Δεν είμαστε «Χρεοκοπημένοι» αλλά «Πτωχευμένοι».

Οι Μνημονιακοί πανηγυρίζουν, διότι λέει ότι αποφύγαμε την «χρεοκοπία» ή «bankruptcy». Φυσικά και συμφωνώ εν μέρη μαζί τους. Αυτό όμως που δεν μας λένε ότι είμαστε πλέον και στα χαρτιά (διότι στην πράξη είμαστε από τον Μάρτιο του 2010) επίσημα σε καθεστώς «επιλεκτικής πτώχευσης» ή «selective default», δηλαδή και de jure ως κράτος πτωχευμένοι, ενώ ως λαός είμαστε de facto εδώ και 1,5 χρόνο.

Τι είναι όμως η «χρεοκοπία» και η «πτώχευση»;

Πάμε πρώτα να δούμε τι λέει το on-line λεξικό του Τριανταφυλλίδη….

Πτώχευση είναι η κατάσταση μιας οικονομικής επιχείρησης, ιδίως εμπορικής, της οποίας η αδυναμία να αντεπεξέλθει στις οικονομικές της υποχρεώσεις διαπιστώθηκε από το αρμόδιο δικαστήριο και ανακοινώθηκε επίσημα.

Χρεοκοπία είναι η α)παράνομη ή γενικά σκόπιμη πτώχευση και  β) ολοκληρωτική αποτυχία ενός πολιτικού/μιας κυβέρνησης/μιας ιδεολογίας

Άρα λοιπόν αν σκόπιμα ή επιλεκτικά πτωχεύσαμε όπως λέγανε οι Μνημονιακοί κυβερνώντες, τότε χρεοκοπήσαμε.

Όπως έχει ήδη αναλυθεί(περιοδικό Επίκαιρα, βιβλίο Νότη Μαριά) σύμφωνα με το γερμανικό σχέδιο, σε περίπτωση που η Ελλάδα αποτύχανε να αντεπεξέλθει στο δρακόντειο πρόγραμμα λιτότητας που υπέβαλαν οι δανειστές μας μέσω του Μνημονίου, προετοιμάζονταν η λύση της «ελεγχόμενης πτώχευσης». 

Δηλαδή το..PSI, το πρόγραμμα μετατροπής ιδιωτικού χρέους σε κρατικό, διάσωσης τραπεζών και πτώχευσης Ελληνικών ασφαλιστικών ταμείων και μικροεπενδυτών.

Έτσι λοιπόν μας από την Ευρώπη(δεν ξέρω αν ήταν στην σάουνα του Όλι Ρεν) προέκυψε το «orderly insolvency» που μεταφράζεται ως «αφερεγγυότητα» ή «αδυναμία πληρωμών», ακριβούς δηλαδή ό,τι και ο όρος «πτώχευση».

Τι είναι όμως στα οικονομικά αυτοί ο όροι;

Όπως αναφέρει ειδικοί(Μαριάς, Κατράνης, Ψυχομάνης κλπ ) η πτώχευση συνίσταται σε παύση πληρωμών, που όμως επέρχεται ακούσια, χωρίς δόλο, λόγω αντικειμενικής αδυναμίας εμπρόθεσμης πληρωμής των ληξιπρόθεσμων εμπορικών χρεών, ενώ η χρεοκοπία είναι η εκούσια, υπαίτια και ορισμένες φορές δόλια παύση πληρωμών εκ μέρους εμπόρου προκειμένου να βλάψει τους δανειστές του.

Βέβαια, οι έννοιες πτώχευση, χρεοκοπία και παύση πληρωμών είναι όροι που προέρχονται από το πτωχευτικό δίκαιο και αφορούν τη νομική κατάσταση των εμπόρων. Όταν, όμως, οι όροι αυτοί χρησιμοποιούνται για κράτη, οφείλει κανείς να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός. Και αυτό διότι δε νοείται πτώχευση κυρίαρχου κράτους, αφού θεωρείται ότι κάθε κράτος διαθέτει εθνικό πλούτο και φυσικά τη δυνατότητα επιβολής φόρων προκειμένου να μπορέσει να ικανοποιήσει τους δανειστές του.

Όπως τονίζει ο Αλέξανδρος Κατράνης, η αναφορά στην πτώχευση κράτους έχει συμβολικό χαρακτήρα, αφού η «κρατική πτώχευση δεν είναι κυριολεκτικά πτώχευση και δεν υφίσταται νομική ρύθμιση αυτής». Έτσι, τόσο το εσωτερικό όσο και το διεθνές δίκαιο δεν «προβλέπει την κρατική πτώχευση ούτε αναγνωρίζει διαδικασίες ικανοποιήσεως των δανειστών στις περιπτώσεις εξυπηρέτησης χρεών».

Έτσι λοιπόν πτωχεύσαμε οικονομικά ως Κράτος επίσημα στις 9-3-2012, ενώ πολιτικά χρεοκοπήσαμε εδώ και χρόνια.

Και αυτοί που χρεοκόπησαν πολιτικά και κυβερνητικά και μας πτώχευσαν οικονομικά, είναι αυτοί που υποτίθεται θα μας....σώσουν.

Άλλωστε ο ένας στόχος τους  επετεύχθη: ένας εργαζόμενος ανά οικογένεια. 

Ο άλλος είναι να μας κάνουν Εσθονούς.

Θα το επιτρέψουμε;

Εκλογές έρχονται, ας σώσουμε τουλάχιστον την Δημοκρατία και την Αξιοπρέπειά μας.

Διότι όλα τα άλλα τα χάσαμε.

Βιβλιογραφία:

1-Α. Κατράνης, Η Διεθνής Οικονομική Κρίση και το Χρέος τον Τρίτον Κόσμο.

2-Σπ. Ψυχομάνης, Πτωχευτικό Δίκαιο.

3-http://www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/lexica/triantafyllides/index.html

4-Νότης Μαριάς, Το Μνημόνιο της Χρεοκοπίας και ο άλλος δρόμος.