Έχουμε τελικά αληθινή δημοκρατία στην Ελλάδα ;

Αποφάσισα να γράψω αυτό το άρθρο ώστε και εγώ μέσω αυτού το blog να εκφράσω τις όποιες σκέψεις μου ώστε να απαντήσω στο ερώτημα που έχω βάλει σαν επικεφαλίδα και έχει θέμα στο εάν τελικά υπάρχει αληθινή δημοκρατία σήμερα στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης.

Ας δούμε όμως τι σημαίνει Δημοκρατία....


Το μέγιστο πολιτειακό κατόρθωμα και καθίδρυμα της Αρχαίας Ελλάδας υπήρξε, κατά παγκόσμια παραδοχή και ομολογία, η γέννεση της Δημοκρα­τίας. Γενέθλια γη της ύπήρξε η Σπάρτη και η νομοθεσία του Λυκούργου (8ος αιώνας π.Χ.) η οποία και απετέλεσε η βίβλο της γενέσεως της.
Ή κοσμοϊστορικής σημασίας διάταξη, η οποία καί αποτελεί το θεμέλιο της δημοκρατίας, είναι η ακροτελεύτια της Μεγάλης Ρήτρας, όπως εχει αποκληθή η νομοθεσία του Λυκούργου, διασωζόμενη από τον Πλούταρχο (Λυκούργος, 1,8):

«... δάμω δ' άνταγορίαν ήμεν καί κράτος»

δηλαδή, ο λαός εχει το δικαίωμα της άντιλογίας, της διαφωνίας έν ισότητι πρός τους άρχοντες, αλλά και της υποβολής ιδικών του προτάσεων, οι αποφάσεις δε λαμβάνο­νται με ψηφοφορία, και με αυτό τόν τρόπο ή εξουσία (κράτος) ανήκει σ' αυτόν.

Οι ακρογωνιαίοι, λοιπόν, λίθοι της δημοκρατίας, η άνταγορία (το δι­καίωμα της διαφωνίας και των αντιπροτάσεων) και η λαϊκή κυριαρχία (δάμω το κράτος) είναι η μεγάλη δωρεά της Σπάρτης στον νομικό πολι­τισμό της άνθρωπότητος ανεξαρτήτως αν, κατά τραγική ειρωνεία, είναι εκείνη,, που στη συνέχεια της ιστορικής της διαδρομής κατάντησε «πολι­τεία στρατοπέδου» (Αριστοτέλης, Πολιτ.) και cita dolente!

Στήν Αθήνα, όμως, ανήκει η τιμή τής καθιερώσεως, της οργανώσεως και της αναπτύξεως της δημοκρατίας σέ υψος, στό όποιο, ως πρός ορισμέ­να, τουλάχιστον σημεία της, ουδέποτε καί ουδαμού άλλου κατόρθωσαν νά προσεγγίσουν άλλες δημοκρατικές πολιτείες.

Έτσι η Δημοκρατία (εκ τών λέξεων δήμος + κρατώ) είναι το πολίτευμα (ελληνικό νομικό καί πολιτειακό κατόρθωμα), στο όποιο ο δήμος (ο λα­ός) και κρατεί και άρχει (εχει την ισχύ και την εξουσία. Πηγή κάθε εξουσίας σ' αυτή είναι ο λαός, αυτή δε ασκείται μόνον από το λαό, διά του λαού και υπέρ του λαού, υπό τους όρους καί προϋποθέσεις, που μέ πάγιες συνταγματικές διατάξεις καθορίζονται, καθιερώνεται δηλαδή και ισχύει στο δημοκρατικό πολίτευμα το δόγμα της λαϊκής κυριαρχίας, σκοπός της δε είναι η κατοχύρωση της ελευθερίας όλων τών πολιτών. Ο Αριστοτέλης ονομάζει Δημοκρατία τό πολίτευμα, στο όποιο τα διάφορα αξιώματα κα­ταλαμβάνονται από τούς πολίτες με κλήρο.

Αφού εξετάσαμε τι είναι η δημοκρατία και οι ακρογωνιαίοι λίθοι της πρέπει να εξετάσουμε αν τελικά υπάρχει δημοκρατία στην Ελλάδα της πρωταθλήτριας της διαφθοράς και της ατιμωρισίας. Το παρακάτω κείμενο είναι από τον Αισχύνη( Κατά Κτησιφώντος 1-2, 5-8) και το οποίο κατά την γνώμη μου σκιαγραφεί την σημερινή Ελληνική πραγματικότητα. Άλλωστε σαν Έλληνες πάντα επαναλμβάνουμε τα ίδια λάθη και τα οποία πάντα τα πληρώνουμε αδρά (υλικά και όχι μόνο).

Βλέπετε, άνδρες Αθηναίοι, πόση προετοι­μασία και πόση παράταξη δυνάμεως έχει γίνει, βλέπετε και τις δεήσεις στην αγορά που κάνουν κάποιοι για να εμποδίσουν τη συνηθισμένη διαδικασία απονομής δικαιοσύ­νης στην πόλη. Εγώ όμως ήρθα εδώ με πίστη πρώτα στους θεούς και μετά στους νόμους και σε σας, και με την πεποίθηση οτι καμιά μηχανορραφία δεν μπορεί να υπε­ρισχύσει πάνω στον νόμο και τη δικαιοσύ­νη.

Θα ευχόμουν, Αθηναίοι, η βουλή των πε­ντακοσίων και η εκκλησία του δήμου να ^οικούνταν με τον αρμόζοντα τρόπο από τα Προεδρεία τους, και να εφαρμόζονταν οι νόμοι που έθεσε ο Σόλων για να εξασφαλίσει την αρμόζουσα διαγωγή των δημόσιων ομι­λητών, έτσι ώστε να μπορούσαν οι γερο­ντότεροι πολίτες, όπως οι νόμοι ορίζουν, να ανεβούν στο βήμα πρώτοι με αξιοπρέπεια, και, χωρίς να τους διακόπτουν ταραχές και θόρυβοι, να υποδεικνύουν με την εμπειρία τους το καλό του τόπου. Και μετά και οι άλλοι πολίτες, όποιος θέλει, καθένας με τη σειρά του, κατά σειρά ηλικίας, να εκφρά­ζουν τη γνώμη τους για κάθε θέμα. Διότι έτσι, νομίζω, η διοίκηση της πόλης θα ή­ταν άριστη και θα υπήρχαν ελάχιστες προσφυγές στα δικαστήρια. (...)

Κάτω από τις συνθήκες αυτές, κι ενώ η κατάσταση στην πόλη είναι τέτοια που την κρισιμότητα της αντιλαμβάνεστε όλοι, μόνο ένα μέρος της νομοθεσίας μάς έχει απομεί­νει — αν μπορώ να πω κι εγώ ότι το γνω­ρίζω —, οι αγωγές ενάντια στις παράνομες προτάσεις. Αν τις αποδυναμώσετε κι αυτές ή επιτρέψετε να το κάνουν άλλοι, σας προ­ειδοποιώ ότι, χωρίς να το αντιληφθείτε, θα έχετε εκχωρήσει τις πολιτικές υποθέσεις σε μια μικρή ομάδα.Όπως γνωρίζετε, Αθηναίοι, υπάρχουν τρεις μορφές διακυβέρνησης σε όλο τον κόσμο: η μοναρχία, η ολιγαρχία και η δημοκρατία. Οι μοναρχίες και οι ολιγαρχίες διοικούνται όπως θέλουν οι επικεφαλής, ενώ οι δημο­κρατίες διοικούνται με βάση την ισχύουσα νομοθεσία. Αυτό ας μην το λησμονήσει κα­νείς σας, αλλά να ξέρει ο καθένας καλά ότι, όταν μπαίνει μέσα στο δικαστήριο ως κρι­τής καταγγελίας για παράνομη πρόταση, την ημέρα εκείνη πρόκειται να ρίξει την ψήφο του για την ελευθερία του λόγου του. Γι' αυτό ο νομοθέτης στον όρκο του δικα­στή έθεσε πρώτο τούτο: «Θα ψηφίσω σύμ­φωνα με τους νόμους». Διότι γνώριζε καλά ότι, όταν τηρούνται πιστά οι νόμοι στην πόλη, διασφαλίζεται και η δημοκρατία.

Τούτα πρέπει να θυμάστε πάντα και να μισείτε όσους υποβάλλουν παράνομες προ­τάσεις, και να μη θεωρείτε κανένα από τα τέτοιου είδους αδικήματα μικρό αλλά τερά­στιο. Και δεν πρέπει να επιτρέπετε σε τί­ποτα να σας στερήσει αυτό το δικαίωμα, ούτε στην παρέμβαση των στρατηγών, οι οποίοι, συνεργαζόμενοι με ορισμένους δημόσιους άντρες, λυμαίνονται εδώ και πολύ καιρό την πολιτεία, ούτε στις αιτήσεις των ξένων που ορισμένοι φέρνουν εδώ για να αποφύ­γουν τα δικαστήρια, όταν η πολιτική τους αντιτίθεται προς τους νόμους. Αλλά, όπως καθένας σας θα ντρεπόταν να εγκαταλείψει τη θέση του στο πεδίο της μάχης, έτσι και τώρα πρέπει να ντραπείτε να εγκαταλείψε­τε τη θέση που σας εμπιστεύτηκε τούτη την ημέρα ο νόμος, του θεματοφύλακα της δημοκρατίας.

Πρέπει να θυμάστε και κάτι άλλο: Σή­μερα όλοι οι πολίτες σάς εμπιστεύτηκαν την πόλη και τη νομοθεσία τους. Μερικοί από αυτούς είναι παρόντες στο ακροατήριο και θα παρακολουθήσουν τη δίκη, άλλοι α­πουσιάζουν για προσωπικές υποθέσεις τους. Αυτούς να σεβαστείτε και να θυμηθείτε τους όρκους που δώσατε και τους νόμους. Κι αν αποδείξω ότι ο Κτησιφών υπέβαλε ψήφι­σμα παράνομο, αντίθετο με την αλήθεια και επιζήμιο για την πόλη, ακυρώστε, Αθηναί­οι, την παράνομη πρόταση, ισχυροποιήστε στην πόλη τη δημοκρατία και τιμωρήστε όσους με την πολιτική τους αντιτίθενται στους νόμους και στο συμφέρον σας.

Οι τυραννίες και οι ολιγαρχίες διοικού­νται σύμφωνα με τη γνώμη αυτών που βρίσκονται στην εξουσία, ενώ οι δημοκρατούμενες πόλεις σύμφωνα με την κείμενη νο­μοθεσία. Επίσης, ξέρετε καλά, Αθηναίοι, ό­τι τη ζωή και το πολίτευμα αυτών που ζουν υπό δημοκρατικό καθεστώς τα διαφυ­λάσσουν οι νόμοι, ενώ τα αντίστοιχα στην τυραννία και στην ολιγαρχία η καχυποψία και οι ένοπλες φρουρές. Έτσι, οι ολιγαρχι­κοί και όσοι ζουν υπό καθεστώς ανισότητας πρέπει να φυλάγονται από κείνους που έ­χουν την τάση να καταλύουν τα πολιτεύ­ματα με τη βία, εμείς όμως που έχουμε πολίτευμα νομιμότητας και ισότητας να φυ­λαγόμαστε από εκείνους που μιλούν ή ζουν παράνομα.
(το παραπάνω είναι σε νεοελληνική μετάφραση από τις εκδόσεις Κάκτος)

Την απάντηση του ερωτήματος την αφήνω σε εσάς. Προσθέτω όμως και την δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλιας όπου σημείωσε χαρακτηριστικά : «η κρίση είναι βαθιά, όχι μόνο γιατί κάποιοι εκπρόσωποι του λαού χρησιμοποιούν την πολιτική ως εφαλτήριο για τρυφηλή ζωή, ούτε επειδή διαχρονικές παθογένειες στη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης παραμένουν ζωντανές, η κρίση είναι βαθιά κυρίως επειδή έχει τρωθεί ο αξιακός κώδικας».