Δημοψήφισμα για το Μακεδονικό

Ένα πολύ ενδιαφέρων άρθρο από τον κο Χρήστο Γιανναρά με θέμα το Δημοψήφισμα για το Μακεδονικό. Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα Καθημερινή την 1-6-07.

Γράφει ......

Διαβλητή άρνηση δημοψηφίσματος

Μάθαμε να θεωρούμε τη συμπεριφορά της Τουρκίας ερμηνεύσιμη. Γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της το Διεθνές Δίκαιο, διεθνείς συμβάσεις, αποφάσεις του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Χλευάζει έμπρακτα προϋποθέσεις (που με την υπογραφή της αποδέχθηκε) για να είναι υποψήφιο μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Μας έμαθαν να θεωρούμε ότι το μέγεθός της και η στρατηγική της σημασία επιτρέπουν την αλαζονική αυτή συμπεριφορά, την αυθαιρεσία.

Μάθαμε να θεωρούμε τη συμπεριφορά της Τουρκίας ερμηνεύσιμη. Γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της το Διεθνές Δίκαιο, διεθνείς συμβάσεις, αποφάσεις του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Χλευάζει έμπρακτα προϋποθέσεις (που με την υπογραφή της αποδέχθηκε) για να είναι υποψήφιο μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Μας έμαθαν να θεωρούμε ότι το μέγεθός της και η στρατηγική της σημασία επιτρέπουν την αλαζονική αυτή συμπεριφορά, την αυθαιρεσία.

Η απορία για την αιτία της θρασύτητας και ιταμότητας των γειτόνων μας υποχρεώνει κάθε Ελληνα πολίτη να θέσει στον εαυτό του ένα ερώτημα που ερμηνευτικά προηγείται: Γιατί οι ελλαδικές κυβερνήσεις, τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της Νέας Δημοκρατίας, αρνούνται την πρόταση (στοιχειώδους πολιτικής λογικής) που τόσες φορές έχει υποβληθεί: Να θέσουν σε δημοψήφισμα την ακολουθητέα πολιτική στο πρόβλημα της ονομασίας του κράτους των Σκοπίων;

Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, κατά πάσα βεβαιότητα, θα έκλεινε τον δρόμο των Σκοπιανών προς το ΝΑΤΟ και προς την Ε.Ε., για όσον καιρό αρνούνται μιαν αμοιβαίως αποδεκτή ονομασία. Και κάποιες πιέσεις «ξένου παράγοντα», που εκβιάζουν σε ενδοτισμό τις ελληνικές κυβερνήσεις, θα έχαναν τη δυνατότητα να τελεσφορούν. Γιατί λοιπόν τα δύο «κόμματα εξουσίας» στην Ελλάδα αρνούνται, χωρίς αιτιολογία, το δημοψήφισμα;

Το ερώτημα οδηγεί σε λογικώς πασιφανή (επομένως υποχρεωτική) απάντηση. Επειδή όμως είναι «καθ’ υπόθεσιν» η απάντηση, ας μη την δεχθεί ο έντιμος Ελληνας πολίτης. Να περιμένει τις εξηγήσεις των επαγγελματιών της πολιτικής.

Αλλά (προσοχή!): Για να είναι με συνέπεια έντιμος, να αφήσει και την ψήφο του εκκρεμή. Να μη δώσει την ψήφο του σε κόμμα που αρνείται να πάρει θέση στο αίτημα για το συγκεκριμένο δημοψήφισμα.


Αν υπάρχει ακόμα κρίσιμη μάζα έντιμων πολιτών στην ελληνική κοινωνία, τότε το δημοψήφισμα για τα Σκόπια θα μπορούσε να κρίνει τις επόμενες εκλογές. Το αίτημα για δημοψήφισμα να γίνει καταλύτης για αφύπνιση και ενεργοποίηση της συλλογικής εντιμότητας. Ισως και δυναμική αφετηρία για την ανασύνταξη του πολιτικού χάρτη της χώρας. Διότι οι αντίπαλες πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα είναι ολοφάνερα δύο – διάσπαρτες σήμερα μέσα σε όλα τα κόμματα: Από τη μια μεριά οι υπέρμαχοι του διεθνισμού της «Νέας Τάξης» ή της «παγκοσμιοποίησης». Και από την άλλη, όσοι ακόμα επιμένουν στην επίκαιρη (και δυναμική για το μέλλον) γονιμότητα της ευρωπαϊκής ιδιαιτερότητας, της ελληνικής πολιτιστικής ταυτότητας. Το δημοψήφισμα για τα Σκόπια μπορεί να γίνει καταλύτης για τη συγκρότηση δύο κομμάτων πραγματικής (υγιούς) αντιπαλότητας.
Ενα τέτοιο ενδεχόμενο είναι ό,τι θανάσιμα φοβάται ο «ξένος παράγων», που υποχρεώνει σε ενδοτισμό τις ελλαδικές κυβερνήσεις, τα κόμματα εξουσίας. Είναι και ό,τι λυσσαλέα μάχονται –με συκοφαντικές λοιδορίες, ειρωνείες, προπηλακισμούς– οι γνωστοί (πάντοτε αποκαλυπτικά συντονισμένοι) πρόμαχοι των συμφερόντων του «ξένου παράγοντα» στο εσωτερικό της χώρας. Προωθημένοι μέσα σε όλα τα κόμματα, στα νευραλγικά πόστα της δημοσιότητας με κάθε κυβέρνηση, οι κεκράχτες του νεοταξικού διεθνισμού χλευάζουν και πομπεύουν (σαν «εθνικιστές», «πατριδοκάπηλους», «ελληναράδες», «μακεδονομάχους»), όσους υπερασπίζουν την αμεσότερη έκφραση δημοκρατίας: το δημοψήφισμα. Δεν είναι οπωσδήποτε η ιδιοτέλεια που καθορίζει την (αποκαλυπτικά συντονισμένη) στράτευσή τους, συχνά είναι μόνο η επαρχιώτικη ξυπασιά.

Πάντως, είναι αδιανότητο, εξευτελιστικά ταπεινωτικό για την ελληνική κοινωνία, να αποφασίζουν για τις ιστορικές προοπτικές της χώρας (την πιθανή εδαφική της κολόβωση), ερήμην του λαού της, συντεχνίες εξουσιολάγνων επαγγελματιών της πολιτικής και ξυπασμένων ή ιδιοτελών «διανοουμένων» απάτριδων, τάχα και κοσμοπολιτών. Δεν τους ζητάμε να αρνηθούν τα «πιστεύω» τους ή τους ρόλους τους, απαιτούμε μόνο το δημοκρατικό μας δικαίωμα πολιτικής ετυμηγορίας – να μην αποφασίζουν για θέματα ακεραιότητας και ιστορικού μέλλοντος της χώρας χωρίς δημοψηφισματική απόφανση του λαϊκού σώματος.
Με την ψήφο μας στις προσεχείς εκλογές (αν δεν θα είναι ήδη αργά) να αποδοκιμάσουμε τα κόμματα που μας αρνούνται δημοψήφισμα. Δημοψήφισμα για την ακολουθητέα πολιτική έναντι του κράτους των Σκοπίων και για την ακολουθητέα πολιτική έναντι των αρνήσεων της Τουρκίας να συμμορφωθεί με τις καταστατικές δεσμεύσεις υποψήφιου μέλους της Ε.Ε. Επιτέλους είναι «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας» να αυτοχειριάζεται ένας λαός, συνεχιστής τουλάχιστον μιας γλώσσας που παραμένει πανανθρώπινη παρακαταθήκη πολιτισμού, για να κάνουν καριέρα κάποια θλιβερά προϊόντα της ανθούσης στον πολιτικό μας βίο οικογενειοκρατίας.

Η ελληνικότητα της Μακεδονίας ή η πανάρχαιη ελληνικότητα ολόκληρης της Κύπρου, δηλαδή η φυγή ή η σφαγή των αυτόχθονων εκεί ελληνικών πληθυσμών, δεν μπορεί να διακυβεύεται για να ανταλλάσσουν οι μετριότητες πόστα εξουσίας με παραχωρήσεις εξυπηρετήσεων στον «ξένο παράγοντα». Τα όσα για «ξεπούλημα» κατάγγελνε κάποτε ο Ανδρέας Παπανδρέου, έστω με περίσσεια λαϊκισμού, σαρκώνονται σήμερα στο κόμμα του – πώς να αντιταχθεί με πολιτική εντιμότητα αυτό το κόμμα στην άνευ όρων ειλωτεύουσα κυβερνητική διπλωματία, όταν ο ολίγιστος αρχηγός του προπαγάνδισε απροσχημάτιστα την Πλεκτάνη Ανάν;

Το Σύνταγμα των Ελλήνων είναι τόσο «προοδευτικό», ώστε να στερεί το δικαίωμα, ακόμη και σε τρία εκατομμύρια πολίτες, να ζητήσουν με τις υπογραφές τους τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Οσο για τα συλλαλητήρια και τις διαδηλώσεις, χρησιμεύουν μόνο για την ψυχολογική εκτόνωση των αφελών. Ετσι, η μόνη δυνατότητα να εκφραστεί αποτελεσματικά το λαϊκό αίτημα για δημοψήφισμα, είναι να καταψηφιστούν στις εκλογές τα κόμματα που το αρνούνται. Να ξεπεράσουν τα λευκά ψηφοδέλτια τις ψήφους του όποιου πλειοψηφούντος κόμματος.

Τότε μόνο τα κομματικά ποιμνιοστάσια ίσως διαρραγούν, για να συγκροτηθούν ρεαλιστικές (υγιείς) αντιπαλότητες.

πηγή
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_235_06/01/2007_211199