Blogs , Ανωνυμία και Προπαγάνδα

Πολύ κουβέντα έχει αναπτυχθεί στην μπλογκόσφαιρα, μετά την ευθεία απειλή που εξέφρασε ανοιχτά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ κος Πεταλωτής σε ότι αφορά την ανωνυμία των μπλογκς. Το όλο ζήτημα ξεκίνησε από την ανακύκλωση της είδησης που πρωτοδημοσίευσαν γνωστά δημοσιογραφικά μπλογκς (από αυτά που δεν επιτρέπουν σχόλια αναγνωστών) και  είχε ως θέμα την παραίτηση της υπουργού (πρώην Εθνικής) Παιδείας Κας Διαμαντοπούλου. Σαν παλιός μπλόγκερ (5 χρόνια ενεργής παρουσίας)  θα ήθελα και εγώ να καταθέσω την γνώμη μου για αυτό το ζήτημα.

Καταρχήν η επίθεση στην ανωνυμία των blogs έχει ξεκινήσει ήδη εδώ και πολύ καιρό με το στήσιμο των γνωστών δημοσιογραφικών μπλογκς που επιχειρούν ακόμη και με φτιαχτές επισκεψιμότητες - τον εναλλακτικό χώρο πληροφόρησης και επικοινωνίας. Έτσι λοιπόν κάπου το 2007 και με κύριο στόχο την διεφθαρμένη κυβέρνηση Καραμανλή άρχισαν οι ανώνυμες επιθέσεις αυτών των μπλογκς, με στοιχεία και πηγές που έχουν μόνο δημοσιογράφοι.

Τι διαπιστώνουμε σε αυτό λοιπόν:

 Ας ξεκινήσω με ένα παραλληλισμό ώστε να καταλάβουμε τι συμβαίνει. Σε μια διαδήλωση λοιπόν εκτός από τους χιλιάδες επώνυμους και ανώνυμους συμμετέχοντες υπάρχουν και οι γνωστοί-άγνωστοι κουκουλοφόροι προβοκάτορες όπου έχοντας την ασυλία της εκάστοτε εξουσίας αμαυρώνουν την πορεία.

Στην Ελληνική μπλογκόσφαιρα συμβαίνει ακριβώς το ίδιο. Οι κουκουλοφόροι είναι τα γνωστά δημοσιογραφικά μπλογκς (από αυτά που δεν επιτρέπουν σχόλια αναγνωστών) αλλά και αυτά που ανήκουν σε κομματόσκυλα της εκάστοτε εξουσίας όπου αναπαράγουν φτιαχτές ειδήσεις με σκοπό να συκοφαντήσουν τον «αντίπαλο» αλλά τελικά έχουν ως στόχο την  μπλογκόσφαιρα και την ανωνυμία.

ΑΣΥΛΙΑ

Ο ανώνυμος μπλόγκερ έχει άσυλο;

Η απάντηση είναι απλή: ΟΧΙ

O ανώνυμος όταν ανοίγει ένα μπλογκ συμφωνεί με τους όρους υπηρεσίας, το ιδιωτικό απόρρητο αλλά και την πολιτική περιεχομένου του εκάστοτε οικοδεσπότη-πάροχο (google, wordpress κλπ).

Άρα λοιπόν όταν κάποιος θίγεται από ένα δημοσίευμα τότε μπορεί να στείλει e-mail στον πάροχο , όπου αυτός ανάλογα με τα στοιχεία θα προειδοποίησει  τον μπλόγκερ και στην περίπτωση που αυτός θα συνεχίσει την ίδια τακτική τότε ο πάροχος θα τον κλείσει.

ΑΝΩΝΥΜΙΑ

Ο μπλόγκερ είναι ανώνυμος;

Μα και φυσικά δεν είναι. Τα  ίχνη του εύκολα εντοπίζονται από την Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος  και έτσι όποιος συκοφαντεί εύκολα μπορεί να πιαστεί. Τα δε ηλεκτρονικά στοιχεία του επίσημα και εφόσον υπάρχει λόγος μπορούν αν δοθούν και από τον πάροχο.

Τι σημαίνει όμως να είναι κάποιος ανώνυμος ;

Ανώνυμος σημαίνει ότι καταθέτω τις απόψεις μου και τις ειδήσεις τεκμηριωμένα και χωρίς ύβρεις και να προσπαθώ να τους αναγκάζω να απαντούν με επιχειρήματα διότι ως επώνυμος τα επιχειρήματα τους τα μετατρέπουν σε πίεση, μία πίεση που μεταφράζεται σε οτιδήποτε μέσο μπορεί να εφεύρει ένα άθλιο πολιτικό σύστημα όπως είναι το Ελληνικό.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ασυλία που έχουν ως Βουλευτές όπου κανείς Έλληνας πολίτης δεν μπορεί να διεκδικήσει το δίκιο του όταν αυτό καταστρατηγείται.

Αυτή είναι η ανωνυμία  λοιπών των blogs , δεν είναι η ανωνυμία της συκοφάντησης και των εκβιασμών όπως θέλουν κάποιοι να  αποδώσουν,  είναι η ανωνυμία που βάζουμε ως ασπίδα στις πιέσεις τους για σιωπή και έλεγχο της ελευθερίας του λόγου και της ανταγορίας.

Ακρίτας και ανωνυμία

Και τώρα έρχομαι στην αφεντομουτσουνάδα μου.

Είμαι ανώνυμος;

Όπως ανέφερα προηγούμενος δεν είμαι και όποιος έχει έννομο συμφέρον μπορεί εύκολα να με βρει.

Υπάρχουν άνθρωποι που ξέρουν την αληθινή μου ταυτότητα;

Μα και φυσικά υπάρχουν, έχω βγει μαζί τους για φαγητό, καφέ αλλά και πολύ κουβέντα.

Άλλωστε η διαδικτυακή μου παρουσία είναι γνωστή μιας και όπου πάω , αλλά και όπου εμφανίζομαι υπογράφω με το  γνωστό username.

Ποιος είναι ο στόχος της συκοφάντησης των μπλογκς

Εδώ είναι όλο το ζουμί της υπόθεσης.

Οι 4 εξουσίες δεν θέλουν ανώνυμα μπλογκς διότι πολύ απλά έτσι θα μπορούν ελέγχουν τόσο την πληροφόρηση και τους στόχους τους . Φερ' ειπείν ο κύριος  στόχος αυτής της πολυπολιτισμικής κυβέρνησης είναι η μετατροπή της Ελλάδας από Έθνος -Κράτος σε Πολυπολιτισμικό κράτος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το νομοσχέδιο ελληνοποίησης 1,1 εκ νομιμοποιημένων λαθρομεταναστών. Εκεί είχαμε όπως είναι γνωστό ένα βομβαρδισμό συκοφάντησης σε κάθε αντίθετη φωνή ενώ και τα γνωστά δημοσιογραφικά μπλογκς (από αυτά που δεν επιτρέπουν σχόλια αναγνωστών) σώπαιναν εκκωφαντικά.  Ο  δεύτερος στόχος είναι η πλύση εγκεφάλου με την θεμελιώδης αρχή της «πολιτικής ορθότητας» στην εκπαίδευση  όπου οδηγεί τους πολίτες  στο «τι να σκέφτονται» και όχι «πως να σκέφτονται» .

Επίλογος

Ο Νοαμ Τσόμκσι έχει πει ότι οι όροι του πολιτικού λόγου έχουν τυπικά δυο έννοιες. Η μία είναι η έννοια που δίδεται από το λεξικό και ή άλλη είναι μια έννοια η οποία είναι χρήσιμη στην εξουσία – η δογματική έννοια.

Ας πάρουμε τη λέξη δημοκρατία. Σύμφωνα με την έννοια της κοινής λογικής, μια κοινωνία είναι δημοκρατική στο βαθ­μό που οι άνθρωποι μπορούν να συμμετέχουν με έναν ουσιαστικό τρόπο στην διαχείριση των υποθέσεών τους.

Αλλά η δογματική έννοια της δημοκρατίας είναι διαφορετική – αναφέρεται σ’ ένα σύστημα στο οποίο οι αποφάσεις λαμβάνονται από τομείς της επιχειρηματικής κοινότητας και των συνδεόμενων με αυτήν ελίτ, Ο ρόλος των ανθρώπων περιορίζεται στο να είναι απλοί «θεατές της δράσης» και όχι «συμμετέχοντες», Όπως έχουν εξηγήσει κορυφαίοι θεωρητικοί της δημοκρατίας (σ’ αυτή την περίπτωση, ο Γουόλτερ Λίπμαν). Τους επιτρέπεται να επικυρώνουν τις αποφάσεις των αρίστων και να παρέχουν την υποστήριξή τους στον ένα ή τον άλλο απ’ αυτούς, όχι όμως και να αναμειγνύονται σε θέματα που δεν είναι δική τους υπόθεση, όπως η δημόσια πολιτική.

Δηλαδή σύμφωνα με τον Τσόμσκι αυτοί που θέλουν να περιοριστεί ο ρόλος των ανθρώπων είναι  υπέρμαχοι της δογματικής δημοκρατίας, της δημοκρατίας των ολίγων, της κομματοκρατίας   που εδραιώνεται με υποστυλώματα αλογίας και ανομίας όπως λέει ο Χρήστος Γιανναράς ( Η αλογία υποστύλωμα της κομματοκρατίας).

Ο Τσόμκσι είπε και κάτι άλλο για αυτό το δογματικό σύστημα:

Το δογματικό σύστημα, το οποίο παράγει ό,τι ονομάζου­με προπαγάνδα, όταν συζητά για τους εχθρούς, έχει δυο ξεχω­ριστούς στόχους. Ο ένας στόχος είναι ό,τι ενίοτε ονομάζεται«πολιτική τάξη», το 20% περίπου του πληθυσμού το οποίο είναι σχετικά μορφωμένο και λίγο-πολύ αρθρώνει κάποιο πο­λιτικό λόγο, παίζοντας κάποιο ρόλο στη λήψη αποφάσεων. Η εκ μέρους τους αποδοχή του δόγματος είναι βασικό γεγονός διότι είναι σε θέση να σχεδιάσουν και να εφαρμόσουν παρά­γοντας την πολιτική.
Ύστερα, υπάρχει το άλλο 80% περίπου του πληθυσμού. Αυτοί είναι κατά τον Λίπμαν «οι θεατές της δράσης», τους οποίους αναφέρει ως «το συγχυσμένο κοπάδι». Αυτοί υποτίθεται ότι πρέπει να υπακούουν σε εντολές και να μην φράζουν το δρόμο των σημαντικών ανθρώπων. Είναι ο στόχος των ΜΜΕ: των λαϊκών εφημερίδων, των κωμικών σήριαλ, των τηλεπαιχνιδιών κλπ.

Η επίθεση έχει ξεκινήσει ήδη εδώ και πολύ καιρό με το στήσιμο των δημοσιογραφικών μπλογκς(από αυτά που δεν επιτρέπουν σχόλια αναγνωστών) που επιχειρούν και μάλλον αποτυγχάνουν να εκπορθήσουν – ακόμη και με φτιαχτές επισκεψιμότητες – τον εναλλακτικό χώρο πληροφόρησης και επικοινωνίας, έτσι  ήρθε η ώρα να χτυπηθεί η ανωνυμία και μέσω αυτής όλη η ενοχλητική και κυρίως ανένταχτη μπλογκόσφαιρα μέσω  της διασποράς φτιαχτών ειδήσεων από τα «ανώνυμα» μπλογκς των δημοσιογράφων της 4^ης εξουσίας.

Συμπερασματικά το σκηνικό στήθηκε από τα ελεγχόμενα από δημοσιογράφους μπλογκς, ώστε να ανοιχθεί ο δρόμος για την φίμωση των  ελεύθερων μπλογκς μέσω ενός νομοθετικού πλαισίου που δεν θα επιτρέπει την ανεξάρτητη γνώμη με αποτέλεσμα να προοωθεί την ελεγχόμενη γνώμη  των 4 εξουσιών όπως γίνεται στα διαπλεκόμενα ΜΜΕ.