Οι Θέσεις μου, 4 χρόνια akritas-history-of-makedonia.blogspot.com

Τέσσερα χρόνια λειτουργίας κλείνει αυτό το μήνα το blog, και θα ήθελα να κάνω ένα προσωπικό απολογισμό με το να εκφράσω-ξεκαθαρίσω τις θέσεις μου  ανοιχτά και υπεύθυνα. Άλλωστε ένας γνήσιος blogger πάντα ξεκαθαρίζει τις απόψεις του και δεν κρύβεται πίσω από συλλογικές ταυτότητες εκμεταλεύοντας την ανωνυμία. Blogs που δημιουργήθηκαν για να συκοφαντήσουν ή για να εξυπηρετήσουν "περίεργα" συμφέροντα είναι ορατά σε όποιον έχει μια επιδερμική -έστω- σχέση με το διαδίκτυο και τη στοιχειώδη κριτική ικανότητα.
Αυτό το blog ξεκίνησε σαν συνέχεια μίας άλλης και δυστυχώς αποτυχημένης προσπάθειας ενός άλλου blog(Γενάρης του 2005) με σκοπό την αντιμετώπιση της  επικίνδυνης επιδημίας του ιστορικού ρεβιζιονισμού στο Ελληνικό διαδίκτυο, του οποίου το πιο προφανές σύμπτωμα είναι η καταχρηστική οικειοποίηση της Μακεδονικής ιστορίας  με  κύριους εκφραστές τους Σλαβομακεδόνες ακραίους/επιθετικούς εθνικιστές(Σλαβομακεδονιστές) αλλά και τους εθνοαποδομητές (εθνομηδενιστές, «αντιεθνικιστές», φιλοσκοπιανοί κλπ).

Έτσι λοιπόν μετά από τέσσερα χρόνια ταξιδιού, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω σε εσάς ανοιχτά ποιες είναι οι θέσεις μου στα παρακάτω θέματα προκειμένου να με γνωρίσετε καλύτερα και κυρίως να με κρίνεται όταν πρέπει:

• Ονοματοδοσία FYROM
• Ιστορία
• Έθνος-Εθνική ταυτότητα-Εθνικισμός
• Πολιτική φιλοσοφία

Ο κανόνας μου σαν blogger είναι ο.....
 ρόλος ως Έλληνα πολίτη να διακηρύξουμε ποιο είναι το σωστό και όταν και εφόσον έχουμε τη πολιτική δύναμη να επιβάλουμε τη γνώμη μας, τότε μιλούμε και για το πολιτικά εφικτό, προσπαθώντας με την πολιτική μας να πετύχουμε τη μέγιστη δυνατή προσέγγιση του στρατηγικού στόχου. Η εμμονή σε απόψεις που στην ουσία αντιστρατεύονται την στρατηγική μας, απαιτεί ΠΑΝΤΑ την αυτοκριτική μας σαν  bloggers. Όταν ξεκίνησα το 2004 όλα τα φόρουμς ήταν πλημμυρισμένα από τους Σκοπιανούς με την γνωστή επιχειρηματολογία τους. Μετά από 2 χρόνια και με την συνεργασία Ελλήνων (ελλαδιτών και διασποράς) ξεκινήσαμε να αποδομούμε αυτα τα επιχειρήματα και καταφέραμε να απομονώσουμε τους Σκοπιανούς.
Αποτέλεσμα; Να εξαφανιστούνε.
Κάπου εκεί όμως διαπίστωσα ότι υπάρχει  μεγάλο πρόβλημα και στο εσωτερικό. Έτσι αποφάσισα να ανοίξω τον Νοέμβρη 2006 αυτό το blog βάση των παρακάτω  προσωπικών θέσεων όπου σαφώς στην συνέχεια εμπλουτίστηκαν με νέες και μερικές φορές αναθεωρημένες απόψεις χάρις στην κριτική σας και κυρίως την άμεση επαφή που είχα με επώνυμους.

Για την ονοματοδοσία της FYROM  επαναλαμβάνω αυτά που έχω πει κατά καιρούς εδώ αλλά και σε άλλα φόρουμς και blogs. Ο Σλαβομακεδονισμός των Σκοπίων τρέφεται από την στρεβλή τους πολιτιστική ταυτότητα. Η εθνική ταυτότητα και το εθνικό συναίσθημα πολλές φορές είναι τόσο ισχυρά που απειλούν να κλονίζουν τα πολυεθνικά κράτη. Παρά τις αφελείς δοξασίες των πάσης φύσεως διεθνιστών, η αξία του Έθνους, της ιστορικής συνείδησης, της πολιτιστικής ταυτότητας παραμένουν οι ισχυρότεροι παράγοντες των διεθνών σχέσεων αλλά και της συνοχής ενός κράτους.

Τα Σκόπια δεν την έχουν αυτήν την συνοχή και το ξέρουν. Ξέρουν τις αδυναμίες τους και τις κρύβουν με επιτυχία. Η αλλαγή του Συντάγματος είναι και ο μόνος τρόπος για να υποχρεωθούν οι Σλαβομακεδόνες να κάνουν το δικό τους ιστορικό συμβιβασμό. Να εγκαταλείψουν το φαντασιακό επεκτατισμό τους, που τροφοδοτεί το κρατικό τους ιδεολό­γημα περί «Σλαβομακεδονισμού». Με άλλα λόγια, είναι ο μόνος τρόπος να φύγουν τα αγκάθια και οι διμερείς σχέσεις να τε­θούν σε νέα, αμοιβαίως δημιουργική βάση. Όσο εμείς δεν δηλώνουμε  ΞΕΚΑΘΑΡΑ ότι η σύνθετη ονομασία θα είναι για όλες τις χρήσεις και δεν θέτουμε ως όρο την τροποποίηση του Συντάγματος, αντιφάσκουμε με τον εαυτό μας.
Ο ΠΥΡΗΝΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑ­ΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ Η ΜΟΝΟΠΩ­ΛΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΛΑΒΟΜΑΚΕΔΟ­ΝΕΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗ­ΤΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤ' ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ Η ΕΓΓΡΑΦΗ ΥΠΟΘΗΚΩΝ ΣΤΟ ΣΥ­ΝΟΛΟ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ. Ακόμα και εάν αποδεχθούν για το κράτος τη σύνθετη ονομασία που θα προτείνουν οι Έλληνες, το ιδεολόγημα του Σλαβομακεδονισμού δεν θα ακυρωθεί, θα ακυρωθεί μόνο εάν ταυτοχρόνως αλλάξει και το όνομα της κυρίαρχης εθνότητας/γλώσσας. Ο όρος «μακεδονική» δη­λώνει το Όλον, και γι' αυτό εί­ναι απαράδεκτος. Την πραγματικότητα αντανακλά ένας εθνογεωγραφικός προσδιορι­σμός (όπως σλαβομακεδονι­κός), που δηλώνει ότι πρόκειται για Μέρος.

Σύνθετη ονομασία ή όχι λοιπόν ?

• Ναι στην Σύνθετη Ονομασία. Όχι δύο λέξεις αλλά μία. Νεομακεδονία, Ανωμακεδονία, Σλαβομακεδονία κλπ.
• Χρήση ονόματος μόνο «erga omnes». Φυσικά όταν λέμε «ένα όνομα για όλες τις διεθνείς χρήσεις», ας φροντίσουμε τουλάχιστον να διασφαλιστεί ότι αυτό θα ισχύσει ΠΡΟΤΟΥ την είσοδο των Σκοπίων σε ΕΕ ή ΝΑΤΟ. Αυτό σημαίνει «αλλαγή του Συντάγματος»...άμεσα.
• Αναγνώριση της όποιας σλαβικής εθνικής ταυτότητας ή της σλαβικής γλώσσας  των Σλαβομακεδόνων, είτε με βάση του νέου συνταγματικού ονόματος ή είτε με βάση της Σλαβικής τους ταυτότητα  αλλά πάντα  και με παράλληλη αναγνώριση της Ελληνικής  πολιτιστικής και ιστορικής ταυτότητας των Βόρειων περιοχών της. Ο σλαβομακεδονισμός εδώ και καιρό δεν θεωρεί τον εαυτό του Σλαβικό αλλά απόγονο των αρχαίων Μακεδόνων και πρέπει αυτό να χτυπηθεί.

Ένα από τα πιο δύσκολα κομμάτια αυτού του άρθρου είναι οι απόψεις μου για την ιστορία. Ο λόγος φυσικά είναι γιατί δεν είμαι ιστορικός και κυρίως γιατί δεν θέλω να δείξω ότι είμαι από αυτούς τους «ειδικούς» που έχουν κατακλείσει το διαδίκτυο και την μπλογκόσφαιρα όπου κρίνουν άκριτα και άβουλα τα πάντα και τους πάντες. Έτσι λοιπόν , πρέπει καταρχήν να ξεκαθαρίσω για μένα ποιος είναι ο σκοπός της  ιστορίας : Σκοπός της ιστορίας δεν είναι να ενισχύσει την αυτοεκτίμηση των επιμέρους ομάδων, αλλά να προωθήσει την κατανόηση του κόσμου και του παρελθόντος, την αμερόληπτη ανάλυση, κρίση και προοπτική, το σεβασμό των διαφορετικών πολιτισμών και παραδόσεων και την ανυποχώρητη προστασία των ενωτικών ιδεών της ανεκτικότητας, της δημοκρατίας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων που κάνουν δυνατή την ελεύθερη ιστορική έρευνα.(Arthour Schlesinger, The disuniting of America, σελ 99 και Μαίρη Λέφκοβιτς , Μαύρη Αθηνά- Μύθοι και πραγματικότητα, σελ 21)

Σήμερα υπάρχουν δύο «σχολές» ιστοριογραφίας: του μεταμοντέρνου υπερσχετικισιμού και του παραδοσιακού ιστορικιστικού εμπειρισμού. Ποια σχολή ακολουθώ; αυτήν που έγραψε ο Richard Evans στο Defense of History(σελ 198) όπου μιλάει για απαίτηση ανοιχτού μυαλού απέναντι στις πηγές, πλήρη και δίκαιη πραγμάτευση και στις δύο πλευρές, και αποφυγή κάθε διαστρέβλωσης και απόκρυψης των τεκμηρίων.

Έτσι λοιπόν και εγώ είμαι εναντίον της  όποιας απόκρυψης στοιχείων από ένα ιστορικό γεγονός που έχει σαν σκοπό τον υπερσχετικισιμό της ήδη ειλημμένης ιστορικής και συνήθως δογματικής άποψης. Είμαι υπέρ της αντιπαράθεσης όλων των επιχειρημάτων βάση των υπαρχόντων στοιχείων με σκοπό την όσο δυνατόν αμερόληπτη επισκόπηση του ιστορικού γεγονότος. Θέσεις όπως των Bruce Thornton(Plaques of the mind, 2001), Μαίρης Λέφκοβιτς(Lesson History, 2008), Richard Evans(Για την υπεράσπιση της Ιστορίας), Victor Hanson(Ποιος σκότωσε τον Όμηρο, 2001), David Horowitz(Indoctrinate U, 2007) που μιλάνε ανοικτά εναντίον του μεταμοντέρνου υπερσχετικισιμού με εκφράζουν απολύτως. Όπως είμαι αντίθετος σε  θέσεις του τύπου ότι «όποιος διαφωνεί μαζί μου είναι εθνικιστής, φασίστας και εθνοκάπηλος».

Σε ότι αφορά τις θέσεις για την «Εθνική ταυτότητα», «Έθνος» και «Εθνικισμός», και γενικά την έννοια της σύγχρονης δημιουργίας των εθνών όπως έχω δηλώσει επανειλημμένως είμαι υπέρ της εθνοσυμβολικής προσέγγισης ή οπτικής(Ethnosymbolism), η οποία υποστηρίζει και καταδεικνύει την αρχαιότητα και ιστορική συνέχεια των εθνοτήτων και των εθνοτικών στοιχείων. Κύριοι εκφραστές είναι οι Άντονι Σμιθ (Antony D. Smith), Άρμστρονγκ (John Alexander Armstrong), Χέιστινγκς (Andrian Hastings) και  Χάτσινσον (John Hutchinson).

Περιληπτικά αναφέρω ότι οι θέσεις τους είναι ότι το Σύγχρονο Ελληνικό Έθνος,  γεννήθηκε την ύστερη Βυζαντινή περίοδο, η ελληνική εθνική ταυτότητα είναι 2000 ετών με σαφή πολιτισμικά στοιχεία από την αρχαία Ελληνική, υγιείς εθνικισμοί όπως π.χ.  ο πολιτισμικός(Hutchinson) και ο απελευθερωτικός(Παπαναστασίου) που έχουν επηρεάσει την ταυτότητά μας κλπ. Έλληνες εκφραστές αυτής της οπτικής κατά την γνώμη μου θεωρούνται ο Απόστολος Βακαλόπουλος, Σβορώνος και Καραμπελιάς.
Είμαι υπέρ της διατήρησης της «εθνικής ταυτότητας» στα πλαίσια του «κράτους έθνους» και βάση του συντάγματος και απορρίπτω οποιαδήποτε προσπάθεια αθρόας ελληνοποίησης (Νόμος Ραγκούση) αλλά και επίθεσης σε αυτήν με όρους κοσμοπολίτικους (πατριωτισμός, σύνταγμα κλπ). Φυσικά είμαι εναντίον της λαίλαπας όπως έχω πει αυτής  των Ελλήνων μεταμοντερνιστών(post-modernists) αλλά και της ήπιας μορφής της όπως αυτής των μοντερνιστών (modernists). Τις θέσεις των πρώτων τις αποκαλώ όπως είναι γνωστό «εθνομηδενιστικές».

Η πολιτική μου φιλοσοφία  ανήκει στο χώρο του Εξισωτικού Φιλελευθερισμού(egalitarian liberalism) ή πραγματιστικού-ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού. Οι πολιτικο-φιλοσοφικές θέσεις του εξισωτικού φιλελευθερισμού έχουν εκφραστεί κυρίως από τους  John Rawls  και Ronald Dworkin αλλά και τους Έλληνες  όπως ο Παύλος Τζερμιάς, Κων/νος Τσάτσος, Θεοτοκάς, Παπανούτσου κ.λπ.  όπου μιλούν για κοινωνική δικαιοσύνη με βάση την διανεμητική πρόθεση των πρωταρχικών αγαθών ως αντιστάθμισμα των ατελειών της ελεύθερης αγοράς, δεδομένου ότι η ατομική ελευθερία μπορεί να ευδοκιμήσει μόνο μέσα σε ένα περιβάλλον συλλογικής ευημερίας. Ο  εξισωτικός φιλελευθερισμός δίνει έμφαση στη μεσαία τάξη, στην αναδιανομή των ευκαιριών υπέρ των μεσαίων στρωμάτων και των μεσαίων επιχειρήσεων, πιστεύει στην ανταγωνιστικότητα των αγορών. Υποστηρίζει την αναδιανομή όχι μόνον εισοδήματος, αλλά κυρίως των επιχειρηματικών ευκαιριών.  Στο επίκεντρο του είναι η παραγωγική αφύπνιση των μεσαίων στρωμάτων και η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των μεσαίων επιχειρήσεων. Αυτών, δηλαδή, που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της κοινωνίας, και το μοχλό της αυτοτροφοδοτούμενης ανάπτυξης. Επίσης ο εξισωτικός φιλελευθερισμός δημιουργεί ένα «προστατευτικό δίκτυο» κοινωνικής αλληλεγγύης πράγμα σημαντικό μιας και το «κοινωνικό κράτος»(wellfare state) είναι σήμερα στον στόχο όλων των πολιτικών δυνάμεων(συντηρητικών, σοσιαλδημοκρατών, οικονομικών/πολτικών φιλελευθέρων κλπ) για διάφορους λόγους.

Τελευταίο και σημαντικό ο εξισωτικός φιλελευθερισμός είναι αυτός που λέει όχι στον «πολυπολιτισμό» (πόσο μάλλον στον μαξιμαλιστικό πολυπολιτισμό/hard multiculturalism που εφαρμόζεται στην Ελλάδα από τις γνωστές εθνοφοβικές ελιτ) και οι θέσεις αυτές έχουν εκφραστεί από κορυφαίους πολιτικούς φιλοσόφους και αναλυτές  όπως ο  Brian Barry(Culture and Equality: An Egalitarian Critique of Multiculturalism, Cambridge, 2001) και David Miller(National Responsibility and Global Justice, Oxford, 2007).

Ξεκαθαρίζω κάτι: είμαι εναντίον των ακραίων μορφών αλλά και εκφράσεων  του φιλελευθερισμού(π.χ. μονεταριστικoύ,οικονομικού κλπ) και κοσμοπολιτισμού(συνταγματικού πατριωτισμού, πολυπολιτισμού κλπ) όπως και στις πάσης φύσεως ολοκληρωτικές ή/και αυταρχικές ιδεολογίες όπως είναι ο ναζισμός, φασισμός, κομμουνισμός και αθεϊσμός.

Τελειώνοντας θα ήθελα να ελπίζω ότι ήμουν ξεκάθαρος απέναντι σας. Λάθη έχω κάνει και προσπαθώ να μαθαίνω μέσα από αυτά. Πάντα ζητάω την συμβουλή σας μιας και εσείς συμβάλετε στην διόρθωση των κακών κειμένων αυτού του blog, όσο αυτό θα είναι ακόμα ενεργό στην μπλογκόσφαιρα.

Ευχαριστώ για την συμμετοχή σας

Ακρίτας