Η Ιστορία ποτέ δεν έχει μία όψη, αλλά πολλές όψεις.

Στο μπλογκ του Φραγκόπουλου διάβασα ένα ενδιαφέρον άρθρο με θέμα τα σχολικά βιβλία. Γράφει ο μπλόγκερ λοιπόν ότι "όπως αναφέρθηκε σε γερμανικές εφημερίδες, μία πανεπιστημιακή έδρα Ιστορίας στην Τουρκία, οργάνωσε έρευνα για τις απόψεις καθηγητών μέσης εκπαίδευσης πάνω στα ιστορικά γεγονότα. Τούς ζητήθηκε, συγκεκριμένα, να πάρουν θέση πάνω σε ένα κείμενο από βρετανικό βιβλίο σχολικής ιστορίας, στο οποίο αναφέρονταν τα εξής (σύντμηση):

«Ο βρετανικός στρατός ήταν πάντα ετοιμοπόλεμος, δεν γνώριζε τη λέξη «κούραση». Εκατό Βρετανοί πολεμούσαν καλύτερα από 10.000 Τούρκους. […] Οι Εγγλέζοι είναι ο περισσότερο ηρωικός λαός της Ιστορίας και λόγω αυτού του ηρωισμού πέτυχε να ιδρύσει σημαντικά κράτη, τα οποία παίζουν σπουδαίο ρόλο στη σημερινή παγκόσμια πολιτική. […] Οι Βρετανοί δεν λένε ψέματα, δεν κάνουν απάτες. […] Η χριστιανική πίστη κάνει τούς Βρετανούς αποφασιστικούς και θαρραλέους, τούς κάνει να αγαπάνε την καθαριότητα και την τάξη […]».

Από τούς 140 εξεταζόμενους Τούρκους καθηγητές Ιστορίας που μελέτησαν αυτό το κείμενο, απάντησαν 84 (το 60%) ότι αυτό το βιβλίο καλλιεργεί με λαθεμένες πληροφορίες ψευδείς προκαταλήψεις στους μαθητές και γι’ αυτό είναι ακατάλληλο για την εκπαίδευση.

Όταν πληροφορήθηκαν όμως οι καθηγητές ότι αυτό ακριβώς το κείμενο προερχόταν από τούρκικα σχολικά βιβλία και, όπου αναφέρονται Βρετανοί και Εγγλέζοι το βιβλίο γράφει για Τούρκους, όπου αναφέρονται Τούρκοι το βιβλίο γράφει Βρετανοί, όπου αναφέρει χριστιανοί το βιβλίο γράφει μουσουλμάνοι κ.ο.κ., άλλαξαν γνώμη και υποστήριξαν ότι σκοπός τής σχολικής ιστορίας δεν είναι να μεταφέρει πληροφορίες για τα πραγματικά γεγονότα –ποιος ενδιαφέρεται γι’ αυτά;– αλλά να δυναμώσει το αίσθημα φιλοπατρίας των παιδιών κ.τλ.

Και μας συμβουλεύει λοιπόν ότι " Καλά θα ήταν να γίνει κάτι ανάλογο με Έλληνες φιλολόγους καθηγητές μέσης εκπαίδευσης και με αποσπάσματα από αντίστοιχα πατριωτικά σχολικά βιβλία να δούμε τι αποτελέσματα θα έχουμε…"

Εγώ θα πρόσθετα ότι στην Ελλάδα για να κάνουμε αυτήν την έρευνα πρέπει να ρωτήσουμε και την ΟΛΜΕ όταν αυτή θα ασχοληθεί βέβαια με αυτό το θέμα. Υποθέτω ότι ο μπλόγκερ θέλει να μας πει ότι και τα δικά μας σχολικά βιβλία έχουν την κατεύθυνση που έχουν και τα κεμαλικά σχολικά βιβλία.

Ο Postman είχε πει ότι "δεν μπορούμε να κάνουμε τον κόσμο να αποδεχτεί μία ιστορία – και τη δική μας ιστορία – φωνάζοντάς την πιο δυνατά από τους υπόλοιπους ή να φιμώσουμε όσους τραγουδούν ένα τραγούδι διαφορετικό από το δικό μας ."

Έτσι λοιπόν ο σχολικός μηχανισμός ως αντανάκλαση των κοινωνικών και πολιτικών ιδεών που μεταβιβάζει και προωθεί στους μαθητές χρησιμοποιεί, κυρίως, το μάθημα της ιστορίας ως μέσο για τη μετάδοση της κυρίαρχης ιδεολογίας και την άσκηση κοινωνικού ελέγχου, δημιουργώντας, ταυτόχρονα, αμφιβολίες για την παιδευτική αξία του μαθήματος και ερωτηματικά ως προς την ωφέλεια που αποκομίζουν οι μαθητές από την εκμάθηση της ιστορίας. Όταν λοιπόν τίθεται το ζήτημα «σχολική ιστορία» ή «επιστήμη της ιστορίας», γίνεται φανερό ότι η σύμπτωση «επιστημονικής αλήθειας» και εθνικής ιστορίας δεν είναι απαραίτητη. Σε αυτές τις περιπτώσεις συνήθως η επιστήμη περιορίζεται στην περιγραφή μίας «δυσάρεστης» αλήθειας αν και θα μπορούσε, αν ήθελε, να υπονομεύσει το εθνικό οικοδόμημα. Συνήθως όμως, ως αποτύπωση της κυρίαρχης ιδεολογίας εμφανίζεται το φαινόμενο της παρουσίασης της μίας και μοναδικής ιστορίας, μέσα από «επιστημονικά προσχήματα», ώστε να μην επιδέχεται αμφισβητήσεις.

Η εθνική ιστορία διδάσκεται προκειμέ­νου να καλλιεργηθεί η εθνική ταυτότητα στους αυριανούς πολίτες, των οποίων η εθνική συνείδηση και θρησκευτική πίστη προστατεύο­νται από το Σύνταγμα της χώρας. Όπως λέει και ο καθηγητής ιστορίας Ιωάννης Κολλιόπουλος "το περιεχόμενο λοιπόν της εθνικής ιστορίας και η δι' αυτού του περιεχομένου καλλιέργεια και προαγω­γή της εθνικής ταυτότητας δεν είναι αντικείμενο συζητήσεως και α­ποφάσεως των Ιστορικών, αλλά πολιτικό ζήτημα, για το οποίο απο­φασίζουν τα αρμόδια θεσμικά όργανα της πολιτείας. Οι Ιστορικοί μπορεί να είναι σύμβουλοι της πολιτείας, όταν συγγράφουν όμως βιβλία Ιστορίας για το Ελληνικό σχολείο, υποτάσσονται στις επιταγές του Συντάγματος, δεν έχουν το δικαίωμα της λαθραίας εισαγωγής πε­ριεχομένου και ερμηνειών του ιστορικού παρελθόντος που αντιβαί­νουν στα ρητά προστατευόμενα από το Σύνταγμα αγαθά, στην εθνι­κή συνείδηση και τη θρησκευτική πίστη του κυρίαρχου λαού (άρθρο 16, παρ. 2).

Δυστυχώς "η άλλη πλευρά" γνωρίζει ότι η Παιδεία μας είναι ανύπαρκτη. Μία σημαντική πλέον νέα σχολή κοινωνικών επιστημόνων, αυτή των λεγόμενων αποδομητών του εθνικού κράτους αυτήν την στιγμή βρίσκονται σε όλα τα κλιμάκια της εκπαίδευσης και αναδύονται στα τελευταία 30 χρόνια, έχουν αναρριχηθεί σε θέσεις-κλειδιά του εκπαιδευτικού συστήματος, κάποτε με αθέμιτα μέσα και έξω-ακαδημαϊκά στηρίγματα, για να επηρεάζουν, να αμφισβητούν και να υπονομεύουν στο διδακτικό πεδίο ακόμα και τον συνταγματικά κατοχυρωμένο αυτοπροσδιορισμό της εθνικής ταυτότητας των Ελλήνων πολιτών.

Έτσι λοιπόν «Αντί λοιπόν του εθνικού κράτους και της ομοιογενούς πολιτιστικής κοινωνίας στην οποία στηρίζεται και την οποία προάγει, οι "αποδομητές" επιστήμονες προβάλλουν τη διαμόρφωση μιας "πολυπολιτισμικής" κοινωνίας, η οποία δεν θα προάγει τους στόχους και τις αξίες του εθνικού κράτους, αλλά άλλων πολιτικών μορφωμάτων πολυπολιτισμικού χαρακτήρος» αναφέρει ο Κολλιόπουλος.

Το ζήτημα είναι τι θέλουμε ;

-Εθνική ιστορία όπως την διδάσκουν οι Τούρκοι;
-Εθνική ιστορία όπως την θέλουν οι αποδομητές/αναθεωρητές;
-Εθνική ιστορία σύμφωνα με τα ιδεώδη του Ελληνισμού;

Η απάντηση είναι δικιά σας , όπως και η επιλογή σας.