Η αντίληψη της δημοκρατίας σύμφωνα με τον πρόεδρο Ρούσβελτ

Υπάρχουν άνθρωποι που αμφιβάλλουν. Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν πως η δημοκρατία ως μορφή διακυβέρνησης και ως πλαίσιο ζωής είναι περιορισμένη ή μετρημένη από έναν τύπο μυστικού και τεχνητού πεπρωμένου -όπου, για έναν ανεξήγητο λόγο, η τυραννία και η δουλεία συνιστούν το ανερχόμενο κύμα του μέλλοντος-, ενώ η ελευθερία είναι μια παλίρροια που υποχωρεί. Όμως εμείς οι Αμερικανοί γνωρίζουμε ότι δεν είναι αλήθεια. [...]

Η δημοκρατία δεν πεθαίνει.
Το γνωρίζουμε γιατί την έχουμε δει να αναγεννιέται και να κερδίζει έδαφος.
Γνωρίζουμε ότι είναι αθάνατη γιατί βασίζεται στην ελεύθερη πρωτοβουλία άντρων και γυναικών που έχουν ενωθεί σε ένα συλλογικό καθήκον - ένα καθήκον που αναλαμβάνεται και οδηγείται από την ελεύθερη έκφραση μιας ελεύθερης πλειοψηφίας.
Το γνωρίζουμε γιατί η δημοκρατία, μόνη απ’ όλες τις μορφές διακυβέρνησης, χρησιμοποιεί την πλήρη ισχύ της πεφωτισμένης βούλησης των ανθρώπων.
Το γνωρίζουμε γιατί η δημοκρατία έχτισε.... έναν πολιτισμό χωρίς όρια, ικανό για απεριόριστες προόδους προς βελτίωση των συνθηκών ζωής. [...]

Πρέπει τα άτομα -άντρες και γυναίκες- να υποταχθούν σε ένα οποιοδήποτε κυβερνητικό ή οικονομικό σύστημα ή αυτό το σύστημα πρέπει να δημιουργηθεί για να υπηρετήσει τα άτομα; Ιδού το πρόβλημα. [...]

Ο ρόλος της κυβέρνησης στις σχέσεις της με τις επιχειρήσεις είναι, κατά τη γνώμη μου, να συνεργασθεί στην επεξεργασία μιας διακήρυξης οικονομικών δικαιωμάτων, να δημιουργήσει μια συνταγματική οικονομική τάξη. [...] Γνωρίζουμε σήμερα ότι οι μεγάλες οικονομικές συσπειρώσεις δεν μπορούν να υπάρξουν αν η ευμάρεια δεν είναι «ομοιόμορφη», δηλαδή αν η ικανότητα αγοράς δεν μοιράζεται σωστά ανάμεσα σε κάθε ομάδα του έθνους. [...]

Γιατί δεν υπάρχει τίποτα το μυστηριώδες στις βάσεις μιας υγιούς και ισχυρής δημοκρατίας. Αυτό που ο λαός μας ελπίζει ως βάση της πολιτικής και της οικονομικής ζωής είναι απλό.
Είναι:
Ισότητα των ευκαιριών για τους νέους καθώς και για τους άλλους.
Δουλειά για όσους θέλουν να δουλέψουν.
Ασφάλεια για όσους την έχουν ανάγκη.
Το τέλος των προνομίων μιας μειοψηφίας.
Διατήρηση των πολιτικών ελευθεριών όλων των ανθρώπων.
Η ευδαιμονία των επιστημονικών προόδων, χάρη σε ένα επίπεδο ζωής που ανεβαίνει συνεχώς. [...]

Για το μέλλον που επιζητούμε να κάνουμε ασφαλές θέλουμε έναν κόσμο που να βασίζεται σε τέσσερις βασικές ανθρώπινες ελευθερίες:
Η πρώτη είναι η ελευθερία του λόγου και της έκφρασης, παντού στον κόσμο.
Η δεύτερη είναι η ελευθερία να πιστεύει ο καθένας στον Θεό με τον τρόπο του, παντού στον κόσμο.
Η τρίτη είναι η απελευθέρωση από την ανάγκη, γεγονός που μεταφράζεται με παγκόσμιους όρους, σημαίνει οικονομικές συμφωνίες που θα δώσουν σε όλα τα έθνη υγιή και ειρηνική ζωή σε όλους τους κατοίκους, παντού στον κόσμο.
Η τέταρτη είναι η απελευθέρωση του φόβου, γεγονός που μεταφράζεται με παγκόσμιους όρους, σημαίνει παγκόσμια μείωση των εξοπλισμών σε τέτοιο σημείο και με τόσο αυστηρό τρόπο, ώστε κανένα έθνος να μην μπορέσει να επιτεθεί με υλικά μέσα εναντίον ενός από τους γείτονές τους, πουθενά στον κόσμο. [...]

Η ηθική τάξη που θέλουμε είναι η συνεργασία των ελεύθερων εθνών, που εργάζονται μαζί σε μια φιλική και πολιτισμένη ένωση.
Το έθνος αυτό αφιέρωσε τη μοίρα του στα χέρια, στην εξυπνάδα και στην καρδιά των εκατομμυρίων ελεύθερων αντρών και γυναικών και την πίστη του στην ελευθερία υπό την αιγίδα του Θεού. Ελευθερία σημαίνει υπεροχή των δικαιωμάτων του ανθρώπου παντού. Η βοήθειά μας πηγαίνει σε αυτούς που μάχονται για να έχουν αυτά τα δικαιώματα και να τα διατηρήσουν. [...]

Μια τέτοια ηθική ανύψωση δεν μπορεί να γνωρίσει παρά ένα τέλος: τη νίκη.

F.D. Roosevelt, Combats pour demain (Discours de guerre)
Παρίσι, Nagel, 1945