Προβληματισμοί Μακεδονικών Ταυτοτήτων

Ποιοί από τους δύο, Έλληνες ή Σλάβοι στη Μακεδονία, έχουν το ιστορικό, πολιτιστικό ή εθνοτικό προνόμιο να ονομάζονται Μακεδόνες;

Ποιες είναι οι ρίζες, η διάλεκτος, οι παραδόσεις, η κουλτούρα ή τα αρχαιολογικά ευρήματα που υποστηρίζουν τον Μακεδονισμό της μιας ή της άλλης ομάδας;

Ενώ διάφορες απαντήσεις στις ερωτήσεις αυτές είναι αναπόφευκτες, για χάρη απλότητας πρέπει να δεχθούμε ότι υπάρχουν δύο εκδοχές για την εισαγωγή αυτού του βιβλίου:

(α) Μακεδόνες είναι κάτοικοι ή πρώην κάτοικοι της Μακεδονίας, ανεξαρτήτου εθνότητας,

(β) Μακεδόνες είναι οι Έλληνες που γεννήθηκαν στη ιστορική Μακεδονία ή στο εξωτερικό, των οποίων οι πρόγονοι ήταν αυτόχθονες (γηγενείς) Μακεδόνες, οι οποίοι πάντοτε μιλούσαν την ελληνική γλώσσα, όπως ακριβώς και οι Μακεδόνες της αρχαιότητας, και πάντοτε κατείχαν τη δύναμη της ελληνικής μακεδόνικης εθνικής ταυτότητας και κουλτούρας. Οι Έλληνες που μετανάστευσαν στη Μακεδονία επί τη βάσει της Συνθήκης του Νεϊγύ ή της Λωζάνης, και οι σλαβόφωνοι, βλαχόφωνοι ή αρβανιτόφωνοι κάτοικοι της Μακεδονίας με ελληνικά αισθήματα, ανήκουν επίσης στη δεύτερη κατηγορία.

Ας εξετάσουμε τώρα την πρώτη κατηγορία με περισσότερη λεπτομέρεια.
Εάν με το να κατοικεί κανείς στη Μακεδονία σημαίνει ότι είναι Μακεδόνας, τότε τα δύο εκατομμύρια κάτοικοι της ΠΓΔΜ, οι κάτοικοι της βουλγαρικής Μακεδονίας του Πιρίν και τα τρία περίπου εκατομμύρια των κατοίκων της ελληνικής Μακεδονίας είναι Μακεδόνες, ανεξαρτήτου εθνότητας.М' αυτό το κριτήριο θα πρέπει να χωρίσουμε τους κατοίκους της ιστορικής Μακεδονίας σε τρείς ομάδες:....

 Έλληνες Μακεδόνες, Σλάβοι Μακεδόνες και Βουλγαρο-Μακεδόνες.

Συνεπώς, ο όρος «Μακεδόνες» για την ΠΓΔΜ επί τη βάσει της κατοικίας, περιλαμβάνει Σλάβους, Αλβανούς, Βούλγαρους, Βλάχους, αθιγγάνους και Μουσουλμάνους απροσδιόριστης εθνότητας. Ο όρος «Έλληνες Μακεδόνες» περιλαμβάνει τους αυτόχθονες Έλληνες Μακεδόνες, τους Έλληνες οι οποίοι μετανάστευσαν στη Μακε­δονία από τη Μικρά Ασία από το 1923 έως το 1930 και από την Ανα­τολική Ρωμυλία πριν από εκατόν είκοσι χρόνια, και τους σλαβόφωνους, βλαχόφωνους και αρβανιτόφωνους Μακεδόνες με ελληνικά αισθήματα. Συνεπώς, αν χρησιμοποιήσουμε τον όρο «Μακεδόνες» μόνο για τους κατοίκους της ΠΓΔΜ, πράγμα που διεκδικούν οι ηγέτες των Σκοπίων και αυθαίρετα εγκρίνουν πολλοί ανθρωπολόγοι και συγγραφείς, μερολη­πτούμε εναντίον των Ελλήνων Μακεδόνων και Βουλγάρων Μακεδόνων, εναντίον της πλειοψηφίας των Μακεδόνων.

Αγνοώντας τρία εκατομμύρια Ελλήνων Μακεδόνων και μισό εκατομμύριο Βουλγάρων Μακεδόνων, ανθρωπολόγοι επιμένουν ότι μόνο οι κάτοικοι της ΠΓΔΜ πρέπει να φέρουν το όνομα «Μακεδόνες».

Εάν παραδεχτούμε αυτή την άποψη, τί όνομα πρέπει να δώσουμε σε τρία εκατομμύρια σχεδόν Ελλήνων Μακεδόνων, των οποίων οι πρόγονοι πάντοτε ζούσαν στη Μακεδονία, πάντοτε μιλούσαν ελληνικά, πάντοτε ήταν εμποτισμένοι με την ελληνική μακεδονική κουλτούρα και υπερηφάνεια;

Ποιά είναι η εθνότητα των κατοίκων των φρουρίων του ελληνικού μακεδονισμού όπως η Κοζάνη, η Σιάτιστα, η Καστοριά, το Βογατσικό, ο Πεντάλοφος, η Κλεισούρα, η Θεσσαλονίκη, οι Σέρρες, η Δράμα, η Καβάλα και εκατοντάδων άλλων χωριών και πόλεων στην ελληνική Μακεδονία;

Τί εθνότητα πρέπει να δώσουμε στους Έλληνες Μακεδόνες που πολέμησαν στο Μακεδονικό Αγώνα κατά των Βουλγάρων και Τούρκων το 1904-1908;

Σε αντίθεση, ποιά είναι τα χαρακτηριστικά (ιστορικά, πολιτιστικά, γενετικά, γλωσσικά και ανθρωπολογικά) των κατοίκων της ΠΓΔΜ που δίνουν το δικαίωμα στους ανθρωπολόγους να τους ανταμείβουν εθνοτικά με αποκλειστικό «Μακεδονισμό;»

Εάν ήταν γνήσιοι Μακεδόνες, γιατί περίμεναν εβδομήντα πέντε χρόνια να διεκδικήσουν τη μακεδονική τους ταυτότητα;

Μπορεί κανείς να περιγράψει έστω και ένα χαρακτηριστικό των Σλάβων της ΠΓΔΜ που να συμπίπτει ή να μοιάζει μ' ένα ανάλογο χαρακτηριστικό των Μακεδόνων του Φιλίππου και Αλεξάνδρου;

Ποιά λοιπόν από τις δυο ομάδες, οι κάτοικοι της ελληνικής Μακεδονίας, η οποία περιλαμβάνει 75% της ιστορικής Μακεδονίας ή οι σλαβόφωνοι κάτοικοι της ΠΓΔΜ είναι ιστορικά, πολιτιστικά, εθνοτικά και γλωσσικά γνήσιοι Μακεδόνες;

Δεν ήταν η κομμουνιστική Ρέαλπολιτικ που έπαιξε τον αποφασιστικό ρόλο στην ίδρυση του νέου «Μακεδόνικου έθνους» και της διαλέκτου του;

Οι Σλάβοι της ΠΓΔΜ έκαναν γνωστές τις απαιτήσεις τους ν' αναγνωριστούν ως «Μακεδόνες», ως αποτέλεσμα του ρόλου που έπαιξε ο Τίτο, η Κομιντέρν και η ΒΚΟ. Αυτοί οι βασικοί και δυναμικοί παράγοντες συνετέλεσαν στο ν' αποκτήσουν οι Σλάβοι το 1943-1945 τη «Μακεδονική» διάλεκτο και τη «Μακεδονική» εθνότητα, η οποία δημιουργήθηκε σ' ένα απίστευτα σύντομο χρονικό διάστημα.

Για να τοποθετήσουμε την απατηλή «Μακεδονική» εθνογένεση στα κατάλληλα πλαίσια, πρέπει να πάμε πίσω στο έτος 1870 (έτος ίδρυσης της βουλγαρικής αυτοκέφαλης εκκλησίας, της Εξαρχίας) και να προσδιορίσουμε τα συναισθήματα των σλαβόφωνων και τις επανειλημμένες μεταμορφώσεις τους, κάτι που έκανε ο καθηγητής ιστορίας Ιωάννης Κολιόπουλος στο εξαίρετο βιβλίο «Λεηλασία Φρονημάτων» (1995). Υπέστησαν πολλές μεταμορφώσεις πριν μετατραπούν τελικά σε «Μακεδόνες»: 

Ήταν Βούλγαροι από το 1870 μέχρι το 1913 και ορισμένοι απ' αυτούς Βούλ­γαροι κομιτατζήδες, αντίπαλοι των Ελλήνων ανταρτών το 1904-1908, νοτιοσλάβοι ή Σέρβοι από το 1913 έως το 1943-1944. 

Μεταμορφώθηκαν πάλι σε Βούλγαρους, υπερήφανα επιδεικνύοντες τη βουλγαρική και γερ­μανική ναζιστική σημαία στη διάρκεια της κατοχής της Νοτίου Γιου­γκοσλαβίας από το Βουλγαρικό στρατό (δώρο του Χίτλερ για τη συμμα­χία των Βουλγάρων με τη Γερμανία). 

Έγιναν Γιουγκοσλάβοι παρτιζάνοι στη κατοχή ή προσήλθαν ως εθελοντές στις τάξεις του αυτονομιστικού ΣΝΟΦ (Slavenomakedonski Narodno Osloboditelen Front) και αργότερα του ΝΟΦ (Narodno Osloboditelen Front). Πολλοί από αυτούς συνεργά­στηκαν με τους Γερμανούς ή με τους Ιταλούς ή προσήλθαν ως εθελοντές στη βουλγαρική τρομοκρατική οργάνωση Οχράνα ή στην Εσωτερική Μα­κεδόνικη Επαναστατική Οργάνωση (ΕΜΕΟ), και αργότερα, το 1943-1944, υπέστησαν την τελευταία τους μεταμόρφωση σε «μακεδόνες» κομμουνιστές, και τελικά σε «Μακεδόνες» στην ΠΓΔΜ.

ΠΗΓΗ:Γεώργιος Παπαβύζας, Αγώνες στον Ελληνικό Βορρά, Μακεδονία 1862-2007, σελ 32-24, Εκδόσεις Συμμετρία,2007