ευελπιστούσε να μετατρέψει σε πρόγραμμα δράσης όλων των Αλβανών εντός και εκτός της χώρας.
Αφορμή για την έκδοση της στάθηκε η......
ανησυχία που προκαλούσε στην Ακαδημία το γεγονός ότι η προσοχή τόσο των αλβανικών πολιτικών κύκλων όσο και της διεθνούς διπλωματίας περιορίστηκε στην επίλυση μόνο του ζητήματος του Κοσσυφοπεδίου και όχι του αλβανικού ζητήματος στο σύνολο του.
Μερικά αποσπάσματα................
Το εθνικό ζήτημα, ταυτιζόταν ουσιαστικά με το διαμελισμό των Αλβανικών εθνικών εδαφών ανάμεσα σε 5 κράτη (Αλβανία, Σερβία, Μαυροβούνιο, Ελλάδα και "Μακεδονίας"), διαμελισμό που ξεκίνησε με τη χάραξη των συνόρων μετά τους βαλκανικούς πολέμους το 1913, την οποία επέβαλαν οι τότε Μεγάλες Δυνάμεις με αποτέλεσμα ήταν πάνω από τα μισά αλβανικά εθνικά εδάφη (οι νότιες περιοχές του Μαυροβουνίου, το Κοσσυφοπέδιο, οι δυτικές περιοχές της "Μακεδονίας", η Φλώρινα, η Καστοριά και η Ήπειρος ως την Πρέβεζα) και ο μισός αλβανικός πληθυσμός να μείνουν έξω από τα όρια του εθνικού κράτους.
Στα μέσα του 19ου αιώνα οι Αλβανοί εκτείνοταν στα βόρεια μέχρι τη Νις,το Λέσκοβατς και τη Βράνιε, ανατολικά μέχρι το Κουμάνοβο, τον Περλπέ και το Μοναστήρι, νότια μέχρι την Κονιτσά, τα Γιάννενα και την Πρέβεζα. Μέσα σε αυτή την έκταση υπήραχαν επίσης κάτοικοι των γειτονικών βαλκανικών εθνοτήτων (Έλληνες, Βλάχοι, "Μακεδόνες", Σέρβοι, Μαυροβούνιοι, Τούρκοι) οι οποίοι αποτελούσαν μειονοτικές νησίδες στην ανοιχτή αλβανική θάλασσα.
Για την Ήπειρο (και εν μέρη την Δυτική Μακεδονία ) η Αλβανική Ακαδημία Σπουδών στο ίδιο πόνημα (Platforme perzgjidhjen e ceshtjes komberate shgiptare, Akademia e Shkencave e Shqiperise, Tirane 1998 ) αναφέρει........
Το βιλαέτι των Ιωαννίνων περιλάμβανε και την αρχαία επαρχία της Ηπείρου, η οποία όχι τυχαία κατοικούνταν, όπως στην Αρχαιότητα, έτσι και στα μέσα του περασμένου αιώνα, περισσότερο από αλβανικούς παρά από ελληνικούς πληθυσμούς. Οι Έλληνες κυβερνώντες στήριζαν τον εθνικιστικό ζήλο τους σε τρία ιστορικά αποκαλούμενα επιχειρήματα, στην πραγματικότητα χωρίς αξία:
- στις ελληνικές αποικίες που άνθησαν στην Αρχαιότητα στην αλβανική ακτή
- στη στην βιάιη πολιτική υποταγή αυτών των εδαφών από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και
- στην εξάρτηση των ορθόδοξων εκκλησιών από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.
Στη βάση των `επιχειρημάτων' αντών, πάνω στα οποία είχε οικοδομηθεί η πλατφόρμα της `Μεγάλης Ιδέας', όλη η'Ηπειρος μέχρι τον ποταμό Σκούμπι και όλη η Μακεδονία μέχρι την Κορυτσά έπρεπε να ανήκει στην Ελλάδα. Οι ιθύνοντες εθνικιστές της Αθήνας δεν υπολόγιζαν το γεγονός ότι στο μεγαλύτερο μέρος αυτών των περιοχών δεν υπήρχε καθόλου ελληνικός εθνικός πληθυσμός».
Για τους Αλβανούς της Ελλάδας, η Ακαδημία διαπιστώνει τα εξής :
«κατοικούν στα εδάφη τους, τα οποία για χιλιάδες χρόνια αποτελούσαν αναπό¬σπαστο κομμάτι της αλβανικής επικράτειας, ανεξάρτητα από τις συνοριακές πυραμίδες πού τοποθετήθηκαν το 1913.
Κατοικούν στις περιοχές της Τσαμουριάς, της Καστοριάς και της Φλώρινας... και αριθμούσαν το 1985 περίπου 30 χιλ. άτομα, τα οποία μιλούν τη μητρική τους αλβανική γλώσσα, αλλά δεν τολμούν να δηλώσουν ότι είναι Αλβανοί. .. To ελάχιστο των δικαιωμάτων πού πρέπει να χαίρουν τα μέλη της αλβανικής εθνικής μειονότητας είναι η εκμάθηση της γραφής και ανάγνωσης της μητρικής αλβανικής γλώσσας στα ελληνικά δημοτικά σχολεία και της ιστορίας και λογοτεχνίας της Αλβανίας στα γυμνάσια που βρίσκονται στις περιοχές Τσαμουριάς Καστοριάς και Φλώρινας (τα ίδια δικαιώματα πού έχουν αναγνωριστεί στα μέλη της ελληνικής μειονότητας της Αλβανίας).
Λαμβάνοντας υπόψη τη καταπίεση πού έχουν υποστεί ώστε να αρνηθούν την αλβανική καταγωγή τους, δεν πρέπει να αναμένεται κάποια προτωβουλία εκ μέρους τους ώστε να κινηθούν προς τη διεκδίκηση των εκπαιδευτικών και πολιτιστικών τουε δικαιωμάτων.
Υπό τις συνθήκες που ζούνε, αυτή την πρωτουβουλία πρέπει να αναλάβει η Αλβανική κυβέρνηση των Τιράνων, στην οποία ανήκει βέβαια και η υποχρέωση για την επίλυση τον ανοιχτού ακόμη προβλήματος των περιουσιών των Αλβανών της Τσαμουριάς, οι οποίοι εκδιώχθηκαν το 1945»
Αξιοσημείωτη είναι επίσης και η αναφορά της Αλβανικής Ακαδημίας στην παρουσία των Αρβανιτών στην Ελλάδα, τους οποίους υπολόγιζε σε 200 χιλ. περίπου. Ο πληθυσμός αντός χαρακτηρίζεται ως γλωσσική-πολιτισμική μειονότητα, η οποία έχει διατηρήσει την εθνική της ταυτότητα και τη μητρική της γλώσσα, παρά «την καταπίεση και την αφομοιωτική πολιτική που έχει υποστεί. Οι Αρβανίτες της Ελλάδας και οι Αρμπερέσηδες της Ιταλίας έχουν το δικαίωμα να διδαχθούν, στα ελληνικά ή ιταλικά σχολεία αντίστοιχα, τη γραφή και ανάγνωση της αλαβανικής γλώσσας, τουλάχιστον για δύο ώρες την εβδομάδα, εκτός των σχολικών προγραμμάτων».
Πηγές
- Ελευθερία Μαντά, Οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες της Ηπείρου (1923-2000), ΙΜΧΑ
- Κόντης-Μαντά, Το Κόσοβο και οι Αλβανικοί πληθυσμοί της Βαλκανικής, ΙΜΧΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια τα οποία θα περιέχουν Greekenglish, ύβρεις, μειωτικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς δεν θα αναρτώνται.