Το blog, για τους λόγους που βιώνουμε προσωπικά, οικογενειακά και κοινωνικά, αλλάζει την κύρια κατεύθυνσή του και επικεντρώνεται πλέον στην Κρίση.
Βασική του αρχή θα είναι η καταπολέμηση του υφεσιακού Μνημονίου και όποιων το στηρίζουν.
Τα σχόλια του Κρούγκμαν είναι χαρακτηριστικά:
...Άρα βασιζόμαστε τώρα σε ένα σενάριο σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα είναι αναγκασμένη να «πεθάνει στη λιτότητα» προκειμένου να πληρώσει τους ξένους πιστωτές της, χωρίς πραγματικό φως στο τούνελ.Και αυτό απλώς δεν πρόκειται να λειτουργήσει....[-/-]....οι πολιτικές λιτότητας οδηγούν την οικονομία σε τόσο μεγάλη ύφεση που εξανεμίζονται τα όποια δημοσιονομικά οφέλη, υποχωρούν τα έσοδα και το ΑΕΠ και ο λόγος του χρέους προς το ΑΕΠ γίνεται χειρότερος.

Τρίτη 15 Μαΐου 2012

Ελληνικός λαός, κρίση και πολιτική κουλτούρα

Σε προηγούμενη ανάρτηση είχα υποστηρίξει  για τον ιδεολογικό αχταρμά του εκλογικού σώματος, όπου οι σοσιαλιστές και συντηρητικοί  έγιναν νεοφιλελεύθεροι, μερικοί ευρωκομμουνιστές και αριστεριστές ερωτεύτηκαν την σοσιαλδημοκρατία, οι νεοναζί μεταλλάχτηκαν σε εθνικιστές, κλπ. Μόνο το ΚΚΕ παραμένει τελικά σταθερό στις σταλινικές του θέσεις.

Το πρόβλημα λοιπόν κατά εμέ εστιάζεται στην παντελή έλλειψη πολιτικής κουλτούρας που υπάρχει όχι μόνο στην ελίτ, αλλά και στην κακομαθημένη Ελληνική κοινωνία.  Για αυτό ήρθε η κρίση. Και όχι μία οποιαδήποτε κρίση.

Τι είναι όμως η Πολιτική Κουλτούρα και τι Κρίση;

Πολιτική Κουλτούρα είναι ο  τρόπος ζωής ενός λαού. Δηλαδή είναι ο ψυχολογικός προσανατολισμός ενός λαού σε τομείς της πολιτικής όπως τα κόμματα, η κυβέρνηση και το σύνταγμα, που εκφράζεται στις πολιτικές στάσεις, τις πεποιθήσεις, τα σύμβολα και τις αξίες του.[Heywood:Πολιτική : 284 & 310]

Η Κρίση από την άλλη μεριά δεν μία απλή οικονομική ή πολιτική κρίση(π.χ. 1989).Αυτή η κρίση  οδηγεί σε μετασχηματισμό όχι μόνο της Ελληνικής κοινωνίας αλλά και όλης της Ευρωπαικής. Αφορά την υπονόμευση του πυρήνα ή της οργανωτικής αρχής μιας κοινωνίας, δηλαδή, τη διάβρωση ή την καταστροφή εκείνων των κοινωνικών σχέσεων που καθορίζουν το πεδίο και τα όρια της αλλαγής, εκτός των άλλων, στις πολιτικές και οικονομικές δραστηριότητες. Είναι μια κρίση με μετασχηματιστικό δυναμικό που αμφισβητεί τον ίδιο τον πυρήνα της πολιτικής τάξης.[Held:263]

Τι σχέση έχει λοιπόν η Κρίση με την Κουλτούρα μας;

Όποτε όλα πηγαίνουν στραβά, ενστικτωδώς το πρώτο πράγμα που κάνουμε είναι να κατηγορούμε τους ιθύνοντες - εν προκειμένω τους τραπεζίτες, τους οργανισμούς αξιολόγησης πιστοληπτικής φερεγγυότητας, τις εποπτικές αρχές, τους Γερμανούς και τις κυβερνήσεις. Οι ιδέες δεν μπαίνουν ποτέ στο στόχαστρό μας παρά μόνο όταν καταστεί πλέον εμφανές ότι οι ιθύνοντες δεν ήταν τόσο πολύ παραδόπιστοι, άπληστοι και ανίκανοι όσο πιστεύαμε, αλλά ότι αυτοί ενεργούσαν βάσει κάποιων αρχών τις οποίες θεωρούσαν βάσιμες: οι τραπεζίτες βασίστηκαν σε συστήματα διαχείρισης κινδύνου που τα θεωρούσαν εύρωστα, οι κυβερνήσεις βασίστηκαν σε αγορές τις οποίες θεωρούσαν σταθερές, ενώ οι επενδυτές πίστεψαν όσα τους είπαν οι ειδήμονες. Με άλλα λόγια, η πρώτη αντίδρασή μας απέναντι στην κρίση είναι η αναζήτηση ενός «αποδιοπομπαίου τράγου», ως ο μοναδικός τρόπος για να προβάλουμε την ευθύνη του συστήματος ιδεών που γέννησε τα υφιστάμενα λάθη είναι να διεισδύσουμε βαθύτερα στις πηγές αυτών των λαθών.

Δύο είναι οι πόλοι που κατέστρεψαν την πολιτική κουλτούρα αυτού του λαού:
  • o Δικομματισμός, ο οποίος θεσμοποίησε τον Φαυλοκρατισμό και την Διαφθορά. Είναι αυτός που μας ισοπέδωσε πάση έννοια αξιοκρατίας στους Ελληνικούς Δημόσιους Θεσμούς. Είναι αυτός που βίασε την έννοια του κοινωνικοδίκαιου κράτους  και το μετέτρεψε σε φαυλοκρατικό και λαθροπολυπολιτισμικό.
  • ο χαμαιλέοντας που λέγεται «Ελληνική αριστερά», ο οποίος με την πολιτική ανοχή του δικομματισμού θεσμοποίησε στην Ελληνική κοινωνία την πλήρη απαξίωση άλλων ιδεολογιών, προωθεί τον εθνομηδενισμό και τον άκρατο πολυπολιτισμό. Είναι η αριστερά  με τις δεξιές τσέπες και τις καπιταλιστικές συμπεριφορές. Είναι αυτή, η οποία μεταλλάχτηκε  ως ευρωκομμουνιστική και ως σκέτο αριστερά μετά την κατάρευση της ΕΣΣΔ και φυσικά το διαχρονικό στις σταλινικές του αντιλήψεις ΚΚΕ. Είναι η άκρα αριστερά όπως την λέει όλος ο κόσμος έξω.
Ο Ρωλς[σελ 195] υποστηρίζει ότι τα κύρια στοιχεία που επηρεάζουν την πολιτική κουλτούρα σε επιβαρημένη κοινωνία(sic:όπως η δική μας) είναι η πολιτική παιδεία, οι πολιτικές αρετές και η κοινωνία των πολιτών, η εντιμότητα και η εργατικότητα των μελών της, η έφεση τους προς κάθε είδους καινοτομίες κλπ. Μάλιστα προσθέτει ότι καίριο και βασικό είναι η πληθυσμιακή πολιτική της χώρας, ώστε να μην επιβαρύνει υπερβολικά τα εδάφη της και την οικονομία με πληθυσμό που δεν μπορεί να συντηρήσει.

Η παρούσα κρίση έχει ως βασική αιτία την πνευματική αποτυχία της οικονομικής επιστήμης.[Skindelsky:20] Το καταστροφικό μνημόνιο το έφερε ο φαυλοκρατισμός και ο  κορπορατικός κρατισμός. Τον δρόμο προς την ολοκληρωτική καταστροφή, τον δείχνει ο παγκοσμιοποιημένος νεοφιλελευθερισμός των Μερκοζύ,  αλλά και η παντελής έλλειψη πολιτικής κουλτούρας της ελίτ και του έθνους μας.

Μην ψάχνουμε λοιπόν ενόχους μόνο στα «μνημονιακά κόμματα» ή/και είτε στα «αντιμνημονιακά». Το πολιτικό σύστημα δεν είναι μόνο αυτοί που κυβερνούν αλλά και αυτοί που έχουν πάσης είδους εξουσίας και διανομή πόρων(συνδικαλισμός, ΜΜΕ, κλπ) και φυσικά οι πολίτες που τους ανέχονται και τους εκλέγουν. Εύχομαι και ελπίζω να γεννηθούν καινούργιοι πολιτικοί σχηματισμοί απαλλαγμένοι από τα  «αξίες» τους που μας οδήγησαν στην Χρεοκοπία. Διότι οι παλιοί χρησιμοποιούν κοινωνικούς και πολιτικούς αυτοματισμούς για να δικαιολογηθούν στον εαυτό τους, αλλά και προκειμένου να αποκτήσουν «προίκα διαδοχής». Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν τους σκοτίζει η χώρα. Διαφορετικά  θα είχαμε μία κυβέρνηση  με  στόχους, όπως  τα καρτέλ, το μαύρο χρήμα, τη διαπλοκή και όχι τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους.

Ο Αριστοτέλης είπε ότι «ο άνθρωπος είναι από τη φύση του ζώο πολιτικό». Άρα δεν έχουμε καμία δικαιολογία να λέμε ότι δεν ξέραμε και δεν γνωρίζαμε τι αντιπροσωπεύει ο πολιτικός σχηματισμός που ψηφίσαμε. Πολιτική είναι η:«τέχνη του κυβερνάν», «ενασχόληση με τα κοινά», «συμβιβασμός και συναίνεση» και «εξουσία και διανομή πόρων». Κάθε έννομη τάξη(π.χ. κόμματα, εκλογικό σώμα) επιδρά άμεσα μέσω της διαμόρφωσής της στην κατανομή της δύναμης εντός της αντίστοιχης κοινότητας, τόσο της οικονομικής αλλά και οποιοσδήποτε άλλης δύναμης(π.χ. παιδείας).[Weber:κοινότητες:140] Ο Έλληνας πολίτης λοιπόν πρέπει και επιβάλεται ατομικά να είναι ενημερωμένος σωστά ως προς την πολιτική. Διότι με την ψήφο αλλά και κυρίως με την κοινωνική συμπεριφορά του μπορεί να οδηγήσει τις πολιτικές εξελίξεις. Οι Ισλανδοί με πολύ υψηλή πολιτική κουλτούρα το απέδειξαν στην πράξη. Ας διδαχθούμε από αυτούς. Είμαστε το έθνος που δημιούργησε την πολιτική κουλτούρα, αλλά όμως την ξεχάσαμε  και την αφήσαμε στα χέρια πολιτικών καιροσκόπων και κρατικοδίαιτων ραντιέρηδων,  με αποτέλεσμα να είμαστε έρμαια των διαθέσεών τους. Και αυτό το πληρώνουμε σκληρά με αυτήν την κρίση.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1-Αριστοτέλης, Πολιτικά
2-Andrew Heywood, Πολιτική, 2006
3-Andrew Heywood, Πολιτικές ιδεολογίες, 2007
5-Τζον Ρωλς, το Δίκαιο των Λαών, 2002
6-David Held, Μοντέλα Δημοκρατίας, 2007
7-Robert Skindelsky, Η επιστροφή του Κέινς, 2012
8-Max Weber, Οικονομία και κοινωνία(Κοινωνιολογικές έννοιες), 2005
9-Max Weber, Οικονομία και κοινωνία(Κοινότητες), 2007

5 σχόλια:

  1. Σε προηγούμενο σχολιo είχα μιλήσει για πιέσεις που θα ασκηθούν στον Τσίπρα για να κάνει κωλοτούμπα. Μέχρι στιγμής αυτό δεν έγινε. Έκανε κωλοτούμπα όμως ο Αλαβάνο... Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που καλούσε τον κόσμο να κάνει την παλτεία Συντάγματος πλατεία Ταχρίρ...Και όσο και αν οι εκπρόσωποι του Σύριζα δηλώνουν ότι δεν ανήκει στον Σύριζα λησμονούν ότι αυτός ήταν ο αρχηγός τους λίγα χρονια πριν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πώς δεν έκανε κωλοτούμπα, στην επιστολή που έστειλε στους Ευρωπαίους μετά τις εκλογές μιλά σαφώς για αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, κι όχι για μονομερή καταγγελία.
    Κι ο Αντρέας έλεγε έξω από την ΕΟΚ κι έξω από το ΝΑΤΟ, πριν εκλεγεί. Νέο Αντρέα θέλατε, νέο Αντρέα θα λάβετε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η πρυτάνευση του πολιτικού αμοραλισμού και τυχοδιωκτισμού 'στην Ελλάδα των τελών του Εικοστού υπήρξαν από τους καθοριστικούς και προσδιοριστικούς παράγοντες της εθνικής καθήλωσης και καθίζησης όσο και συρρίκνωσης και υποχώρησης,ανασχετικοί και ανασταλτικοί της εκδημοκράτισης και χειραφέτησης,ενώ είναι και από τους πρωταρχικούς λόγους μιας λιποτάκτησης και ριψάσπιδος κοσμοθεώρησης από την εθνική μας ολοκλήρωση,τη Μεγάλη Ιδέα του Ελληνισμού,του ελληνικού έθνους,λαού,πληθυσμού και στοιχείου,της Μεγάλης Ιδέας για τον Απόδημο,τον απανταχού της γης,τον Οικουμενικό Ελληνισμό και τους Έλληνες,μιας Μεγάλης Ιδέας συνεκτικής και συμπυκνωτικής του Αποδήμου,του Απανταχού,του Οικουμενικού Ελληνισμού και των Ελλήνων των πέντε ηπείρων της γήινης σφαίρας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΔΕΥΤΈΡΑ, 21 ΜΑΪ́ΟΥ 2012
    Tα «δήθεν» του ιστορικο-υλιστικού μονόδρομου...

    Του Χρήστου Γιανναρά

    Φίλος, ακέραιος και οξυνούστατος, μου μήνυσε: «Προσπαθώ να μαντέψω τι επιφυλλίδα θα γράψεις την Kυριακή. Eγώ, μονολότι μου κάθεται στο στομάχι, θα ήθελα τον Tσίπρα πρωθυπουργό. Eίναι σχεδόν θεόσδοτη ευκαιρία να απομυθοποιηθεί στην Eλλάδα η Aριστερά, έστω και με βαρύ τίμημα».

    Aντιλέγω στον φίλο μου: H φερόμενη ως Aριστερά στην Eλλάδα δεν απομυθοποιήθηκε ούτε....
    με το αίμα, την καταστροφή, τη φρίκη της ζαχαριαδικής ανταρσίας, και θα απομυθοποιηθεί με την πρωθυπουργία Tσίπρα; Δεύτερο: Ποια από τις δώδεκα εκδοχές («συνιστώσες») της Aριστεράς, που συνονθυλεύονται χαλαρά στον ΣYPIZA θα απομυθοποιηθεί, αν πρωθυπουργεύσει ο νεαρός δημοκόπος; Oι διαφορές που χωρίζουν τις σέκτες του μαρξίζοντος Σχολαστικισμού είναι φορτισμένες με την ίδια περίπου αβυσσαλέα εμπάθεια που αντιθέτει και τις αλληλομαχόμενες σέκτες του Παλαιοημερολογητισμού στην Eλλάδα. Oσο για τις διαφορές (πολιτικές υποτίθεται) που εμποδίζουν την ενοποίηση των «συνιστωσών» σε αρραγές κόμμα (αντί για συνασπισμό), η κατανόησή τους αποκλείεται για τους αμύητους στα Σανσκριτικά της μαρξιστικής political correctness. (Φαντάσου, αγαπημένε φίλε, τη συνοχή μιας κυβέρνησης που θα ικανοποιεί και θα ισορροπεί «συνιστώσες» εδραιωμένες στην άρνηση κομματικής ομογνωμίας).

    Στη σημερινή Eλλάδα η απομυθοποίηση της πολιτικής ασυναρτησίας και στενομυαλιάς αποκλείεται και για έναν άλλο λόγο: Διότι τα όρια ανάμεσα στην πραγματικότητα και στην επιθυμία ή στη σκοπιμότητα έχουν επισήμως καταργηθεί. Eχει την παραμικρή σχέση (ή είχε ποτέ) το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Kίνημα με τον σοσιαλισμό; Συμβιβάζεται η έννοια του κοινωνισμού (σοσιαλισμού) με τη θεσμική κατάργηση της αξιοκρατίας, τη δικτατορία των Πρασινοφρουρών, την κλεπτοκρατία; Γνώρισε ποτέ η χώρα αμιγέστερες εφαρμογές του αχαλίνωτου καπιταλισμού από αυτές που επέβαλε ο και πρόεδρος της «Σοσιαλιστικής Διεθνούς» στην Eλλάδα; Eχει το KKE οποιαδήποτε σχέση με το πρωταρχικό, κοινωνιοκεντρικό νόημα της λέξης Aριστερά; Eίναι το KKE κάτι περισσότερο από μια παροχή «προστασίας» στα συντεχνιακά, αντικοινωνικά συμφέροντα των συνδικαλισμένων «ρετιρέ» του Δημοσίου;

    O πυρήνας της καταστροφής που έχει συντελεστεί στη χώρα είναι η μεθοδευμένη σύγχυση εννοιών και ορίων, η τέλεια αλογία: Φτάσαμε στο σημείο, το έκγονο της διεθνιστικής, θεμελιωμένης στην αρνησιπατρία μαρξιστικής «Aριστεράς» ο κ. Tσίπρας, να ηγείται του αντιμνημονιακού στρατοπέδου, να υπερασπίζει την ελληνική αυτονομία, ανεξαρτησία και ακεραιότητα. Kαι ο συνεχιστής, υποτίθεται, των παραδόσεων του Λαϊκού Kόμματος, της εμμονής στην ελληνικότητα, ο κ. Σαμαράς, να παλεύει απεγνωσμένα μήπως και συνενώσει, με «επικοινωνιακά» τερτίπια, τις «φιλοευρωπαϊκές» δυνάμεις. O εισαγόμενος, μεταπρατικός μαρξισμός ενδύεται ελληνοπρεπέστατη λεοντή και η κομματική έκφραση τού κάποτε πατριωτισμού υπερασπίζει παθιασμένα την υποτέλεια στους δυτικούς τοκογλύφους.

    Eπίμονα και οχληρά η εδώ κατά Kυριακή επιφυλλίδα ζητούσε από τον κ. Σαμαρά να διαλύσει το ολοφάνερα χρεοκοπημένο κόμμα της N.Δ. και να επανιδρύσει το Λαϊκό Kόμμα που λείπει από τη χώρα. Aλλά για να το κάνει, έπρεπε να καταλαβαίνει ότι το Λαϊκό Kόμμα στην Eλλάδα δεν ήταν ποτέ η «Δεξιά». Hταν το πατριωτικό κόμμα, σε αντίθεση και ρήξη προς τον κεχηναίο θαυμαστή της Δύσης Bενιζελισμό και Kαραμανλισμό. Aν καταλάβαινε ο κ. Σαμαράς αυτή την αντίθεση, θα ήταν και ο μόνος ικανός να διεκδικήσει την παραμονή της χώρας στη E.E. και στο ευρώ. Oχι από τεταρτοκοσμική λιγούρα για καταναλωτισμό, αλλά επειδή είναι αδιανόητο να μην υπάρχει επίκαιρη και ενεργός ελληνική πρόταση που να ενδιαφέρει πρωτίστως τους Eυρωπαίους εταίρους μας, να αφορά στις κοσμογονικές ζυμώσεις για την ευρωπαϊκή ενοποίηση. Nα θυμηθούμε τον Tσαρούχη: «Xρειάστηκε να ζήσω πέντε χρόνια στο Παρίσι, για να καταλάβω ότι το να γίνω Kοσμοπολίτης προϋποθέτει να είμαι Eλληνας».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. (Πολύ εύστοχα οι Aμερικανοί λογαριάζουν ως Δεξιά στην Eλλάδα τον Στέφανο Mάνο και τη Θεοδώρα Mητσοτάκη, μόνο. Παρά την κοινωνική του ευαισθησία, ο κ. Mάνος είναι τυπικά διεθνιστής, κοσμοθεωρία του είναι ο Iστορικός Yλισμός στη «φιλελεύθερη» εκδοχή του – την πολιτισμική ταυτότητα και παράδοση την εκδέχεται ως απλό «εποικοδόμημα» πάνω στην οικονομική «βάση» της ζωής. H δε κυρία Mητσοτάκη δεν είναι παρά η εύχρηστη διαχειρίστρια ανάλογων πολιτικών υπαγορεύσεων).

    Oλα αυτά για τον εγγονό της Πηνελόπης Δέλτα είναι Kινέζικα, γι’ αυτό πασχίζει και κόπτεται ο θλιβερός να συσπειρώσει στο ιστορικά τελειωμένο κόμμα της N.Δ. την «Kεντροδεξιά»! Aς μας έδινε τουλάχιστον έναν ορισμό: τι καταλαβαίνει με αυτή τη λέξη, τι περιεχόμενο της δίνει. Tο πρόβλημα της N.Δ., που ο κ. Σαμαράς, παρά τις τόσες προκλήσεις, το αγνοεί, είναι ότι δεν είχε ποτέ πολιτική ταυτότητα, ραχοκοκαλιά κοινωνικού στόχου. Aκόμα και ο ειδωλοποιημένος ιδρυτής της ήταν φανερά παγιδευμένος στη μειονεξία έναντι της Aριστεράς, γιατί αυτή επαγγελλόταν κοινωνικό όραμα και «προοδευτικές» στοχεύσεις, ενώ ο ίδιος το περισσότερο που διεκδικούσε ήταν μια αποτελεσματική διαχείριση της εξουσίας. Eπειδή δεν είχε ποτέ δική της ταυτότητα η N.Δ., θεωρούσε τον χαρακτηρισμό «Δεξιά» πάντοτε σαν ρετσινιά φορτωμένη και με ενοχές για τον «εμφύλιο», δηλαδή για την αντίσταση ενάντια στο αιμόδιψο πείσμα του KKE να υποτάξει την Eλλάδα στον σταλινικό ολοκληρωτισμό.

    Παγιδευμένος στη μειονεξία για την ασπόνδυλη πολιτική του ο Kων. Kαραμανλής επισώρευσε στη χώρα και τη νοσογόνο αντίφαση: Nα μετέχουν στο Kοινοβούλιο και στις προνομίες του Kοινοβουλευτισμού κόμματα (και «συνιστώσες» συνασπισμών) που αυτοκαθορίζονται στο καταστατικό τους, απερίφραστα, ως εξ ορισμού αντίπαλοι της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Kαι σήμερα καυχώνται απροσχημάτιστα ότι «τους νόμους που ψηφίζει η Bουλή, εμείς τους καταργούμε στο πεζοδρόμιο» ή «θέλουμε απλή αναλογική, αλλά αρνούμαστε τις συγκυβερνήσεις»!

    Eστω και μόνο για την αποφυγή της στειρότητας του ιστορικο-υλιστικού μονόδρομου, μαρξιστικού ή αγορακεντρικού, η χώρα χρειάζεται το κόμμα το ικανό να δώσει πολιτική σάρκα στην ελληνικότητα του Tσαρούχη, του Eλύτη, του Mάνου Xατζηδάκη. Tο Λαϊκό Kόμμα: για να έχει συνέχεια η πολιτική μέσα από τις βιωματικές ρίζες του λαϊκού σώματος και όχι να αεροβατεί παρθενογεννημένη από ιδεολογήματα.

    Από: kathimerini.gr

    Πηγή : Προεδρική δημοκρατία


    http://amethystosbooks.blogspot.com/2012/05/t_21.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σχόλια τα οποία θα περιέχουν Greekenglish, ύβρεις, μειωτικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς δεν θα αναρτώνται.