Τελικά οι εκλογές ήταν ένα στημένο παιχνίδι της Ελληνόφωνης πολιτικής ελίτ

Οι Έλληνες έδωσαν σχεδόν το 50% σε τρεις πολιτικές δυνάμεις οι οποίες υποσχέθηκαν - εκτός από την παραμονή μας στο ευρώ - την επαναδιαπραγμάτευση των απεχθών όρων του μνημονίου. Μόλις ενάμιση μήνα μετά, αυτές οι δυνάμεις συνεχίζουν εκεί που σταμάτησαν οι προκατοχοί τους. Όχι μόνο συνεχίζουν, αλλά δείχνουν και το απαίσιο νεοφιλελεύθερο και αντικοινωνικό προσωπό τους, φτάνοντας στο σημείο οι υπάλληλοι της τρόικας να μιλάνε για excellent συναντήσεις.

Ποιοι είναι οι απεχθείς όροι: η κατάργηση των ΣΣΕ, νέα μείωση κατώτατου μισθού και αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, νέες μειώσεις στις συντάξεις, πλαφόν στην υγεία, ισοπέδωση των ΟΤΑ και του κοινωνικού τους έργου,πώληση ΔΕΚΟ με εκμετάλευση φυσικών αγαθών(κατά καθηγητή Στουρνάρα),  συνέχιση της φοροδιαφυγής, της διαφθοράς και της γραφειοκρατίας σαν να μην σημαίνει τίποτα. Θα μπορούσα να βάλω και άλλα, ο λογαριασμός είναι μεγάλος. Απλά αποτελειώνουν ότι απέμεινε. Οι εκλογές για αυτούς ήταν μια φάρσα.

Οδεύουμε σε ανθρωπιστική και κοινωνική έκρηξη. Η πολιτική ελίτ είναι αυτή που μας οδηγεί σε αυτήν την έκρηξη. Είναι η ίδια που χρεοκόπησε την Ελλάδα σε όλους τους τομείς. Παραφράζοντας τον καθηγητή Γιώργο Κοντογιώργη τείνω να συμφωνήσω ότι στην «Ελληνόφωνη» πολιτική ελίτ δεν....
υπάρχει  βούληση ανεξαρτησίας, ούτε θέληση να απελευθερωθούν και να αναπτυχθούν οι δυνατότητες της χώρας ώστε να είναι ανταγωνιστική στο διεθνές σύστημα. Δεν απαντάται στην «Ελληνόφωνη» πολιτική ελίτ συνείδηση εθνικού και κοινωνικού καθήκοντος. Και φυσικά δεν συντρέχει “όραμα” για το παρόν και το μέλλον της χώρας. Το εθνικό και κοινωνικό υποτάσσεται σταθερά στο προσωπικό συμφέρον. Όταν οι «Ελληνόφωνοι» πολιτικοί μεταβαίνουν στη Βρυξέλλες ή στο Βερολίνο, πολύ λιγότερο διαπραγματεύονται τα ελληνικά συμφέροντα και πολύ περισσότερο ενδιαφέρονται να επενδύσουν στους ευρωπαίους πολιτικούς(τι θα πει η Μέρκελ) και τεχνοκράτες(ότι πει ο υπάλληλος Τόμσεν), στη θέση τους στην εσωτερική πολιτική ζωή, στην εικόνα τους ώστε να την αξιοποιήσουν στη διαδικασία διαδοχής, δηλαδή στην άντληση ερεισμάτων και υποστήριξης από τους παράγοντες της ευρωπαικής ένωσης.

Κλείνω με την εξής ρήση του Κέυνς: «Τα σοβαρότερα μειονεκτήματα της οικονομικής κοινωνίας στην οποία ζούμε είναι η αποτυχία της να εξασφαλίζει πλήρη απασχόληση, και η αυθαί­ρετη και άνιοη κατανομή πλούτου και εισοδημάτων». Η Ελληνική κοινωνία λοιπόν συνεχίζει να πληρώνει την ηθελημένη αδυναμία της Ελληνόφωνης πολιτικής ελίτ να καταπολεμήσει την φοροδιαφυγή, την διαφθορά και την γραφειοκρατία. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αδυναμία είσπραξης εσόδων και  την συνέχιση του φοροαρμαγεδώνα αλλά και την ολοκληρωτική καταστροφή της μεσαίας τάξης και της ελληνικής οικογένειας. Φτάσαμε στο σημείο, συνταξιούχοι και μισθωτοί των 1.500 ευρώ να θεωρείται η οροφή(από το 2013 τα 700 θα είναι η οροφή), ενώ η Ελληνόφωνη πολιτική ελίτ των 10.000 ευρώ το μήνα να μένει αλώβητη και να συνεχίζει την πορεία της Ελληνικής κοινωνίας προς τον κοινωνικό όλεθρο. Τα νέα μέτρα θα είναι η ταφόπλακα της Δημοκρατίας και της Κοινωνικής Ευημερίας.