Ποιος είναι ο ακροδεξιός σήμερα;

Σήμερα είχα μία έντονη διαμάχη στο FB, με ένα άτομο, ο οποίος προσδιορίζει το εαυτό ως δεξιό. Αυτό το άτομο ήταν στο ΛΑΟΣ και θεωρεί ως πολιτικά του είδωλα τον Βορίδη και τον Γεωργιάδη. Το ίδιο άτομο πριν 2-3 χρόνια ήταν εναντίον της ΝΔ, του νυν αρχηγού της και φυσικά δεν θεωρούσε ότι πολιτικά την εκφράζει.  Δεν είναι ο μοναδικός που έχω συναντήσει και είναι από αυτούς που ακολουθούν πρόσωπα και όχι ιδεολογίες ή θέσεις. Όμως το ζήτημα είναι άλλο: η διαμάχη αυτή είχε ως θέμα στο ποιος είναι ακροδεξιός και ποιος νεοφιλελεύθερος. Η γνώμη μου είναι, ότι η «ευγενική» ακροδεξιά, η οποία μαζεύτηκε στην ΝΔ, είναι διαχρονικά νεοφιλελεύθερη και πιστή εδώ και 2,5 χρόνια στο επαχθές Μνημόνιο.

 

Το ερώτημα λοιπόν είναι ποιος είναι ο ακροδεξιός σήμερα;

 

Η ιδεολογία της ελληνικής «ακροδεξιάς» σήμερα ή της «λαϊκιστικής Ριζοσπαστικής Δεξιάς», είναι ο συνδυασμός 4 βασικών ιδεολογικών χαρακτηριστικών:
του νατιβισμού, του αυταρχισμού, του λαϊκισμού και του παγκοσμιοποιημένου νεοφιλελευθερισμού.

 

Ο νατιβισμός ή γηγενισμός, ορίζεται ως η ιδεολογία που υποστηρίζει ότι τα κράτη θα πρέπει να κατοικούνται αποκλειστικά από μέλη της γηγενούς εθνικής ομάδας καθώς και ότι τα μη-γηγενή στοιχεία αποτελούν ουσιαστική απειλή για το ομοιογενές έθνος-κράτος. Ο νατιβισμός ουσιαστικά αποτελεί έναν συνδυασμό εθνικισμού και ξενοφοβίας, ο οποίος όμως δεν υιοθετεί απαραιτήτως φυλετιστικά επιχειρήματα. Ο νατιβισμός είναι διακριτός συνήθως σε μικρά κόμματα και όχι στα μεγάλα όπου υπάρχει πλουραλιστικότητα απόψεων.

 

Ο αυταρχισμός ορίζεται ως η υποστήριξη μίας αυστηρά ρυθμισμένης κοινωνίας στην οποία οι παραβιάσεις της εξουσίας θα πρέπει να τιμωρούνται αυστηρά. Ο αυταρχισμός συμπεριλαμβάνει την έννοια «του νόμου και της τάξεως», όμως δεν συνεπάγεται απαραίτητα την ύπαρξη αντιδημοκρατικών απόψεων. Είδος πολιτικού αυταρχισμού θεωρείται όταν αυτός που συγγράφει τους νόμους είναι και αυτός που τους εκτελεί, νομοθετεί και φυσικά επικυρώνει για την συνταγματικότητά τους. Χαρακτηριστικό είναι η ψήφιση των μνημονίων και των επαχθών μέτρων που τα ακολουθούν.

 

Ο λαϊκισμός ορίζεται ως ιδεολογικό χαρακτηριστικό (και όχι απλώς πολιτικό ύφος) το οποίο θεωρεί ότι η κοινωνία διαχωρίζεται σε δύο ομοιογενείς και ανταγωνιστικές ομάδες, τον «αγνό λαό» εναντίον της«διεφθαρμένης elite»  ή στην περίπτωσή μας τα «σοβιέτ» εναντίων των «φιλελευθέρων» ή τους «ευρωπαϊστές» «αντιευρωπαϊστές» και υποστηρίζει ότι η πολιτική θα πρέπει να αποτελεί έκφραση της λαϊκής βούλησης, μία πολιτική βέβαια που είναι εναντίον της. Κύριο πολιτικό της όπλο είναι ο κοινωνικός αυτοματισμός, δηλαδή η πρακτική που γίνεται όταν μια κοινωνική ή επαγγελματική ομάδα η τάξη αντιδρά (δικαίως ή αδίκως) σε μια ρύθμιση που την αφορά προσπαθούμε να στρέψουμε την υπόλοιπη κοινωνία εναντίον της.

 

Ο παγκοσμιοποιημένος νεοφιλελευθερισμός ή νεοφιλελεύθερος γκλομπαλισμός  τέλος, είναι ο συνδυασμός του οικονομικού κλασικού φιλελευθερισμού και του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού. Ο νεοφιλελεύθερος γκλομπαλισμός είναι η σύνδεση και η επέκταση των βασισμένων στην αγορά οικονομικών δομών και αξιών. Από αυτήν την προοπτική, η ουσία της παγκοσμιοποίησης είναι η οικοδόμηση μιας παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής καπιταλιστικής οικονομίας, η οποία συνδέεται με τα συμφέροντα υπερεθνικών εταιριών και ουσιαστικά μειώνει δραστικά την εξουσία του κράτους, ιδιαίτερα την ικανότητα του να μεταμορφώνει την κοινωνική δομή. Προωθεί αυταρχικά τον Φεντεραλισμό και απεμπολεί την κυριαρχία του έθνους-κράτους.

Δεν ξέρω εάν συμφωνείται με τα παραπάνω. Αυτή είναι η γνώμη μου, η οποία φυσικά είναι βασισμένη όχι μόνο στην εμπειρία μου, αλλά και στην βιβλιογραφία(π.χ. Cass Mude, Γιάννης Κολοβός). Κάποιος θα με ρωτήσει είναι ο π.χ. Γεωργιάδης  ή ο Ακρίτας είναι ακροδεξιάς ιδεολογίας; Αυτό θα τον κρίνει ο κάθε πολίτης μόνος του, ελέγχοντας αν τα παραπάνω ιδεολογικά χαρακτηριστικά είναι μέρος του λόγου, τα οποία ξαναεπισημαίνω είναι κυρίως βασισμένα στην βιβλιογραφία. .Θα ήθελα να προσθέσω κάτι: η ΧΑ δηλαδή ο φασισμός(ναζισμός) με την ακροδεξιά ιδεολογία, έχει και άλλα στοιχεία που τον ξεχωρίζουν, όπως είναι ο άκρατος φυλετισμός, ο αντιδημοκρατισμός, ο ολοκληρωτικός εθνικισμός, η «αρχή του ηγέτη»( π.χ. Fuhrerprinzip), ο μιλιταρισμός(στολές, όμοια εμφάνιση)  κ.λ.π..