβιβασμός από την πλευρά των Σκοπίων.

Ο προσεκτικός αναγνώστης της έκθεσης αποκομίζει εύκολα την εντύπωση ότι οι συγγραφείς συστηματικά αποφεύγουν να εντρυφήσουν στον πυρήνα του προβλήματος. Και ότι κύρια μέριμνά τους είναι να δώσουν την επίφαση μιας εξισορροπημένης πρότασης μόνο και μόνο για να ενθαρρύνουν τους διεθνείς παράγοντες να ανακαλέσουν την ομόφωνη απόφαση των αρχηγών του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι[2] και να ανοίξουν το δρόμο για την υποψηφιότητα της ΠΓΔΜ στην ΕΕ.

  1. Τα Σκόπια να «εγκαταλείψουν κινήσεις…που προσβάλλουν ελληνικές ευαισθησίες σχετικά με την ελληνική τους κληρονομιά»
  2. Οι δύο πλευρές να εξετάσουν το χειρισμό της «κοινής ιστορίας της περιοχής από την αρχαιότητα (sic) μέχρι τη σύγχρονη εποχή», και εν αναμονή της συμφωνίας για το όνομα
  3. τα Σκόπια να χρησιμοποιούν το προσωρινό όνομα FYROM (ολογράφως) σε πολυμερή φόρα
  4. Και η Ελλάδα, αντίστοιχα, θα πρέπει να εγκαταλείψει την απειλή βέτο για την είσοδο της «Μακεδονίας» στο ΝΑΤΟ και στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την ΕΕ.

Με την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης, οι διεθνείς παράγοντες πρέπει να ασκήσουν ‘πίεση’ στα δύο μέρη, «ειδικά στην Ελλάδα», ώστε να υποχωρήσουν από της θεωρούμενες «μαξιμαλιστικές» τους θέσεις.

Σχολιασμός

Το ICG είναι γνωστό για τις εμπεριστατωμένες εκθέσεις του σε πλείστα διεθνή ζητήματα κρίσεων. Η πρόσφατη έκθεση, όμως, παρά την προσπάθεια των συντελεστών της, εμφανίζει ορισμένα σοβαρά κενά. Προερχόμενη από το Γραφείο της οργάνωσης στην Πρίστινα του Κοσόβου, η έκθεση στρέφει ιδιαίτερα την προσοχή της στην συνεκτίμηση του αλβανικού παράγοντα κατά τη διαμόρφωση των προτεραιοτήτων των Σκοπίων. Και είναι γεγονός ότι στη δεκαετία του ‘90 και μέχρι και το 2001, το επιχείρημα της περιφερειακής αστάθειας της περιοχής επηρέαζε ορισμένους διεθνείς κύκλους να υιοθετούν, ανώδυνες γι αυτούς, παραχωρήσεις προς τα Σκόπια στο πρόβλημα του ονόματος με την Ελλάδα[3]. Σήμερα, όμως, με την ανεξαρτοποίηση του Κοσόβου, αλλά και τη συμφωνία της Αχρίδας το 2001, η επίκληση του ιδίου επιχειρήματος για εξαναγκασμό της Ελλάδας σε παραχωρήσεις στο ζήτημα του ονόματος δεν είναι διόλου πειστική. Μια άλλη αδυναμία της έκθεσης είναι η ανεπαρκής ενημέρωση από το εσωτερικό της Ελλάδας όσον αφορά την εκτίμηση της επίσημης πολιτικής αλλά και της δημόσιας πρόσληψης του προβλήματος από ευρέα στρώματα της κοινής γνώμης, ιδιαίτερα των Μακεδόνων. Το αποτέλεσμα ήταν οι συγγραφείς να βασιστούν σε ξένους παρατηρητές και να δυσκολεύονται να εκτιμήσουν τις σημαντικές αλλαγές που έχουν συντελεστεί κατά την τελευταία δεκαετία στην αντίληψη των Ελλήνων για το ζήτημα.

  1. Η πρώτη ουσιαστική αλλαγή που έχει σημειωθεί είναι ότι η σημερινή επίσημη ελληνική θέση, με κανέναν τρόπο δεν μπορεί να θεωρηθεί ως «μαξιμαλιστική». Οι πολιτικές ελίτ της χώρας έχουν υπερκεράσει, με σημαντικό κόστος, την κοινή αντίληψη στη χώρα για τη μη χρήση του ονόματος της Μακεδονίας από τη γειτονική χώρα . Η ελληνική κυβέρνηση, όπως και σχεδόν όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αποδέχονται σήμερα ένα σύνθετο γεωγραφικό όνομα για τη γειτονική χώρα. Προϋπόθεση, βέβαια, είναι ότι το όνομα αυτό δεν θα ορίζει, κατά άμεσο ή έμμεσο τρόπο, περιοχές επί των οποίων δεν υφίσταται κυριαρχία της χώρας αυτής. Ομως, το σημερινό συνταγματικό όνομα, «Μακεδονία», είναι ταυτόσημο με το όνομα της ευρύτερης περιοχής «Μακεδονία». Από την περιοχή αυτή, το 52% περίπου αποτελεί ελληνικό έδαφος, 9% βουλγαρικό και 1.5% αλβανικό[4].Ο ειδικός διαμεσολαβητής του ΟΗΕ, Μάθιου Νίμιτς, φαίνεται να έχει συνειδητοποιήσει ότι η ταυτολογία ονομάτων για δύο διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές μπορεί να εξελιχθεί σε πρόδρομο επεκτατικών αιτημάτων. Η τελευταία του πρόταση, «Βόρεια Μακεδονία», παρόλο που πιθανόν αποτελεί ένα διστακτικό βήμα έξω από το σημερινό αδιέξοδο, σίγουρα δεν είναι τέλεια, καθώς μπορεί να δώσει την εντύπωση μίας διχασμένης χώρας. Κατά την άποψη του υπογράφοντος οι δύο πλευρές πρέπει να αποδεχτούν το όνομα που χρησιμοποιείται από τους ίδιους τους κατοίκους της για την περιοχή τους, δηλαδή “Vardar Macedonia”, ή “Vardar Makedonija”
  2. Η δεύτερη εξέλιξη σχετίζεται με την απογοήτευση των Ελλήνων για την τροπή των διαπραγματεύσεων μετά την υπογραφή της ‘Ενδιάμεσης Συμφωνίας’ το 1995 που ρύθμισε της διμερείς σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών αφήνοντας έξω τη διαφορά για το όνομα. Από τη δική τους σκοπιά, παρά το γεγονός ότι έτειναν χείρα βοηθείας στους Σλαβομακεδόνες (οικονομική, πολιτική, διπλωματική ακόμα και στρατιωτική) σε δύσκολους καιρούς κατά τη 10-ετή διάρκεια της Συμφωνίας, τα Σκόπια δεν εισέφεραν στην εξεύρεση μίας κοινά αποδεκτής λύσης στο «ζήτημα του ονόματος»[5] . Αντίθετα, παραβλέποντας το γράμμα και πνεύμα της απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, 817/1993, άσκησαν ισχυρές πιέσεις για να εξασφαλίσουν τη διμερή αναγνώριση του συνταγματικού ονόματος τους από ένα σημαντικό αριθμό κρατών, με στόχο να απαξιώσουν τελικά την απόφαση του ΟΗΕ[6].
  3. Η τρίτη, και ακόμα πιο ενοχλητική εξέλιξη για την ελληνική κοινή γνώμη, και ειδικά για τους Έλληνες Μακεδόνες, είναι η επανεκτίμηση του εθνογενετικού δόγματος της «μακεδονικής» εθνότητας στα Σκόπια. Κατά την άποψή τους, το κρατικά ελεγχόμενο εκπαιδευτικό σύστημα της ΠΓΔΜ, επεκτείνοντας τις ιστορικές ρίζες του νέου έθνους στην κλασσική αρχαιότητα, καταπατεί ένα ένδοξο παρελθόν καταγεγραμμένο στα χρονικά της ελληνικής κληρονομιάς. Ενα παρελθόν που διαρκεί μία χιλιετία σχεδόν πριν από την άφιξη των σλαβικών φυλών στην περιοχή. Εξίσου ενοχλητικό αλλά και επικίνδυνο, σε μακροπρόθεσμη βάση, είναι ο ισχυρισμός που κυριαρχεί στο εκπαιδευτικό σύστημα της γείτονος, ότι ολόκληρη η γεωγραφική περιοχή της σύγχρονης Μακεδονίας. ως το Αιγαίο και τον Ολυμπο θεωρείται η ‘tatkovina’ τους –fatherland, πατρίδα.. Το αποτέλεσμα, είναι η νέα γενιά παιδιών που αποφοίτησε από τα σχολεία του ανεξάρτητου κράτους από το 1991 μέχρι σήμερα, να ασπάζεται το νέο δόγμα. Ενα δόγμα, που οι άνω των 45 χρόνων γονείς τους δυσκολεύονται να κατανοήσουν[7].
  4. Με την ανάδειξη μίας νέας γενιάς πολιτικών στα Σκόπια, που ανήκουν στο εθνικιστικό κόμμα VMRO-DPMNE, κάποιοι εκ των οποίων έχουν οικογενειακές ρίζες στην ελληνική Μακεδονία, επανεμφανίζονται ζητήματα και διατυπώνονται παράπονα που ανάγονται στην εποχή του ελληνικού εμφυλίου πολέμου, διεκδικώντας αποκατάσταση για οικογενειακά δεινά. Στην Ελλάδα, κατά τις τελευταίες δύο-τρεις δεκαετίες, οι Έλληνες έχουν καταφέρει σε σημαντικό βαθμό να επουλώσουν τις πληγές του άγριου αδελφοκτόνου πολέμου τους. Ωστόσο, στην ΠΓΔΜ απόγονοι της τρίτης γενιάς των αποκαλούμενων «Egejski» προσφύγων, συμπεριλαμβανομένου και του πρωθυπουργού Nikola Gruevski, επιχειρούν να αναζωπυρώσουν στη μνήμη τα γεγονότα της περιόδου εκείνης, δίδοντας μια μονομερή εκδοχή για μια δύσκολη εποχή για όλες τις πλευρές.. Οι Έλληνες, γνωρίζουν πολύ καλά το ρόλο που διαδραμάτισε την εποχή εκείνη η Γιουγκοσλαβία του Τίτο, και δη οι εθνικιστές των Σκοπίων, στην ανάφλεξη της ένοπλης σύγκρουσης στην Ελλάδα, αποβλέποντας σε ίδιο όφελος.. Σήμερα είναι πλέον γνωστό πως το τίμημα για τη γιουγκοσλαβική υποστήριξη του αντάρτικου των Ελλήνων κομμουνιστών ήταν η ελληνική Μακεδονία. Σήμερα, το άνοιγμα παλαιών πληγών και από τις δύο πλευρές των συνόρων, στα πλαίσια της διαπραγματευτικής διαδικασίας για την εξεύρεση λύσης στο «ζήτημα του ονόματος» ουδόλως μπορεί να θεωρηθεί παραγωγικό.

Καταληκτικές παρατηρήσεις

Οσο και αν–κατά τους συντάκτες της έκθεσης του IGC– το πρόβλημα του ονόματος εμφανίζεται ως ακατανόητο σε ορισμένους τρίτους –προφανώς με μερική γνώση των διαστάσεων του προβλήματος—δεν παύει «να αγγίζει υπαρξιακές χορδές». Οχι, όμως, μόνο στο ανεξάρτητο κράτος της «Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας» αλλά και στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στην Ελληνική Μακεδονία, διοικητική περιφέρεια της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Κατά συνέπεια, για την επίλυση της διαμάχης πρέπει τα υπαρξιακά αυτά στοιχεία και των δύο πλευρών, να προσεγγιστούν με εποικοδομητικό πνεύμα. Είναι προφανές πως η διαμάχη δεν αφορά απλά το όνομα του γειτονικού κράτους της Ελλάδας, αλλά ό,τι απορρέει από αυτό.

Τα Σκόπια, καθώς και όσοι τρίτοι προσφέρονται να συνδράμουν στην εξεύρεση μιας συμβιβαστικής λύσης, πρέπει να κατανοήσουν ότι η γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας, που περιλαμβάνει και ολόκληρο το διαμέρισμα της «ελληνικής Μακεδονίας», δεν είναι και δεν μπορεί να θεωρείται «πατρίδα» του λαού των Makedontsi, που κατοικούν στην ΠΓΔΜ. Αυτό αποτελεί κόκκινη γραμμή για την Ελλάδα και για τους Έλληνες.

Ομοίως, οι Σλαβομακεδόνες πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως το νεόκοπο εθνογενετικό τους δόγμα, εκτεινόμενο στην κλασσική αρχαιότητα, καταπατά την ελληνική πολιτιστική κληρονομιά και ταυτότητα των Ελλήνων γειτόνων τους στο Νότο. Ως εκ τούτου, απειλεί να προκαλέσει σύγκρουση ταυτοτήτων σε ολόκληρη την περιοχή.

Η χρήση του μακεδονικού ονόματος στην ονομασία κράτους, με κανένα τρόπο δεν παρέχει το δικαίωμα αυτόματης ιδιοποίησης για κάθε τι που προέρχεται από το κράτος αυτό ή έχει προέλευση από ολόκληρη τη γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας. Το θέμα αυτό πρέπει να αποσαφηνιστεί πολιτικά και να παραμείνει νομικά δεσμευτικό “erga omnes”

Κατά την άποψη του υπογράφοντος στόχος όλων των παραγόντων του προβλήματος πρέπει να είναι η ανεύρεση διηνεκών λύσεων στα υφιστάμενα εκκρεμή ζητήματα. Αλλιώς, οι ρήτρες «αποφυγής» που συνήθως εφευρίσκει η διπλωματία—κλασικό παράδειγμα η ημιτελής «Ενδιάμεση Συμφωνία» του 1995– θα μεταθέσουν το πρόβλημα σε επερχόμενες γενιές.

Συνεπώς, οι παρακάτω συνοπτικές προτάσεις θα μπορούσαν να συμπληρώσουν την έκθεση του IGC:

  1. Το όνομα του κράτους πρέπει να αφορά σαφώς την περιοχή της ΠΓΔΜ, να έχει καθολική δεσμευτική ισχύ (erga omnes) για τις πολυμερείς και διμερείς διεθνείς σχέσεις, για τις συναλλαγές, όλων των οργανισμών, κρατών, και μη κυβερνητικών διεθνών οργανισμών, συμπεριλαμβανομένων των κρατικών υπηρεσιών της ΠΓΔΜ.
  2. Τα παράγωγά της κρατικής ονομασίας πρέπει να ακολουθούν το όνομα που θα συμφωνηθεί. Κατά συνέπεια ανάλογη πρέπει να είναι η προσαρμογή στις κρατικές ταυτότητες, τα διαβατήρια, τις πινακίδες αυτοκινήτων κτλ
  3. Σε θέματα που άπτονται θεμάτων ατομικού αυτοπροσδιορισμού, ιδιαίτερα στον αυτοπροσδιορισμό της εθνότητας, ο υπογράφων πιστεύει πως το δικαίωμα αυτό θα πρέπει να είναι σεβαστό.. Αυτό σημαίνει πως το όνομα με το οποίο αυτοπροσδιορίζονται στη γλώσσα τους –Makedontsi- πρέπει να γίνεται σεβαστό σε όλες τις ξένες γλώσσες, περιλαμβανομένης και της ελληνικ’ης. Ανάλογα, το ίδιο μπορεί να ισχύει και με τον προσδιορισμό Μακεδόνες για τους Έλληνες Μακεδόνες.

(1) ICG, “Macedonia’s Name: Breaking the Deadlock”, Europe Briefing No. 52, Pristina/Brussels, 12 Jan. 2009, 12pp.
(2) Η απόφαση του ΝΑΤΟ ψηφίστηκε τον Απρίλιο του 2008, με τη συναίνεση του προέδρου Μπους, με την προϋπόθεση ότι η πρόσκληση στα Σκόπια «θα επαναληφθεί εφόσον έχει βρεθεί μία κοινά αποδεκτή λύση στο ζήτημα του ονόματος»
(3) Βλ. για το ίδιο θέμα προγενέστερη έκθεση No. 122 της ICG, “Macedonia’s Name: Why the Dispute Matters and How to Resolve It”, 10 December 2001
(4) Ιστορικές έρευνες έχουν προσδιορίσει ότι από την έκταση του αρχαίου Μακεδονικού Βασιλείου της εποχής του Φίλιππου, ένα ποσοστό μικρότερο του 10% περιλαμβάνεται στη σημερινή ΠΓΔΜ, ενώ το 90% και πλέον ανήκει στη σημερινή Ελληνική Μακεδονία.
(5) Βλ. Αθήνα-Σκόπια: Η Επτάχρονη. Συμβίωση (1995-2002), επιμ.. Ευ.. Κωφός, Βλ. Βλασίδης, Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα και ΕΛΙΑΜΕΠ, Θεσσαλονίκη/ Αθήνα, σελ. 268
(6) Res. UN S/RES817/1993 τόνιζε ότι οι διαφορές για το όνομα του κράτους «πρέπει να επιλυθούν για τη διατήρηση ειρηνικών σχέσεων και καλής γειτονίας στην περιοχή»
(7) Ο πρώην πρόεδρος Kiro Gligorov ήταν κατηγορηματικός ότι οι σημερινοί Makedontnsi είναι απόγονοι των πρώτων Σλαβικών φυλών που έφτασαν στην περιοχή μετά των 6ο αιώνα μ.Χ. Πριν από μερικά χρόνια, κυβερνητικοί υπουργοί της ΠΓΔΜ Σκοπίων σε συνεντεύξεις με τον συγγραφέα του παρόντος, ότι δεν μπορούσαν να επικοινωνήσουν πλέον με τους εφήβους, γιους και κόρες τους που επέμεναν ότι «είναι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου».

Πέρα από το νέο όνομα του κράτους, η πρόταση στοχεύει στην «οικοδόμηση εμπιστοσύνης» μεταξύ των δύο πλευρών στη βάση τεσσάρων οδηγιών-νουθεσιών:

2 σχόλια:

  1. Δεν καταλαβαίνω γιατί η Ελλάδα τηρεί αυτή τη στάση όταν έχει κάθε λόγο να περιμένει να δει τις πολιτικές εξελίξεις στα Σκόπια, που το πιθανότερο είναι να υποχωρήσουν από το εθνικιστικό τους παραλλήρημα, όσο παραμένουν στην απομόνωση και σφίγγει το ζωνάρι.. Ήδη οι αλβανοί έχουν αρχίσει να αντιδρούν στη λιμνάζουσα πολιτική Gruevski. Νομίζω ότι μια σύνθετη ονομασία τύπου «Βόρεια Μακεδονία» θα αποτελέσει μακροπρόθεσμα ήττα της Ελλάδας. Πρέπει να καταλάβουμε ότι το πρόβλημα είναι πιο βαθύ κ η ονομασία της χώρας απλά ένα μέρος του. Νομίζω ότι ο πυρήνας του προβλήματος αφορά στην εθνική συνείδηση των ανθρώπων αυτών. Έτσι ο μόνος τρόπος που θα μπορούσα να δεχτώ τον όρο μακεδονία στην ονομασία κ τη εθνικότητα τους, θα ήταν ως Σλαβομακεδονία, όρος που νομίζω αντικατοπτρίζει 100% την προελευση του λαού αυτού κ τους διαφοροποιεί από τους μακεδόνες, την ελληνική μακεδονία κ την αρχαία της ιστορία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανακοίνωση για σημαντικό εύρημα στο Σπήλαιο Πετραλώνων, Χαλκιδική-Μακεδονία-Ελλάδα
    http://www.youtube.com/watch?v=Uuy6ki3SCT0

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σχόλια τα οποία θα περιέχουν Greekenglish, ύβρεις, μειωτικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς δεν θα αναρτώνται.