Η πολιτιστική γενοκτονία εις βάρος των ντόπιων Μακεδόνων Ελλήνων

Έδεσσα, 10-9-2012

 

Τα τελευταία χρόνια συντελείται στην περιοχή μας (και όχι μόνον), με την ανοχή των ελληνικών αρχών και με την σύμπραξη πολιτικάντηδων πάσης κατηγορίας και επιπέδου, ένα ειδεχθές έγκλημα, που είναι γνωστό σε όσους διαθέτουν στοιχειώδη γνώση και αντίληψη των πραγμάτων ως πολιτιστική γενοκτονία.

 

Υπενθυμίζω ότι ο όρος αναφέρεται κυρίως στην καταστροφή ή σκόπιμη αλλοίωση των άυλων/συμβολικών/πνευματικών στοιχείων της πολιτιστικής παράδοσης ενός πληθυσμού (γλώσσα, ήθη και έθιμα, μουσική κ.λπ.), ενώ για την καταστροφή των υλικών στοιχείων (κτήρια αρχιτεκτονικής αξίας, αγάλματα, ναοί, θρησκευτικά λατρευτικά αντικείμενα, πάσης φύσεως έργα τέχνης, βιβλία κ.λπ.) έχει επικρατήσει η χρήση του όρου Βανδαλισμός. Αναφερόμενοι σε συγκεκριμένα παραδείγματα ώστε να γίνει ευκολότερα κατανοητός ο όρος, στο κράτος του Ισραήλ π.χ. έχουν υπάρξει συχνά καταγγελίες πολιτιστικής γενοκτονίας εις βάρος των...

 Σεφαρδιτικής καταγωγής Ισραηλινών από τους Ασκεναζίτες ομοφύλους τους, που κυριαρχούν στην πολιτική, στην δημόσια διοίκηση, στον στρατό, στην καλλιτεχνική ζωή κ.λπ. οι οποίοι περιφρονούν και υποβαθμίζουν σκόπιμα την σεφαρδιτική κουλτούρα, ενώ σε μια άλλη, πιο γνωστή περίπτωση, συχνά διαβάζουμε για καταγγελίες πολιτιστικής γενοκτονίας εις βάρος των Θιβετιανών εκ μέρους του Κινεζικού κράτους με στόχο την εξαφάνιση της θιβετιανής κουλτούρας.

 

Όπως προαναφέρθηκε τα ίδια φαινόμενα πολιτιστικής γενοκτονίας παρατηρούνται τα τελευταία χρόνια εις βάρος των ντόπιων Μακεδόνων Ελλήνων εκ μέρους του Σκοπιανού κράτους και των εδώ ενεργουμένων τους, μεθοδικά, συγκαλυμμένα, παρασκηνιακά και ως συνήθως ύπουλα, με την πρόχειρη και αληθοφανή (για όσους δεν μπορούν να αντιληφθούν το τί συμβαίνει) δικαιολογία της διατήρησης (!) της παράδοσης.

 

Τα κρούσματα εντοπίζονται:

α. Στην βαθμιαία αλλοίωση του γλωσσικού μας ιδιώματος, με την εισαγωγή λέξεων, εκφράσεων κ.λπ. της κατασκευασμένης σκοπιανής γλώσσας

β. Στην συστηματική εξαφάνιση της παραδοσιακής μας μουσικής και τραγουδιών και την αντικατάστασή τους από σκοπιανά προπαγανδιστικά κατασκευάσματα που «πλασάρονται» σε πανηγύρια των χωριών όπου μετακαλούνται σκοπιανά συγκροτήματα και τραγουδιστές/τραγουδίστριες

γ. Στους τοπικούς χορούς της αυθεντικής μας παράδοσης που κινδυνεύουν να εξαφανιστούν λόγω της εμφάνισης χορών που διδάσκονται σε τοπικούς πολιτιστικούς Συλλόγους από εισαγόμενους σκοπιανούς χοροδιδάσκαλους ή ακόμα χειρότερα από δικούς μας που «μετεκπαιδεύτηκαν» δωρεάν σε πόλεις των Σκοπίων και μετέφεραν «μοντέρνους» παραδοσιακούς (!) χορούς, σε ένα αποκορύφωμα παραλογισμού.

δ. Στην εισαγωγή «παραδοσιακών» τοπικών ενδυμασιών με την εύκολη δικαιολογία της φθηνότερης τιμής και οι οποίες αντικαθιστούν τις αυθεντικές τοπικές φορεσιές που συχνά ουδεμία σχέση έχουν με τις γνήσιες. Κλασσικό παράδειγμα η τοπική αστική ενδυμασία της Έδεσσας, που χαρακτηρίζεται από σκούρα χρώματα και αποχρώσεις και η οποία αντικαθίσταται σταδιακά από εισαγόμενες φορεσιές με παρδαλά χρώματα, κόκκινο-άσπρο, έντονο ανοιχτό πράσινο, καναρινί (!) κ.λπ.

ε. Στην εισαγωγή ξενόφερτων «εθίμων», που εμφανίστηκαν στην Έδεσσα πρόσφατα από το πουθενά και τα οποία ήσαν παντελώς άγνωστα στην πόλη μας, με πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα τις διαβόητες «Μέτσκες» (=αρκούδες, ένα θέμα στο οποίο θα επανέλθουμε), που κάποιοι γνωστοί και μη εξαιρετέοι προωθούν συστηματικά, έχοντας δυστυχώς παρασύρει και αρκετούς καλοπροαίρετους, οι οποίοι πιστεύουν ότι έτσι διατηρούν τις τοπικές παραδόσεις!

Όλα αυτά βέβαια συμβαίνουν λόγω μια γενικευμένης άγνοιας, ιδίως των νεωτέρων, οι οποίοι αδυνατούν (για πολλούς και διαφόρους λόγους, η ανάλυση των οποίων εκφεύγει των πλαισίων ενός άρθρου) να αντιληφθούν τι είναι αυθεντικά παραδοσιακό και τι νοηματοδοτεί σε τελική ανάλυση ο όρος «παράδοση» στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και των πάσης φύσεως και προέλευσης θεραπαινίδων της, του άκρατου καταναλωτισμού, του ασύδοτου χρηματιστηριακού κεφαλαίου των διεθνών τοκογλύφων, των μνημονίων, της σκόπιμης εθνοαποδόμησης, των μεταμοντέρνων «Ιστορικών» τύπου Λιάκου, Ρεπούση, Κουλούρη και Σία και του αμερικανοπροωθούμενου Νεο-Οθωμανισμού.

Αφορμή για τις παραπάνω σκέψεις και διαπιστώσεις υπήρξε μια αφίσα που κολλήθηκε αφειδώς σε τοίχους και κολώνες και η οποία διαφήμιζε τις πολιτιστικές εκδηλώσεις που έγιναν 7-8 Σεπτεμβρίου στο χωριό Νησί, που, σύμφωνα με την άποψη των διοργανωτών περί πολιτισμού, περιελάμβαναν: «Γεύσεις (προφανώς κουλτουριάρικα σουβλάκια και λουκάνικα), Ζωντανή μουσική (υπάρχει άραγε και νεκρή μουσική;), Χορό (τι είδους χορό δεν γράφει), Λαϊκό γλέντι (αυτή η διατύπωση, δεν ξέρω γιατί, μου φέρνει στο μυαλό εικόνες από τύπους και τύπισσες που έχουν έρθει στο τσακίρ-κέφι ανεβασμένοι στα τραπέζια) και τέλος, το απαραίτητο αλατοπίπερο, Μακεδονική παράδοση (δηλαδή;)». Για το τελευταίο και για όσους δεν κατάλαβαν, κάτω από τον τίτλο Μεσονησσιώτισσα (χωρίς άλλες διευκρινήσεις, αφού ακόμα και οι πέτρες γνωρίζουν, κατά τα μυαλά των διοργανωτών, ποια είναι η Μεσονησιώτισσα) υπάρχει ένας υπότιτλος που γράφει εις άπταιστον (έτσι νομίζουν) σκοπιανή γλώσσα «Μάλα Μπογκουρόιτσα», ό εστίν μεθερμηνευόμενον «Μικρή Παναγία» στα σκοπιανά και «Γειτονιά της Παναγίας» στα ντόπια (πρβλ. γκιούπκα μάλα=γύφτική γειτονιά, μαχαλάς, από παραφθορά της τουρκ. λέξης mahalle=συνοικία, γειτονιά). Και για τους μικρόνοες και αγράμματους σκοπιανολάγνους που θα σπεύσουν να δικαιολογηθούν ότι ο υπότιτλος δεν είναι στα σκοπιανά, αλλά στα ντόπια, τους υπενθυμίζω ότι είμαι ντόπιος, γνωρίζω εντόπικα και επί πλέον αρκετά Βουλγαρικά, άρα και το σκοπιανό γλωσσικό κατασκεύασμα, ώστε να ξεχωρίζω «τα πρόβατα από τα ερίφια», που λένε. Στα ντόπια το επίθετο μικρός, -ή, -ό είναι «μαλέτσκο, -α», στα βουλγάρικα «μάλ’κ, μάλκα, μάλκο» και στα σκοπιανά «μαλ, μάλα, μάλο». Γιατί άραγε δεν αλλάξαν και το «Μπογκουρόιτσα» σε «Μπογκοροντίτσα» όπως ονομάζουν την Παναγία στα βουλγάρικα και στα σκοπιανά; Προφανώς γιατί αυτή είναι η τακτική: Λίγο-λίγο, αργά και σταθερά.

Με λίγα λόγια: Η κατάσταση αρχίζει και ξεφεύγει και κάποτε οι πραγματικοί ντόπιοι οφείλουν να αρχίσουν να ασχολούνται περισσότερο με αυτά τα ζητήματα και όχι να τα εγκαταλείπουν σε κάποια δακτυλοδεικτούμενα άτομα που παριστάνουν τους «φανατικούς» ντόπιους εξυπηρετώντας προσωπικά συμφέροντα και απολαβές...

 

Δημήτρης Ε. Ευαγγελίδης

Πρωτοδημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Pella News" στις 12-9-12

http://edessadee.blogspot.gr/2012/09/blog-post_12.html