Ζαχαριάδης V Βαφειάδης για το Μακεδονικό

Είναι ενδιαφέρον για την ιστορία της Μακεδονίας να αναφερθούμε πώς μερικοί ηγέτες της Αρι­στεράς αισθάνθηκαν μετά τον Εμφύλιο. Η πολιτική του Ζαχαριάδη έγινε θέμα κριτικής σε δημόσιες δηλώσεις και σε βιβλία γραμμένα από διάφορους κομμουνιστές ηγέτες, οι οποίοι είχαν διαφύγει στις χώρες του Ανατολικού Συνασπισμού στο τέλος του πολέμου και έζησαν στην εξορία για περισσότερο από τριάντα χρόνια. Όταν επέστρεψαν στην Ελλάδα με την αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1974, αισθάνονταν ότι ο Στάλιν είχε χρησιμοποιήσει τους Έλληνες αντάρτες για να διευθετήσει τα σύνο­ρα της Ελλάδας. Είδαν τις αποφάσεις της Ε' Ολομέλειας του ΚΚΕ και του Δεύτερου Συνεδρίου του ΝΟΦ ως επιτήδειο καμουφλάρισμα για να καλύψουν το γυμνό αλυτρωτισμό εις βάρος της ελληνικής Μακεδονίας, σχέδιο που το είχε εγκρίνει και ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ (Παπαϊ­ωάννου, 1990)

Στα απομνημονεύματα του ο Μάρκος Βαφειάδης τόνισε ότι ο Ζαχα­ριάδης ποτέ δεν άλλαξε γνώμη για τις προθέσεις του να δώσει την ελπιεζόμενων δημοκρατικών πολιτών... ή μια αυθόρμητη εκδή­λωση αυτοάμυνας εναντίον καταπίεσης από τους Βρετανούς και τους Έλληνες. Η κυρία αιτία να πολεμήσουμε την ελληνική κυβέρνηση ήταν το Μακεδόνικο ζήτημα».

Η καταπληκτική ομολογία του Μάρκου επιβεβαιώ­θηκε και από τον ίδιο τον Ζαχαριάδη, ο οποίος δήλωσε στις 14 Οκτω­βρίου του 1950, ένα χρόνο μετά την ήττα του ΔΣΕ:

«Το ΚΚΕ αναγνωρί­ζει το δικαίωμα αυτονομίας, και ακόμη αυτό της απόσχισης για τους Σλαβομακεδόνες της Μακεδονίας του Αιγαίου. Η Ε' Ολομέλεια έπραξε ορθά με την ψήφο της για απόσχιση».

Περιττό να λεχθεί εδώ ότι η Ε' Ολομέλεια ήταν υπό τον απόλυτο έλεγχο του Ζαχαριάδη.

Ο Δημήτρης Βλαντάς, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, έγραψε στο βιβλίο του (1981) «Εμφύλιος Πόλεμος, 1945-1949»: «Ο Ζαχαριάδης ενήργησε σαν να ήταν σκλάβος της σοβιετικής ηγεσίας».

Στο πρώτο του βιβλίο (1977) «Η Προδομένη Επανάσταση» ο Βλαντάς έγραψε: «Η δεύτερη βασική αιτία για την ήττα ήταν η ηγεσία του ΚΚΣΕ [Στάλιν]. Από το Μάρτιο του 1946 ώθησε το ΚΚΕ στον εμφύλιο πόλεμο για να εξυπηρετήσει τα ρωσικά συμφέροντα... Θα ήταν απίστευτο να φανταστεί κανείς ότι... η ηγεσία του ΚΚΕ θ' άρ­χιζε έναν ένοπλο αγώνα χωρίς την υπόσχεση για βοήθεια από την ηγεσία των Σοβιετικών».

Ο βασικός ρόλος που έπαιξε ο τιτοϊκός κομμουνισμός στον Εμφύλιο σε συνάρτηση με την ελληνική Μακεδονία σχολιάστηκε επίσης και από το Γιάννη Ιωαννίδη (1979), δεύτερος στην ηγεσία του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ, ο οποίος έγραψε στο τέλος του Εμφυ­λίου: «Ο Τίτο προσπάθησε να χρησιμοποιήσει τους αντάρτες του ΚΚΕ για δικούς του αλυτρωτικούς σκοπούς κατά της ελληνικής Μακεδονίας».