είμαστε τελικά ικανοί να ξεπεράσουμε το νοσηρό κλίμα του ρεβανσισμού της μνήμης και να αντικαταστήσουμε τις υστερικές καταγγελίες, το κυνήγι μαγισσών και τη συνωμοσιολογία με τη δημιουργική έρευνα και τον διάλογο, όπως αρμόζει σε ανοιχτές κοινωνίες και σύγχρονες επιστημονικές κοινότητες?
ή
είμαστε καταδικασμένοι να παραμένουμε εσαεί αγκυλωμένοι σε μια άγονη ανάγνωση του παρελθόντος και μια απλουστευτική και μονοδιάστατη αντιμετώπιση του παρόντος, επιλέγοντας την εσωστρέφεια, την πνευματική στειρότητα και τελικά την περιθωριοποίηση?
Όλα ξεκίνησαν από τις απόψεις δυαδικτικών και γνωστών μελών όπου τους βρίσκεις συχνά και πυκνά να κατακρίνουν τον δωσιλογισμό από την πλευρά των λεγόμενων Ελλήνων γερμανοτσολιάδων αλλά να αφήνουν με την γραφίδα τους πόσο αδικημένοι ήταν οι μουσουλμάνοι συνεργάτες των Ναζί και Φασιστών Τσάμηδες. Απαντώντας τους για το δωσιλογισμό ανέφερα ότι είναι γνωστό ότι για τη Δεξιά ο δωσιλογισμός ήταν συγχωρήσιμος, αρκεί οι φορείς του να ήταν Έλληνες ενώ για την Αριστερά το συγχωροχάρτι ίσχυε μόνο για τους μη Έλληνες.
Για τους δε κομμουνιστές ο δωσιλογισμός υπήρξε ιδιαίτερα ελαστική έννοια σε σχέση με συγκεκριμένες ομάδες όπως οι Τσάμηδες ή οι σλαβόφωνοι κομιτατζήδες στους οποίους παρείχε τη δυνατότητα αναβάπτισης από προδότες (π.χ .Οχράνα) σε πατριώτες ( π.χ. Νοφίτες). Διότι μην ξεχνάμε ότι ο ΔΣΕ το 1948-49 είχε πλευρίσει και τους Τσάμηδες μιας και οι Έλληνες τους απέφευγαν. Το πρόβλημα της αριστερής μεταπολιτευτικής ιστοριογραφίας όπως αναφέρει ο Στάθης Καλύβας είναι ότι ενώ καυτηριάζει τον δωσιλογισμό ως εσχάτη προδοσία που δικαιολογούσε βία αντίστοιχη με αυτή που υπέστησαν οι Τσάμηδες, αντιμετωπίζει τις αντίστοιχες πρακτικές των μειονοτήτων με αισθήματα κατανόησης και τάσεις συγκάλυψης, δείχνοντας έτσι πόσο επιλεκτική και άρα διάτρητη είναι η ηθικολογία της.
Και εκεί τα εθνομηδενιστικά αντανακλαστικά κάποιων ξύπνησαν με τα γνωστά αποτελέσματα. Η δικαιολογία τους αυτήν την φορά ήταν ότι τους αποκάλεσα .....εθνομηδενιστές.
Τι σημαίνει όμως αυτός ο όρος ?
Άραγε αντιλαμβάνονται ότι έχουν πέσει στην πλάνη αυτή ?
Οι εθνομηδενιστές υποστηρίζουν ότι η εθνική ταυτότητα υπάρχει μόνο στη φαντασία των εθνικιστών( Φυσικά εθνικιστής για αυτούς είναι όποιος δεν πλέει ιδεολογικά μαζί τους) . Είναι λένε μια ταυτότητα «νοερή». Μια ιδεολογική ψευδαίσθηση, που δεν έχει κανένα αντίκρυσμα στην πραγματικότητα. Ο φιλόλογος Κώστας Γεωργουσόπουλος χαρακτηριστικά τους αποκαλεί.....Χαγάνοι ορνεοκέφαλοι βυσσοδομούν
Ένας από τους κύριους στόχους των οπαδών της γενικευμένης αποεθνικοποίησης της Ελληνικής παιδείας και του (όποιου) εκπαιδευτικού συστήματος, είναι οι λεγόμενοι «εθνικοί μύθοι» ή «θρύλοι». Με το πρόσχημα της «απομυθοποίησης» ή της αποκατάστασης της ιστορικής αλήθειας, επιχειρείται κάτι πολύ βαθύτερο, ο κλονισμός της εμπιστοσύνης στην ίδια την ιστορική αλήθεια που εμπεριέχεται στον πυρήνα των «θρύλων» και η αποξένωση των νέων γενεών από κάθε ηρωική μορφή η παράδοση της ίδιας της ιστορίας τους. Οπαδοί του εθνομηδενισμού είναι αυτή της λεγόμενης νεωτερική νοηματοδότησης η οποία σκοπός της είναι η ιδιωτική ελευθερία απόκτησης και απόλαυσης.
Οι Εθνομηδενιστές ομιλούν συνέχεια για την ιστορία. Γνωρίζουν την σημασία της και τον σκοπό της ?
Σκοπός της ιστορίας όπως λέει καθηγήτρια Mary Lefkowich δεν είναι να ενισχύσει την αυτοεκτίμηση των επιμέρους ομάδων, αλλά να προωθήσει την κατανόηση του κόσμου και του παρελθόντος, την αμερόληπτη ανάλυση, κρίση και προοπτική, το σεβασμό των διαφορετικών πολιτισμών και παραδόσεων και την ανυποχώρητη προστασία των ενωτικών ιδεών της ανεκτικότητας, της δημοκρατίας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων που κάνουν δυνατή την ελεύθερη ιστορική έρευνα.
Η μελέτη του ιστορικού παρελθόντος βοηθάει τους ανθρώπους να κατανοήσουν ότι αποτελούν μέρος ενός κόσμου ενιαίου και ότι οι, κοινωνίες και τα έθνη δεν αποτελούν απομονωμένες ανθρώπινες κοινότητες ούτε οι πολιτισμοί στεγανές ενότητες αξιών που διατηρούν την αυτονομία τους στον χρόνο, αλλά ενότητες ιδεών και πρακτικών λύσεων που διαρκώς ανασυγκροτούνται υπό την πίεση των νέων συνθηκών και με τη δημιουργική παρέμβαση των ανθρωπίνων ομάδων να κατανοήσουν τους ίδιους και τους «άλλους», διακρίνοντας τις διαφορές και τις ομοιότητες μεταξύ των.
Στην Ελληνική «πραγματικότητα», η πολυπολιτισμική κοινωνία που επαγγέλλονται οι αποδομητές του ομοιογενούς εθνικού κράτους θα είχε ως πιθανές συνέπειες διάφορες αποσχιστικές κινήσεις το παρόν ομοιογενές εθνικό κράτος των Ελλήνων υπήρξε προϊόν εθνικής πολιτικής δύο και πλέον αιώνων, από την εποχή του Ρήγα Βελεστινλή και του Αδαμαντίου Κοραή, με κορυφαίο «αρχιτέκτονα» του σύγχρονου Ελληνικού έθνους τον Κωνσταντίνο Παπαρρηγόπουλο και τον Σπύρίδωνα Ζαμπέλιο όπου μου τον υπενθύμισε ο doctor.
Στην «νέα» στρατηγική-ιδεολογική γραμμή της Νεοταξικής Παγκόσμιας Ηγεμονίας εξέχουσα θέση κατέχει ο ιστορικός Αναθεωρητισμός. Ο εθνομηδενισμός και η αποδόμηση της εθνικής συνείδησης, ταυτότητας και ιστορίας οδηγεί κατ’ ευθείαν στην αποσταθεροποίηση και γεωπολιτική αναδιάταξη της Ευρώπης των Εθνών.
Και τελειώνοντας είναι γνωστό ότι δεν είμαι εγώ που ανοίγω νήματα ώστε να
- «κατηγορώ» για εθνικιστικό λόγο κάποιους που εσφαλμένα πιάστηκαν στην ιστορική πλάνη περί της μετονομασίας της Μεγάλης Βρετανίας σε «Ηνωμένο Βασίλειο»
- υπερασπίζομαι τον γνωστό εθνομηδενιστικό κύκλο ανθρώπων του ΚΕΜΟ παρουσιάζοντας τους σαν καθηγητές του Παντείου που αυτήν την φορά υπερασπίζονται τους Μουσουλμάνους Τσάμηδες
- κρίνω άκριτα την μεγάλη μορφή της πραγματικής Ελληνικής αριστεράς Μίκη Θεοδωράκη επειδή τόλμησε να καταγγείλει την με τον μεστό του λόγο την Νέα Τάξη Πραγμάτων στα Βαλκάνια
- λοιδορώ και μάλιστα της ημέρας της κηδείας του τον μακαριστό αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο βάζοντας φωτογραφίες μουλάδων.
Σημείωση προς doctor
«Διάλογος» σημαίνει τη δυνατότητα συνομιλιών που θα προσδώσουν μεγαλύτερη δημοσιότητα σε κάποιες απόψεις, θέσεις ή σε αιτήματα – θα προσελκύσουν το ευρύτερο ενδιαφέρον. Διαφωνούμε, όταν έχουμε κοινή βάση κατανόησης εννοιών, θέσεων ή αρχών και κάποιοι τις αποδέχονται, ενώ άλλοι τις απορρίπτουν. Μπορεί να διαφωνούμε και στον ορισμό εννοιών, θέσεων ή αρχών, αλλά έχουμε κοινή την αντίληψη του τι θέλουμε να ορίσουμε. Όταν όμως επιτρέπουμε σε τρίτους να βεβηλώνουν τον διάλογο ή αρχίζουμε τις ειρωνείες αυτό δηλώνει ...
-αποφυγή επιχειρημάτων
-αποφυγή απαντήσεων
-αποφυγή διαλόγου
-με την κενοδοξία της προσωπικότητας του
-θεωρία άνευ ουσίας
-περιφρόνηση
στα έχω ξαναπεί στο abecedar
Ακρίτα, καλησπέρα (ή καλημέρα).
ΑπάντησηΔιαγραφήΗρθα εδώ ακολουθώντας το σύνδεσμο που άφησες σε φιλική μας συζήτηση στο μπλογκ μου.
Βλέπω ότι... ζούμε σε διαφορετικά σύμπαντα ΕΝΝΟΙΩΝ, αλλά αν καταφέρουμε να συνεννοηθούμε πιθανότατα θα είναι κέρδος δι' αμφοτέρους.
Κατ' αρχήν, η ίδια η έννοια του "εθνομηδενισμού" με προβληματίζει, όπως και του "μηδενισμού" εν γένει.
ΠΩΣ μεταφράζεται στα αγγλικά;
"ethnonihilism". Θα το ψάξω σε λίγο, αλλά... πολύ φοβούμαι ότι ελάχιστα θα βρω.
Το να μην πιστεύει κανείς ότι το έθνος έχει "υλική ουσία", ή ότι είναι κάτι "απτό και συγκεκριμμένο" σίγουρα δεν είναι απαραίτητα μηδενισμός.
Η ΙΔΙΑ η συνειδητότητα δεν αποτελεί πράγμα, κάτι υπαρκτό (ή μη-υπαρκτό). ΔΕΝ υπακούει στους ορισμούς μας του μηδενός. Τους ΠΑΡΑΚΟΥΕΙ! :)
Επειδή είχα την εμπειρία να ζήσω ΔΥΟ χώρες πολύ στενά, την Αγγλία και την Ελλάδα, μπόρεσα να κατανοήαω την "αίσθηση εθνικής ταυτότητας" ενός άλλου λαού, περίπου σαν να ήταν η δική μου. Μίλησα αγγλικά ΣΑΝ ΝΑ ήταν μητρική μου γλώσσα (πήγα αρκετά νωρίς εκεί), σχεδόν ξέχασα τα ελληνικά.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η εμπειρία αυτή ήταν ένα "μηδεν". ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ήταν, όμως. Τόσο δική μου κατασκευή όσο και του κόσμου γύρω μου.
Δεν νομίζω ότι ο πατριωτισμός έρχεται σε αντίθεση με τέτοια αισθήματα. Το να αγαπάς τον τόπο σου δεν είναι εξαρτημένο από το αν θεωρείς ή όχι το "έθνος" σαν υπαρκτό πράγμα. Αρκεί το γεγονός ότι ΥΠΑΡΧΕΙ η χώρα, ΥΠΑΡΧΕΙ ο λαός της, η παρέα σου, εσύ ο ίδιος.
Νομίζω ότι υπάρχει μπροστά μας μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΣΥΓΧΙΣΗ ΕΝΝΟΙΩΝ, η οποία ενισχύεται άσχημα, από την ταμπέλα του "εθνομηδενισμού". Θα μάθω περισσότερα γι αυτή την ταμπέλα σε λίγο, αλλά ήδη τη νιώθω... απειλητική από πάνω μου. Διότι δεν αποτελεί μια ουδέτερη περιγραφή ή κάτι επιστημονικά ακριβές, αλλά μια ετικέτα με προφανή σκοπό την δαιμονοποίηση (του άλλου).
Αν δεν πιστεύει κανείς ότι το έθνος είναι κάτι απτό ή σταθερό ή έχον "αιώνια ουσία", αυτό ΔΕΝ σημαίνει ότι απαλλάσσεται από τις ευθύνες του να ΥΠΑΡΧΕΙ μέσα στη χώρα ή στο χώρο του. Αντίθετα, αποτελεί κάλεσμα για ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ υπευθυνότητα. Το "έθνος" μπορεί να είναι και ο "κόκκορας" στον οποίο μερικοί τα... φορτώνουν όλα.
Για μένα το έθνος είναι μια συλλογική συνειδητότητα, ΟΧΙ σταθερή, ΟΧΙ αιώνια, ΟΧΙ απτή, και ΟΧΙ ανεξάρτητη από μένα ή εσένα ή τον κόσμο που ζούμε.
Το ότι η ταμπέλα του εθνομηδενισμού έχει δημιουργήσει παρεξηγήσεις, το θεωρώ σίγουρο και θα προσπαθήσω να το αποδείξω (όχι τώρα βέβαια).
Αναφέρεις στο ποστ διάφορα είδη ΜΕΡΟΛΗΨΙΑΣ, με τις οποίες δεν συμφωνώ. ΟΥΤΕ έχουν καμία σχέση με το αν υπάρχει ή δεν υπάρχει το "έθνος".
Αυτά.
Σου τα έγραψα, διότι θεωρώ την αναγκαιότητα ΚΑΤΑΝΟΗΣΗΣ μεταξύ ριζικά διαφορετικών τρόπων σκέψης απολύτως απαραίτητη, τώρα πια.
Καλό βράδυ λοιπόν!
omadeon ξέρεις στην Ελλάδα έχουμε παραξεγήσει την έννοια του διαλόγου. Δίάλογος στην Ελλάδα είναι μόνο όταν συμφωνείς με τον συνομιλητή σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεκινάμε πρώτα απ'όλα από τον ορισμό του εθνομηδενισμού.Έίναι μία σύνθετη λέξη και δεν ξέρω ποιος είναι ο νονός της ή ο πατέρας της. Για να την κατανοήσουμε όμως πρέπει να δούμε τι σημαίνει ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΑ.
Ξεκινάω με το απλό και αυτό είναι το δεύτερο συνθετικό - τον μηδενισμό -και που σημαίνει σύμφωνα με το λεξικό Φυτράκης σημαίνει.....η άρνηση κάθε παραδεδειγμένης αξίας, θεωρητικής ή πρακτικής στο πεδίο της ανθρώπινης δράσης.
Νομίζω σε αυτό συμφωνούμε.
Και πάμε στο έθνος. Εκεί είναι όλη η ιστορία όπου βλέπουμε και διαβάζουμε κάθε είδους θεωρία και ερμηνεία. Για εμένα έθνος -σύμφωνα με τον Anthony Smith - μπορεί να οριστεί ως κατονομασμένος ανθρώπινος πληθυσμός που μοιράζεται μια ιστορική εδαφική επικράτεια, κοινούς μύθους και ιστορικές μνήμες, μια μαζική, δημόσια κουλτούρα, κοινή οικονομία και κοινά για όλα τα μέλη νομικά δικαιώματα και υποχρεώσεις.
Φυσικά υπάρχουν και άλλοι ορισμοί και ερμηνείες.
Και εδώ έρχονται οι εθνομηδενιστές οι οποίοι με το έτσι θέλω και το αυταρχικό τους ύφος μηδενίζουν(απορρίπτουν) την όποια ερμηνεία και αποδέχονται αυτήν που πιστεύουν που μπορεί να είναι
-ελληνικό έθνος δεν υπήρξε
-ελληνικό έθνος δημιούργηθηκε με το κράτος
-το ελληνικό έθνος είναι φαντασιακή κοινότητα ανθρώπων
-ελληνικό έθνος υπήρξε 2000, 5000, 10000 π.Χ
και άλλες παρόμοιες ερμηνείες.
Αυτά για αρχή ώστε να μπορούμε να δούμε που βαδίζουμε και στο εάν συμφωνούμε στο ότι το πρόβλημα ξεκινάει αρχικά από το ορισμό του έθνους.
Ακρίτα, νομίζω ότι ίσως ανοίξει ένας δρόμος αλληλο-κατανόησης, αν προσεγγίσουμε σοβαρά το θέμα του έθνους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο δικό σου ορισμό, για παράδειγμα, "έθνος -σύμφωνα με τον Anthony Smith - μπορεί να οριστεί ως κατονομασμένος ανθρώπινος πληθυσμός που μοιράζεται μια ιστορική εδαφική επικράτεια, κοινούς μύθους και ιστορικές μνήμες, μια μαζική, δημόσια κουλτούρα, κοινή οικονομία και κοινά για όλα τα μέλη νομικά δικαιώματα και υποχρεώσεις"...
ΜΟΝΟ η ονομασία είναι κάτι (κάπως) σταθερό, καθώς και (εν μέρει) τα εδάφη. Ολα τα άλλα, αν και απολύτως υπαρκτά, ΑΛΛΑΖΟΥΝ, βρίσκονται σε συνεχή εξέλιξη, ακόμη και αυτή τη στιγμή που συζητάμε. Αλλά και ένας άνθρωπος που μεγαλώνει, όταν γίνει ενήλικας δεν είναι πια παιδί, κι όταν γίνει υπερήλικας, δεν είναι νέος. Παραμένει ο ΙΔΙΟΣ, αλλά όχι ΙΔΙΟΣ. Ακριβώς το ίδιο νομίζω ότι συμβαίνει με το έθνος.
Νομίζω ότι έχεις παρεξηγήσει κάπως τον ντόκτωρ. Υπάρχουν πολύ πιο αρνητικοί άνθρωποι, πραγματικοί μηδενιστές, με την έννοια του αρνητισμού (όπως το όρισες), ακόμη και ανεξάρτητα από ιδεολογία.
(Δεν συζητώ τη συγκεκριμμένη σας διαφωνία που γέννησε το ποστ, γιατί δεν αποκλείω καθόλου να είχε και άδικο - θα το δω και στο μπλογκ του).
Ενας άνθρωπος μπορεί να ΦΕΡΘΕΙ μηδενιστικά, υποτιμητιkά ή και αυταρχικά, αλλά όλα αυτά τα πράγματα δεν αποτελούν σοβαρές ιδεολογίες - νομίζω.
Αλλά και σαν ιδεολογία, ο μηδενισμός δεν στέκει, είναι οξύμωρο σχήμα. Είναι σαν να λες "είμαι γεμάτος με το τίποτα", δηλαδή τίποτα.
Σε κάποιο σταθμό υπεραστικών λεωφορείων ένας έξυπνος καταστηματάρχης, όταν διαπίστωσε ότι ρωτούσε κόσμο "τι θα πιείτε" κι όλοι απαντούσαν "τίποτα", εεε.... έφτιαξε ένα ΝΕΟ ΠΟΤΟ, που το ονόμασε "ΤΙΠΟΤΑ". Κάτι σαν κονιάκ που γράφει στο μπουκάλι τη λέξη "τίποτα". Ομως... ΗΤΑΝ ΚΑΤΙ! :)