Σχόλιο του Χρήστου Κατσέτου για την υφέρπουσα ανακίνηση του ζητήματος της αυτοαποκαλούμενης "Μακεδονικής" μειονότητας στην Ελληνική Β.Δ. Μακεδονία.

Παραθέτω μία προσωπική άποψη με ιδιαίτερη αναφορά στην υφέρπουσα ανακίνηση του ζητήματος της αυτοαποκαλούμενης "Μακεδονικής" μειονότητας στην Ελληνική Β.Δ. Μακεδονία. Τα σχόλια μου δεν θα περιορισθούν στη μικρή (αλλά οπωσδήποτε υπαρκτή) ομάδα ατόμων με "σλαβομακεδονική" (makedonski) ταυτότητα που αργά ή γρήγορα θα αναγνωρισθεί (αναγκαία και αναπόφευκτα) ως εθνοτική (ή εθνική) μειονότητα. Άλλωστε οι σχετικές διαδικασίες επ' αυτού έχουν ήδη δρομολογηθεί επιτυχώς και το όλο εγχείρημα έχει λάβει σάρκα και οστά.

Το State Department αλλά και τα θεσμικά όργανα της ΕΕ τάσσονται απερίφραστα υπέρ τής αναγνώρισης της συγκεκριμένης ομάδας ως εθνοτικής μειονότητας. Στο ίδιο μήκος κύματος η έκθεση της Gay MacDougall είναι εξαιρετικά δυσμενής και δυσοίωνη γιά την Ελληνική πλευρά. Και βέβαια το μείζον ζήτημα εν προκειμένω είναι να μην αναγνωρισθεί η συγκεκριμένη ταυτότητα/μειονότητα ως "Μακεδονική" ("Macedonian").

Κατά την άποψη μου το όλο πρόβλημα διέπεται από δύο σκέλη,...
.... (α) αυτό της ονομασίας της πΓΔΜ και των σχετικών παραγώγων και (β) της διατύπωσης της ΜΗ ΕΝΙΑΙΑΣ Μακεδονικής ταυτότητας αλλά (αν μου επιτραπεί η χρήση του ιατρικού όρου) και της "διαφορικής διάγνωσης" των Μακεδονικών ταυτοτήτων.

Αναφορικά με το πρώτο σκέλος επικροτώ τις προτάσεις του Ευάγγελου Κωφού. Οι απόψεις μου επί του θέματος έχουν κατατεθεί δημοσίως (βλ. την απάντηση μου στην MGSA-L όσον αφορά στην παρέμβαση του Loring Danforth). http://maillists.uci.edu/mailman/public/mgsa-l/2009-April/010649.html

Σχετικά με το δεύτερο σκέλος της επισήμανσης μου, θεωρώ ότι το Ελληνικό ΥΠΕΞ οφείλει να ανασκευάσει τις σοβαρές κατηγορίες γιά "κατάφορες παραβιάσεις" των δικαιωμάτων δήθεν εθνο-γλωσσικών μειονοτήτων στην Ελληνική Επικράτεια χρησιμοποιώντας εμπεριστατωμένα και αδιάσιστα επιχειρήματα.

Η Ελληνική πλευρά αδυνατεί να διατυπώσει επαρκώς (σε επίπεδο διπλωματίας) την πεμπτουσία της νεοελληνικής ταυτότητας που αντλείται σε ένα μεγάλο βαθμό από την διαχρονική παράδοση της συμμετοχικής Ρωμιοσύνης, του φυσικού προδρόμου του σύγχρονου Ελληνικού έθνους. Η έννοια της Ρωμιοσύνης από πολλές απόψεις είναι παρόμοια με αυτήν της «Ελληνικής Κοινοπολιτείας», η οποία υπερβαίνει φυλετικές διαφορές και γλωσσικά στεγανά. Μη λαμβάνοντας υπ’ όψιν την έννοια αυτή, σε σχέση με το ιστορικό πλαίσιο της πολυγλωσσίας στην περιοχή των Βαλκανίων, οι αυτόκλητοι σωτήρες και πατρώνες των μειονοτικών δικαιωμάτων μεταφέρουν μία πλασματική εικόνα στους εδώ αναλυτές.

Αναμφισβήτητα το πρόβλημα δεν είναι μονοσήμαντο. Όμως, κατά την γνώμη μου, οι ισχυρισμοί περί δήθεν παρουσίας διισταμένων εθνικών ταυτοτήτων Ελλήνων, Αρβανιτών, Βλάχων και των λεγόμενων «Σλαβομακεδόνων», που βασίζονται αποκλειστικά σε γλωσσικά στοιχεία, οφείλουν να εκτιμηθούν κριτικά, λαμβάνοντας σοβαρά υπόψιν τα δεδομένα της εποχής και της περιοχής. Οι ξένοι εμπειρογνώμονες και αναλυτές (αλλά και ορισμένοι μεταξύ των ελλήνων συναδέλφων τους) αδυνατούν να αναγνωρίσουν ότι οι "αλλόφωνοι" γηγενείς του Ρωμαίϊκου μιλετιού (Rum millet) στη Μακεδονία, των οποίων η μητρική γλώσσα ήταν τα βλάχικα, αρβανίτικα ή τα σλαβονικά/σλαβοφανή εντόπια ιδιώματα, όντες πιστοί υπέρμαχοι και κοινωνοί του Πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως, δεν αποτελούσαν «εξελληνισμένες» πληθυσμιακές όμαδες (μέσω εξαναγκασμού ή κατασταλτικής αφομοίωσης), αλλά σημαντικούς φορείς του Γένους με καθοριστική συμμετοχή στην διαδικασία ζύμωσης και διαμόρφωσης της νεοελληνικής εθνικής ταυτότητας και της διάδοσης των Ελληνικών γραμμάτων στην Οθωμανική Ρουμελία πολύ πριν τηναναζωπύρωση των εθνικισμών.

Σημειωτέον ότι αυτές οι κάποτε "αλλόφωνες" ομάδες του Γένους εξακολουθούν να αγωνίζονται αγνά και αταλάντευτα υπέρ του Ελληνισμού. Κατά την γνώμη μου, όσο εξακολουθούμε να βλέπουμε την "πολυφωνία" και τις τοπικές ιδιαιτερότητες της διαχρονικής Ρωμιοσύνης και του Νεότερου Ελληνισμού ως taboo, συμβάλλουμε ακουσίως (ή σε ορισμένες περιπτώσεις συνειδητά) στην αποδυνάμωση των δικαίων θέσεων μας ενώ συγχρόνως διευκολύνουμε την καλλιέργεια κλίματος σύγχυσης εθνο-γλωσσικών ταυτοτήτων στην Ελληνική Μακεδονία και στον ευρύτεροΕλλαδικό χώρο.

Κατά την γνώμη μου, αν δεν προβάλλουμε επειγόντως στη διεθνή κοινότητα τις ιστορικά τεκμηριωμένες και αδιάψευστες θέσεις σχετικά με την πρόσληψη της Ελληνικότητας των νεοτέρων χρόνων, η δημιουργία προηγούμενου (precedent) αναγνώρισης "(Σλαβο)μακεδονικής" μειονότητας θα μπορούσε να εξαπλωθεί στις Βλάχικες και Αρβανίτικες Ελληνικές κοινότητες (δηλ. στη ραχοκοκαλία του Γένους στον Ελλάδικό χώρο) με ολέθριες επιπτώσεις.

Σας ευχαριστώ γιά την φιλοξενία.

Χ.Δ.Κατσέτος

Christos D. Katsetos, MD, PhD,FRCPath
http://www.drexelmed.edu/Home/AboutOurFaculty/ChristosKatsetos.aspx

================================================================
Δεν θα μπορούσα να μην συμφωνήσω με τις απόψεις ενός από τους πιο γνωστούς αγωνιστές του Μακεδονικού Ζητήματος στο δυαδύκτιο όλα αυτά τα χρόνια. Καλό είναι μερικοί να βγάλουνε την τσίμπλα από τα μάτια και ας ακούσουν απόψεις οι οποίες είναι σύμφωνα με τις επικρατούσες απόψεις στο διεθνές στερέωμα.

Εάν οι Αμερικανοί μέσω Νίμιτς και MacDuggal έβαλαν θέμα εθνικής ταυτότητας (national identity) και γλώσσας στην διπλωματική τραγωδία που παίζεται εδώ και 18 χρόνια τώρα με το προκτεράτο τους να βάλουμε και εμείς θέμα πολιτιστικής ταυτότητας (Cultural Identity). Πρέπει να μιλάμε με την γλώσσα της Νέας Τάξης. Η κατάλυση της πολιτιστικής ταυτότητας αποκαλείται γενοκτονία όπως λέει ένας από τους πιο κορυφαίους μεταμοντερνιστές εθνολόγους Καθηγητής Anthony Smith. Ας το θυμόμαστε αυτό. Η πολιτιστική ταυτότητα είναι ένα στοιχείο σύνθετο και πολυεπίπεδο για την Νέα Τάξη και ειδικά για τον Αμερικανό. Για τον Ευρωπαίο πολίτη συνήθως αποτελείται από τα εξής επίπεδα:

• το ευρύτερο ευρωπαϊκό που σχετίζεται με την κοινή ιστορία, κληρονομιά ή/και αξίες.
• το εθνικό επίπεδο που οριοθετείται από τα πλαίσια της χώρας μέλους, από τις διοικητικές δομές και τους θεσμούς, τις πολιτικές, τη γλώσσα/ες, τη λογοτεχνία και τα επιτεύγματα.
• περιφερειακό επίπεδο το οποίο εκφράζεται μέσα από τις παραδόσεις, τη θρησκεία, τη γλώσσα ή τη γεωγραφική ιδιαιτερότητα.

Ο Μακεδονισμός των Σκοπίων τρέφεται από την στρεβλή τους πολιτιστική ταυτότητα. Η εθνική ταυτότητα και το εθνικό συναίσθημα πολλές φορές είναι τόσο ισχυρά που απειλούν να κλονίζουν τα πολυεθνικά κράτη. Παρά τις αφελείς δοξασίες των πάσης φύσεως διεθνιστών, η αξία του Έθνους, της ιστορικής συνείδησης, της πολιτιστικής ταυτότητας παραμένουν οι ισχυρότεροι παράγοντες των διεθνών σχέσεων αλλά και της συνοχής ενός κράτους.
Τα Σκόπια δεν την έχουν αυτήν την συνοχή και το ξέρουν. Ξέρουν τις αδυναμίες τους και τις κρύβουν με επιτυχία. Η αλλαγή του Συντάγματος είναι και ο μόνος τρόπος για να υποχρεωθούν οι Σλαβομακεδόνες να κάνουν το δικό τους ιστορικό συμβιβασμό. Να εγκαταλείψουν το φαντασιακό ε­πεκτατισμό τους, που τροφοδοτεί το κρατικό τους ιδεολό­γημα περί "Μακεδονισμού". Με άλλα λόγια, είναι ο μόνος τρόπος να φύγουν τα αγκάθια και οι διμερείς σχέσεις να τε­θούν σε νέα, αμοιβαίως δημιουργική βάση.
Τελειώνοντας θα ήθελα στοςυ φίλους αναγνώστες να διαβάσουν το τελευταίο άρθρο του Κωφού και τις προτάσεις του με τις οποίες ΣΥΜΦΩΝΩ. Πολλές φορές από αυτό το blog αλλά και όπου και αν βρίσκομαι έχω πει ότι όχι μόνο πρέπει να είμαστε ρεαλιστές αλλά και να κοιτάμε μπροστά.