Ο αριθμός των Σλαβομακεδόνων «πολιτικών» προσφύγων (Deca Begaltsi) σύμφωνα με επίσημη Γιουγκοσλαβική πηγή.

O Καθηγητής Σπύρος Σφέτας στο περιοδικό «Μακεδονικά» [1] της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών μας προσφέρει, μία μεγάλη αποκάλυψη και η οποία αφορά με τις μετακινήσεις πληθυσμών από την ελληνική Μακεδονία την περίοδο 1941-1949 στην Γιουγκοσλαβία.

Η πρωτογενής πηγή που χρησιμοποιεί είναι η έκθεση του γενικού προξενείου της Γιουγκοσλαβίας στη Θεσσαλονίκη με ημερομηνία 15-7-1951 [2] που ανατρέπει τις θέσεις των ιστορικών των Σκοπίων για μαζικές εκτοπίσεις και γενοκτονία.

Σύμφωνα με την έρευνα του προξενείου διακρίνονται γενικά 5 ομάδες μετακινηθέντων ατόμων κατά την περίοδο 1941-1949 και οι οποίες είναι:

1. 1941-1944. Κυρίως στο Μοναστήρι εγκαταστάθηκαν σλαβόφωνοι από την Καστοριά, Φλώρινα και Έδεσσα ως βουλγαρόφιλοι. Ένα μέρος μετά την αποχώρηση του βουλγαρικού στρατού από τα Σκόπια αναχώρησε για τη Βουλγαρία, ενώ ένας μικρός αριθμός βουλγαρόφιλων οχρανιτών της Δυτικής Μακεδονίας μετά την αποχώρηση των Γερμανών από τη Βόρειο Ελλάδα κατέφυγε μαζί με τους Γερμανούς στα Σκόπια, όπου και εγκαταστάθηκε.
2. Δεύτερη ομάδα σλαβόφωνων εγκαταστάθηκε στα τέλη του 1944. Πρόκειται κυρίως για τα τάγματα Αριδαίας-Έδεσσας και Φλώρινας-Καστοριάς. Στις αρχές του 1945, μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας, ακολούθησε ένα άλλο κύμα Σλαβόφωνων που υπηρετούσαν στον ΕΛΑΣ και το ΕΑΜ.
3. Η τρίτη ομάδα σλαβόφωνων ήρθε στη γιουγκοσλαβική Μακεδονία από τη Βουλγαρία στα τέλη του 1946 και τις αρχές του 1947. Επρόκειτο για σλαβόφωνους της Ανατολικής Μακεδονίας που κατά την περίοδο 1941-43 εγκαταστάθηκαν στη Βουλγαρία. Μετά την ανακήρυξη «μακεδόνικου κράτους» και τη βουλγαρο-γιουγκο-σλαβική προσέγγιση εγκαταστάθηκαν στα Σκόπια, εμφανιζόμενοι ως «αγωνιστές για την αυτονομία της Μακεδονίας».
4. Η τέταρτη ομάδα σλαβόφωνων μετέβη στα Σκόπια την περίοδο 1947-48 μετά την ίδρυση του Δημοκρατικού Στρατού «λόγω της τρομοκρατίας του μοναρχοφασισμού», αλλά και για να αποφύγουν τη βίαιη στρατολόγηση στο Δημοκρατικό Στρατό. Ένα μέρος επίσης των σλαβόφωνων κατέφυγε σταΣκόπια από τα μέσα του 1948 μέχρι τις αρχές του 1949, όταν το ΚΚΕ δέχτηκε την απόφαση της ΚΟΜΙΝΦΟΡΜ για το γιουγκοσλαβικό.
5. Η πέμπτη και τελευταία ομάδα κατέφυγε μετά την κατάρρευση του Δημοκρατικού Στρατού.
   

Ο συνολικός αριθμός των σλαβόφωνων στη συντριπτική πλειοψηφία, αλλά και Ελλήνων, που κατέφυγε στη γιουγκοσλαβική Μακεδονία την περίοδο 1941-1951υπολογίζεται σε 28.595 άτομα, συμπεριλαμβανομένων και των 5.000 ατόμων που το 1946 ήρθαν από τη Βουλγαρία.

Αναλυτικά από το 1941 μέχρι τις αρχές του 1944 κατέφυγαν στη γιουγκοσλαβική Μακεδονία 500 άτομα, το 1944 4.000, το 1945 5.000, το 1946 8.000, το 1947 6.000, το 1948 3.000, το 1949 2.000, το 1950 80 άτομα και το 1951 15 άτομα. Περίπου 4.000 εγκατέλειψαν τη Γιουγκοσλαβία και μετέβησαν σε άλλες ανατολικές χώρες, αλλά και σε δυτικές (ένας πολύ μικρός αριθμός). Έτσι, το 1951 στη Γιουγκοσλαβία ζούσαν 24.595 άτομα, προερχόμενα από την ελληνική Μακεδονία. 19.000 ζούσαν στη γιουγκοσλαβική Μακεδονία, σε διάφορες πόλεις, 4.000 στη Σερβία (κυρίως στο Gakovo-Krusevlje), και 1.595 σε άλλες Δημοκρατίες της Γιουγκοσλαβία.

Η προπαγάνδα των Σκοπίων μέσω της ακραίας εθνικιστικής ιδεολογίας του Σλαβομακεδονισμού, κατασκεύασε το ανύπαρκτο «μακεδονικό έθνος», διαστρέβλωσε συστηματικά την ιστορική αλήθεια και έθεσε εδαφικά και μειονοτικά ζητήματα προκαλώντας συνεχείς οχλήσεις στην Ελλάδα. Το κομμουνιστικό καθεστώς των Σκοπίων, αλλά και το μετακομμουνιστικό πολιτικό σύστημα μετά το 1991 ονόμασε αυτή την δυστυχή ομάδα πολιτικών προσφύγων «Μακεδόνες του Αιγαίου» για να θεμελιώσει τις απαράδεκτες διεκδικήσεις του κατά της Ελλάδος.

Σημειώσεις
[1] -τ. ΛΓ΄, Θεσσαλονίκη 2001-2002, 8ο , σελ. η΄+ 425
[2] - Βλ. SMIR, ΡΑ, Grcka, 1951, f-30, d-21,410429, Γενικό Προξενείο της Ομόσπονδης Λαϊκής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας προς Υπουργείο Εξωτερικών, Αρ. Εγγρ. 47, Θεσσαλονίκη 15.7.1951.