Προοδευτικός σκοταδισμός (Διεθνισμός) - 2

Ακούμε συνεχώς άτομα διεθνίστικης αντίληψεις νά θέλουν νά μας πείσουν ότι πρέπει νά καταργηθούν τά σύνορα, τά έθνη καί οι σημαίες. Είναι υπέρμαχοι της παγκοσμιοποίησης (πότε δεν το λένε στα ανοιχτά) καί υποστηρίζουν ότι πρέπει νά ζήσουμε σέ ένα διεθνές, πολυπολιτισμικό κράτος. Έχουν ξεχάσει φαίνεται ότ ζήσαμε ένα τέτοιο καθεστώς γιά τετρακόσια χρόνια. Τότε δέν είχαμε ούτε σημαία, ούτε σύνορα, καί ζούσαμε σέ μία πολυπολιτισμική κοινωνία. Αλλά ήμασταν σκλάβοι, ραγιάδες, μάς έπαιρναν τήν γυναίκα, τήν κόρη τό γιό. Καί ήρθανε οι εθνιστές καί μάς έδωσαν πατρίδα μέ σημαία, σύνορα καί θρησκεία, αλλά καί μέ ελευθερία, αξιοπρέπεια καί δημοκρατία. Όλες οι πολυπολιτισμικές αυτοκρατορίες, μικρές ή μεγάλες (Ρωμαϊκή, Οθωμανική, Αγγλοσαξωνική, Σοβιετική, Γιουγκοσλαβική) ήταν στιγνές δικτατορίες καί τέτοια πρόκειται νά είναι καί η καπιταλιστική Αμερικανοκρατία πού μας ετοιμάζουν.

Η ιστορία δεν έχει ποτέ «τελικά στάδια» ούτε καπιταλιστικά, ούτε κομμουνιστικά. Ο Εθνισμός μπορεί να μην περιέχει ούτε εθνοκεντρισμό, ούτε εθνικισμό και έχει σαφή "αμυντική" χροιά και τέτοια είναι και η προέλευσή του (ειπώθηκε το 1790 από τον Ρήγα Βελεστινλή).

Πρόσφατα βλέπουμε ότι οι διεθνιστές μαζεύονται στον μανδύα του Φιλελευθερισμού. Παραφράζοντας τον Μάρξ (απαντώντας στους προηγούμρνοε ποστερς για το τι σημαίνει διεθνισμός ΣΗΜΕΡΑ)) και ίσως υπερεκτιμώντας τις δυνατότητες της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής να επιτύχει παγκόσμια ηγεμονία, θα μπορούσαμε να πούμε ότι «ο νεοφιλελευθερισμός είναι το ανώτατο στάδιο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού». Πολλοί από αυτούς που δηλώνουν πίστη στα δόγματά του αγνοούν, συνήθως, ότι η ενδοκρατική οικονομική φιλοσοφία που διακηρύττει συνοδεύεται από διεθνοπολιτικά δόγματα που σχετίζονται άμεσα με την αμερικανική διπλωματία των δύο τελευταίων δεκαετιών. Αυτό το γεγονός πρέπει κάποιος να το εκτιμήσει υπό το πρίσμα του γεγονότος ότι όσο περισσότερο η Ευρώπη σέρνεται πίσω από το άρμα της αμερικανικής στρατηγικής τόσο περισσότερο διακυβεύονται οι αφετηριακοί στόχοι οικονομικής πολιτικής και εξωτερικής πολιτικής τους οποίους πολλοί είχαν στο μυαλό όταν στήριξαν την διαδικασία ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Το διακύβευμα είναι τόσο η διπλωματική ανεξαρτησία των ευρωπαϊκών κρατών όσο και κατακτήσεις της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης όπως το κράτος δικαίου, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η προσήλωση στο διεθνές δίκαιο και οι δημοκρατικές ελευθερίες.

Η σύνδεση διεθνιστικών πολιτικών δογμάτων με την αμερικανική στρατηγική –κάτι που αποτελεί παράδοση στην αμερικανική πολιτική σκέψη–, όχι μόνο δεν έτυχε προσοχής στην Ευρώπη, αλλά επιπλέον πολλοί διανοούμενοί της με τους φανατικότερους να βρίσκονται στην Ελλάδα τα αναμασούσαν μεταπρατικά, με ημιμάθεια και χωρίς κυρίως επίγνωση των διεθνοπολιτικών τους προεκτάσεων. Τα νεοφιλελεύθερα οικονομικά δόγματα, σε κάθε περίπτωση, επικράτησαν στην οικονομική λογική της διαδικασίας ολοκλήρωσης. Η Ευρώπη –στο ηγετικό και στοχαστικό υπόστρωμα της οποίας παραδοσιακά υποβόσκουν αντιφατικές ιδεολογίες που ταλαντεύονται μεταξύ ουτοπισμού, ηγεμονικών θεωρήσεων των διεθνών σχέσεων και ευρέως διαδεδομένων απολιτικών κοσμοπολίτικων ψευδαισθήσεων–, επηρεάστηκε από την επέλαση των νεοφιλελεύθερων θεωρημάτων περί αλληλεξάρτησης-παγκοσμιοποίησης.

Το άρθρο του Χρήστου Γιανναρά - γραμμένο πριν από 10 χρόνια - δείχνει ότι η πορεία του Διεθνισμού παραμένει σταθερή. Η εξουσία πάντοτε γοητεύει ελάχιστους χαρισματούχους της δημιουργικής ευαισθησίας, των οραμάτων, της αυταπάρνησης και πάμπολλους ανασφαλείς, έρμαια της δοξομανίας και της υστερόβουλης μετριότητας .

Αυτά τα 10 χρόνια (και πλέον) οι Προοδευτικοί Σκοταδιστές (Διεθνιστές ) ήταν και είναι όλοι τους υπέρμαχοι του Σχεδίου Ανάν. Όλοι ήταν και είναι τους θιασώτες ένθερμοι της ελληνοτουρκικής «φιλίας», της άνευ όρων ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. Ήταν και είναι υπέρ της «διόρθωσης» των σχολικών βιβλίων Ιστορίας ώστε να μην προκαλούνται οι Τούρκοι.Όλοι τους υπερασπίζουν τα «δίκαια» των Σκοπιανών και χλευάζουν την ευαισθησία των Ελλήνων για το όνομα «Μακεδονία». Όλοι μιλάνε για την Εκκλησία σαν αποκρουστικό θεσμό σκοταδισμού, όχι ως λαϊκό σώμα που σαρκώνει συνέχεια πολιτισμού.

Εμείς πως θα αντιδράσουμε ?

Ο Μπούς, Πούτιν και λοιποί υπερασπίζονται πρώτα τα εθνικά τους κυριαρχικά δικαιώματα και μετά όλα τα άλλα. Εμείς έχουμε καταντήσει η ουρά τους. Και ονοματίζω ένα απλό παράδειγμα. Εάν στον αγωγό Μπουργκάς δεν είχε πιέσει ο Πούτιν τους Βούλγαρους εμείς ακόμα υα περιμέναμε να υπογράψουμε την συμφωνία.

Οι Ευρωπαίοι για κύρια ΕΘΝΙΚΑ ΤΟΥΣ ΖΗΤΗΜΑΤΑ εφαρμόζουν τα δημοψηφίσματα.

Γιατί οι Ελληνικές κυβερνήσεις, τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της Νέας Δημοκρατίας, αρνούνται την πρόταση (στοιχειώδους πολιτικής λογικής) που τόσες φορές έχει υποβληθεί να θέσουν σε δημοψήφισμα την ακολουθητέα πολιτική στο πρόβλημα της ονομασίας του κράτους των Σκοπίων?

Και κάποιες πιέσεις «ξένου παράγοντα», που εκβιάζουν σε ενδοτισμό τις ελληνικές κυβερνήσεις, θα έχαναν τη δυνατότητα να τελεσφορούν. Είναι ένα εθνικό ζήτημα.

Εδώ οι Κύπριοι έκαναν το αυτονόητο. ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ για το μέλλον τους

Γιατί λοιπόν τα δύο «κόμματα εξουσίας» στην Ελλάδα αρνούνται, χωρίς αιτιολογία, το δημοψήφισμα στα εθνικά μας ζητήματα ?

Οι Διεθνιστές ούτε να ακούνε δεν θέλουν την λέξη....δημοψήφισμα.

Κακά τα ψέμματα αυτά είναι τα δύο μεγαλύτερα κόμματα εν Ελλάδι αλλά η πολιτική τους όμως δυσαρεστεί.