Μόλις κυκλοφόρησε στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις "Ινφογνώμων" το νέο βιβλίο του Μακεδόνα Δημήτρη Ε. Ευαγγελίδη με τον τίτλο «ΑΡΧΑΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ - Εθνολογία, Αρχαιολογία, Ιστορία» στην προσιτή τιμή των 14 Ευρώ.
Ακολουθούν τα Προλεγόμενα από το βιβλίο.
Ὁ Δημήτρης Εὐαγγελίδης, γνωστός ἀπό τά ἐξαιρετικά εθνολογικά λεξικά του («Λεξικό τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν και περιελλαδικῶν φύλων» και «Λεξικό τῶν λαῶν τοῦ ἀρχαίου κόσμου»), ἐπανέρχεται μέ ἕνα νέο ἔργο, τό ὁποῖο πραγματεύεται τήν ἱστορία τῆς ἀρχαίας Μακεδονίας, τήν ἐθνολογία καί τήν ἀρχαιολογία της. Ὅπως ὁ ἴδιος καθιστά ἐξ ἀρχῆς σαφές, σκοπός τῆς συγγραφῆς τοῦ ἔργου εἶναι νά ἀπευθυνθεῖ στό εὐρύ κοινό. Δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι, παρά τήν δημοσιότητα τήν ὁποία ἔχουν λάβει, ἐδῶ καί πολλά χρόνια, μετά τήν ἀνακίνηση τοῦ σκοπιανοῦ προβλήματος, ἄν ὄχι ἤδη μετά τήν ἀνακάλυψη τῶν βασιλικῶν τάφων τῆς Βεργίνας, τά θέματα τά ὁποῖα ἀφοροῦν τήν Μακεδονία, ἡ πραγματική ἱστορική γνώση καί ἐνημέρωση τῶν Ἑλλήνων γιά τήν ἱστορία τῆς περιοχῆς, δέν εἶναι καθόλου ἱκανοποιητική.
Ὁ σ., μέ βάση μία καλά ἐπιλεγμένη βιβλιογραφία, ἀλλά καί ἀντλώντας ἀπευθείας ἀπό πηγές, ἀφηγεῖται...
τήν ἱστορία τῆς Μακεδονίας διά μέσου τῆς ἱστορίας τῶν φύλων πού κατοικοῦσαν σ’ αὐτήν. Αὐτό ἴσως στερεῖ ἀπό τήν ἀφήγηση τήν σύγχρονία, τήν καθιστά ὅμως περισσότερο εὔληπτη ἀπό τόν ἀναγνώστη, ἐνῶ παράλληλα τήν συνδέει καλύτερα μέ τίς διάφορες ἐπιμέρους περιοχές, οἱ ὁποῖες ἀποτελοῦν ὑποδιαιρέσεις της. Ἀντιλαμβάνεται ἔτσι ὁ ἀναγνώστης μέ ἐνάργεια τόν ἱστορικό πλοῦτο ὁ ὁποῖος ἀνεφάνη ἐπί τῆς μακεδονικῆς γῆς, τήν ὁποία πολλοί λαοί, πολυάριθμοι καί πολεμικοί, διεκδίκησαν κατά τό παρελθόν. Ἵδρυσαν ἡγεμονίες σ’ αὐτήν, ἄφησαν τά ἴχνη τους στήν τοπωνυμία τῶν διαφόρων περιοχῶν, καθώς καί κάποια ἀρχαιολογικά εὐρήματα.
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἡ Μακεδονία ἄργησε νά περάσει στόν πολιτισμό τῶν γραπτῶν κειμένων, ὅπως ἄλλωστε καί ἡ ἵδρυση πόλεων δέν ὁδήγησε στήν δημιουργία πόλεων–κρατῶν. Τά παραπάνω συνέτειναν ὥστε νά παραμείνει αὐτή περισσότερο πιστή σέ μία ἀρχαϊκότερη πολιτιστική παράδοση καί, παράλληλα μέ αὐτό, νά κρατηθεῖ ἡ πολιτική της ὀργάνωση στό ἐπίπεδο τοῦ φυλετικοῦ βασιλείου. Τό τελευταῖο ὅμως ἔδωσε στήν Μακεδονία τήν δυνατότητα νά διατηρήσει τήν ἑνότητά της καί βέβαια νά ἀναχθεῖ στό ἐπίπεδο τῆς παγκόσμιας δύναμης, δίνοντας τεράστια ὤθηση στίς ἱστορικές ἐξελίξεις τῆς περιοχῆς καί στόν Ἑλληνισμό τήν δυνατότητα νά ἀκτινοβολήσει σέ τεράστια ἔκταση.
Τίς ἐξελίξεις αὐτές περιγράφει, μέ ρέοντα καί συνεκτικό λόγο ὁ σ., ἡ διήγηση τοῦ ὁποίου φθάνει ἕως τόν 2ο π. Χ. αἰώνα, ἀποτελώντας ἕνα εὐχάριστο ἀλλά καί χρήσιμο ἀνάγνωσμα γιά ὅσους ἐπιθυμοῦν νά ἐμβαθύνουν τίς ἱστορικές γνώσεις τους γιά τήν περιοχή μας. Ὡς ἐκ τούτου, μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι ὁ σ., ὁ ὁποῖος ἀπέβλεψε μέ τό παρόν βιβλίο του νά ἀναπληρώσει τό κενό στήν γνώση τοῦ εὐρέως κοινοῦ γιά τήν ἱστορία τῆς Μακεδονίας, ἐπέτυχε χωρίς ἀμφιβολία τούς στόχους του σέ ἀπολύτως ἱκανοποιητικό ἐπίπεδο.
Κωνσταντίνος Π. Χρήστου,
Ιστορικός Καθηγητής Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
Ὁ Δημήτρης Εὐαγγελίδης, γνωστός ἀπό τά ἐξαιρετικά εθνολογικά λεξικά του («Λεξικό τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν και περιελλαδικῶν φύλων» και «Λεξικό τῶν λαῶν τοῦ ἀρχαίου κόσμου»), ἐπανέρχεται μέ ἕνα νέο ἔργο, τό ὁποῖο πραγματεύεται τήν ἱστορία τῆς ἀρχαίας Μακεδονίας, τήν ἐθνολογία καί τήν ἀρχαιολογία της. Ὅπως ὁ ἴδιος καθιστά ἐξ ἀρχῆς σαφές, σκοπός τῆς συγγραφῆς τοῦ ἔργου εἶναι νά ἀπευθυνθεῖ στό εὐρύ κοινό. Δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι, παρά τήν δημοσιότητα τήν ὁποία ἔχουν λάβει, ἐδῶ καί πολλά χρόνια, μετά τήν ἀνακίνηση τοῦ σκοπιανοῦ προβλήματος, ἄν ὄχι ἤδη μετά τήν ἀνακάλυψη τῶν βασιλικῶν τάφων τῆς Βεργίνας, τά θέματα τά ὁποῖα ἀφοροῦν τήν Μακεδονία, ἡ πραγματική ἱστορική γνώση καί ἐνημέρωση τῶν Ἑλλήνων γιά τήν ἱστορία τῆς περιοχῆς, δέν εἶναι καθόλου ἱκανοποιητική.
Ὁ σ., μέ βάση μία καλά ἐπιλεγμένη βιβλιογραφία, ἀλλά καί ἀντλώντας ἀπευθείας ἀπό πηγές, ἀφηγεῖται...
τήν ἱστορία τῆς Μακεδονίας διά μέσου τῆς ἱστορίας τῶν φύλων πού κατοικοῦσαν σ’ αὐτήν. Αὐτό ἴσως στερεῖ ἀπό τήν ἀφήγηση τήν σύγχρονία, τήν καθιστά ὅμως περισσότερο εὔληπτη ἀπό τόν ἀναγνώστη, ἐνῶ παράλληλα τήν συνδέει καλύτερα μέ τίς διάφορες ἐπιμέρους περιοχές, οἱ ὁποῖες ἀποτελοῦν ὑποδιαιρέσεις της. Ἀντιλαμβάνεται ἔτσι ὁ ἀναγνώστης μέ ἐνάργεια τόν ἱστορικό πλοῦτο ὁ ὁποῖος ἀνεφάνη ἐπί τῆς μακεδονικῆς γῆς, τήν ὁποία πολλοί λαοί, πολυάριθμοι καί πολεμικοί, διεκδίκησαν κατά τό παρελθόν. Ἵδρυσαν ἡγεμονίες σ’ αὐτήν, ἄφησαν τά ἴχνη τους στήν τοπωνυμία τῶν διαφόρων περιοχῶν, καθώς καί κάποια ἀρχαιολογικά εὐρήματα.
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἡ Μακεδονία ἄργησε νά περάσει στόν πολιτισμό τῶν γραπτῶν κειμένων, ὅπως ἄλλωστε καί ἡ ἵδρυση πόλεων δέν ὁδήγησε στήν δημιουργία πόλεων–κρατῶν. Τά παραπάνω συνέτειναν ὥστε νά παραμείνει αὐτή περισσότερο πιστή σέ μία ἀρχαϊκότερη πολιτιστική παράδοση καί, παράλληλα μέ αὐτό, νά κρατηθεῖ ἡ πολιτική της ὀργάνωση στό ἐπίπεδο τοῦ φυλετικοῦ βασιλείου. Τό τελευταῖο ὅμως ἔδωσε στήν Μακεδονία τήν δυνατότητα νά διατηρήσει τήν ἑνότητά της καί βέβαια νά ἀναχθεῖ στό ἐπίπεδο τῆς παγκόσμιας δύναμης, δίνοντας τεράστια ὤθηση στίς ἱστορικές ἐξελίξεις τῆς περιοχῆς καί στόν Ἑλληνισμό τήν δυνατότητα νά ἀκτινοβολήσει σέ τεράστια ἔκταση.
Τίς ἐξελίξεις αὐτές περιγράφει, μέ ρέοντα καί συνεκτικό λόγο ὁ σ., ἡ διήγηση τοῦ ὁποίου φθάνει ἕως τόν 2ο π. Χ. αἰώνα, ἀποτελώντας ἕνα εὐχάριστο ἀλλά καί χρήσιμο ἀνάγνωσμα γιά ὅσους ἐπιθυμοῦν νά ἐμβαθύνουν τίς ἱστορικές γνώσεις τους γιά τήν περιοχή μας. Ὡς ἐκ τούτου, μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι ὁ σ., ὁ ὁποῖος ἀπέβλεψε μέ τό παρόν βιβλίο του νά ἀναπληρώσει τό κενό στήν γνώση τοῦ εὐρέως κοινοῦ γιά τήν ἱστορία τῆς Μακεδονίας, ἐπέτυχε χωρίς ἀμφιβολία τούς στόχους του σέ ἀπολύτως ἱκανοποιητικό ἐπίπεδο.
Κωνσταντίνος Π. Χρήστου,
Ιστορικός Καθηγητής Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
Ο Ευαγγελίδης δεν είναι αυτός που στον Χαρδαβέλα υποστήριξε την άποψη του Τσιούλκα ότι «δεν υπάρχει σλαβική γλώσσα αλλά τουρλού τουρλού ιδίωμα» ;
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=-S7W-AYCDU4&feature=related
Έτσι για να διδασκόμαστε από τα κραυγαλέα σφάλματά μας ... ο γνωστός και αξιοσέβαστος γλωσσολόγος Peter McRidge χαρακτήρισε την «θεωρία Τσιούλκα» ... «ψυχανώμαλη διαστροφή της ιστορικής γλωσσολογίας» (a perversion of historical linguistics).
http://www.google.com/search?q=Tsioulkas+perversion&tbm=bks&tbo=1&hl=it#hl=it&tbo=1&tbm=bks&sclient=psy-ab&q=Tsioulkas+perversion+of+historical+linguistics&oq=Tsioulkas+perversion+of+historical+linguistics&gs_l=serp.3...12703.16797.0.17235.26.18.0.0.0.0.656.5315.3-3j3j5.11.0...0.0...1c.7go0Xb84ZKI&pbx=1&bav=on.2,or.r_gc.r_pw.r_qf.&fp=3fba04cc7bd294e4&biw=1280&bih=603
Η προπαγάνδα σου είναι και γίνεται ολοφανέρωτη,πια,ΣΚΟΠΙΑΝΟΛΑΓΝΕ.
ΑπάντησηΔιαγραφή@AX:
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ προπαγάνδα σου είναι και γίνεται ολοφανέρωτη,πια,ΣΚΟΠΙΑΝΟΛΑΓΝΕ.
---
Χαχα !!! Τι Σκοπιανολάγνος βρε ΑΧ ;; «Σκοπιανολάγνεία» σημαίνει πεποίθηση υπάρξεως ανεξαρτήτου «Μακεδονικής» ντεμέκ γλώσσης. Αυτό είναι το ένα άκρο. Το άλλο άκρο είναι η «Τσιουλκολαγνεία» ... όπου οι Σλαβόφωνοι υποβιβάζονται σε «ζώα που παράγουν τυχαίους τουρλού τουρλού ήχους».
Ούτε το ένα ούτε το άλλο είμαι. Οι Σλαβικές διάλεκτοι της ευρύτερης Μακεδονίας τυπολογούνται εδώ και 1000 χρόνια ως Βουλγαρικές διάλεκτοι (ανεξαρτήτως της εθνοτικότητος του ομιλητού) τόσο σε αντικειμενικό επίπεδο (ισογλωσσική ανάλυση) όσο και σε υποκειμενικό (πως την ονομάζουν ομιλητές και μη ομίλητες).
Δεν άκουσα κανέναν διεθνούς φήμης ανεξάρτητο γλωσσολόγο να κατηγορήσει τον Stojko Stojkov σαν «σκοπιανολάγνο προπαγανδιστή» επειδή περιέγραψε τις σλαβικές διαλέκτους σαν βουλγαρικές.
http://en.wikipedia.org/wiki/Stoyko_Stoykov
http://www.promacedonia.org/jchorb/st/index.htm
Ανάλογοι του Τσιούλκα ήταν οι γλωσσολόγοι που έλεγαν ότι η αρχαία Μακεδονική δεν ήταν ελληνική διάλεκτος, αλλά τουρλού τουρλού Ελληνο-Ιλλυρο-Θρακικό ιδίωμα ... φυσικά μια τέτοια θέση είναι εξίσου «ψυχανώμαλη διαστροφή» σαν αυτή του Τσιούλκα. Όπου μπορούμε να διακρίνουμε γραμματικά στοιχεία στη Μακεδονική ... αυτά είναι ξεκάθαρα ελληνικά και συγκεκριμένα βόρεια ελληνικά (αιολικά ή/και «δωρικά»).
Όταν λέω «μπαγιάτεψε ο καφές» γραμματικά η γλώσσα μου είναι ξεκάθαρα ελληνική, ασχέτως εάν χρησιμοποιώ 2 Αραβικά δάνεια μέσω τουρκικής μεσολάβησης (Αραβ. bajt > Τουρκ. bajat, Αραβ.qahvah > τουρκ. kahve).
Αυτό που κάνει τη γλώσσα μου ελληνική είναι το γεγονός ότι το ρήμα είναι κανονικά στο τρίτο ενικό με ελληνικό προθετικό άρθρο (ο καφές), είναι κανονικά στον σιγματικό του αόριστο (-εύω> -εύ-σ-α > -έψα>-έψε) και έχει παραχθεί με «κανονικό» τρόπο (αλήτης > αλητ-εύω = συμπεριφέρομαι σαν αλήτης).
Δε διέκρινα τι έγραψες ακριβώς,τι ήθελες να γράψης,να μεταδώσης,να εννοήσης μήπως και υπονοήσης κάτι αρνητικό ή ανακριβές για τον Ευαγγελίδη,ίσως και προφανώς και εν μέρει προκαταλαμβανόμενος καθώς και από κεκτημένη ταχύτητα.Β ο ύ λ γ α ρ ο ι είναι οι άνθρωποι αυτοί.Τι διακριτή γλώσσα,τι είδους εθνική γλώσσα να έχουν,δηλαδή;Παραλλαγή(μεταξύ των σ λ α β ι κ ώ ν γλωσσικών δ ι α λ έ κ τ ω ν της ε υ ρ ύ τ ε ρ η ς Μακεδονίας που γράφεις και εσύ..)της βουλγαρικής είναι με μερικά σερβικά στοιχεία.Α υ τ ό είναι το γ ε ν ι κ ώ ς και π α ν θ ο μ ο λ ο γ ο υ μ έ ν ω ς παραδεκτό και αποδεκτό 'στο σ ή μ ε ρ ά μας.
ΑπάντησηΔιαγραφή