Ο κοινωνικός αυτοματισμός των Μνημονιακών Κυβερνήσεων και της Τρόικας.

Η προπαγάνδα των μνημονιακών επικεντρώνεται σε αυτούς που λένε ΟΧΙ στο νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα της τρόικας.  Οι ίδιοι οι οποίοι μας χρεοκόπησαν, είναι αυτοί που προσπαθούν να μας σώσουν.
Οι ΔΗΜΙΟΙ ΜΑΣ προσπαθούν να μας σώσουν.
Μας βαφτίσανε απάτριδες, κομμουνιστές, σοσιαλδημοκράτες, κρατιστές, «μαζί τα φάγαμε, τεμπέληδες  και ότι μπορεί να φανταστεί ο καθένας.
Φτάνει που είσαι ΕΝΑΝΤΙΟΝ του μνημονίου, της μνημονιακής κυβέρνησης, των μνημονιακών κομμάτων, των μνημονιακών βουλευτών, της τρόικας, της μοναδικής τους λύσης.

Ποιοι είναι οι αληθινοί εχθροί όμως των μνημονιακών και της τρόικας που ανακαλύπτονται μέσω του κοινωνικού αυτοματισμού;



Εχθροί είναι η μεσαία και φτωχή εισοδηματική/ιδιοκτησιακή τάξη.
Εχθροί είναι οι νόμιμοι επιχειρηματίες.
Εχθροί είναι οι συνταξιούχοι που τολμάνε και ζουν.
Εχθροί είναι εκείνοι που πληρώνουν κανονικά τους φόρους τους και καλούνται να ξαναπληρώσουν.
Εχθροί είναι οι μικροϊδιοκτήτες και οι έμποροι.
Εχθροί είναι όσοι έχουν παιδιά. Βλέπετε δεν τους ρωτήσανε όταν τα έκαναν.
Ο μεγάλος εχθρός και πηγή όλων των δεινών είναι το στενό Δημόσιο και οι εργαζόμενοι σε αυτό.
Όχι οι ΔΕΚΟ προς το παρόν, αυτοί ακόμα αντέχουν διότι έτσι θέλει το μνημονιακό σύστημα. Σύντομα όμως θα τους πάρει η μπάλα διότι έτσι θέλουν αυτοί που διόρισαν την μνημονιακή κυβέρνηση.
Καινούργιος εχθρός είναι οι άνεργοι.
Μαζί με αυτούς και όσοι τολμάνε και έχουν δουλειά αλλά και όσοι εργοδότες τολμάνε και τους δίνουν δουλειά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο καινούργιος εργατικός νόμος. 

Τα μέτρα που προωθούνται εις βάρος των μισθωτών συναποτελούν μια ειδικού τύπου νεοφιλελεύθερη πολιτική.  Μια νεοφιλελεύθερη ισοπεδωτική «πολιτιστική επανάσταση». Η ισοπέδωση των μισθών προς τα κάτω, στα πλαίσια της Γερμανικής Ευρώπης, θα οδηγήσει και τη χώρα στην καταστροφή. 


Γιατί νεοφιλελεύθερη;

Διότι πολύ απλά γίνεται ανακατανομή εισοδήματος από κάτω προς τα πάνω. Διαλύουν την μεσαία τάξη μέσω της αφαίμαξης μισθών και φορολογίας και αποτελειώνουν την μικρή μέσω της φορολογίας. Η ελίτ, η πλούσια τάξη, τα καρτέλ είναι ανέγγιχτα. Διότι άλλο είναι να πληρώνει κλιμακωτό φόρο 700 ευρώ ο νομοταγής πολίτης των 10, 20 και 30 χιλ και άλλο ο 50, 75 χιλ ευρώ. Βουλευτές και Υπουργοί των 70 και 130 χιλ ευρώ ετησίως(μερικοί μάλιστα με εκατομμύρια στις τράπεζες),  κουνάνε τα δάκτυλα αλαζονικά και υπεροπτικά όταν αναφέρονται στους μισθωτούς και συνταξιούχους.

Μόνο που η μονόπλευρη προπαγάνδα των μνημονιακών ενάντια στη μισθωτή εργασία αποτελεί μια καρικατούρα κοινωνικής πολιτικής και αλά Μάο «πολιτιστικής επανάστασης», χωρίς καν την προοπτική των «εκσυγχρονισμών» που ακολούθησαν την τραγωδία και άλλαξαν το πρόσωπο της Κίνας. Αποτελεί δε αποκάλυψη για τα περί εκσυγχρονισμού ψεύτικα διλήμματα.

Ψέματα, εκφοβισμοί, εκβιασμοί, αποσιωπήσεις, όλα αυτά είναι τα νεοφιλελεύθερα εργαλεία των μνημονιακών προκειμένου να προωθήσουν μια πολιτική που έχει ως θεμελιακό χαρακτηριστικό, το να εμφανίζεται η κυβέρνηση ως πολύ σκληρή προς τον απλό πολίτη, τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τη νεολαία και, αντίθετα, πολύ μεγαλόψυχη απέναντι στους ισχυρούς και πλούσιους.

Η κυβέρνηση σε μια πρώτη φάση απαξίωσε τον δημόσιο τομέα και τους δημοσίους υπαλλήλους.

Στη δεύτερη φάση η κυβέρνηση επιτέθηκε στους μισθούς, στα ασφαλιστικά δικαιώματα και στις συντάξεις των εργαζομένων. Την επίθεση την είχε ετοιμάσει στην πρώτη φάση. Επικαλέστηκε το γεγονός ότι δεν δουλεύουν οι εισπρακτικοί και διωκτικοί μηχανισμοί με τους οποίοι θα μπορούσε να αυξήσει τα έσοδα του Δημοσίου και να περιορίσει τα ελλείμματα από άλλες πηγές. Διατεινόταν ότι δεν υπήρχε χρόνος να προλάβει να συγκροτήσει τους κατάλληλους μηχανισμούς και ότι τάχα αναγκαστικά τα έπαιρνε από τους πλέον αδύναμους.

Στην τρίτη φάση επίθεσης ενάντια στους μισθωτούς, η κυβέρνηση έπληξε ευθέως τα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα των εργαζόμενων, τις κατακτήσεις τους. Υπονόμευσε με κάθε τρόπο τα όπλα που διαθέτει η μισθωτή εργασία προκειμένου να υπερασπιστεί τον εαυτό της.
Πάμε στη τέταρτη φάση όπου θα αποτελειώσουν και τα υπόλοιπα που έμειναν,  αυτά που διατυμπάνισαν στην τηλεόραση ότι τα έσωσαν.


Ουσιαστικά οι μνημονιακές κυβερνήσεις χτύπησαν τσακίζοντας την ηθικότητα, καθώς και τα δημοκρατικά, κοινωνικά, εισοδηματικά, συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, προκειμένου να εξυπηρετήσει πριν από όλα ορισμένους τραπεζίτες και άλλους επιχειρηματίες. Εδώ βγήκαν οι δικοί τους οι συνταγματολόγοι και είπαν ευθαρσώς ότι αυτά που κάνουν είναι αντισυνταγματικά και  ήταν σαν απευθυνόνταν σε κουφούς.  Οι εκλογές που έρχονται πρέπει να δώσουν το κατάλληλο μήνυμα με το να μπουν στον περιθώριο οι πολιτικοί που μας έφεραν το ΔΝΤ και εφαρμόζουν το Μνημόνιο τους. Η αποχή, το λευκό και ο κανένας διευκολύνουν την εκλογή τέτοιων ανθρώπων. Δήμαρχοι τύπου Μπουτάρη και Καμίνη, είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα της κρίσης που περνάει η Δημοκρατία μας. Και οι δύο βγήκαν με το 1/10 των ψήφων του εκλογικού σώματος, επειδή οι συμπολίτες μας δεν πήγαν να....ψηφίσουν.
Για αυτό ο Έλληνας ψηφοφόρος δεν πρέπει να κρυφτεί στο καβούκι του και δεν θα έχει καμία δικαιολογία,  διότι  ακολουθούν τα μέτρα του Ιουνίου τα οποία δεν αποσκοπούν στην επίλυση των πραγματικών προβλημάτων όπως είναι η διαφθορά και η γραφειοκρατία, αλλά στην εγκαθίδρυση της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης(ανακατανομή εισοδήματος και φονταμενταλισμός των αγορών/εργοδοτών), δηλαδή στην οριστική διάλυση της Ελληνικής κοινωνίας.