Το blog, για τους λόγους που βιώνουμε προσωπικά, οικογενειακά και κοινωνικά, αλλάζει την κύρια κατεύθυνσή του και επικεντρώνεται πλέον στην Κρίση.
Βασική του αρχή θα είναι η καταπολέμηση του υφεσιακού Μνημονίου και όποιων το στηρίζουν.
Τα σχόλια του Κρούγκμαν είναι χαρακτηριστικά:
...Άρα βασιζόμαστε τώρα σε ένα σενάριο σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα είναι αναγκασμένη να «πεθάνει στη λιτότητα» προκειμένου να πληρώσει τους ξένους πιστωτές της, χωρίς πραγματικό φως στο τούνελ.Και αυτό απλώς δεν πρόκειται να λειτουργήσει....[-/-]....οι πολιτικές λιτότητας οδηγούν την οικονομία σε τόσο μεγάλη ύφεση που εξανεμίζονται τα όποια δημοσιονομικά οφέλη, υποχωρούν τα έσοδα και το ΑΕΠ και ο λόγος του χρέους προς το ΑΕΠ γίνεται χειρότερος.

Σάββατο 13 Ιουνίου 2009

Κ.Π. Μισίρκοφ : ο Βουλγαρομακεδόνας ήρωας της FYROM

Γεννημένος το 1874 στο Σλαβικό χωριό Ποστόλ κάπου κοντά στην αρχαία Πέλλα, ο Κρίστε Μισίρκοφ έγραψε ένα βιβλίο το οποίο πουλήθηκε στη Σόφια για λίγες μόνο ημέρες με το όνομα "μακεδονικές υποθέσεις" . Σήμερα θεωρείται ως ένας από τους εθνικούς ήρωες στη FYROM και χαίρει αναγνώρισης ανάλογης με αυτής των Ρήγα Φεραίου και Αδαμάντιου Κοραή στην Ελλάδα (χωρίς βέβαια να μπορεί να συγκριθεί με τη διεθνή τους φήμη).

Από τον ελληνοβουλγαροσερβικό ανταγω­νισμό στη Μακεδονία και τη διαιώνιση της τουρκικής κυριαρχίας προήλθε αρχικά και η ιδέα του σλαβομακεδονισμού όπως λέει ο καθηγητής Σπυρίδω Σφέτας σε άρθρο του. Μια μικρή ο­μάδα διανοουμένων [Ντέντοφ (Dedov), Μισάικοφ (Misaikov), Τσουπόβσκι (Cupovski), Μισίρκοφ (Misirkov)], που αρχικά είχε φοι­τήσει σε βουλγαρικά σχολεία και αργότερα σε σερβικά, κατέβαλε προσπάθεια στα τέλη του 19ου αι. και τις αρχές του 20ού αιώνα να δημιουργήσει ένα....
σλαβομακεδονικά έθνος. Σπουδαιότερος υπήρξε ο Μισίρκοφ. Εχοντας βιώσει το σερβοβουλγαρικό ανταγωνισμό στη Μακεδονία, έχοντας συνειδητοποιήσει ότι η Βουλγαρία δεν μπορούσε να απελευθε­ρώσει τη Μακεδονία και ότι η ρωσική πολιτι­κή δεν ευνοούσε την επαναστατική τακτική της VMRO, μετά την ανεπιτυχή εξέγερση του Ιλιντεν (1903), ο Μισίρκοφ διακήρυξε την ι­δέα του σλαβομακεδονισμού ως μια εθνικο-πολιτική αντίληψη για την αυτονόμηση της Μακεδονίας. Είχε πλήρη συνείδηση του γε­γονότος ότι η σλαβομακεδονική εθνότητα ή­ταν χωρίς ιστορικές ρίζες, ότι θα ήταν ένα τε­χνητό δημιούργημα για πολιτικούς λόγους, αλλά «ό,τι δεν υπάρχει μπορεί να δημιουργη­θεί, αν το απαιτούν οι ιστορικές περιστά­σεις», έγραψε στο βιβλίο του «Περί των Μα­κεδόνικων Υποθέσεων» το 1903.

Όπως λέει η Άννα Αγγελοπούλου στο βιβλίο της « ο Κ.Π. Μισίρκοφ (1874-1926) και η κίνηση των "Μακεδονιστών"», η πλευρά των Σκοπίων μυθοποίησε τον Μισίρκοφ, περιβάλλοντάς τον με το φωτοστέφανο του εθνικού διαφωτιστή και κύριου εκπροσώπου της μακεδονικής εθνικής σκέψης και ιδεολογίας, άσχετα αν εκείνος εντέλει δεν διατήρησε με πίστη και σταθερότητα τις θέσεις του για το «μακεδονικό» έθνος. Από την άλλη, η βουλγαρική ιστοριογραφία έδωσε έμφαση στην αμφιταλάντευσή του μεταξύ «μακεδονισμού» και βουλγαρισμού, τονίζοντας ότι ο ίδιος είχε αρνηθεί δημοσίως τις μακεδονιστικές θέσεις του.

Μερικές από αυτές τις θέσεις του και οι οποίες δεν διδάσκονται στην FYROM λένε ότι οι Σλάβοι της Μακεδονίας ανήκαν στην ίδια σλαβική φυ­λετική ομάδα με τους Σλάβους της Βουλγαρίας, κατά την εγκατά­σταση τους στην περιοχή, και διατήρησαν τη γλωσσική και εθνική ταυτότητα με τους Βούλγαρους από το μεσαίωνα ως τη σύγχρονη εποχή. Ο Μισίρκοφ διατείνεται επανειλημμένα ότι οι Σλάβοι της Μα­κεδονίας είχαν "βουλγαρική εθνική συνείδηση" ως υπήκοοι του κρά­τους του Σαμουήλ, του Βυζαντίου, αλλά και του κράτους της σερβι­κής δυναστείας των Νεμάνια.

Ας δούμε μερικά κεντρικά σημεία αυτών των θέσεων όπως διατυπώθηκαν στο « "Balazki ρο juzno-slavjanskata filologija...", Balgarska Sbirka, XVII, 1, Sofija, 1910» και αναγράφονται στο βιβλίο της Αγγελοπούλου :
  • Η κοιλάδα του Μοράβα συγκαταλέγεται στις "βουλγαρικές χώ­ρες", γιατί οι Σλάβοι που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή, δεν ανή­καν στη σερβοκροατική φυλετική ενότητα, αλλά στην ίδια φυλετι­κή ενότητα με τους Σλάβους της Βουλγαρίας. Η εγκατάσταση τους στην κοιλάδα του Μοράβα έγινε νωρίτερα από την άφιξη των Σερβοκροατών στη Βαλκανική. Το "μοραβικό" ιδίωμα ανήκει στη βουλγαρική γλώσσα, αλλά, επειδή είναι "το πιο δυτικοβουλγαρικό" ιδίωμα στα όρια της βουλγαρικής και σερβικής γλωσσικής πε­ριοχής, έχει δεχθεί και σερβικά χαρακτηριστικά.
  • Τα γλωσσικά και εθνικά όρια ανάμεσα στους "Σλάβους Βούλγα­ρους" και τους Σερβοκροάτες καθορίζονται από τη γεωγραφική γραμμή, η οποία αρχίζει από τη δεξιά όχθη του ποταμού Σάβου, κατεβαίνει νότια κατά μήκος του υδροκρίτη των ποταμών Κολού-μπαρ και Μοράβα και συνεχίζει κατά μήκος των ποταμών Σερβι­κού Μοράβα και Ίμπαρ ως τον Σκάδρο στην Αδριατική".
  • Οι Σλάβοι που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Μοράβα, αλλά και στην Αλβανία, τη Μακεδονία, την Ελλάδα και τη Θράκη ανή­κουν στην ίδια σλαβική φυλετική ενότητα με τους Σλάβους της Βουλγαρίας. Το μεγαλύτερο τμήμα αυτών κατέβηκε σχεδόν ταυ­τόχρονα από την κοιλάδα του Μοράβα και όχι από την Ανατολική Βουλγαρία. Η εγκατάσταση του σλαβικού στοιχείου στην κοι­λάδα του Μοράβα, τη σημερινή Δυτική Βουλγαρία, τη Μακεδονία, τη Θράκη, καθώς και στις περιοχές που αργότερα εξαλβανίσθηκαν και εξελληνίσθηκαν (Αλβανία, Ελλάδα), έγινε νωρίτερα από την κάθοδο των Σερβοκροατών στη Βαλκανική. Επομένως, η κοιλάδα του Μοράβα, η Μακεδονία και η Θράκη συγκαταλέγο­νται στις "βουλγαρικές χώρες", γιατί ο πληθυσμός τους ως προς την καταγωγή και τη γλώσσα είναι βουλγαρικός.
  • Το σερβικό κράτος επί δυναστείας των Νεμάνια διηύρυνε τα όρια του και κατέκτησε τις "βουλγαρικές χώρες" (κοιλάδα του Μοράβα, σημερινή Δυτ. Βουλγαρία, την "Παλαιά Σερβία" και τη Μακεδονία). Ο βουλγαρικός πληθυσμός των περιοχών αυτών συμμάχησε με τους Νεμάνια και αποδέχθηκε τη σερβική πολιτι­κή εξουσία, γιατί ήθελε να απαλλαγεί από το ζυγό του Βυζαντί­ου. Έτσι σχηματίσθηκε ένα εκτενές σερβικό κράτος, στο οποίο το σερβικό στοιχείο σχεδόν εξαφανίστηκε μπροστά στη μεγάλη μάζα του βουλγαρικού πληθυσμού των ενσωματωμένων νέων χωρών. Η δυναστεία που κυβερνούσε το κράτος ήταν σερβική, αλλά η μεγάλη πλειονότητα του πληθυσμού ήταν Βούλγαροι, οι οποίοι είχαν αποδεχθεί το όνομα "Σέρβοι" ως πολιτικό και όχι εθνικό όρο.
  • Η ένταξη της Μακεδονίας στην επικράτεια του σερβικού κράτους των Νεμάνια δεν είχε ως αποτέλεσμα τον εκσερβισμό του βουλ­γαρικού σλαβικού πληθυσμού της περιοχής. Αντίθετα η "βουλγα­ρική κουλτούρα" των κατεκτημένων επηρέασε την κουλτούρα των Σέρβων κατακτητών.
  • Η ενσωμάτωση των βόρειων "βουλγαρικών χωρών" (κοιλάδα του Μοράβα, σημερινή "Παλαιά Σερβία") στο σερβικό κράτος των Νε­μάνια είχε ως αποτέλεσμα να δεχθεί σερβική επιρροή ο βουλγαρι­κός εθνικός χαρακτήρας του πληθυσμού αυτών των περιοχών. Ενώ η ενσωμάτωση των νότιων "βουλγαρικών χωρών" (Μακεδονία, σημερινή νοτιοδυτική Βουλγαρία) δεν επέφερε αλλαγή στη "βουλγα­ρική εθνική συνείδηση" του πληθυσμού.
  • Με την ενσωμάτωση των "βουλγαρικών χωρών" και την αύξηση του βουλγαρικού πληθυσμού στο κράτος των Νεμάνια, το σερβικό στοιχείο έχασε σταδιακά την πολιτικά κυρίαρχη θέση και έγινε δευτερεύων παράγοντας της κρατικής ζωής.
  • Η "βουλγαρική εθνική συνείδηση" του σλαβικού πληθυσμού της Μακεδονίας, κατά τον 13ο και 14ο αιώνα, είχε σημαντικό ρόλο στο σχηματισμό και τη διάσπαση του κράτους του Δουσάν. Ο Σέρβος ηγεμόνας Δουσάν παραχώρησε πολιτικά προνόμια και υψηλούς τίτλους στη βουλγαρική αριστοκρατία της Μακεδονίας και μετατόπισε το κέντρο της πολιτικής εξουσίας από τον "σερβι­κό βορρά" στον "βουλγαρικό νότο" του κράτους. Η ενίσχυση της θέσης της βουλγαρικής αριστοκρατίας, επί ηγεμονίας του Δουσάν και των διαδόχων του, δείχνει ότι το "σερβικό" βασίλειο των Νε­μάνια απέκτησε βουλγαρικό χαρακτήρα και μετατράπηκε σε "δυ­τικό βουλγαρικό" κράτος. Η εύνοια του Δουσάν προς τη βουλ­γαρική αριστοκρατία προκάλεσε τη δυσαρέσκεια και την αντί­δραση του "σερβικού βορρά" του κράτους. Για το λόγο αυτό, ο Δουσάν αντιμετωπίσθηκε αρνητικά από τα σερβικά χρονικά και τη σερβική λαϊκή παράδοση.
  • Ο βουλγαρικός εθνικός χαρακτήρας της Μακεδονίας αποδεικνύε­ται και από τη μελέτη του "νοτιοσλαβικού κύκλου" επικών δημο­τικών τραγουδιών και διηγήσεων για τον Βολκάσιν και κυρίως τον "Κράλη Μάρκο".

Τα υπόλοιπα στο βιβλίο.

Πάντως σημαντική ιστορική εξέλιξη για την εθνική ταυτότητα του Μισίρκοφ είναι το προσωπικό ημερολόγιο του (1913) που βρέθηκε στην Οδησσό το 2006 όπου αυτοπροσδιοριζόνταν ως "Βούλγαρος Μακεδόνας"



Η υπογραφή αυτή δεν αμφισβητήθηκε ούτε και από τους Σλαβομακεδόνες της FYROM. Από τότε ως είναι φυσιολογικό άρχισε και η αμφισβήτησή του.

9 σχόλια:

  1. Μπράβο σου, που ανήρτησες τα περί Μίσιρκοφ. Πρόκειτα για μια ακόμη περίπτωση εθνικής μυθοπλασίας από πλευράς Σκοπίων. Πάντως σε κάθε περίπτωση συνιστώ να διαβάσετε το 'За Македонцките Работи'. Δεν είναι καθόλου ογκώδες και είναι γραμμένο σε απλή καθημερινή γλώσσα. Μέσα σε αυτό υπάρχουν πάμπολλα σημεία, όπου γίνεται σαφές, ότι ακόμη και στις αρχές του 20ού αι. δεν είχε ακόμα τεθεί θέμα μακεδονικού έθνους και ότι η ιδέα για ανεξάρτητη Μακεδονία, την οποία πράγματι υπεστήριζε ο Μίσιρκοφ, δεν βασιζόταν σε εθνολογικά, αλλά μάλλον σε οικονομικά κριτήρια.

    Tραϊανός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. το να αποδεικνύεις τα αυτονόητα είναι κουραστικό. οι άνθρωποι αυτοί γνωρίζουν πως δεν είναι μακεδόνες. γνωρίζουν πως έχουμε δίκιο, δεν τους ενδιαφέρει όμως. θέλουν να μας κουράσουν. να μας τα σπάσουν και να πούμε δεν πάει στο διάολο...
    χαρά στο κουράγιο σου.
    αυτοί είναι ικανοί να κάνουν τη νύχτα μέρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Φίλοι, σκοπός μου δεν είναι μόνο να ξαναυπενθυμίζω στους Σλαβομακεδόνες το παρελθόν τους (που ηθελημένα και δια νόμου απαγορεύουν οποιαδήποτε έρευνα) αλλά και να μαθαίνουν και οι Έλληνες τον τρόπο σκέψης του Σλαβομακεδονισμού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Θα ήθελα να ρωτήσω κάτι άσχετο με το θέμα της ανάρτησης
    Σκεφτόμουν κατά πόσο υπάρχει η δυνατότητα αφού υπογραφεί η οποιαδηποτε συμφωνία με τα Σκόπια και μπουν στους διεθνείς οργανισμούς, να ξαναλλάξουν το ονομά τους σε ROM ως μέλος πλέον των συμμαχιων?
    Υπάρχει αυτή η περίπτωση ? Έχουν την δυνατότητα να άνουν κάτι τέτοιο οι Σκοπιανοί? Και αν ναι, η ελληική διπλωματία τι σκοπεύει να κάνε ώστε να μην βρεθούμε με δεμένα χέρια και προ εκπλήξεων ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Βεβαίως και έχουν αυτήν την δυνατότητα εάν δεν αλλαχτεί η συνταγματική τους ονομασία και πάμε στην "διπλή ονομασία" και όχι στο erga omnes. Και ακόμα εάν γίνει αυτό, δηλαδή αλλαγή συνταγματικής ονομασίας, μπορεί μελλοντικά να γίνουν διοικητικές αλλαγές λόγω π.χ. καντονοποίησης ή ομοσπονδοποίησης και έτσι να το ξαναλλάξουν.

    Εάν δεν αλλάξει το προοίμιο δεν θα δεις καμμία ουσιαστική αλλαγή στην συμπεριφορά των Σκοπιανών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ακρίτα, πως βλέπεις τα πράγματα, θα δεχθούν οι σκοπιανοί να αλλάξουν τη συνταγματική τους ονομασία? θεωρείς ένα τέτοιο ενδεχόμενο εφικτό και αισιόδοξο?
    ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό των ελλήνων δεν θέλει να υπάρχει κράτος με το όνομα μακεδονία ή παράγωγό του...
    θεωρείς πως μη λύση θα σημάνει τη διάλυση του κράτους αυτού... δεν το φοβούνται αυτό οι σκοπιανοί?
    μήπως θα μας... φοβήσουν εμάς με τη διάλυση και θα μας ρίξουν και το φταίξιμο, ενώ εκείνοι είναι αδιάλλακτοι?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Στην παρούσα φάση και με τα δεδομένα που έχουμε δεν θα αλλάξουνε την συνταγματική ονομασία. Μάλιστα εάν αληθεύουν και οι δηλώσεις του Μειμαράκη που μιλάει για διπλή ονομασία και όχι για erga omnes τότε κατάλαβες ποιος πάλι υποχώρησε και ποιο θα είναι το αποτέλεσμα της όποιας συμφωνίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Εφόσον είναι έτσι τα πράγματα, νομίζω ότι η μόνη λύση για την Ελλάδα είναι επιστροφή στην αρχική θέση, για μη χρήση του όρου "μακεδονία" στην ονομασία και ότι προκύψει

    Οτιδήποτε άλλο, δεν λύνει το πρόβλημα προς το συμφέρον μας. Θα έχουμε προβλήματα μελλοντκά και δεν θα έχουμε καν πάτημα για διαπραγματευσεις

    Κ ενώ είναι προφανή τα θέματα που προκύπτουν οι κυβερνήσεις μας πανε στο αντίθετο άκρο.

    Οι σκοπιανοί κατορθώνουν να περάσουν την μη αλλαγή της συνταγματικής τους ονομασίας και εμείς οχί μόνο δεν αντιδρούμε αλλά αρχίζουμε να μιλάμε γα διπλή ονομασία εκεί που λέγαμε για σύνθετη που ούτως η άλλως εγείρει ένα σωρό ζητήματα (εθνικότητα, γλώσσα, μελλοντικές αναπροσαρμογές κλπ)

    Γιατι τα κάνουμε όλα αυτα?? Και αν λειτουργούμε έτσι με ένα κρατος με 40% ανεργία και οικονομία απόπατη τότε με τους άλλους τ θα κάνουμε δηλ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. μα για μισό λεπτό, τι είναι αυτό που μας εξαναγκάζει να υποχωρήσουμε κι άλλο... δεν αντιλαμβάνεται η όποια κυβέρνηση ότι υποθηκεύει το μέλλον της μακεδονίας και της ίδιας της ελλάδας δεχόμενη διπλή ονομασία? αντιλαμβάνεται ότι η γειτονική χώρα έτσι θα μπορεί να μιλάει για αλύτρωτες πατρίδες?
    και δεν είναι ο κίνδυνος ο πόλεμος, αλλά η αλλοτρίωση και τελικά η οριστική παραποίηση της ιστορίας...
    πως βγάζεις τέτοιο συμπέρασμα...
    αντιθέτως έχω την πεποίθηση πως τα Σκόπια:
    α) είναι πλέον άχρηστα για τους αμερικάνους, διότι δεν μπορούν, άμεσα να αποτελέσουν συμφέρουσα ενεργειακή δίοδο...
    β)και οι αμερικάνοι έχουν τους αλβανούς να πιέσουν προς όποια κατεύθυνση θέλουν
    γ)πάνω από 200.000 σκοπιανοί πήραν βουλγάρικα διαβατήρια.
    δ)τα οικονομικά τους είναι χάλια...
    ε)πρέπει κάτι να δώσουν άμεσα(οι αμερικάνοι) στην Ελλάδα έναντι ενδεχομένως άλλου τύπου συναλλαγών (βλ. τουρκία... αιγαίο... κύπρο... αφγανιστάν και τους οποίους(τούρκους) οι σκοπιανοί τους έχουν πιάσει φίλους).

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σχόλια τα οποία θα περιέχουν Greekenglish, ύβρεις, μειωτικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς δεν θα αναρτώνται.