Το blog, για τους λόγους που βιώνουμε προσωπικά, οικογενειακά και κοινωνικά, αλλάζει την κύρια κατεύθυνσή του και επικεντρώνεται πλέον στην Κρίση.
Βασική του αρχή θα είναι η καταπολέμηση του υφεσιακού Μνημονίου και όποιων το στηρίζουν.
Τα σχόλια του Κρούγκμαν είναι χαρακτηριστικά:
...Άρα βασιζόμαστε τώρα σε ένα σενάριο σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα είναι αναγκασμένη να «πεθάνει στη λιτότητα» προκειμένου να πληρώσει τους ξένους πιστωτές της, χωρίς πραγματικό φως στο τούνελ.Και αυτό απλώς δεν πρόκειται να λειτουργήσει....[-/-]....οι πολιτικές λιτότητας οδηγούν την οικονομία σε τόσο μεγάλη ύφεση που εξανεμίζονται τα όποια δημοσιονομικά οφέλη, υποχωρούν τα έσοδα και το ΑΕΠ και ο λόγος του χρέους προς το ΑΕΠ γίνεται χειρότερος.

Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2009

Οι Μπαφραλήδες, οι τουρκόφωνοι Πόντιοι και η πολιτική συμπεριφορά τους

συλλογικές ταυτότητες
ΣΤΑΘΗΣ Ν. ΚΑΛΥΒΑΣ Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2002
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=139451&ct=47&dt=06/01/2002

Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα μια ομάδα προσφύγων από τον Δυτικό Πόντο, τα μέλη της οποίας μιλούσαν τουρκικά, οι Μπαφραλήδες ή τουρκόφωνοι Πόντιοι. Χωρίς να είναι οι μόνοι τουρκόφωνοι πρόσφυγες, αποτελούσαν ίσως την πιο συμπαγή ομάδα. Εγκατεστημένοι σε χωριά της Ανατολικής και Δυτικής Μακεδονίας, οι πληθυσμοί αυτοί, την ύπαρξη των οποίων οι περισσότεροι αγνοούμε, αποτελούν το αντικείμενο του βιβλίου του Νίκου Μαραντζίδη, ο οποίος διδάσκει Πολιτική Επιστήμη στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.

Ποιο είναι το ενδιαφέρον της εστίασης στην πολιτική συμπεριφορά των προσφύγων αυτών, πέρα ίσως από την έκπληξη που προκαλεί η τουρκοφωνία ελληνικών πληθυσμών; Ξεκινώντας από μια απλή παρατήρηση, την εκλογική ταύτισή τους με τη Δεξιά, η έρευνα του Μαραντζίδη, βασισμένη σε εντυπωσιακή θεωρητική και εμπειρική τεκμηρίωση, αναθεωρεί με επιτυχία αρκετές από τις κρατούσες αντιλήψεις για την πρόσφατη ελληνική ιστορία, συμβάλλοντας συγχρόνως στη μελέτη της πολιτικής συμπεριφοράς και της «κατασκευής» των συλλογικών ταυτοτήτων.

Πώς εξηγείται λοιπόν η συμπαγής και σταθερή αυτή συμπαράταξη με τη Δεξιά; Η εύκολη (και αρκετά διαδεδομένη) απάντηση ανάγει την πολιτική συμπεριφορά των πληθυσμών αυτών στην τουρκοφωνία τους. Πώς όμως και γιατί διαπλέκεται η γλώσσα με την πολιτική συμπεριφορά; Τι σχέση μπορεί να έχουν τουρκοφωνία και Δεξιά; Εν τέλει καμία, όπως προκύπτει όταν ελεγχθεί η προπολεμική συμπεριφορά των τουρκόφωνων, οι οποίοι λάτρεψαν τον Βενιζέλο όσο και οι υπόλοιποι πρόσφυγες. Η διαπίστωση αυτή οδήγησε σε ένα νέο ερώτημα: Πώς εξηγείται η απότομη και ριζική μεταστροφή τους; Η απάντηση βρίσκεται στα γεγονότα της περιόδου 1943-44 που αναλύονται εκτενώς στο δεύτερο μέρος του βιβλίου.

Η ιστορική περιοδολόγηση που έχει επικρατήσει τοποθετεί την έναρξη του Εμφυλίου το 1946-47. Η περιοδολόγηση αυτή είναι προβληματική και το Γιασασίν Μιλλέτ δείχνει το γιατί. Ο εμφύλιος ξεκίνησε και αναπτύχθηκε μέσα στην Κατοχή, το 1943-44. Σε πολλές περιοχές, ιδίως στη Μακεδονία και στην Πελοπόννησο, ξέσπασαν αιματηρότατες εμφύλιες συγκρούσεις, η αγριότητα των οποίων ξεπέρασε και την περίοδο 1947-49. Ξεκληρίστηκαν χωριά ολόκληρα και οι εκτελέσεις συχνά δεν έκαναν διακρίσεις ανάμεσα σε άντρες, γυναίκες και παιδιά. Τα γεγονότα αυτά, που παραμένουν σχετικά άγνωστα στο ευρύ κοινό, χαρακτηρίστηκαν στη Μακεδονία από μια εθνοτική διάσταση και από μια διαπλοκή ανάμεσα στην τοπική δυναμική και στους κεντρικούς μηχανισμούς.

Τι ακριβώς έγινε; Εν συντομία το εξής: οι τουρκόφωνοι Πόντιοι αντέδρασαν στη βαρβαρότητα της βουλγαρικής κατοχής στην Ανατολική Μακεδονία οργανώνοντας διάσπαρτες ομάδες αντίστασης σε τοπική βάση. Η ραγδαία ανάπτυξη του ΕΑΜ το 1942-43, ύστερα από μια σύντομη περίοδο χλιαρής συνεργασίας, οδήγησε στη σύγκρουση. Αντίθετα όμως από τις αδύναμες ομάδες τοπικών οπλαρχηγών ή αξιωματικών στην υπόλοιπη Ελλάδα, τις οποίες το ΕΑΜ, στην προσπάθειά του να μονοπωλήσει την αντίσταση, απορρόφησε ή διέλυσε χωρίς μεγάλη δυσκολία, οι τουρκόφωνοι Πόντιοι κατάφεραν αρχικά να αντισταθούν με επιτυχία. Το πέτυχαν βασιζόμενοι κυρίως στην αξιόλογη πολεμική τους εμπειρία και τεχνογνωσία από το αντάρτικο του Πόντου (1915-1922), καθώς και στον συμπαγή χαρακτήρα τους (εδώ η γλώσσα έπαιξε ένα σημαντικό ρόλο καθώς είχε επιτείνει τη διάκριση και απομόνωσή τους από τους γύρω πληθυσμούς). Η αντίστασή τους αυτή είχε όμως ένα βαρύ τίμημα: τη συνεργασία τους με τους Γερμανούς (στη Δυτική, όχι όμως και στην Ανατολική Μακεδονία). Εκείνοι ήταν και οι μόνοι που μπορούσαν να τους προμηθεύσουν τον απαραίτητο οπλισμό για να αντισταθούν στον ΕΛΑΣ. «Αναγκάζονται να ζητήσουν και από τον διάβολον τουφέκι», όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Π. Ενεπεκίδης, «διότι ο άλλος εχθρός τους φαίνεται διαβολικώτερος».

Ξεσπάει λοιπόν στη Μακεδονία του 1944 ένας άγριος εμφύλιος με βιαιότητες και από τις δύο πλευρές. Στον πόλεμο αυτόν οι Γερμανοί είναι απλοί κομπάρσοι, όταν δεν είναι τελείως απόντες. Αλλωστε ο πόλεμος συνεχίζεται και μετά την αποχώρηση των Γερμανών, με τον ΕΛΑΣ ουσιαστικά να προχωρεί σε μαζική και συστηματική εκκαθάριση των τουρκόφωνων. Οπως καταλήγει ο Μαραντζίδης (σ. 190): «Από τα τέλη του 1943 ως και τις αρχές του 1945 πολλές τουρκόφωνες ποντιακές κοινότητες έζησαν μια παρατεταμένη τραγωδία. Η άρνησή τους να προσχωρήσουν στον ΕΛΑΣ και η ένοπλη στη συνέχεια αντιπαράθεσή τους μαζί του κόστισαν σε αυτούς τους πρόσφυγες εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες, ανθρώπινες ζωές. Η εαμική αντίσταση υπήρξε απέναντί τους ανελέητη, στον ίδιο περίπου βαθμό που οι κατακτητές υπήρξαν ανελέητοι απέναντι σε οποιονδήποτε θεωρούσαν εχθρό τους. Ετσι για τους τουρκόφωνους Ποντίους που ήρθαν αντιμέτωποι με τα όπλα του ΕΛΑΣ η Κατοχή σηματοδότησε στη συνείδησή τους τον πραγματικό εμφύλιο πόλεμο». Εκεί λοιπόν βρίσκεται και το κλειδί για την κατανόηση της μεταπολεμικής στροφής τους προς τη Δεξιά, γεγονός που υπογραμμίζει και τη σημασία της μνήμης στη διαμόρφωση της πολιτικής συμπεριφοράς.

Το Γιασασίν Μιλλέτ, μέσα από μια πρωτότυπη και σε βάθος ανάλυση μιας συγκεκριμένης πληθυσμιακής ομάδας, ξεδιπλώνει με γλαφυρότητα μια λίγο-πολύ άγνωστη, μολονότι τραγική, πτυχή της πρόσφατης ιστορίας μας. Το κυριότερο όμως είναι ότι το επιτυγχάνει με τρόπο που ξεφεύγει από τις ασπρόμαυρες μυθοπλασίες στις οποίες μας έχει δυστυχώς συνηθίσει η πρόσφατη εκδοτική παραγωγή. Εγκαινιάζει έτσι μια νέα, διαφορετική και πολύ πιο στέρεα προσέγγιση στην ταραγμένη δεκαετία του '40.

Ο κ. Στάθης Ν. Καλύβας είναι αναπληρωτής καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

15 σχόλια:

  1. Εξήγησα στο Ν. Μαραντζίδη όταν μου ζήτησε πληροφορίες,κατά τη διάρκεια έρευνας για τη συγγραφή του βιβλίου του, για τους Τουρκόφωνους που πήραν μέρος κυρίως στην περίοδο 1943-44 στη Κεντρική Μακεδονία πως η περίπτωσή τους ήταν ιδιάζουσα.
    Σε συνάντηση που είχα, για παράδειγμα, με τον τουρκόφωνο Λαζίκ του χωριού Σπουργίτης του ν. Κιλκίς, μου εξήγησε στα τουρκικά - διερμηνέας τότε μεταξύ μας έγινε η γυναίκα του Καφενείου του χωριού- πως αυτοί "ήταν χριστιανοί και όχι κομμουνιστές άθεοι" και ότι "εμείς πολεμήσαμε για να μην φάμε σε ένα καζάνι, όλο το χωριό από την πλατεία".
    Τους έλεγαν πως άν έρθουν οι άπιστοι κομμουνιστές θα τρώνε σαν τα κολχόζ της Ρωσίας, από ένα καζάνι όλο το χωριό.
    Θέλω να σημειώσω πως επέμενα στην πολιτική ιδεολογία του, γιατί πήρε το μέρος με τις ομάδες του Κώστα Παπαδόπουλου (ΕΕΣ), η απάντησή του με ξάφνιασε: 'Ήταν χριστιανοί, όχι άθεοι'.
    Η συνάντηση έγινε στο χωριό Σπουργίτης το 1983, όπως γράφω και στο βιβλίο μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Στο βιβλίο του ο Μαρατζίδης αμφισβητεί την ελληνικότητα αυτών των πληθυσμών και προβάλει εντέχνως την άποψη ότι αν το ΕΑΜ είχε καλλιεργήσει μία ιδιαίτερη εθνοτική ταυτότητα βασισμένη στην τουρκική γλώσσα για αυτούς τους πληθυσμούς, αυτοί δεν θα ήταν αρνητικοί απέναντι στο ΕΑΜ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Περίμενε να δεις τώρα που θα τους ξαναθυμηθούν αμφότερους (Καλύβα-Μαραντζίδη) τι έχουν να ακούσουν από αυτούς που έχουν αναλάβει εργολαβικά να βγάζουν τους Οχρανίτες συνεργάτες των Γερμανών ως παρεξηγημένους δημοκράτες και τους υπόλοιπους που δήλωναν έλληνες ως φιλοναζί. Θα ξαναβγεί και ο Κωστόπουλος να χύσει τη χολή του.

    Και για να μην πεταχτεί κανένας σα πορδή, ο πατέρας μου στον ΕΛΑΣ πολέμησε. Αλλά μου έμαθε πως τα πράγματα δεν ήταν άσπρα μαύρα τότε (και τώρα).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γιώργο ο Βλάσης Αγτζίδης έχει γράψει ότι η βεβαιότητα που είχαν οι αντάρτες του δυτικού Πόντου ότι η κομμουνιστική βοήθεια προς τους κεμαλικούς, οδήγησε σε ήττα το ένοπλο ποντιακό κίνημα ήταν αυτή που καθόρισε και την πολιτική τους ένταξη στην Ελλάδα. Δεν θα μπορούσα να μην συμφωνήσω μαζί του. Το ίδιο δε υποστηρίζει και ο Χατζηαναστασίου στο «Αντάρτες & Καπετάνιοι - Η Εθνική αντίσταση κατά της βουλγαρικής κατοχής της Ανατολικής Μακεδονίας και της Θράκης 1942 - 1944»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεν το αμφισβητώ εκ των πραγμάτων. Οι τουρκόφωνοι δεν συμπαθούσαν ιδιαίτερα τους,τότε, ερχόμενους Έλληνες από τη Σοβιετική Ένωση. Ήταν επηρεασμένοι, οι τελευταίοι, από την οκτωβριανή επανάσταση της Ρωσίας. Κι όταν έπεσε η πείνα στην κατοχή αναπολούσαν τα 'πλούσια και καλά' της Σ.Ε. Οι περισσότεροι 'κόκκινοι' στην Κεντρική Μακεδονία,την εποχή εκείνην ήταν από εκεί.
    Θα μπορούσαμε να το θέσουμε ως ένα στοιχείο της αντίθεσής τους, των αισθημάτων τους.
    Και ο αναφερόμενος Λαζίκ, οπλαρχηγός του Κ. Παπαδόπουλου (Ελληνικός Εθνικός Στρατός) μου δήλωσε οπλαρχηγός της Ποντιακής Αντίστασης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Το Γιασασίν Μιλλέτ πρέπει να διαβαστεί από όλους αλλά ειδικά από αριστερούς - κι εγώ αριστερός είμαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Το Γιασασίν Μιλλέτ παρά τις χρήσιμες πληροφορίες που περιέχει δεν παύει να είναι ένα βιβλίο που προπαγανδίζει τις εθνολογικές θέσεις των Ιών υπό δεξιό περιτύλιγμα.
    Ο ίδιος ο Μαρατζίδης έχει εκφράσει την υποστήριξή του στην ..."επιστημοσύνη" του Loring Danforth απαιτώντας η δράση του στην Καστοριά να τεθεί υπό την αιγίδα και χρηματοδότηση της εκεί Νομαρχίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμε(8 Σεπτέμβριος 2009 11:38 μμ) πολύ σημαντικά αυτά που λές. Έχεις κάποιες πηγές που να στηρίζουν τις απόψεις σου ειδικά αυτό με τον Danforth?
    Εάν δεν θέλεις δημόσια μπορείς να σχολιάσεις και εγώ δεν θα τα δημοσιεύσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Υπάρχει άρθρο του Μαρατζίδη στην Καθημερινή για την απόφαση του δήμου Καστοριάς να αποσύρει την υποστήριξή του από την ομιλία που επρόκειτο να δώσει ο Danforth για τον εμφύλιο και το παιδομάζωμα. Ο Μαρατζίδης προσπάθησε να καλλιεργήσει για τον Danforth το προφίλ ενός έντιμου επιστήμονα παρουσιάζοντας τις τοπικές αρχές με τα μελανότερα χρώματα. Λες και είναι υποχρεωμένος ο δήμος Καστοριάς να χρηματοδοτεί την δράση του κάθε Danforth με έξοδα του Έλληνα φορολογούμενου.
    Με μία έρευνα στα αρχεία της Καθημερινής ίσως ξεθάψεις το επίμαχο άρθρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Βρήκα ένα άρθρο με δηλώσεις όμως του Μαραντζίδη και όχι υπογεγραμμένο από τον ίδιο. Αναφέρει απλά ότι ο Δήμος Καστοριάς είπε όχι στο συνέδριο επειδή θα ελάμβανε μέρος ο Ντάνφορθ. Σχετικό λινκ εδώ.

    Εκτός εάν υπάρχει κάτι άλλο. Προσωπικά δεν μου αρέσει να γίνονται τέτοια γεγονότα και εάν με διαβάζεις και εγώ θεωρώ τον Ντάνφορθ φιλοσκοπιανό και αναθεωρητή της Ιστορίας. Οι επαφές με το παρατητηρήριο του Δημητρά και το Τόξο είναι κάτι παραπάνω από τυπικές ενώ και το βιβλίο του είναι ύμνος της Σκοπιανής προπαγάνδας. Μάλιστα τo επόμενο βιβλίο του Loring Danforth θα έχει θέμα το.....ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ.

    Στα συνέδρια αυτά βγαίνουν πολλά συμπεράσματα και πρέπει να γίνονται. Σου φέρνω ένα παράδειγμα πάντως για αυτό το θέμα ένα άρθρο του Αριστοτέλη Βρίτσιου όπου βάζει τα πράματα στην θέση τους σε ότι αφορά τον Μαραντζίδη και τον Ντάνφορθ. Σχετικό λινκ εδώ.

    Κακά τα ψέμματ αυτός και ο Καλύβας ανήκουν σε μια γενιά νέων ιστορικών που θέλουν να ρίξουν φως και σε άλλες πτυχές εκείνης της ταραγμένης ιστορικής περιόδου.Πτυχών που σπάνε το κατεστημένο. Για αυτό βλέπεις και την λυσσαλέα αντίδραση Ιστορικών τύπου Μαργαρίτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ακρίτα ο Μαρατζίδης στο βιβλίο του για τους Μπαφραλήδες αμφισβητεί την ελληνικότητα μεγάλου τμήματος των Ποντίων. Τους θεωρεί ξεχωριστή εθνότητα από τους Έλληνες (προβάλλεται υπαινικτικά ο ισχυρισμός ότι πρόκειται για χριστιανούς Τούρκους) και σε μία υποσημείωση αμφιβητει τον "εθνικό μύθο" περί γλωσσικού εκτουρκικσμού ελληνικών πληθυσμών.

    Συμφωνούν οι Πόντιοι και κυρίως οι Μπαφραλήδες με αυτές τις θέσεις του Μαρατζίδη? ή μήπως το γεγονός ότι το δίδυμο Μαρατζίδη-Καλύβα εμφανίζεται με δεξιό περιτύλιγμα είναι αρκετο για να παραβλέψουμε τον ρόλο τους στην προβολή κάποιων εθνολογικών ζητημάτων?

    Τις απόψεις του γιατρού Βρίτσιου τις γνωρίζω πολύ καλά. Ο ίδιος ως Φλωρινιώτικης καταγωγής από σλαβόφωνη οικογένεια δέχεται την θέση του Μαρατζίδη ότι οι δικοί του ήταν Σλαβομακεδόνες?
    Μήπως έχει ακόμη την ψευδαίσθηση ότι το ζητούμενο για τον Danforth και τους συν αυτώ είναι να προβάλει την "αριστερή άποψη"?
    20 χρόνια μετά την κατάρρευσή της Σοβιετικής Ένωσης θα καταλάβουμε ότι τα μακεδονικά θέματα δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται σε ψυχροπολεμικά πλαίσια?

    Ο Μαργαρίτης αντιδρά λυσσαλέα σε οποιονδήποτε -έστω και για τα μάτια του κόσμου- ασκήσει υποτυπώδη κριτική στην Αριστερά της δεκαετίας του '40. Στο Γιασασιν Μιλλετ π.χ. η κριτική του Μαρατζίδη στην Αριστερά είναι ότι δεν προσέγγισε με διαφορετικό τρόπο τους Μπαφραλήδες παραθέτοντας την άποψη ότι όφειλε να τους καλλιεργήσει μία ξεχωριστή ταυτότητα βασισμένη στην τουρκική τους γλώσσα. Έτσι δεν θα προσχωρούσαν στην "εθνικοφροσύνη". Αυτή είναι η "νέα ιστορική άποψη" που προβάλεται ως η επιστημονική απάντηση στον Ιό!

    Όσο για τα εν λόγω συνέδρια είχαν καταντήσει φιέστες της χειρότερης μορφής προπαγάνδας με σημαντική συμμετοχή Σκοπιανών Εθνικιστών και πάνελ της αρεσκείας των Boeschoten και Danforth. Καλώς γίνονται από την άποψη ότι σε μία δημοκρατία όλοι έχουν την ελευθερία του λόγου (ιδίως όταν χρηματοδοτούνται και από το Ίδρυμα Κόκαλη) πού είναι όμως γραμμένο ότι η τοπική αυτοδιοίκηση είναι υποχρεωμένη να βοηθήσει τους συγκεκριμένους κυρίους στη δράση τους?

    Αν διαβάσεις προσεκτικά τις δηλώσεις του Μαρατζίδη στην Καθημερινή αναφέρεται σε σκοταδιστικούς κύκλους στην Καστοριά που μάχονται τον επιστήμονα-ερευνητή "των εθνοτήτων της Μακεδονίας" Loring Danforth.
    Αλλίμον λέει ο Μαρατζίδης αν έπρεπε να δώσουν κατάλογο ομιλητών στους υπεύθυνους του δήμου προκειμένου να λάβουν τα κονδύλια της τοπικής αυτοδιοίκησης για τη δράση του Danforth και των ομοίων του. Οπότε ανέλαβε να σώσει την κατάσταση ο Κιοσσές αγαπημένος κοινοτάρχης του Ιού με άριστες σχέσεις με τους εθνικιστές του Ουράνιου Τόξου.
    Ξέρεις ποιο είναι το χειρότερο Ακρίτα? Ενώ όλοι αυτοί ήταν ενημερωμένοι για την εκστρατεία του Danforth στις ΗΠΑ κατά του ψηφίσματος στην αμερικανική γερουσία που αναγνώριζε την Μακεδονία ως τμήμα της Ελλάδας, ενώ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ότι σε δηλώσεις του στα αμερικανικά ΜΜΕ ο Danforth αμφισβητούσε την ελληνικότητα ακόμη και των Αρχαίων Μακεδόνων δεν δίστασαν να συγκαλύψουν αυτές τις θέσεις του και να τον πλασάρουν στο ελληνικό κοινό ως ανήκοντα στην αφροκρεμα της επιστήμης και της ιστορικής έρευνας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Φίλε μου καταλαβαίνω τις απόψεις σου για αυτό το θέμα. Ο Μαραντζίδης είναι σαφώς νεωτεριστής μεταμοντέρνος ιστορικός ερευνητής που πιστεύει ότι το μοντέρνο έθνος αποτελείται απο εθνότητες. Μία από αυτές είναι και οι "Χριστιανοί Τούρκοι".

    Σε ότι αφορά τα συνέδρια δυστυχώς ή ευτυχώς πρέπει να γίνονται διότι εκεί βγαίνουν το πραγματικό "εγώ" του κάθε ιστορικού ερευνητή. Εάν δεν είχαμε αυτά τα συνέδρια πως θα ξέραμε τις πραγματικές προθέσεις της Μπουσχόντεν και του Ντάνφορθ ?
    Σιγά τα βιβλία και τα άρθρα που έχουν γράψει. Στον ανθελληνισμό πατάνε και αυτοδιαφημίζονται.

    Πάντως θα το ξαναδώ το θέμα του Μαραντζίδη μήπως τελικά και εμένα μου διαφεύγει αυτό που λές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Πολύ ενδιαφέρον άρθρο για τους Τουρκόφωνους τους Δυτικού Πόντου τους Μπαφραλήδες. Εδώ βεβαια θα πρέπει να εισάγουμε και κάποια περαιτέρω στοιχεια:

    1) Ο Δυτικός Πόντος περιήλθε υπό Τουρκικη κατοχή (Τουρκικα Μπεηλίκια) σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα μετά την μάχη του Manzikert (1071 m.X.) που σηματοδότησε την κυριαρχία τον Σελτζούκων Τούρκων στην Μικρά Asia. Αντίθετα ο Ανατολικος Πόντος παρέμεινε σε Βυζαντινά-Ελληνόφωνα χερια μέχρι και μερικά χρονια μετά την Αλώση της Κωνσταντινούπολης. Συνεπώς οι πληθυσμοί του Ανατολικού Πόντου παρέμειναν υπό Τουρκικη Κατοχή περί τα 800 χρονια και συνεπώς ΔΕΝ είναι παράλογο να δεχτεί κανεις ότι αναγκάστηκαν εκ των πραγμάτων να γίνουν Τουρκόφωνοι. Παρόλα αυτά παρέμειναν Χριστιανοί.

    2) Κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας είχαμε ειρηνικούς η βίαιους Εξισλαμισμούς. Ουδέποτε παρατηρήθηκε το ανάποδο. Εκχριστιανισμός Τούρκων. Συνεπώς θεωρίες δήθεν επιστημόνων της Ιστορίας με περιβολή Αριστερού η Δεξιού μανδύα περί Τουρκογενών Χριστιανών είναι για τα πανηγύρια. Με αλλα λόγια συναγωνίζονται σε ηλιθιότητα και propaganda γνωστό Εδεσσαίο.

    3) Είναι αλήθεια ότι οι Βυζαντινοί είχαν έρθει σε επαφή πολύ πιο νωρίς με πρώιμα Τουρκικα φυλα τους γνωστούς Τουρκόπουλους. Οι συγκεκριμένοι υπηρετούσαν ως ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΙ στο Βυζαντινό στρατό. Ως νομαδικά φυλα της στέπας ήτανε άριστοι ιππείς και ζούσαν κύριος στα σύνορα η εκτος αυτοκρατορίας. Παρόλα αυτά υπήρξανε αρκετά αναξιόπιστοι αφού όταν καλούνταν να αντιμετωπίσουν της επιδρομές άλλων Τουρκικων φυλων συνήθως εγκατέλειπαν τους Βυζαντινούς και ενώνονταν με τους αδερφούς τους που πολεμούσαν εναντίον του Βυζαντίου. Πουθενά ΔΕΝ υπάρχουν πηγες που να αναφέρονται σε μαζικό εκχριστιανισμό τους και εγκατάσταση τους στον Δυτικό Πόντο κοντά στην Κωνσταντινούπολη

    4) Μετά την συμφωνία LENIN-ΚΕΜΑΛ ο Κεμαλικός στρατός έλαβε ΔΩΡΕΑΝ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΠΟΣΟΤΗΤΕΣ ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΥ (πρώην Ρωσικου) ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΥΛΙΚΟΥ, ΤΕΧΝΟΓΝΩΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗΣ ΠΟΥ ΕΠΑΙΞΑΝ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΡΟΛΟ (ΙΣΟΣ ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟ) στο να νικήσει τον Ελληνικό Στρατό. Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι με την άνοδο των Κομμουνιστών στην εξουσία και τον τερματισμό του πολεμου με τους Γερμανούς/Αυστριακούς οι πρώην Ρώσοι και νυν Σοβιετικοί άφησαν μόνους τους Πόντιος απέναντι στους Νεότουρκους που είχαν ξεκινήσει μια πολιτική γενοκτονίας κάποια χρονια πριν. Στα παραπάνω δεν βοηθησε η αποστολή στρατιωτικού σώματος της Ελλάδας εναντίον τών Κομμουνιστών στην Ρωσία το 1919.

    5) Μετά το 1922 όσοι γλίτωσαν από τους Τούρκους Τσέτες και την Ελονοσία στους βάλτους της Κεντρικής Μακεδονίας είδανε το επίσημο ΚΚΕ μέσω της Εφημερίδας Ριζοσπάστη (Υπάρχουν στα επίσημα αρχεία του ΚΚΕ και τις κρατικές βιβλιοθήκες) να μιλάει για δίκαιη νίκη των Τούρκων απέναντι στον Ελληνικό Στρατό αφού ο τελευταίος ασκούσε ιμπεριαλιστική πολιτική (Έναν ορο που ακόμη και σήμερα κοπανάνε κάθε μέρα τα στελέχη του ΚΚΕ. Τώρα τη ακριβώς γυρεύανε οι Σοβιετικοί το 56 στην Ουγγαρία, το 68 στην Τσεχία και το 79 στο Αφγανιστάν μάλλον υπέρτατο αγώνα κατά των...Ιμπεριαλιστών). Επίσης βλέπανε και διαβάζανε τον Ριζοσπάστη να μιλάει για αυτοδιάθεση των...Βουλγαρων στην Μακεδονία/Θράκη και αυτονόμηση τους. Με αλλα λόγια στα τέτοια τους οι ΚΟΥΚΟΥΕΔΕΣ αν αυτοί θα έπρεπε να ξαναγίνουν προσφυγες αν πραγματοποιούνταν τα άνωθεν. Όλα αυτά υπάρχουν στα φυλα του Ριζοσπάστη της εποχής της δεκαετίας του 20 προκειμενου να δικαιολογήσουν την στάση της πολιτικής του Lenin.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. 6) Είναι λοιπόν τόσο παράξενο γιατί αυτοί οι άνθρωποι αντιστάθηκαν στον Ελλάς? Η μήπως πιστεύει κανεις σοβαρός ότι ο Ελλάς ήταν αυτός που μας έμαθαν με πλύση εγκεφαλου στην Παπανδρεϊκή 8ετια? Οποια αντιστασιακια ομάδα δεν υπάγονταν αυτόματα κάτω από τα αχαμνά τους έπρεπε άμεσα να εξαφανιστεί με χρήση οπλων ως...αντιδραστικοί και προβοκάτορες. Επίσης οι ίδιοι σε όλα τα βιβλία τους ομολογούν ότι το τίμημα που πλήρωσαν οι άμαχοι από τις ενέργειες τους ήτανε τρομακτικό. Δεκάδες χιλιάδες εκτελέστηκαν, φυλακίστηκαν κτλ. Παρόλα αυτά πιστέουν πως άξιζε. Ποιοι είναι αυτοί που αποφαίνονταν τόσο εύκολα για τις ζωές αθώων συμπολιτών τους?

    7) παρα πολλοί συγγενείς μου αθώοι υπέφεραν εξαιτίας τους. Ποιοι είναι αυτοί οι ελεεινοί που τολμάνε να γραφουν και να λένε όλη αυτή την propaganda, την ψευτιά, την αθλιότητα? Κάτι ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ που αρχές δεκαετίας του 80 τρέχανε να πάρουνε αντιστασιακές συντάξεις. Γέμισε τότε η Ελλάδα αντιστασιακούς ΜΑΙΜΟΥΔΕΣ. Οι συγγενείς μου είδανε να καίνε οι Γερμανοί τα σπίτια τους. Φυλακίστηκαν περιμένοντας κάθε πρωί να εκτελεστούν χωρίς να έχουν κάνει ΤΙΠΟΤΑ. Αθώοι. ΔΕΝ βγήκανε να εξαργυρώσουνε ζητώντας συντάξεις γιατί προηγούμενος είχαν πολεμήσει σε Μικρά Asia και Αλβανία. Δεν θεώρησαν την οποια αντίσταση τους κατά των Γερμανών αξια σύνταξης. ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΣΗΜΕΡΑ ΒΓΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΚΟΠΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥΣ ΠΩΛΩΝΤΑΣ PROPAGANDA ΣΕ ΑΣΧΕΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΑΤΗΣΕΙ ΤΟ ΠΟΔΙ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ. ΕΝΑ ΔΟΧΕΙΟ ΜΕ ΠΕΡΙΤΤΩΜΑΤΑ είναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ΔΙΟΡΘΩΣΗ: Συνεπώς οι πληθυσμοί του ΔΥΤΙΚΟΥ ΠΟΝΤΟΥ παρέμειναν υπό Τουρκικη Κατοχή περί τα 800 χρονια και συνεπώς ΔΕΝ είναι παράλογο να δεχτεί κανεις ότι αναγκάστηκαν εκ των πραγμάτων να γίνουν Τουρκόφωνοι. Παρόλα αυτά παρέμειναν Χριστιανοί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σχόλια τα οποία θα περιέχουν Greekenglish, ύβρεις, μειωτικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς δεν θα αναρτώνται.