«Οπως είναι γνωστό σε όσους ασχολούνται με την Ιστορία και τις χρήσεις της, αρχίζει να διαμορφώνεται και στην Ελλάδα μια νέα σχολή κοινωνικών επιστημόνων, αυτή των λεγόμενων αποδομητών του εθνικού κράτους, το οποίο θεωρούν οι εν λόγω επιστήμονες πρόξενο πολέμων και άλλων δεινών» δήλωνε πέρυσι τον Σεπτέμβριο ο κ. Κολιόπουλος σε εκδήλωση της κυβερνητικής ΔΑΠ στο πανεπιστήμιό του.
«Αντί λοιπόν του εθνικού κράτους και της ομοιογενούς πολιτιστικής κοινωνίας στην οποία στηρίζεται και την οποία προάγει, οι "αποδομητές" επιστήμονες προβάλλουν τη διαμόρφωση μιας "πολυπολιτισμικής" κοινωνίας, η οποία δεν θα προάγει τους στόχους και τις αξίες του εθνικού κράτους, αλλά άλλων πολιτικών μορφωμάτων πολυπολιτισμικού χαρακτήρος» ανέφερε ο κ. Κολιόπουλος παρουσιάζοντας την άποψή του για το θέμα.
«Οι θιασώτες της λεγόμενης πολυπολιτισμικής κοινωνίας, με την επίκληση ορισμένων χαρακτηριστικών του κράτους δικαίου, όπως ο σεβασμός και η προστασία της διαφορετικότητας και των μειονοτήτων, έχουν επιβάλει ένα είδος ιδεολογικής τρομοκρατίας και ορισμένες πολιτικές ορθότητες, στις οποίες φαίνεται να υποτάσσονται κατά τρόπο μάλλον αγελαίο και οι λειτουργοί της πολιτικής ζωής της χώρας. Βάλλεται λοιπόν η εθνική ιδίως ιστορία των χωρών ως πρόξενος μισαλλοδοξίας και ρατσισμού, αντί δε της εθνικής ιστορίας προβάλλονται διάφορες "εναλλακτικές" ιστορίες, απαλλαγμένες υποτίθεται από τα στοιχεία εκείνα που θεωρούνται "ανεπιθύμητα"».
«Η υπονόμευση και η αποδυνάμωση της εθνικής ιστορίας ωστόσο θα είχαν συνέπεια την υπονόμευση της εθνικής αυτογνωσίας και της εθνικής ταυτότητας εν τέλει. Αν κρίνεται σκόπιμη η υπονόμευση της εθνικής ταυτότητας, είναι ανάγκη να δηλωθεί, πειστικά και με στοιχεία από την παγκόσμια πραγματικότητα, τι είδους ταυτότητα θα αντικαταστήσει την εθνική ταυτότητα των διαφόρων λαών. Είναι απαραίτητο, εν προκειμένω, να γνωρίζουν οι Ελληνες ποια ταυτότητα θα αποκτήσουν οι επερχόμενες γενιές τους, αν εγκαταλειφθεί η τωρινή τους ταυτότητα» κατέληγε ο ιστορικός του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
πηγή: Το Βήμα , 1 Ιουν 2008
====================================================================
«Η αμφισβήτηση όμως της εθνικής ιστορίας και η επιχείρηση να κατεδαφισθεί η εθνική ταυτότητα των Ελλήνων συνιστούν σοβαρό πολιτικό ζήτημα. Σε αντίθεση προς την ιστορία που καλλιεργείται και διδάσκεται στα πανεπιστήμια και που υπόκειται σε διορθωτικές αλλαγές με την ευθύνη των ιστορικών που διακονούν την Κλειώ στα πανεπιστήμια και σε άλλα ερευνητικά ιδρύματα, η Εθνική Ιστορία που διδάσκεται στα σχολεία ανήκει στην ευθύνη της πολιτείας και των θεσμικών οργάνων της.
Η εθνική ιστορία διδάσκεται προκειμένου να καλλιεργηθεί η εθνική ταυτότητα στους αυριανούς πολίτες, των οποίων η εθνική συνείδηση και θρησκευτική πίστη προστατεύονται από το Σύνταγμα της χώρας.
Το περιεχόμενο λοιπόν της εθνικής ιστορίας και η δι' αυτού του περιεχομένου καλλιέργεια και προαγωγή της εθνικής ταυτότητας δεν είναι αντικείμενο συζητήσεως και αποφάσεως των Ιστορικών, αλλά πολιτικό ζήτημα, για το οποίο αποφασίζουν τα αρμόδια θεσμικά όργανα της πολιτείας. Οι Ιστορικοί μπορεί να είναι σύμβουλοι της πολιτείας, όταν συγγράφουν όμως βιβλία Ιστορίας για το Ελληνικό σχολείο, υποτάσσονται στις επιταγές του Συντάγματος, δεν έχουν το δικαίωμα της λαθραίας εισαγωγής περιεχομένου και ερμηνειών του ιστορικού παρελθόντος που αντιβαίνουν στα ρητά προστατευόμενα από το Σύνταγμα αγαθά, στην εθνική συνείδηση και τη θρησκευτική πίστη του κυρίαρχου λαού (άρθρο 16, παρ. 2).»
«Κατά βάθος, λοιπόν, η συζήτηση γίνεται, σε χώρες τουλάχιστον όπου οι πολιτικοί αφενός δεν ενδίδουν άκριτα και εύκολα σε εφήμερες πολιτικές ορθότητες, ούτε ανέχονται την τυραννία εκείνων που τις προωθούν, για την υπονόμευση ή όχι της Ιστορίας, ιδίως δε της εθνικής ιστορίας, ως οργάνου στη διάθεση της πολιτείας για τη διαμόρφωση πολιτών με την απαραίτητη αυτογνωσία και εθνική ταυτότητα, ώστε να αποτελούν διακριτή εθνική κοινότητα.
Το ζήτημα, με άλλα λόγια, είναι κατά πόσον οι Έλληνες επιθυμούν να καλλιεργούν τη διακριτή εθνική τους ταυτότητα, την οποία καλλιεργούν τουλάχιστον τα τελευταία διακόσια χρόνια, ή θα ενδώσουν στον πειρασμό να ενστερνισθούν το όραμα του μεταμοντερνισμού για μια παγκόσμια κοινωνία χωρίς εθνικά κράτη και έθνη.
Μπορεί εν τέλει οι Έλληνες να αποδεχθούν αυτές τις εισηγήσεις των «αποδομητών» του εθνικού κράτους των νεωτέρων χρόνων, αλλά αυτή η αποδοχή πρέπει να είναι προϊόν όχι λαθροχειρίας αλλά κατανοήσεως κατόπιν εις βάθος συζητήσεως όλων των δεδομένων, ιδίως δε των καλώς νοουμένων εθνικών συμφερόντων, της ειρήνης φυσικά, αλλά και της ασφάλειας της εθνικής επικράτειας, της εθνικής ταυτότητας και του πολιτισμού της χώρας.
Αν αυτά δεν θεωρούνται πλέον καλώς νοούμενα εθνικά συμφέροντα, αλλά αντιθέτως προτιμηθεί η χωρίς εθνικά σύνορα Ελλάς, πολύγλωσση και πολύδοξη, ανοιχτή σε όλους τους γείτονες, πολυεθνική ή πολυπολιτισμική, όπως την οραματίζονται αρκετοί στη χώρα σήμερα, αυτή η μετάβαση θα πρέπει να συντελεσθεί εν γνώσει και με τη συναίνεση του λαού της, που εν τέλει θα πρέπει να έχει τον τελευταίο λόγο και να αποφασίσει για το μέλλον του.»
Πηγή: Η αποδόμηση του Εθνικού Κράτους και της Ιστορίας του. Επιστημονική Ημερίδα, Θεσσαλονίκη, 29 Απριλίου 2007
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια τα οποία θα περιέχουν Greekenglish, ύβρεις, μειωτικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς δεν θα αναρτώνται.