Χρησιμοποιούμε τη λέξη για ολόκληρο το πλέγμα των τρόπων και εκφράσεων ζωής που χαρακτηρίζουν οποιοδήποτε έθνος. Κατά συνέπεια η λέξη εκφυλίστηκε, παίρνοντας ένα απλό ανθρωπολογικό νόημα· όχι νόημα αξίας ούτε συνειδητά επιδιωκόμενου ιδώδους.
Σύμφωνα με αυτήν την αόριστη, κατ’ αναλογίαν, σημασία επιτρέπεται να μιλάμε για κινεζική, ινδική, βαβυλωνιακή, εβραϊκή ή αιγυπτιακή κουλτούρα, αν και κανένα από τα έθνη αυτά δεν έχει αντίστοιχη προς αυτήν λέξη ή ιδεώδες
Ασφαλώς, κάθε υψηλής οργάνωσης έθνος έχει το δικό του εκπαιδευτικό σύστημα· αλλά......
ο νόμος και οι προφήτες των Ισραηλιτών, το κινέζικο σύστημα του Κομφούκιου, το Ντάρμα των Ινδών, είναι σε όλη την πνευματική δομή τους, θεμελιωδώς και κατ’ ουσίαν, διαφορετικά από το ελληνικό ιδεώδες παιδείας.
Σε τελευταία ανάλυση η συνήθεια να μιλάμε για μορφές προελληνικής “παιδείας” δημιουργήθηκε από το θετικιστικό πάθος αναγωγής των πάντων στους ίδιους όρους· νοοτροπία που αποδίδει παραδοσιακά ευρωπαϊκούς χαρακτήρες ακόμα και σε μη ευρωπαϊκά πράγματα, παραβλέποντας το γεγονός ότι η ιστορική μέθοδος διαστρεβλώνεται από κάθε απόπειρα εφαρμογής των αντιλήψεών μας σε ξένο προς αυτές κόσμο. Η κυκλική λογική, προς την οποία είναι επιρρεπής όλη η ιστορική σκέψη, ξεκινά από αυτό το βασικό λάθος.
Ελπίζω οι Εκδόσεις Δωδώνη σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς για την Παιδεία μας να ξανατυπώσει αυτό το μεγάλο έργο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια τα οποία θα περιέχουν Greekenglish, ύβρεις, μειωτικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς δεν θα αναρτώνται.