Η «Δημοκρατία» του Τάκη Καμπύλη!!!

Άλλη μία κορυφαία δήλωση "δημοκρατικής" ευαισθησίας από το μέλος της Μ.Κ.Ο. που συνέταξε το γνωστό νομοσχέδιο για την ιθαγένεια και το προωθεί η κυβέρνηση Παπανδρέου όπως το είχε πει στο πρόγραμμα της. Κάπου χαμένο και με μικρά γράμματα...σαν τις τράπεζες.
Το απόσπασμα του Κου Καμπύλη είναι ως εξής:

«H λογική της θέλησης της πλειοψηφίας στο συγκεκριμένο θέμα είναι βαθύτατα αντιδημοκρατική πρώτον διότι εξαιρεί από τη διαδικασία τα υποκείμενα της συζήτησης, δηλαδή τους μετανάστες και δεύτερον διότι επιζητά έτσι τη νομιμοποίηση μιας πολιτικής που είναι ασύμβατη με την έννοια της Δημοκρατίας…»

Το είπε χτες στην Καθημερινή, η οποία εφημερίδα έχει μία τάση(μπαράζ θα το έλεγα) να δημοσιεύει άρθρα στελεχών της υπόψη Μ.Κ.Ο. με αφορμή το θέμα.
Απαντάω στο Κο Καμπύλη όπως απάντησα στην Κα Δαμιανίδη που έκανε και αυτή μία κορυφαία πρόταση "δημοκρατίας".:

Οι ακρογωνιαίοι  λίθοι της δημοκρατίας είναι, η ανταγορία (το δι­καίωμα της διαφωνίας και των αντιπροτάσεων) και η λαϊκή κυριαρχία (δάμω το κράτος). Έτσι η Δημοκρατία (εκ των λέξεων δήμος + κρατώ) είναι το πολίτευμα (ελληνικό νομικό και πολιτειακό κατόρθωμα), στο όποιο ο δήμος (ο λα­ός) και κρατεί και άρχει (εχει την ισχύ και την εξουσία. Πηγή κάθε εξουσίας σ' αυτή είναι ο λαός, αυτή δε ασκείται μόνον από το λαό, διά του λαού και υπέρ του λαού, υπό τους όρους καί προϋποθέσεις, που με πάγιες συνταγματικές διατάξεις καθορίζονται, καθιερώνεται δηλαδή και ισχύει στο δημοκρατικό πολίτευμα το δόγμα της λαϊκής κυριαρχίας, σκοπός της δε είναι η κατοχύρωση της ελευθερίας όλων των πολιτών.

Αν δεν σας αρέσει η ανάλυσή μου τότε το λεξικό Τριανταφυλλίδη γράφει ότι δημοκρατία είναι πολιτικό σύστημα που στηρίζεται στην αρχή της λαϊκής κυριαρχίας και που λειτουργεί με βάση τη βούληση της πλειοψηφίας των πολιτών.

Εφόσον σας είπα το εστί δημοκρατία με την βοήθεια του Νοάμ Τσόσκι θα σας πω τώρα την δικιά σας «δημοκρατία». Λέει λοιπόν ο γνωστός διανοούμενος:

Οι όροι του πολιτικού λόγου έχουν τυπικά δυο έννοιες. Η μία είναι η έννοια που δίδεται από το λεξικό και ή άλλη είναι μια έννοια η οποία είναι χρήσιμη στην εξουσία – η δογματική έννοια.

Ας πάρουμε τη λέξη δημοκρατία. Σύμφωνα με την έννοια της κοινής λογικής, μια κοινωνία είναι δημοκρατική στο βαθ­μό που οι άνθρωποι μπορούν να συμμετέχουν με έναν ουσια­στικό τρόπο στην διαχείριση των υποθέσεών τους. Αλλά η δογματική έννοια της δημοκρατίας είναι διαφορετική – αναφέρεται σ’ ένα σύστημα στο οποίο οι αποφάσεις λαμβάνονται από τομείς της επιχειρηματικής κοινότητας και των συνδεόμενων με αυτήν ελίτ, Ο ρόλος των ανθρώπων περιορίζεται στο να είναι απλοί «θεατές της δράσης» και όχι «συμμετέχοντες», Όπως έχουν εξηγήσει κορυφαίοι θεωρητικοί της δημοκρατίας (σ’ αυτή την περίπτωση, ο Γουόλτερ Λίπμαν). Τους επιτρέπε­ται να επικυρώνουν τις αποφάσεις των αρίστων και να παρέ­χουν την υποστήριξή τους στον ένα ή τον άλλο απ’ αυτούς, όχι όμως και να αναμειγνύονται σε θέματα που δεν είναι δική τους υπόθεση, όπως η δημόσια πολιτική.

Δηλαδή Κε Καμπύλη σύμφωνα με τον Τσόμσκι αυτοί που θέλουν να περιοριστεί ο ρόλος των ανθρώπων είναι υπέρμαχοι της δογματικής δημοκρατίας, της δημοκρατίας των ολίγων, της κομματοκρατίας που εδραιώνεται με υποστυλώματα αλογίας και ανομίας όπως λέει ο Χρήστος Γιανναράς ( Η αλογία υποστύλωμα της κομματοκρατίας). Ο Τσόμκσι είπε και κάτι άλλο για αυτό το δογματικό σύστημα:

Το δογματικό σύστημα, το οποίο παράγει ό,τι ονομάζου­με προπαγάνδα, όταν συζητά για τους εχθρούς, έχει δυο ξεχω­ριστούς στόχους. Ο ένας στόχος είναι ό,τι ενίοτε ονομάζεται«πολιτική τάξη», το 20% περίπου του πληθυσμού το οποίο είναι σχετικά μορφωμένο και λίγο-πολύ αρθρώνει κάποιο πο­λιτικό λόγο, παίζοντας κάποιο ρόλο στη λήψη αποφάσεων. Η εκ μέρους τους αποδοχή του δόγματος είναι βασικό γεγονός διότι είναι σε θέση να σχεδιάσουν και να εφαρμόσουν παρά­γοντας την πολιτική.

Ύστερα, υπάρχει το άλλο 80% περίπου του πληθυσμού. Αυτοί είναι κατά τον Λίπμαν «οι θεατές της δράσης», τους οποίους αναφέρει ως «το συγχυσμένο κοπάδι». Αυτοί υποτίθεται ότι πρέπει να υπακούουν σε εντολές και να μην φράζουν το δρόμο των σημαντικών ανθρώπων. Είναι ο στόχος των ΜΜΕ: των λαϊκών εφημερίδων, των κωμικών σήριαλ, των τηλεπαιχνιδιών κλπ.

Δεν ακολουθούμε το συγχυσμένο κοπάδι Κε Καμπύλη, δεν εκπαιδευόμαστε από τους δασκάλους σας, διότι πολύ απλά δεν πιστεύουμε πλέον αυτά που λέτε. ΣΑΣ ΜΑΘΑΜΕ.