Του Μιχαήλ Χρυσανθόπουλου, καθηγητή ιστορικού, δημοσιογράφου SBS Αυστραλίας
Η επανάληψη της θέσεως του Νίκολα Γκρούεφσκι και της κυβέρνησής του, του VMRO-DPMNE, περί διπλής ονομασίας θα βγάλει μερικούς από τον αφελή ύπνο τους ότι αρχίζει να επικρατεί κάποιας μορφής ελαστικότητα στους ηγετικούς κύκλους της γειτονικής χώρας σχετικά με το όνομα.
Το κίνημα της “Ιλλυρίδος” με τη συμμετοχή των αλβανικών κομμάτων, ακόμη και του DUI, που στηρίζει την κυβέρνηση (αν και ο Γκρούεφσκι με μια κίνηση ματ έδωσε πέντε σημαντικές θέσεις-κλειδιά σε αλβανούς του DUI στο υπουργείο Εσωτερικών, για να διασπάσει τις κινήσεις των Αλβανών στο εσωτερικό της δημοκρατίας), τονίζει αυτό που είναι κοινό μυστικό: την αποφασιστικότητα των Αλβανών να διεκδικήσουν αυτά που δεν κατάφεραν το 2001 με τη συμφωνία-πλαίσιο της Αχρίδας. Στην περίπτωση της γειτονικής χώρας η κατάσταση είναι διαφορετική. Απουσιάζει η πολυτέλεια της ένταξης των σχέσεών της με την Ελλάδα σε μια στρατηγική λογική, ενώ δεν υπάρχει και η δυνατότητα χάραξης μιας εθνικής στρατηγικής εάν προηγουμένως δεν προσδιοριστούν με επάρκεια η θέση, ο ρόλος, η ταυτότητα και ο χαρακτήρας αυτού του κράτους στα Βαλκάνια, κάτι που τελικά προσδιορίζεται από τις σχέσεις του με την Ελλάδα.
“ERGA OMNES”
Το ολέθριο του αποχωρισμού του εθνικού όρου Έλλην από τον όρο Μακεδών, η γεωγραφική οριοθέτηση της Μακεδονίας με βάση τα οθωμανικά διοικητικά όρια, η πλήρης εγκατάλειψη της μακεδονικής (ελληνικής) μειονότητας στις προαιώνιες εστίες του ελληνισμού του Μοναστηρίου, Κρουσόβου, Στρώμνιτσας, Γευγελής, Αχρίδας, η συστηματική καταστροφή του ελληνικού (αρχαίου, μεσαιωνικού και νεώτερου) πολιτισμού στην ευρύτερη περιοχή Πελαγονίας και όχι μόνο έχουν οδηγήσει την Ελλάδα σε σχιζοφρενικές αντιδράσεις και εκτιμήσεις περί γεωγραφικών προσδιορισμών “erga omnes”, αυτοκτονικές λύσεις, ανιστόρητες και επικίνδυνες και φαιδρές αυτοένδοιας, αυτοαναίρεσης της εθνικής ταυτότητας των Ελλήνων της Μακεδονίας ή καλύτερα των Μακεδόνων που έδωσαν εκατόμβες αίματος για τη μακεδονική γη και την ελευθερία της, για να τους αμφισβητείται τώρα η ταυτότητά τους, σαν να είναι αυτοί οι κλέφτες της ιστορίας και του μακεδονικού πολιτισμού από τις σλαβικές μεταμορφώσεις διεκδικήσεις, καθώς βιώνουμε τη σύγχρονη φάση του βουλγαρικού διεκδικητισμού, που αλλάζει πρόσωπα ανάλογα με τις ιστορικές συγκυρίες ελέω των Μεγάλων Δυνάμεων, της διεθνούς διπλωματίας και τώρα του ενεργειακού πλήγματος με τα αλληλοσυμφέροντα των κολοσσών του φυσικού αερίου, των αγωγών και του μαύρου χρυσού. Τα καλύτερα παιδιά της Σόφιας ζουν σήμερα το όνειρο της αυτονομίας (το αιώνιο όνειρο που κορυφώθηκε από το Ίλιντεν το 1903 στο δημοψήφισμα του 1991, σύμφωνα με την ιστοριογραφία της γειτονικής χώρας) με το απώτερο σχέδιο της “Μεγάλης Μακεδονίας”, για την αποκατάστασή της στα εθνολογικά, εθνογραφικά και γεωγραφικά της σύνορα ελέω VMRO-DPMNE!
ΤΟ ΟΝΟΜΑ “ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ”
Το όνομα “Μακεδονία” δεν είναι μόνο θέμα εθνικού προσδιορισμού ούτε μόνο θέμα αλυτρωτισμού. Είναι κυρίως θέμα μελλοντικής εξέλιξης του συγκεκριμένου κράτους, της ίδιας της επιβίωσης της φιλοσοφίας, βάσει της οποίας αυτό το κράτος συγκροτήθηκε. Κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων μεταξύ Σλάβων και Αλβανών το 2001 είδαν το φως της δημοσιότητας στον τύπο της γειτονικής χώρας ορισμένες περίεργες προτάσεις περί συμμετοχής των Σλάβων σε διαπραγματεύσεις για το διαμελισμό του κράτους. Το τμήμα με συμπαγείς πληθυσμούς αλβανικής εθνότητας θα παραχωρούνταν στην Αλβανία και σε αντάλλαγμα οι Σλάβοι θα έπαιρναν τμήματα της ελληνικής επικράτειας, συγκεκριμένα τη Δυτική και τμήμα της Κεντρικής Μακεδονίας. Για να είναι όμως δυνατή μια τέτοια εξέλιξη, θα πρέπει να κατοχυρωθεί και αναγνωριστεί όχι μόνο το όνομα Μακεδονία αλλά και η γεωγραφική οντότητα Μακεδονία και η ιστορική κληρονομιά και συνέχεια της ιστορίας της από τους Σκοπιανούς.
Δεν είναι λοιπόν τυχαίο το γεγονός ότι τα Σκόπια ανακινούν θέματα εθνότητας, γλώσσας κτλ., όλα εκείνα τα οποία αποτελούν διακριτικά γνωρίσματα ενός λαού διαφορετικού από τους γείτονές του. Η ανακίνηση αυτών των ζητημάτων είναι φαινομενικά περιττή, αφού ήδη υπάρχει ο αυτοπροσδιορισμός από τους γείτονες. Αυτό που επιζητούν είναι η διεθνής αναγνώριση του δικαιώματος της χρήσης των όρων αυτών και παράλληλα η παραίτηση χρήσης τους από κάθε άλλη γειτονική χώρα και κυρίως από την Ελλάδα. Είναι πραγματικά μνημείο απύθμενου θράσους και υποκρισίας το κράτος που εγκαλεί την Ελλάδα ότι δεν επιτρέπει στους κατοίκους της να αυτοπροσδιορίζονται όπως θέλουν να επιζητεί την απαγόρευση σε 3.000.000 Ελλήνων, οι οποίοι ζουν στη Μακεδονία, να προσδιορίζονται ως Μακεδόνες!
“Δεν είμαστε στο παρά πέντε αλλά στο και είκοσι”
Αντί η Ελλάδα να συζητά στο κενό, να παρακαλά ως ένοχη μια λύση κοινά αποδεκτή, ακρωτηριάζοντας την ιστορία της, την ταυτότητά της για τις επόμενες γενεές, θα πρέπει να τονίσει αυτή την επιδίωξη της γειτονικής χώρας, την ουσία του ζητήματος, την κατάφορη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Μακεδόνων της γειτονικής χώρας (των πραγματικών Μακεδόνων), την καταστροφή του πολιτισμού της σε περιοχές της γείτονος και προπάντων τον άκρατο διεκδικητισμό των Σκοπίων σε ελληνικά εδάφη, δηλαδή την απροκάλυπτη αλλαγή συνόρων με την άκρατη αρχαιολατρεία του Γκρούεφσκι και όχι μόνο. Τον απέναντί μας δεν τον υποτιμούμε γιατί εργάζεται υπόγεια, δεν τον υπερεκτιμούμε γιατί έχουμε φοβικά σύνδρομα του τύπου “Μεγάλη Αλβανία”, “Μεγάλη Βουλγαρία” (δεν γνωρίζουμε τι είναι το συμφερότερο), αλλά τον γνωρίζουμε, τον αντιμετωπίζουμε αποτελεσματικά. Δεν είμαστε στο παρά πέντε πλέον, αλλά στο και είκοσι!
Αυγ 02, 2009
αναδημοσίευση από την εφημερίδα Μακεδονία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια τα οποία θα περιέχουν Greekenglish, ύβρεις, μειωτικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς δεν θα αναρτώνται.