Τα εθνομηδενιστικά κέντρα και οι προστάτες της πλαστής "μακεδονικής εθνικής ταυτότητας" τα έχουν κάνει σημαία τους.
Γράφει η Πηνελόπη Δέλτα στο βιβλίο της “Στα Μυστικά του Βάλτου” ......
“Ήταν ένα κράμα όλων των βαλκανικών εθνικοτήτων τότε η Μακεδονία. Έλληνες, Βούλγαροι, Ρουμάνοι, Σέρβοι, Αλβανοί, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι, ζούσαν φύρδην-μίγδην κάτω από τον βαρύ ζυγό των Τούρκων. Η γλώσσα τους ήταν η ίδια, μακεδονίτικη, ένα κράμα και αυτή από σλαβικά και ελληνικά, ανακατωμένα με λέξεις τούρκικες.
Όπως και στα Βυζαντινά χρόνια, οι πληθυσμοί ήταν ανακατωμένοι τόσο, που δύσκολα χώριζες Έλληνα από Βούλγαρο - τις δύο φυλές που κυριαρχούσαν. Εθνική συνείδηση είχαν την μακεδονική μονάχα. Όταν όμως οι Βούλγαροι κήρυξαν την εκκλησιαστική τους ανεξαρτησία, και αναγνωρίστηκε στην Κωνσταντινούπολη αρχηγός της βουλγάρικης εκκλησίας ο Έξαρχος αντί του Πατριάρχη, και όταν η σύνοδος του 1872 κήρυξε σχισματικούς τους Βούλγαρους, χωρίστηκε η Μακεδονία σε Πατριαρχικούς Έλληνες κι Εξαρχικούς Βούλγαρους, χωρίστηκαν και οι συντοπίτες, οι συγχωρίτες - ακόμα και οι οικογένειες.”
Γράφει ο Στρατής Μυριβήλης στο βιβλίο του “ Η ζωή εν τάφω” ......
“Είναι μία βδομάδα τώρα που η ζωή μου κυλά μέσα σε τούτο το σπίτι της ειρήνης ήμερα, σα μια κορδέλλα νερό ανάμεσα στη χλόη. Νιώθω μέρα με τη μέρα πιο δυνατή τη σώψυχη ανάγκη να συναγροικηθώ όσο είναι βολετό με την πρωτόγονη ψυχή των ανθρώπων που με φιλοξενούν. Αυτό μ’ έκανε απ’ την πρώτη κιόλας μέρα να βαλθώ πεισμωμένα να μπω μες στο νόημα του γλωσσικού των ιδιώματος. Έκανα ένα γλωσσάριο που το πλουτίζω, το συμπληρώνω και το τελειοποιώ μέρα με τη μέρα. Μιλάνε μια γλώσσα που ‘ναι παρακλάδι σλαβικό με μπόλικα τούρκικα και ρωμέικα στοιχεία. Η αντρίκια της φτογγολογία μου δίνει ένα τονωτικό συναίστημα. Τα φωνήεντά της είναι σπάνια. Η μαλακιά γλυκάδα τους πνίγεται μέσα σ’ ένα κατρακύλισμα από φωνές αδρές και σκληρές. Σα μιλάνε, ακούς να δρομίζουν τον κατήφορο βότσαλα και χαλίκια στρογγυλεμένα μες στ’ ορμητικό ρέμα του Δραγόρα. Μερικές λέξεις έχουν την παρθένα παραστατικότητα των πρωτογέννητων γλωσσών, που δεν ήταν παρά ηχητική μίμηση των κρότων και των θορύβων της ζωντανής ζωής. Για να πουν πως το πουλί “πέταξε” λένε “πρρλιτς”. Σε καμμιά γλώσσα δεν άκουσα τόσο αληθινό το πέταγμα ενός πουλιού.[...]
Τούτοι εδώ οι χωριάτες μιλάνε μια γλώσσα που την καταλαβαίνουν κι οι Σέρβοι κι οι Βουργάροι. Τους πρώτους τους μισούν γιατί τους πιλατεύουν και τους μεταχειρίζουνται για Βουργάρους. Και τους Βουργάρους τους μισούν γιατί πήραν τα παιδιά τους στον πόλεμο. Εμάς τους Ρωμιούς μας δέχουνται με κάποια συμπαθητικιά περιέργεια, μόνο και μόνο γιατί είμαστε οι γνήσιοι υποταχτικοί του Πατρίκ, δηλαδή του Οικουμενικού Πατριάρχη. Η ιδέα του Πατριαρχείου απλώνεται ακόμα, τυλιγμένη μέσα σε μια μυστικοπάθεια πολύ παράξενη, πάνου σε τούτον τον απλοϊκό χριστιανικό κόσμο. Ύστερα είναι και οι τάφοι των προεστών και των παπάδων τους που ‘ναι σκαλισμένοι με τα ιερά και μυστηριώδικα ελληνικά γράμματα. Τα ίδια γράμματα είναι γραμμένα πάνου στα παλιά σκεβρωμένα κονίσματά τους, γύρω απ’ τ’ άγρια ασκητικά κεφάλια των αγίων του Βυζαντίου και μέσα στα κιτρινισμένα Βαγγέλια. Μολαταύτα δε θέλουν να ‘ναι μήτε Μπουλγκάρ μήτε Σρρπ (= Σέρβοι) μήτε Γκρρτς (= Έλληνες). Μονάχα Μακεντών ορτοντόξ”.
Το πρώτο ερώτημα που έρχεται στο μυαλό μου είναι το εξής.
Ποιοί είναι οι Μακεντών ορτοντόξ του Μυριβήλη ?
Είναι Έλληνες, χριστιανοί , Βούλγαροι, Σλαβομακεδόνες, Μακεντότσι ή κάτι άλλο ?
Η απάντηση δίδεται μέσω της κοινωνικής επιστήμης. Ναι υπήρχε μία Σλαβική εθνότητα που μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα είχε ακαθόριστη εθνική συνείδηση και ρευστή ταυτότητα που κατοικοί εδώ και μερικούς αιώνες σε μέρος της σύγχρονης γεωγραφικής Μακεδονίας.
Ακολουθώντας τη διάκριση του Anthony Smith μεταξύ εθνοτικής κατηγορίας και εθνοτικής κοινότητας, μπορούμε να πούμε ότι οι Σλαβόφωνοι αποτελούσαν μια εθνοτική κατηγορία. Πρόκειται για πληθυσμούς που μπορούν να θεωρούνται ως πολιτισμικές συνομαδώσεις, αλλά χωρίς σαφή αίσθηση αυτοσυνειδησίας και συλλογικότητα Λείπει ο μύθος της κοινής καταγωγής, οι κοινές ιστορικές μνήμες, η αίσθηση της αλληλεγγύης και η πρόσδεση σε μια σαφώς προσδιορισμένη πατρίδα. Τέτοιες ομάδες χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες μπορούν να απορροφηθούν από άλλες, ισχυρότερες ομάδες. Κατά τον Smith, όσο εντονότερα είναι τα χαρακτηριστικά που αναφέρθηκαν, τόσο ευκολότερη είναι η διαδικασία διαμόρφωσης μιας εθνοτικής κοινότητας.
Η Μακεδονία είναι σήμερα όρος καθαρά γεωγραφικός καί όχι εθνολογικός. Έθνος μακεδονικό ιδιαίτερο ούτε υπήρξε ποτέ, αφότου οι αρχαίοι Μακεδόνες, μαζί με τις άλλες ελληνικές φυλές, ενσωματώθηκαν μέσα στον μεγάλο Ελληνισμό των αλεξανδρινών, ρωμαϊκών και βυζαντινών χρόνων, ούτε σήμερα είναι δυνατό να νοηθεί. Η θέληση τής Ιστορίας ήταν να βρεθεί σήμερα το έδαφος τής μεγάλης αρχαίας Μακεδονίας μοιρασμένο σε τρεις λαούς, τούς Έλληνες, Σλαβομακεδόνες και Βουλγάρους, και προσαρτημένο με σειρά διεθνών συνθηκών στα τρία αντίστοιχα βαλκανικά κράτη. Το φαινόμενο της ταυτότητας εξετάζεται τόσο με την ευρεία έννοια της διάκρισης μιας ομάδας ανθρώπων από άλλες με βάση ορισμένα κοινά πολιτισμικά χαρακτηριστικά όσο και με τη στενότερη έννοια της «εθνοτικής» ή της «εθνικής» ταυτότητας, που έχουν σημείο αναφοράς τα σύγχρονα έθνη και κράτη.
Το δεύτερο ερώτημα είναι το εξής.
Η μακεδονίτικη γλώσσα της Πηνελόπης Δέλτα έχει καμμία σχέση με αυτή της FYROM ?
Φυσικά είναι αστείο να θεωρούμε ότι η Δέλτα αναφερόταν στο Τιτοικό κατασκεύασμα του 1944. Όπως αναφέρει ο καθηγητής γλωσσολογίας Μπαμπινιώτης άλλο η Σερβοβουλγαρική των Σκοπίων και άλλη η Σλαβομακεδονική διάλεκτος. Το Τιτοικό κατασκέυασμα είναι μία βουλγαρική γλώσσα (ο αρχικός πληθυσμός τής περιοχής ήταν βουλγαρικός και πάντοτε οι Βούλγαροι διεκδικούσαν αυτή την περιοχή που θεωρούσαν δική τους - άλλωστε οι κάτοικοι τής περιοχής ονομάζονταν Bugari «Βούλγαροι».Η γλώσσα αυτή, με τεχνητό καθαρώς τρόπο, από ομάδα γλωσσολόγων που συγκροτήθηκε επί τούτω «εκσερβίστηκε» (!), εισήχθησαν δηλαδή σε αυτήν λεξιλόγιο και γραμματικά στοιχεία από τις γύρω περιοχές που μιλούσαν Σερβικά, ώστε να μειωθεί ο βουλγαρικός γλωσσικός χαρακτήρας της και να αποκτήσει σερβική γλωσσική μορφή, που ήταν απαίτηση τής Ενωμένης Σερβίας τού Τίτο, τής Γιουγκοσλαβικής δηλαδή Δημοκρατίας.Αρα, η γλώσσα των Σκοπίων είναι μια σερβοβουλγαρική γλώσσα , μια τεχνητά εκσερβισμένη Βουλγαρική, που επιβλήθηκε ως επίσημη γλώσσα για προφανείς λόγους και που οι Βούλγαροι την ονόμασαν «κολισεφσκική» γλώσσα (ως επινόηση και εκτέλεση τού σκοπιανού πολιτικού Κολισέφσκι). Από μόνοι τους οι Σκοπιανοί έδωσαν σε αυτή τη γλώσσα, τη Σερβοβουλγαρική, την παραπλανητική και ψευδώνυμη ονομασία «Μακεδονική» (!), ώστε να αποφύγουν τις βουλγαρικές διεκδικήσεις και να αποκρύψουν μαζί τη βουλγαρική προέλευση τής γλώσσας τους.
Τα Σλαβομακεδόνικα ή τα ντόπια όπως λένε οι Σλαβόφωνοι, είναι μια διάλεκτος ελάχιστων ελληνοβουλγαρικών συνοριακών περιοχών, όπου ένας μικρός αριθμός Ελλήνων παράλληλα με την Ελληνική γνώριζαν (οι παλαιότεροι) και μια βουλγαρικής προελεύσεως διάλεκτο, όπως συμβαίνει ανέκαθεν και παγκοσμίως με μερικές συνοριακές ομάδες τού πληθυσμού πλείστων χωρών. Ας σημειωθεί ότι λόγω τού δίγλωσσου χαρακτήρα των ομιλητών και λόγω τής διαφορετικής βουλγαρικής διαλεκτικής προέλευσής της και, βεβαίως, λόγω τού ότι αυτή η αποκλειστικά προφορική διάλεκτος δεν εκσερβίστηκε, όπως η Βουλγαρική των Σκοπίων, τα Σλαβομακεδόνικα δεν ταυτίζονται με τη Σερβοβουλγαρική των Σκοπίων.
H Pinelopi Delta anaferetai stous Slavofonous Diglossous tis Makedonias ton EllinoBoulgarikon kai EllinoSkopianon sinoron pou ontos milousane ena migma Boulgarikon me Ellinikes kai Tourkikes lexeis. Auto omos DEN isxie se oli tin Makedonia. Ypirxane perioxes opos nomoi Grevenon-Peiairias-Xalkidikis Kavalas opou oi katikoi itane apoklistika Ellinofonoi kai Ellines ti synidisi. Episis se kapoious nomous opou ypirxane Slavofonoi stin ipethro oi katikoi ton polleon stin pleiopsifia tous milousane Ellinika kai eixane Elliniki sinidisi (Poli Serron, Dramas, Veroias, Naousas kai Kastorias). Autous tous Ellinofonous Ellines sinantisan
ΑπάντησηΔιαγραφήoi prosfyges to 1922 kai apokalousane NTOPIOUS (O oros anaferete ston Ellinofono Ellina gigeni katiko tis Makedonias kai oxi sto Slavofono idioma) diaxorizontas tous apo tous Vlaxous, Arvanites, Slavofonous kai Evreous.
Ο Ιός της Ελευθεροτυπίας, «Οι δέκα μύθοι του "Σκοπιανού"», 23-10-2005, «μύθος 1ος»:
ΑπάντησηΔιαγραφή«Η πρώτη πανηγυρική διατύπωση της συγκρότησης ενός σύγχρονου, σλαβικού "μακεδονικού έθνους" γίνεται το 1903 από τον (γεννημένο στην Πέλλα των Γιαννιτσών) Κάρστε Μισίρκωφ»
Και η πραγματικότητα για τον Μισίρκωφ, από τον Μισίρκωφ
(http://mak-truth.com/k_conf.htm )
1)
These documents were written in 1914 and were never published ……in a letter to the Russian foreign minister Misirkov declared himself a "Macedonian Bulgarian", spoke of the "undoubtedly Bulgarian population of Macedonia", of his own "Bulgarian descent", of the "Bulgarian people in Macedonia". He likewise expressed his frustration about the failure of San-Stefano Bulgaria, stated that Macedonia was an "authentic Bulgarian land", that "the Bulgarian people in Macedonia were oppressed by the Serbs", that there were "three Bulgarian lands - North Bulgaria (or directly Moesia - here I am not sure), Thrace and Macedonia. Misirkov likewise said that 2.500.000 "Bulgarians" were subjugated, accused Russia of having separated Macedonia from Bulgaria and felt sorry for that. He reiterated that "the thesis of Bulgarian national rights over Macedonia" is "beyond any doubt" justified.
In another letter from 1914, Misirkov said that "Macedonians means only Macedonian Bulgarians" and accused the Russian consul Rotskovskiy that, under Serbian influence, considered the Macedonian population as simply "Slavic". He asserted that this was "a misconception due to Serbian influence".
2)
Και (http://mak-truth.com/k_re1.htm )
K MISIRKOV B'lgarska zbirka (1907) (NOTES ON SOUTH SLAV
PHILOLOGY and HISTORY)
The readers of this statement will surely be surprised by the great contradictions which they will see in it compared to that which they read or will read in "On Macedonian Matters" (Za Makedontskite Raboti).
To explain this contradiction it is sufficient to remember that there I erred as an improvised politician……
These extra arguments that suggested my opinion was ….of an improvised politician on the Macedonian Question
3)
Και (http://mak-truth.com/k_re2.htm )
K MISIRKOV'S PERSONAL LETTER
6 August 1908 [Odessa]
The Ilinden Uprising of 1903 had a pronounced effect on me and caused me to make some mistakes which completely isolated me from the Bulgarian cause in Macedonia.
in this way I would receive the opportunity, anew, and according to my ability
to serve the Bulgarian national interest and ideals
4)
Και (http://mak-truth.com/k_pap1.htm )
THE NATIONALITY OF THE MACEDONIANS
Krste Misirkov
"20 July" Sofia, No. 5, May 11th, 1924
But now cries from the Macedonians can be heard: we are Bulgarians, we are more Bulgarians than the Bulgarians themselves.
No matter whether we call ourselves Bulgarians or Macedonians we shall always feel as a nationality with a Bulgarian national consciousness
Και (http://mak-truth.com/k_pap2.htm )
5)
KRSTE MISIRKOV
"MIR" - SOFIA, 30 APR 1924
when in Macedonia and Bulgaria there was no mention of the Bulgarian Exarchate, the Greeks, obviously well acquainted with the Balkan nationalities, do not make any distinction between a Bulgarian, a Macedonian and a Macedonian Slav. We the Macedonians, cannot, and have no reason to ignore this and similar facts, which can be quoted by the hundreds. We cannot ignore them because to do so means to distort our history, to hide the truth and to deceive ourselves.