Το blog, για τους λόγους που βιώνουμε προσωπικά, οικογενειακά και κοινωνικά, αλλάζει την κύρια κατεύθυνσή του και επικεντρώνεται πλέον στην Κρίση.
Βασική του αρχή θα είναι η καταπολέμηση του υφεσιακού Μνημονίου και όποιων το στηρίζουν.
Τα σχόλια του Κρούγκμαν είναι χαρακτηριστικά:
...Άρα βασιζόμαστε τώρα σε ένα σενάριο σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα είναι αναγκασμένη να «πεθάνει στη λιτότητα» προκειμένου να πληρώσει τους ξένους πιστωτές της, χωρίς πραγματικό φως στο τούνελ.Και αυτό απλώς δεν πρόκειται να λειτουργήσει....[-/-]....οι πολιτικές λιτότητας οδηγούν την οικονομία σε τόσο μεγάλη ύφεση που εξανεμίζονται τα όποια δημοσιονομικά οφέλη, υποχωρούν τα έσοδα και το ΑΕΠ και ο λόγος του χρέους προς το ΑΕΠ γίνεται χειρότερος.

Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2017

« Ίρβινγκ εναντίον Λίπστατ»,


Ο μεταμοντερνισμός (και όχι μόνον αυτός) έρχεται να αμφισβητήσει καταρχήν και καταρχάς την περί ιστορίας αντίληψη του Γερμανού ιστορικού του 19ου αιώνα φον Ράνκε. Σύμφωνα με τη θεωρία του Ράνκε (και της σχολής σκέψης του):

1. Στόχος της ιστορίας είναι η ανασύσταση του παρελθόντος δια της αναπαράστασης αυτού που «πραγματικά συνέβη» ή ήταν.
2. Απαιτείται από τον ιστορικό η αντικειμενικότητα και η αγνόηση της κοσμοθεωρίας του.
3. Ο ιστορικός οφείλει να ακολουθεί μιαν εμπειρική μέθοδο και απλώς να διευθετεί τα τεκμηριωμένα δεδομένα, παραμένοντας παθητικός εμπρός στα γεγονότα.


Αυτές λοιπόν τις θέσεις έχει αμφισβητήσει τόσο η μεταμοντέρνα σκέψη όσο και στοχαστές που δεν ενστερνίζονται την τελευταία.

Πως ο μεταμοντερνισμός αμφισβητεί τις παραπάνω θέσεις;



Σύμφωνα λοιπόν με τον Ρόμπερτ Ηγκλστόουν, οι αμφισβητήσεις μπορούν να ταξινομηθούν σε τρεις ευρείες κατηγορίες:

1. Σε θέματα που αφορούν στη γνωσιολογία ή στο πώς μαθαίνουμε για το παρελθόν,
2. Σε θέματα σχετικά με το ποιος δημιουργεί την ιστορία και
3. Σε θέματα που αφορούν στην ίδια τη φύση της γλώσσας και της γραφής.


Γιατί τα θυμήθηκα όλα αυτά;

Διότι σήμερα είναι η επέτειος έναρξης της δίκης « Ίρβινγκ εναντίον Λίπστατ», δηλαδή ο Ίρβινγκ κατέθεσε μήνυση εναντίον της Ντέμπορα Λίπστατ και του εκδοτικού οίκου "Penguin" για τα όσα δημοσίευσε η συγγραφέας στο βιβλίο της Denying the Holocaust: The Growing Assault on Truth and Memory, το οποίο εξέδωσε ο εν λόγω εκδοτικός οίκος στις ΗΠΑ το 1993 Σύμφωνα με τον Ίρβινγκ, το βιβλίο αυτό αποτελούσε λιβελογράφημα εναντίον του, καθώς η Λίπστατ τον αποκαλούσε σε αυτό "αρνητή του Ολοκαυτώματος, πλαστογράφο και φανατικό" και ανέφερε ότι "παραμόρφωνε το πραγματικό περιεχόμενο των ντοκουμέντων". Ο Ίρβινγκ όχι μόνο έχασε τη δικαστική αυτή διαμάχη, εφόσον οι κατηγορούμενοι αθωώθηκαν, αλλά αποδείχτηκε ότι προκειμένου να στηρίξει τους ισχυρισμούς του, παραποίησε ιστορικές πηγές και ντοκουμέντα.


Καλό Χρονιά να έχουμε.

ΥΓ:΄Περισσότερα για τον μεταμοντερνισμό στα ...............

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σχόλια τα οποία θα περιέχουν Greekenglish, ύβρεις, μειωτικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς δεν θα αναρτώνται.