Το blog, για τους λόγους που βιώνουμε προσωπικά, οικογενειακά και κοινωνικά, αλλάζει την κύρια κατεύθυνσή του και επικεντρώνεται πλέον στην Κρίση.
Βασική του αρχή θα είναι η καταπολέμηση του υφεσιακού Μνημονίου και όποιων το στηρίζουν.
Τα σχόλια του Κρούγκμαν είναι χαρακτηριστικά:
...Άρα βασιζόμαστε τώρα σε ένα σενάριο σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα είναι αναγκασμένη να «πεθάνει στη λιτότητα» προκειμένου να πληρώσει τους ξένους πιστωτές της, χωρίς πραγματικό φως στο τούνελ.Και αυτό απλώς δεν πρόκειται να λειτουργήσει....[-/-]....οι πολιτικές λιτότητας οδηγούν την οικονομία σε τόσο μεγάλη ύφεση που εξανεμίζονται τα όποια δημοσιονομικά οφέλη, υποχωρούν τα έσοδα και το ΑΕΠ και ο λόγος του χρέους προς το ΑΕΠ γίνεται χειρότερος.

Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010

Μακεδονική λαϊκή παράδοση και οι θρύλοι για τον Μέγα Αλέξανδρο.

Για τους Έλληνες ήταν και είναι πάντα ένα ιδιαίτερο σύμβολο συνέχισης του Έθνους μέσα στους αιώνες και γι' αυτό δεν είναι τυχαίο που σε όλη την Ελλάδα το όνομα του Αλέξανδρου αναφέρεται σε πολλούς θρύλους και ιστορίες που ακούγαμε σαν παραμύθια όταν ήμασταν παιδιά. Το κεντρικό μοτίβο σε όλες τις ιστορίες είναι κοινό. Η γυναικεία φιγούρα μεταμορφώνεται σε Γοργόνα, μισή γυναίκα, από τη μέση και πάνω, και μισή ψάρι, από τη μέση και κάτω. Η Γοργόνα εμφανίζεται σε πολλούς μύθους της αρχαίας Ελλάδας και φτάνει μέχρι τις μέρες μας μέσα από ναυτικές ιστορίες. Ο θρύλος έχει διαμορφωθεί με βάση μοτίβα και δομές του αρχαίου ελληνικού μύθου. Υπάρχουν πολλές παραλλαγές της ίδιας ιστορίας:

ο Βασιλιάς Αλέξανδρος και το Αθάνατο Νερό
ο Βασιλιάς Αλέξανδρος και η Γοργόνα
οι αδερφές του Μεγαλέξανδρου
ο Βασιλιάς και οι Νεράιδες

Επισημαίνω περιληπτικά μερικά  σημεία:

α) Η προσπάθεια του Μεγάλου Αλεξάνδρου να κερδίσει την αθανασία γίνεται κατά τα πρότυπα της Θέτιδας που εμβαπτίζει τον γιο της, Αχιλλέα, στα νερά της Στύγας, προκειμένου να τον κάνει αθάνατο αφήνοντάς του ένα τρωτό σημείο, εκεί απ’ όπου η μητέρα-θεά κρατούσε τον γιο-θνητό.

β) Θεές, όπως ή Ήρα, εμβαπτίζονται σε νερά, προκειμένου να ανακτήσουν και πάλι την παρθενία του. Στην ουσία πρόκειται για τελετουργικό διαρκούς ανανέωσης των δυνάμεων αναπαραγωγής.

γ) Η επιλογή των σημαδεμένων κοριτσιών παραπέμπει στην επιλογή του ωραιότερου μέλους της κοινότητας ή του ασχημότερου, αυτού δηλαδή που για τον έναν ή τον άλλον λόγο ξεχώριζε. Αυτό το ξεχωριστό από σωματική άποψη μέλος της κοινότητας έπαιζε τον ρόλο του καθάρματος, αυτού δηλαδή στο οποίο επιρρίπτονταν όλα τα ανομήματα της κοινότητας ή το οποίο θυσιαζόταν, προκειμένου να καθαρθεί η κοινότητα και να απαλλαχτεί από τυχόν μίασμα.

δ) Οι Νεράιδες εγκαταβιούν στη φύση όπως στον αρχαίο κόσμο οι Νύμφες.

ε) Η αρπαγή των κοριτσιών που τριγυρνούν στις εσχατιές της πόλης, στα όρια δηλαδή του πολιτισμένου κόσμου, όπως οι βοσκοπούλες, διατρέχουν κινδύνους, όπως της αρπαγής.

Μα ας δούμε τώρα τους θρύλους του Αλέξανδρου  που  μέσα από το παραμύθι της γιαγιάς που πέρασε από γενιά σε γενιά και έφτασε και σε μας.


Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΙ Η ΓΟΡΓΟΝΑ

Ο Αλέξανδρος ο Βασιλιάς, σαν πολέμησε και πήρε όλα τα βασίλεια του κόσμου και τον έτρεμε όλη η γη κι η οικουμένη, κάλεσε τους μάγους και τους ρώτησε:
- Πείτε μου εσείς που κατέχετε της μοίρας τα γραμμένα, τι μπορώ να κάνω για να ζήσω πολλά χρόνια, να χαρώ τον κόσμο που τον έκανα όλον δικό μου;
- Βασιλιά μου πολυχρονεμένε, η δύναμή σου είναι πολλή μα όσα έχει γράψει η μοίρα δεν μπορούν να ξεγραφτούν. Ένα μόνο πράγμα είναι που μπορεί να σε κάνει να χαρείς τα βασίλεια και τη δόξα σου. Μα είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο.
- Δεν σας ρωτώ αν είναι δύσκολο, μόνο ποιο είναι;
- Ε, τότε Βασιλιά μου, στους ορισμούς σου, είναι το Αθάνατο νερό που όποιος το πιει, θάνατο δεν φοβάται. Μα όποιος πάει για να το πάρει, πρέπει να περάσει ανάμεσα από δυο βουνά που χτυπά το ένα πάνω στο άλλο ασταμάτητα κι ούτε πουλί πετούμενο δεν προλαβαίνει να περάσει. Άμα περάσεις τα δυο βουνά, είναι ένας δράκος ακοίμητος και φυλάει το Αθάνατο νερό. Σκοτώνεις το δράκο και το παίρνεις.

Ευθύς ο Αλέξανδρος προστάζει και του φέρνουνε το άλογό του το Βουκεφάλα που φτερά δεν είχε και σαν πουλί πέταγε. Καβαλικεύει και ξεκινά. Περνά τα δυο βουνά, σκότωσε τον ακοίμητο δράκο και πήρε το γυαλί που χε το Αθάνατο Νερό. Μα έλα που όταν γύρισε στο παλάτι, δεν το φύλαξε καλά! Το βλέπει η Αδελφή του και χωρίς να ξέρει τι είναι, το χύνει. Και κατά τύχη χύθηκε πάνω σε μια αγριοκρεμμύδα και γι' αυτό από τότε οι αγριοκρεμμύδες δεν ξεραίνονται ποτέ. Μετά από ώρα πάει ο Αλέξανδρος να πιει το νερό, μα που 'ν' το; Ρωτά την Αδελφή του κι αυτή του λέει πως δεν ήξερε τι ήταν και το έχυσε! Τρελάθηκε από το θυμό και τη στεναχώρια του και την καταράστηκε να γίνει από τη μέση και κάτω ψάρι και να βασανίζεται. Ο Θεός τ' άκουσε και από τότε, όσοι γυρίζουνε με τα καράβια, τη βλέπουνε και παραδέρνεται μέσα στα κύματα. Ωστόσο τον Αλέξανδρο δεν τον μισεί κι όταν δει καράβι το αρπάζει από την πλώρη και ρωτάει:

- Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;

Κι αν ο καραβοκύρης δε ξέρει και απαντήσει:
- Απέθανε…

Τότε η κόρη από τη μεγάλη της λύπη ταράζει με τα χέρια και με τα ξέπλεκα ξανθά μαλλιά της τη θάλασσα και πνίγει το καράβι. Όσοι όμως ξέρουνε, απαντούν:
- Ζει και βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει…

Και τότε η γοργόνα από τη χαρά της παύει τους ανέμους και τα κύματα και παίζει τη λύρα της και τραγουδάει γλυκά τραγούδια και απ' αυτή μαθαίνουν οι ναύτες τους καινούριους σκοπούς.


Ανδρέας Καρκαβίτσας, Η Γοργόνα
(Άπαντα, II, Eκδοτικός οίκος Σ.I. Zαχαρόπουλος, 1973)

Όταν ο Mέγας Aλέξανδρος πολέμησε κι έκαμε δικό του τον κόσμο, φώναξε τους σοφούς και τους ρώτησε:

«Πώς θα μπορέσω να ζήσω πολλά χρόνια; Ήθελα να κάμω πολλά καλά στον κόσμο».
«Bρίσκεται τρόπος» αποκρίθηκαν οι σοφοί, «μα είναι κάπως δύσκολος».

«Δε σας ρώτησα» είπε ο βασιλιάς Aλέξανδρος, «να μου πείτε αν είναι δύσκολος· ποιος είναι θέλω να μάθω».
«Nα βρεις το αθάνατο νερό» του είπαν οι σοφοί.
«Kαι πού είναι αυτό το αθάνατο νερό;»

«Aνάμεσα σε δυο βουνά. Mα τόσο γρήγορα ανοιγοκλείνουν, που και το πιο γοργόφτερο πουλί δεν προφταίνει να περάσει. Πολλά ξακουσμένα βασιλόπουλα θέλησαν να το αποχτήσουν· μα έχασαν τη ζωή τους άδικα. Άμα καταφέρεις, βασιλιά μου πολυχρονεμένε, να περάσεις ανάμεσα στα δυο βουνά, θα βρεις ένα δράκοντα, που ποτέ δεν κοιμάται. Aν σκοτώσεις τον δράκοντα, θα το πάρεις».

Όταν το άκουσε ο βασιλιάς Aλέξανδρος, πρόσταξε αμέσως να σελώσουν το άλογό του, τον Bουκεφάλα. Φτερά δεν είχε, μα πετούσε σαν πουλί. Kαβαλίκεψε και σε λίγο έφτασε στο μέρος που του είχαν πει οι σοφοί. Στέκεται και βλέπει τα βουνά ν’ ανοιγοσφαλούν αδιάκοπα και τόσο γρήγορα, που ούτε πουλί δεν μπορούσε να περάσει. Mα ο βασιλιάς δεν τα χάνει. Δίνει μια βιτσιά και πέρασε ανέγγιχτος ανάμεσα στα δυο βουνά. Σκότωσε έπειτα το δράκοντα και πήρε το γυαλί, που είχε μέσα το αθάνατο νερό.

Άμα γύρισε στο παλάτι του, ξέχασε να πει στην αδερφή του τι είχε μέσα στο γυαλί. Έτσι και κείνη μια μέρα πήρε το γυαλί κι έχυσε το αθάνατο νερό έξω στο περιβόλι. Tο νερό έπεσε σε μια αγριοκρεμμυδιά, κι από τότε αυτό το φυτό δεν μαραίνεται ποτέ.

Όταν έμαθε η βασιλοπούλα το κακό που έκαμε, ήταν απαρηγόρητη.

«Θεέ μου!» λέει, «δε θέλω να πιστέψω, πως μια μέρα θα πεθάνει ο αδερφός μου. Άφησέ με να ζω πάντα με την ελπίδα πως κι αν πεθάνει, πάλι θα τον ξαναφέρεις στον κόσμο. Ποιος ξέρει αν δεν έρθουν δύσκολα χρόνια για την πατρίδα μου;»

Aμέσως η αδερφή του βασιλιά έγινε από τη μέση και κάτω ψάρι και πήδηξε στη θάλασσα. Έγινε Γοργόνα! Aπό τότε γυρίζει πάντα στη θάλασσα κι άμα δει κανένα καράβι, τρέχει και το ρωτά:

«Kαράβι, καραβάκι· ζει ο βασιλιάς Aλέξανδρος;»

Aλίμονο στον καραβοκύρη που θα της πει πως πέθανε.
H Γοργόνα αναταράζει τα νερά, σηκώνει βουνά τα κύματα και χάνεται το καράβι.

Mα ο έξυπνος καραβοκύρης αν πει: «Zει, κυρά μου, ο βασιλιάς Aλέξανδρος. Zει και βασιλεύει, και τον κόσμο κυριεύει!». Tότε η Γοργόνα λάμπει από τη χαρά της. Aπλώνει τα ξανθά της μαλλιά και τα κύματα ησυχάζουν αμέσως. Γελούν τα πέλαγα και τ’ ακρογιάλια, κι οι ναύτες από τα καράβια τους ακούνε μαγεμένοι τη φωνή της Γοργόνας, που ξαναλέει τραγουδιστά:

«Zει ο βασιλιάς Aλέξανδρος
ζει και βασιλεύει
και τον κόσμο κυριεύει!...»

Ο βασιλιάς Αλέξανδρος κ’ οι Νεράιδες
(Πολίτης , χ.χ. Τόμος Β’, σ. 387-389).

Ο βασιλιάς Αλέξανδρος είχε αγαπητικιά μια Νεράιδα. Την έβλεπε τη νύχτα μόνο, κ’ εμιλούσαν μαζί. Γι’ αυτό τον συμπαθούσαν και οι άλλαις Νεράιδες και έγινε μέγας και τρανός. Αλλά κάποτε τοις θύμωσε, και καταστράφηκε κι’ αυτός και το βασίλειό του.

Οι Νεράιδες όμως ακόμη τον θυμούνται και τον αγαπούν. Και όταν σηκώνεται ανεμοστρόφιλας, οι Νεράιδες που είναι μέσα δεν κάνουν κακό σε κανέναν, μάλιστα πέφτει ο ανεμοστρόφιλας, αν ειπή όποιος βρεθή κοντά τρεις φοραίς· “Μέλι κι γάλα! Κάπ’ απ’ ιδώ πέρασι η βασιλιάς η Αλέξανδρους· ζη κι βασιλεύγει!”

Πηγές
-http://www.komvos.edu.gr/mythology/ent6/alexandros.html

8 σχόλια:

  1. Γενικα πιστευω οτι οι μυθοι ΕΝΔΕΧΕΤΑΙ να περιεχουν μεσα τους λεξεις (κλειδια)που να περιεχουν ιστορικα ψυγματα αληθειας και εχω ενα παραδειγμα απο την οικογενεια μου .Η γιαγια μου οταν ημουν μικρος μου ελεγε τον μυθο της ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΣ που ειχε το παλατι της εξω απο την Βερροια ,που λεγοταν ΒΕΡΓΙΑΝΑ η οποια επεσε και ΣΚΟΤΩΘΗΚΕ και ΔΕΝ ΒΡΕΘΗΚΕ ποτε οταν....ηρθαν οι τουρκοι.
    Οταν μετα απο χρονια ο αειμνηστος Ανδρονικος εκανε τις επιτυχεις εκσκαφες στην θεση ΒΕΡΓΙΑΝΑ και βρηκε τον ταφο ενος ΒΑΣΙΛΙΑ που ειχε ΧΑΘΕΙ μου ηρθε ξανα στο νου το παραμυθι της γιαγιας.
    Εκτοτε εγινα ταλιμπαν ,οπως λενε και καποιοι καραγκιοζηδες ,και δεν αποκλειω τιποτε χωρις να το εξετασω αλλα ακομη και αν το απορριψω δεν το εξαφανιζω αλλα το βαζω στο βαθος του μυαλου μου γιατι πιστευω η αναζητηση της αληθειας ΠΟΤΕ δεν περναει απο ΕΝΑ μονοπατι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. τυπογραφικο λαθος οπου ΒΕΓΝΙΑΝΑ αντικαθισταται μα ΒΕΡΓΙΝΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Άνετε ένας από τους λόγους που οι Ελληνικοί μύθοι παρουσιάζουν τόσες παραλλαγές είναι και η ανάγκη της αναπροσαρμογής τους ανάλογα με τις νέες κάθε φορά κοινωνικές αλλά και πολιτικές συνθήκες. Άλλωστε πάντα ένας μύθος έχει μία μικρή αληθινή ιστορία μέσα του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ακρίτα,ανάγνωθι και μάθε από το el.thefreedictionary.com:


    ουσ α μύθος ['miθos]

    1 αφήγηση σχετική με αρχαίους θεούς και ήρωες
    ο μύθος του Προμηθέα le mythe de Prométhée
    2 αφήγηση με ηθικό δίδαγμα
    οι μύθοι του Αισώπου les fables d'Esope
    3 ψέμα
    Η ιστορία αυτή είναι μύθος. Cette histoire est un mythe.
    4 εξαιρετική προσωπικότητα
    ζωντανός μύθος un mythe vivant


    'Στη,δε,el.wikipedia.org γράφοντας ''ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ'' κάποια άλλα από τα οποία έχω διαλέξη μερικά και τα παραθέτω:
    Η Μυθολογία είναι διακριτός επιστημονικός κλάδος που ασχολείται με τη μελέτη των μύθων, δηλαδή των ιστοριών που ένας ιδιαίτερος πολιτισμός θεωρεί αληθινές και χαρακτηρίζουν ένα ιδιαίτερο θρησκευτικό ή πίστη.

    Ο χώρος της μυθολογίας
    Οι μύθοι είναι γενικά ιστορίες βασισμένες στην παράδοση και τον θρύλο προορισμένες αρχικά να ερμηνεύσουν το πώς ξεκίνησε η δημιουργία σε κοσμικό και τοπικό επίπεδο με μύθους της δημιουργίας ή ιδρυτικούς μύθους. Για παράδειγμα υπάρχουν μύθοι δημιουργίας σε όλες τις μυθολογίες του πλανήτη που ασχολούνται με κοσμολογικά προβλήματα (η δημιουργία του σύμπαντος, των άστρων κ.λπ.) Υπάρχουν, επίσης, ιδρυτικοί μύθοι, που ερμηνεύουν αιτιολογικά την έναρξη λειτουργίας μιας πόλης. Η Αθήνα, η Ρώμη, το Bυζάντιον (η Κωνσταντινούπολη) και πάμπολλες άλλες, είναι πόλεις που διαθέτουν τον ιδρυτικό τους μύθο. Οι μύθοι ερμηνεύουν, επίσης, φυσικά φαινόμενα, ανεξήγητα πολιτισμικά κενά και ό,τι άλλο δεν μπορεί να ερμηνευθεί ορθολογικά. Ωστόσο, δε δημιουργήθηκαν όλοι οι μύθοι για ερμηνευτικούς σκοπούς. Στους περισσότερους εμπλέκεται μια υπερφυσική δύναμη ή θεότητα, αλλά αυτό δεν αποκλείει από την την επικράτεια της μυθολογίας θρύλους και απλές αφηγήσεις που πέρασαν μέσω της προφορικής παράδοσης απο γενεά σε γενεά. Οι Αδελφοί Γκριμ, για παράδειγμα έδειξαν με πειστικό τρόπο ότι υπάρχει μυθολογικό περιεχόμενο ακόμα και στα ταπεινότερα παραμύθια.

    Το παραμύθι αφεαυτού δεν είναι μύθος με την αυστηρή του έννοια, αλλά διαθέτει μυθολογικό περιεχόμενο. Υπάρχουν και άλλα παραδείγματα με μυθολογικό περιεχόμενο που δεν ανήκουν στην επικράτεια της μυθολογίας, αν και συχνά συγχεόνται με τον μύθο:

    Φιλοσοφική αλληγορία
    Ηθική, παραβολή ή ανέκδοτο
    Πολιτισμική προπαγάνδα
    Ηρωικό έπος
    Ρεαλιστική ή σατιρική φανταστική λογοτεχνία
    Αφηγηματικό δράμα


    Για περισσότερα 'στο www.mythology.com [Πληροφορίες για τους διάφορους μύθους και τη λαογραφία].


    Τέλος,από το xylem.aegean.gr/~modestos/mo.blog/wp-content/.../diplomatikh_051.doc:

    Ορισμοί του μύθου

    “Η πρωτόγονη και αδέξια προσπάθεια εξήγησης του φυσικού κόσμου (Frazer).”
    “Η παραγωγή ποιητικής φαντασίας από τα προϊστορικά χρόνια που έχει παρερμηνευθεί από τις γενιές που ακολούθησαν (Müller).”
    “Μια πηγή αλληγορικών οδηγιών για την διαμόρφωση του ατόμου και της κοινωνικής του ομάδας (Durkheim).”
    “Ένα συλλογικό όνειρο, συμπτωματικό αρχετυπικών ορμών, που προέρχεται μέσα από τα βάθη της ανθρώπινης ψυχής (Jung).”
    "Ο μύθος είναι μια γλώσσα που λειτουργεί σε ένα ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο όπου το νόημα "απογειώνεται" από το γλωσσικό έδαφος στο οποίο κυλά (Lévi-Strauss)."
    Οι μυθικές ιστορίες φαντάζουν αυθαίρετες, ανούσιες, παράλογες παρόλα αυτά όμως φαίνεται πως επανεμφανίζονται σε ολόκληρο τον κόσμο. Μια "ευφάνταστη" δημιουργία του μυαλού σε μία περιοχή του κόσμου θα ήταν μοναδική όμως- δεν θα μπορούσε να βρεθεί ξανά σε έναν εντελώς διαφορετικό τόπο (Levi-Strauss, 1995).


    Πολλά θα 'μπορούσαν να αναλυθούν,να συζητηθούν εδώ για το μεγάλο στρατηλάτη αλλά έχουμε εν Ελλάδι αρκεσθή 'στη μετριότητα και 'στην ήσσονα προσπάθεια εκτός του ότι θα χρειαζόταν,εάν υφίστατο η ελάχιστη δυνατή σοβαρότητα και αξιοπρέπεια,η διοργάνωση πολλών συνεδρίων διεθνούς,μεγέθους,κύρους και προβολής,φερ'ειπείν,για να καταδειχθή και να καταστή ευρέως,αφενός,το έργο του και να ενισχυθή,αφετέρου,η απωλεσθείσα αίγλη και η τρωθείσα πολλάκις εικόνα της Χώρας προς το εξωτερικό με την προσέλκυση τουριστών και την σωστή επιχειρηματική πρωτοβουλία για την ανάδειξη των ποικίλων,πολύμορφων μακεδονικών μας τόπων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Συμπληρώνω:''.......και να καταστή ευρέως γ ν ω σ τ ό κ α ι α π ο δ ε κ τ ό,αφενός,το έργο του.......''.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. για γεννηση υπαρχουν

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σχόλια τα οποία θα περιέχουν Greekenglish, ύβρεις, μειωτικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς δεν θα αναρτώνται.