Το blog, για τους λόγους που βιώνουμε προσωπικά, οικογενειακά και κοινωνικά, αλλάζει την κύρια κατεύθυνσή του και επικεντρώνεται πλέον στην Κρίση.
Βασική του αρχή θα είναι η καταπολέμηση του υφεσιακού Μνημονίου και όποιων το στηρίζουν.
Τα σχόλια του Κρούγκμαν είναι χαρακτηριστικά:
...Άρα βασιζόμαστε τώρα σε ένα σενάριο σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα είναι αναγκασμένη να «πεθάνει στη λιτότητα» προκειμένου να πληρώσει τους ξένους πιστωτές της, χωρίς πραγματικό φως στο τούνελ.Και αυτό απλώς δεν πρόκειται να λειτουργήσει....[-/-]....οι πολιτικές λιτότητας οδηγούν την οικονομία σε τόσο μεγάλη ύφεση που εξανεμίζονται τα όποια δημοσιονομικά οφέλη, υποχωρούν τα έσοδα και το ΑΕΠ και ο λόγος του χρέους προς το ΑΕΠ γίνεται χειρότερος.
Εκ μέρους μας υπήρχαν απαντήσεις σε όλα τα ψευδό-επιχειρήματα του κ. Serwer, αλλά δεν υπήρχε πολύς χρόνος στη διάθεσή μας για να δοθούν οι απαντήσεις μία-μία κατά τη διάρκεια των ερωτήσεων/απαντήσεων. Η κυρία Γκατζούλη έθεσε την εξής ερώτηση: Πώς είναι δυνατόν η Αθήνα να διαπραγματευτεί καλή τη πίστη με τα Σκόπια όταν προωθείται η προπαγάνδα των Σκοπίων από πολιτικούς και διπλωματικούς φορείς της κυβέρνησής τους οι οποίοι ποζάρουν κάτω από χάρτες την δήθεν Ενωμένης «Μακεδονίας»; Τα πρόσωπα αυτά δεν είναι απλοί ιδιώτες, αλλά αξιωματούχοι της σκοπιανής κυβέρνησης. Πώς είναι δυνατόν η Αθήνα να συζητάει για το θέμα του ονόματος καλή τη πίστη όταν τα Σκόπια φανατίζουν τη νεολαία τους μέσω του εκπαιδευτικού τους συστήματος πως η Μακεδονία είναι διαιρεμένη και πρέπει να ενωθεί; Το δε φωτογραφικό υλικό που είχαμε μαζί μας και απεικόνιζε τις ερωτήσεις μας, παραδόθηκε στο Συντονιστή κ. Moonkin. Η απάντηση που δόθηκε από τον κ. Boshko Stankovski ήταν πως σύμφωνα με την ενδιάμεσο συμφωνία Άρθρο 7, παρ. 3, η Ελλάδα έπρεπε να είχε καταγγείλει αυτές τις παραβιάσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο επόμενο θέμα που έθεσε ο κ. Βασίλειος Γκατζούλης και άφησε τα μέλη του πάνελ και τον συντονιστή σύξυλους, χωρίς να μπορέσουν να το αντικρούσουν με κανένα επιχείρημα, ήταν η δήλωση πως από την αρχή το θέμα του ονόματος πήρε στραβή τροχιά γιατί ο όρος Μακεδονία δεν ταίριαζε (did not fit) στο όνομα της γείτονος χώρας, διότι σχεδόν τα 35% του πληθυσμού συνίσταται από Αλβανούς οι οποίοι θέλουν να αποκαλούνται εθνικοί Αλβανοί (ο δε κ. Nimetz συμφώνησε μ’ αυτό). Επομένως η θεωρία που επικρατούσε σε κύκλους του ΟΗΕ πως το όνομα θα παίξει έναν ενωτικό ρόλο δεν στέκει, διότι εδώ και είκοσι χρόνια τώρα το αλβανικό και σλαβικό στοιχείο της χώρας βρίσκεται σε διαρκή αντιπαράθεση μεταξύ τους και δεν ενώνεται με τίποτε. Ο δε τίτλος της σημερινής διάλεξης δεν έπρεπε να εμπεριέχει τη φράση Διένεξη…μεταξύ «Μακεδονίας» και Ελλάδος, διότι η ΠΓΜΔ δεν έχει πρόβλημα μόνον με την Ελλάδα, αλλά και με τη Βουλγαρία και τη Σερβία (για το θέμα της σχισματικής της εκκλησίας της λεγόμενης «Μακεδονικής» Ορθόδοξης Εκκλησίας η οποία παλιά ανήκε στο Πατριαρχείο της Σερβίας και το 1967 ο Τίτο για πολιτικούς λόγους την ονόμασε ΜΟΕ). Σ’ αυτό το σημείο η αμηχανία των μελών του πάνελ και του συντονιστή ήταν ορατή…
Η τελευταία ερώτηση από έναν τρίτο ακροατή απευθύνθηκε προς τον κ. Boshko Stankovski ο οποίος ρώτησε αν συμφωνεί με την κυβέρνηση της πατρίδας του που έχει ριχτεί σε έναν αγώνα «μακεδονικής αρχαιοποίησης» της ΠΓΔΜ, στήνοντας αγάλματα αρχαίων Ελλήνων, ονομάζοντας λεωφόρους με αρχαία ελληνικά ονόματα, ενώ η χώρα προσπαθεί να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η δε αμήχανη απάντηση του κ. Stankovski ήταν ότι συμφωνεί με τον ακροατή…κρίμα που στην αίθουσα του φημισμένου αυτού ακαδημαϊκού ιδρύματος ήταν μόνο είκοσι πέντε άτομα που παρακολούθησαν αυτή την φαρσοκωμωδία… αναρωτιόμαστε πόσο σοβαρές είναι οι προσπάθειές τους να βρουν ποιο είναι το πρόβλημα τα τελευταία είκοσι χρόνια. Ίσως την επόμενη θα πρέπει να σκεφτούν πως «ΤΟ ΟΝΟΜΑ δεν ταιριάζει».
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΑΧΡΙΔΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια την πόλη Αχρίδα διαβάζουμε: Ιδρύθηκε την εποχή του Χαλκού από τον Κάδμο με το όνομα Λυχνίδα ή Λυχνιδός. Πρόκειται για μια από τις αρχαιότερες ελληνικές πόλεις και αποτέλεσε, κατά τους ιστορικούς τη Βόρειο Ακρόπολη του Ελληνισμού. Κατά τη Βυζαντινή εποχή η Αχρίδα έγινε σημαντικό επισκοπικό κέντρο και αποτέλεσε μια σημαντική εστία για τη διάδοση της χριστιανικής και ελληνικής παιδείας στους σλαβικούς πληθυσμούς της περιοχής. Το 17ο αιώνα ο Εβλιγιά Τσελεμπή αναφέρει ότι οι χριστιανοί κάτοικοί της είναι κυρίως Έλληνες (μεταξύ των οποίων και πολλοί Βλάχοι) και δευτερευόντος Βούλγαροι[1]… Σήμερα εδώ βρίσκεται η έδρα της Αρχιεπισκοπής της Αχρίδος που υπάγεται στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Σερβίας (ΠΩΣ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΕΔΩ ΟΙ ΣΕΡΒΟΙ; Η ΑΠΑΝΤΗΣΙ: ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ Η ΠΕΡΙΟΧΗ ΠΡΟΣΑΡΤΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΕΡΒΙΑ ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΣΕΡΒΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΕΔΩΣΕ ΣΕΡΒΙΚΟ «ΧΡΩΜΑ» ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ –Ή ΜΙΚΤΗ ΕΛΛΗΝΟ-ΒΟΥΓΑΡΙΚΗ - ΑΥΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ).
...Το 1890 με έκδοση βερατίου διωρίσθηκε Βούλγαρος Μητροπολίτης Αχρίδος.
Μετά τους βαλκανικούς πολέμους, 1912-13, η περιοχή της Αχρίδος βρέθηκε στο σερβικό κράτος και οι φίλοι μας οι Σέρβοι, για να μην έχουν Βούλγαρους στο κράτος τους τους ονόμασαν «Μακεδόνες». Ήδη, βέβαια, από τα τέλη του 19ου αιωνος μία μερίδα Βουλγάρων δεν ήθελε ένωσι με την Βουλγαρία και αυτοαποκαλουνταν «Μακεδόνες». Έτσι ο πρώην ελληνοβουλγαρικός πληθυσμός της Αρχιεπισκοπης Αχρίδος έγινε Σερβικός, Σερβομακεδονικός και στις ημέρες μας «Μακεδονικός».
Εάν διαλυθει το κρατίδιο των Σκοπιανων, που έχει μέσα και Αλβανούς, το δίκαιο θα ηταν να μοιρασθη ανάμεσα σε Αλβανία και Βουλγαρία. Τότε θα αποκατασταθη και η ιστορική αλήθεια.
https://www.youtube.com/watch?v=g7N1ExvMNpY