Το blog, για τους λόγους που βιώνουμε προσωπικά, οικογενειακά και κοινωνικά, αλλάζει την κύρια κατεύθυνσή του και επικεντρώνεται πλέον στην Κρίση.
Βασική του αρχή θα είναι η καταπολέμηση του υφεσιακού Μνημονίου και όποιων το στηρίζουν.
Τα σχόλια του Κρούγκμαν είναι χαρακτηριστικά:
...Άρα βασιζόμαστε τώρα σε ένα σενάριο σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα είναι αναγκασμένη να «πεθάνει στη λιτότητα» προκειμένου να πληρώσει τους ξένους πιστωτές της, χωρίς πραγματικό φως στο τούνελ.Και αυτό απλώς δεν πρόκειται να λειτουργήσει....[-/-]....οι πολιτικές λιτότητας οδηγούν την οικονομία σε τόσο μεγάλη ύφεση που εξανεμίζονται τα όποια δημοσιονομικά οφέλη, υποχωρούν τα έσοδα και το ΑΕΠ και ο λόγος του χρέους προς το ΑΕΠ γίνεται χειρότερος.

Τετάρτη 23 Ιουλίου 2008

ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ 29ης ΙΟΥΛΙΟΥ 1903, μέρος 2

Δέν έλειπε ή υλική δύναμη άπ' τούς Τούρκους. Μπορούσαν νά σαρώσουν σέ δυο τρεις το πολύ μέρες τά άσύντακτα, ανοργάνωτα και άοπλα εκείνα μπου­λούκια άπ' τις κωμοπόλεις τουλάχιστον, όπου είχαν καλοστροθή. Στο Κρούσοβο π.χ. δέν βρήκαν σχεδόν αντίσταση. Οί επιστρατευμένοι χωρικοί, και όταν ακόμη ήταν καλά εξοπλισμένοι, έχαναν γρήγορα τον ενθουσιασμό τους. Οί καμπίσιοι νοστάλγησαν αμέσως τά σπίτια τους μόλις ή φοπτιά τών μπέικων πύρ­γων έσβησε. Φαίνεται ότι μερικοί ορεινοί, μέ παλιές κλέφτικες και αντάρτικες παραδόσεις, πολέμησαν. Είχε από τότε ακουστή ότι ένα σώμα από επαναστά­τες της περιοχής Καστοριάς, πού τραγουδούσαν ελληνικά τραγούδια και χόρευ­αν ελληνικούς χορούς και είχαν ζητήσει καταφύγιο στο Μορίχοβο, έδωσαν νικη­φόρο μάχη κοντά στην Ψάνιστα. Το διηγόνταν και αργότερα στο Μορίχοβο και ιούς αποκαλούσαν «Γραικούς». Αγνωστος έμεινε ό αρχηγός τους. Πάντως δέν ήταν ούτε ό Τσακάλωφ, ούτε ό Κλιάσεφ, ούτε ό Μητροβλάχος.

Οί επαναστάτες έκοψαν τά τηλεγραφικά σύρματα, χάλασαν τις γέφυρες, άνάμεσα'. στο Μοναστήρι και Άχρίδα, και ανατίναξαν σε πολλά σημεία τις σι­δηροδρομικές γραμμές Μοναστηρίου-θεσσαλονίκης.
Νωθροί οί πασάδες κινήθηκαν πολύ αργά.
Φαίνεται, πώς νόμισαν ότι οί επαναστάτες ήταν πολύ ισχυρότεροι.
Κάποιος "Αγγλος Πρόξενος ανέφερε δτι ό Νασέρ πασάς άρχισε νά εφ αρ­μό ζη τήν αγγλική τακτική του πολέμου τών Μπόερς, σάν νά υπήρχαν στή μι­κρή εκείνη γωνίτσα του Μοναστηρίου απέραντες εκτάσεις, όπως στή Νότια Αφρική.
Μέσα στήν πόλη οργίαζαν οί φήμες. Ακούαμε τό πρωί ότι έρχονταν, ότι πλησίαζαν οί επαναστάτες και τό βράδυ δτι οί Τούρκοι παντού έκαιαν, έσφαζαν και ρήμαζαν. Διαδόθηκε επίσης γιά μιά στιγμή δτι ή Ρωσία, ή Βουλγαρία, ή Σερβία και ή Ελλάδα κήρυξαν τον πόλεμο εναντίον της Τουρκίας. Πολλοί μά­λιστα άναγνώρισαν μέσα στήν πόλη τον Ή. Σαράφωφ, μεταμφιεσμένο σέ πα­σά, χότζα, ζητιάνο, χωριάτη κλπ. Ό Τούρκος γείτονας μας πίστευε περισσό­τερο άπό κάθε άλλη φορά δτι, δπως είναι ένας ό Αλλάχ, μία ήταν και ή θερα­πεία του κακού: ή γενική σφαγή τών αχάριστων άπιστων γκιούρηδων. Εμάς βέβαια μας εξαιρούσε...

Κάθε άλλο παρά καθησύχασε τούς φόβους μας και ό φόνος του Ρώσου προξένου του Μοναστηρίου Ρακόφσκυ, πού τον χτύπησαν χοοροφύλακες τήν ώρα πού έμπαινε στήν πόλη. "Ερχονταν άπ' το μοναστήρι του Μπουκόβου, ο­πού παραθέριζε και οπού, όπως έλεγαν, συναντούσε κάποτε και κομιτατζήδες.

Τον βλέπαμε μέ θαυμασμό νά περνά μέ το ωραίο αμάξι του, πού τό έσερναν δυο κατάμαυρα θαυμάσια άλογα. Πλάι στον άμαξα έστεκε ένας γιγαντόσωμος κοζάκος. "Αλλοτε πάλι έτρεχε καβάλα στο καλντερίμι ανάμεσα στις δυο ολό­ξανθες και λαμπρές αμαζόνες κόρες του. Ήταν αληθινός αντιπρόσωπος τής Μεγάλης και Αγίας Ρωσίας.
Ό Πρόξενος μας είχε γράψει γι' αυτόν (25 'Ια­νουαρίου 1902):
«Υποβιβάζει εαυτόν πολλάκις οιονεί εις πράκτορα τών Βουλ­γάρων έν τω άποκλειστικώ φιλοβουλγαρισμώ του». Και πρόξενους σαν αύτον θά είχε ασφαλώς ύπ' Οψη του ό αυστριακός Υπουργοί τών Εξωτερικών όταν έλεγε ότι οί Ρώσοι πρόξενοι στή Μακεδονία υπακούουν πιο πολύ στις οδηγί­ες τής Πασλαβιστικής Εταιρίας παρά τής κυβερνήσεως των.

Ό Ρακόφσκυ χαστούκισε δυο Αλβανούς χωροφύλακες, γιατί δέν τού πα­ρουσίασαν όπλα. Κι εκείνοι δέν τού τό χάρισαν. Ό φόνος αναστάτωσε όλη τήν Ευρώπη άπ' τό φόβο ρωσοτουρκικών περιπλοκών. Οί Τούρκοι κρέμασαν ευθύς τήν άλλη μέρα δυο γύφτους. Κανείς δέν ήξερε άν είχαν καμιά σχέση μέ τό φόνο τού Προξένου.

Σέ λίγες μέρες μαθαίνουμε τή φρικτή συμφορά τού Κρουσόβου. Αλλόφρο­νες έρχονταν μέ μόνα τά ρούχα πού φορούσαν οί Κρουσοβίτες, άνδρες, γυναί­κες, παιδιά, όλοι πεζοπορία. Διηγούνταν φοβερά πράγματα, πού έκαναν νά παγώνη τό αΐμα τών Μοναστηριωτών:
Στήν ορεινή και ειρηνική βλαχόφωνη πόλη, όπου εΐχε λίγους Βουλγάρους και καθόλου Τούρκους, μπήκαν μέ ουρλιάσματα και τουφεκιές τή νύχτα οί κο-μιτατζήδες και επιστρατευμένοι χωρικοί και έστησαν τό στρατηγείο και ένα... ξύλινο κανόνι. "Εκαψαν τό μικρό διοικητήριο και κοντά του άλλα 37 γειτονικά σπίτια και μαγαζιά, όλα ελληνικά, και σκότοσαν τίς οικογένειες τών λίγων Τούρκων δημοσίων υπαλλήλων και δυο Κρουσοβίτες, τούς οποίους χαρακτήρι­σαν ως κατασκόπους. Οί 50 Τούρκοι στρατιώτες και οί λίγοι χωροφύλακες έφυ­γαν χωρίς καμιά απώλεια. Οί κομιτατζήδες συγκέντρωσαν όλα τά χαλκο'ματα γιά νά χύσουν οβίδες γιά τό ξύλινο κανόνι σέ άγνωστο χυτήριο... Τό σπουδαιό­τερο Ομως έργο τους ήταν νά φορολογήσουν τούς δικούς μας πάντοτε και νά συγ­κεντρώσουν 1500 χρυσές λίρες γιά τον αγώνα και γιά τή λευτεριά.

Στήν εφημερίδα «Πατρίδα» τού Βουκουρεστίου δημοσιεύτηκε στις 27 Αυγούστου 1903 αφήγηση αυτόπτη Κρουσοβίτη, όπου βρίσκουμε λεπτομερή και ζωντανή περιγραφή τής «απελευθέρωσης». Συμφωνεί απόλυτα μαζί της και ή έκθεση του "Αγγλου Γενικού Προξένου τής Θεσσαλονίκης, πού καταχωρήθη­κε στήν Κυανή Αγγλική Βίβλο τού 1903.

Όλοι τότε ξέραμε ότι Βούλγαροι ήταν εκείνοι, πού μπήκαν και «ελευθέ­ρωσαν» τό Κρούσοβο.

"Οπως γράφει ό Πόποβιτς, είχαν έπιτελάρχη τον Βούλγαρο αξιωματικό Θεόδωρο Χριστώφ. Εϊχε τότε, λέγει, τό Κρούσοβο κοντά 15.000 κατοίκους, τρεις ωραιότατες εκκλησίες — ελληνικές — και μεγάλα αρχοντικά σπίτια, σω­στά μέγαρα. Τό μεγαλύτερο και τό πλουσιότερο ήταν τής οικογενείας Νιτσιώτα είχε συνολικά σαράντα δωμάτια!

Τά τελευταία χρόνια ακούσαμε άπό ξένους και δικούς μας ότι ιδρύθηκε τότε εκεί ή «Πρώτη μακεδόνικη σοσιαλιστική δημοκρατία», πού άρχισε τήν εφαρμογή του σοσιαλισμού άπ' τά χαλκώματα και τίς λίρες. Μας είπαν ακόμη ότι τότε ανέμισε ή πρώτη «μακεδόνικη» σημαία. Χωρικοί τής περιοχής Αμυν­ταίου μ' έχουν βεβαιώσει ότι ή σημαία τών κομιτατζήδων στο Ίλιντεν ήταν, στήν περιφέρεια εκείνη τουλάχιστον, ή βουλγαρική. (σε αυτό θα επανέλθω αργότερα)

Ή «Δημοκρατία» έζησε 8-9 ήμερες. Πρόβαλε ο τουρκικός στρατός και οί υπερασπιστές της προτίμησαν καθυστερημένα, όπως πάντοτε, νά τό στρί­ψουν κανονικά μαζί μέ τά χαλκώματα και τις λίρες. Θεώρησαν περιττό νά σπα­ταλήσουν τά φυσίγγια τους. "Αγνωστο παραμένει τί απόγινε μέ τό ιστορικό ξύ­λινο κανόνι...

eO "Αγγλος Γενικός Πρόξενος τής θσσαλονίκης υπολόγισε πώς οί κομιτατζήδες ήταν κάπου 300. Φαίνεται ότι οί τακτικοί κομιτατζήδες ήταν κάπου διακόσιοι και οί πιο πολλοί απλοί χωρικοί. Είτε όμως ήταν 300 είτε περισσό­τεροι, τό βέβαιο είναι ότι δέν έριξαν πολλές τουφεκιές, ούτε μάτωσε μύτη δι­κή τους ή και τών Τούρκων. Στάθηκαν μόνο μερικοί Κρουσοβίτες έχοντας γιά αρχηγό τον Πίτο Γούλη, πού ειχε πιαστή σαό χορό και τον χόρεψε ο^ς τό τέλος, ώς τό θάνατο. Οί Τούρκοι, σύμφωνα μέ τή συνήθεια τους, πλιατσικολόγησαν, έκαψαν, ρήμαξαν και έσφαξαν τούς δικούς μας. Εϊχε διαδοθή τότε ότι ό διοι­κητής τών Τούρκων Μπαχτιάρ πασάς εΐπε στους στρατιώτες: «Νάμ μ.πενήμ μάλ σιζίν» (ή δόξα δική μου τά πλιάτσικα δικά σας), δπο^ς έλεγεν τον παλιό καιρό οί παλιοί μεγάλοι Τούρκοι στρατηλάτες. Κάηκαν τότε 37G σπίτια και 203 καταστήματα, σύμφωνα μέ τις Αγγλικές πηγές του Dakin, και σκοτώ­θηκαν 41 δικοί μας. Ό βουλγαρικός μαχαλάς έμεινε άθικτος! Διακρίθηκαν στο πλιατσικολόγημα και τον εμπρησμό τά υάγματα «ίλαβέ» και οί Τούρκοι τών γειτονικών χωριών. Είχε διαδοθη τότε και τό βεβαίωσε και ο "Αγγλος Πρόξε­νος θεσσαλονίκης ότι οί Βούλγαροι μέ τις λίρες, πού άρπαξαν άπ' τούς δικούς μας Κρουσοβίτες, δωροδόκησαν τον Μπαχτιάρ πασά.

Τό περίεργο, μά όχι και ανεξήγητο, είναι ότι οί αρχηγοί τοΰ Κομιτάτου διάλεξαν μέ ιδιαίτερη προσοχή και προτίμηση γιά νά στήσουν τά απελευθερω­τικά μπαϊράκια, τά ελληνικά κέντρα, Όπως τό Κρούσοβο, ή Κλεισούρα, ή Νέβεσκα (Νυμφαίο), τό Πισοδέρι. Ήταν τότε μεγάλα ανθηρά και πλούσια κεφα­λοχώρια, πού έβαζαν μεγάλο πειρασμό στά αρπακτικά ένστικτα τών αγάδων. Ευτυχώς σταμάτησαν οί Τούρκοι στο Κρούσοβο και δέν συνέχισαν και σ' αυτά τά κατορθώματά τους.

Ωστόσο έκαψαν και μερικά άλλα χωριά, Οπως τό Ράκοβο (Κρατερό) τής Φλώρινας, πού τό 1907 τό ξανάκαψαν οί Βούλγαροι κομιτατζήδες και τό 1947 πάλι οί "Ελληνες συμμορίτες. "Εκαψαν ακόμη τον 'Αλώνα ('Αρμένσκο), όπου βρήκαν τον θάνατο και 68 κάτοικοι του, τό Σμίλεβο τής Ρέσνας, μεγάλο βουλ-γαροχώρι, όπου αποφασίστηκε τό κίνημα και όπου είχε την έδρα και πραγμα­τική πρωτεύουσα του. Τό Κρούσοβο φιλοξένησε απλώς μια μεγάλη συμμορία.

Όλα τά καμμένα χωριά ήταν σχεδόν είκοσι, όπως γράφει και ό Dakin. Περισσότερα λεηλατήθηκαν.

Σέ έκθεση τού μητροπολίτη Καστοριάς τής εποχής εκείνης αναφέρεται οτι τά γυναικόπαιδα βρίσκονταν σέ απελπιστική κατάσταση, διασκορπισμένα στά Ορη χωρίς τροφή και βοήθεια. Πολλά κατέφυγαν στά μοναστήρια τών eΑ­γίων Αναργύρων και τής Κλεισούρας. Στή μητρόπολη φιλοξενούσαν πάνω άπό 150 πρόσφυγες άπό διάφορα χωριά. Είδα και εγώ τότε ένα πλήθος άπό εκατον­τάδες γυναίκες τής περιοχής τών Κορεστίων, όπως φαίνονταν άπό τίς φορεσιές, νά μπαίνη στο Μοναστήρι βουβό, μέ τήν πίκρα και τήν απελπισία ζωγραφισμέ­νη στά σκυφτά πρόσωπα τους. Περπάτησαν δεκάδες ώρες, γιά νά εκθέσουν στους προξένους και στον βαλή τά χάλια τους. «Όπουδήποτε στάθμευση στρα­τός, λέγει αναφορά τού Προξένου Μοναστηρίου, υπάρχουν παράπονα κατ* αυ­τού, όποθενδήποτε διέρχεται στρατός, ακούονται διαμαρτυρίαι εΐτε σλαβόφω­να, εΐτε βλαχόφωνα, είτε άλβανώφωνα είτε ελληνόφωνα είναι τά χωριά, και εάν κατά τάς διαβεβαιώσεις τού Σουλτάνου τιμωρηθώοι οί ένοχοι τών τουρκι­κών ωμοτήτων, τότε θά παραστή ανάγκη νά τιμωρηθώσι άπαντες οί στρατιώ-ται τού αυτοκρατορικού στρατού, μηδενός εξαιρουμένου». Οί αιώνιοι πάντοτε Τούρκοι!

Τό κίνημα έσβησε άδοξα στά μέσα Αυγούστου, όπως όλα τά πυροτεχνή­ματα, χωρίς ν' άφήση πίσω του παρά τά ερείπια τού Κρουσόβου και τών λίγων άλλων καμμένων χωρών. Τά τελευταία χρόνια έγινε πολύς λόγος και θόρυβος γι' αυτό τό κίνημα. Τό εξύμνησαν ώς τον έβδομο ουρανό. Γέροι χωρικοί τού κά­μπου τής Φλώρινας πού είχαν έπιστρατευτή και ανέβηκαν στά βουνά, μου είπαν ότι είχαν σωθή άπ' τίς πρώτες 2-3 ήμερες τά τρόφιμα τους και, μέ τίς πρώτες τουφεκιές, τά φυσίγγια τους. Οί επαναστάτες τής περιοχής Αμυνταίου, μόλις άνακαταλήφθηκε άπ' τό στρατό ή Νέβεσκα, κατέβηκαν στον κάμπο και τρύπω­σαν στά καλάμια τού βάλτου Ρούτνικ (Χειμαδίτης). Η πείνα όμως τούς ανάγ­κασε ν' αφήσουν τά κρησφύγετα, νά παραδοθούν και νά προσκυνήσουν κυριο­λεκτικά έναν ανώτερο Τούρκον άξιωματιό, πού τούς φέρθηκε καλά και τούς ά­φησε ελευθέρους.



Ό βαλής έστειλε και επιτροπές άπό Χριστιανούς νοικοκυραίους τού Μο­ναστηρίου στά απόμερα ορεινά διαμερίσματα νά κηρύξουν ότι ό στοργικός και φιλεύσπλαχνος Σουλτάνος τούς συγχωρούσε και τούς καλούσε νά γυρίσουν στά σπίτια και στις δουλειές τους χωρίς νά φοβούνται κανένα, θά τούς βοηθούσε μά­λιστα μέ χρήματα νά ξαναφτιάξουν τά σπιτικά τους. Σέ μιά άπ' τίς επιτροπές είχε ύποχρεωθή νά πάρη μέρος και ένας ηλικιωμένος συγγενής μου, πού γύρι­σε άπ' τήν «κατευναστική περιοδεία» στά βουνά και τά κατσάβραχα τού Κιρ­τσόβου βαρεία άρρωστος. Κινδύνεψαν μάλιστα νά τούς πιάσουν * Αλβανοί ληστές.

Ό Κλιάσεφ δέν γράφει πολλά γιά το κίνημα. Φαίνεται ότι δέν πήρε μέρος σέ πολλές συγκρούσεις. Αναφέρει όμως μερικά γεγονότα πολύτιμα και αρκε­τά χαρακτηριστικά. Στή σελίδα 193 π.χ. λέγει:
«Έγώ και ό Τσακαλάρωφ μέ 450 άνδρες κατεβήκαμε στις 19 Αυγούστου (1903) στή Μπρέσνιτσα (Βατοχώρι), κάψαμε τό σπίτι τού Τωάννου Ζάικου και σκοτώσαμε τον πατέρα του Αντώνη και τον αδελφό του Λάζαρο, γιατί είχαν κι' αυτοί σκοτώσει τον συνερ­γάτη μας Λάμπρο Γάτσο και άντρες τού Κώττα τον δικό μας Ντίνο Γιάνεφ. Κοντά στο σπίτι, πού κάψαμε, κρεμάσαμε το μουχτάρη (πρόεδρο) τού χωριού Γεώργιο Καραούλα και τον αγροφύλακα Αντώνιο Παναγιώτου, πού ειχε πάρει μέρος στο φόνο τού Λάμπρου Γάτσου» !

Οί μεγάλοι τουρκομάχοι και τουρκοφάγοι! Μέσα στή βράση τού "Ηλιντεν παράτησαν Τούρκους και άπελευθερωτικόν αγώνα και έξεστράτευσαν μέ 450 άνδρες εναντίον τού Βατοχορίου, όπου έκαψαν, έσφαξαν, κρέμασαν «γραικομάνους», γιά νά εκδικηθούν παλιούς φόνους τού σώματος Κώττα! Και Ομως οί πε­ρισσότεροι άνδρες τού χωριού είχαν έπιστρατευθή άπ' τον Κώττα γιά νά πολε­μήσουν τους Τούρκους στήν Πρέσπα. Τά φοβερά εγκλήματα τού Βατοχωρίου έπιβεβαίο^σε και ή επιστολή τής 6 Σεπτεμβρίου τού εφημερίου Πισοδερίου Παπασταύρου Τσάμη, ενός εξαιρετικού πατριώτη, πού κατακρεούργησαν τρία χρόνια αργότερα οί κομιτατζήδες με ένα ψεύτικο γράμμα-παγίδα.
Τήν δημο­σίευσε ό Στέφανος Δραγούμης (Γνάσιος Μακεδών) στο βιβλίο του «Μακεδό­νικη κρίση»:

«Αγαπητέ μοι εν Χριστώ αδελφέ, Κύριε Παύλε Μελά,
εις Αθήνας.
Προ 15 ήμερων οί κομιτατζήδες συλλαβόντες 4 παιδιά άπό τό Πισοδέρι ανήλικα, ενώ έπήγαιναν εις τό Γέρμαν (Άγιον Γερμανόν), τά έσφαξαν και μέχρι σήμερον δέν ηύραμεν τά πτώματα των. Δεύτερον επήγαν αί μητέρες των και τούς έζητούσαν μετά δακρύων, ίνα τούς δώσουν τά σώματα τών δολοφονηθέντων. 'Αλλ' οί κομιτατζήδες τούς είπαν μόνον άπειλάς, ότι θά καταστρέψουν τό Πισοδέρι.
Ό Τσακαλάρωφ πήγε στήν Μπρέσνιτσα [Βατοχώρι] μετά 400 οπαδών, πρώτον συνέλαβε τον Γεώργιον Καραούλαν, μουχτάρη, "Ελληνα ορθόδοξο, τον άνεβίβασεν εις τό ζώον του και τον έδεσε μέ σχοινιά και άφού τον έφερε εις τό Μεσοχώρι, κάτο) άπό μία απιδιά, εκεί τον κρέμασε και μέ τις λόγχες τον τρυ­πούσε. Δεύτερον περιεκύκλωσε τήν οίκίαν τού Ζάικου, όστις άντέστη φονεύσας τον Νάστον, πρωτοπαλλήκαρο τού Τσακαλάρωφ, ενώ έσπανε τήν πόρτα μέ τον πέλεκυν, έτερον δέ έπλήγωσε θανατηφόρους. Ό Τσακαλάρωφ διέταξε νά καύσουν μέ πετρέλαιον τό σπίτι, ό δέ Λάμπρος Ζάικος έκαμε μέ τον έβδομηκοντού-η πατέρα του έξοδον και πληγώθηκαν και οί δύο. Ό Τσακαλάρωφ τον έφερε ξεψυχώντας εις τό Μεσοχώρι και ρίψας χόρτον και άχυρο επάνω του τον έκαυοε. Συνέλαβε και τον συγγενή του \Λλ. Ζάικον και άφού τού έκοψε τά χέρια, τού έβγαλε τά μάτια και έτσι απέθανε.


Εύχομαι τω θεώ περί τή καλή διαφυλάξει. Έν Πισοδερίω τή 6η Σεπτεμβρίου 1903.
Ό έν Χριστώ αδελφός 11 απασταύρος».


Οί δύο εκθέσεις συμπίπτουν. Ό 11 απασταύρος όμως παραθέτει και μερι­κές χαρακτηριστικές λεπτομέρειες τής φρικτής τραγωδίας τού Βατοχωρίου, πού παραβλέπει ό Κλιάσεφ άπό μετριοφροσύνη ΐσως... Αναφέρει επίσης και τή σφαγή τών 4 παιδιών, ατών ανηλίκων», άπ' τό Γίισοδέρι, πού θά ήταν, φαί­νεται, μεγάλοι αντίπαλοι τής «λευτεριάς»!...

Αναγράφει όμως ό Κλιάσεφ και μερικά άλλα γεγονότα, πού χύνουν πολύ φως στις διαθέσεις τών περίφημων τουρκομάχων. Ό Τσακαλάροχρ, γράφει, πήγε πέρα στο Νεστόριο και έκαψε τρία σπίτια «φανατικών γραικομάνων»... Έβαλε φωτιά και στά μικρά χωριά στήν Τούχουλη και Φούστα. "Έκαψε και ένα μικρό Άλβανοτούρκικο χωριό, τό Βέτερνικ, γιά νά έκδικηθή Ολους γενικά τούς Αλβανούς πού πολέμησαν όπως πάντοτε στις τάξεις τών Τούρκων. Επί­σης οί Ροζώφ και Τοσνίτσεφ πυρπόλησαν σπίτια «γραικομάνων» στή Τιχόλιστα. Επίσης ετοιμάστηκε ό Τσακαλάρωφ νά βάλη φωτιά και μαχαίρι και στο μεγάλο ελληνικό χωριό Μπουρμπούτσκο (Έπταχορι), μά είχε βρεθή εκεί κα­τά τύχη τουρκικός λόχος.
"Έπειτα μαζί μέ τον Τσακαλάρωφ και τήν αδελφή του, όπως μας πληρο­φορεί ό ΐδιος ό Κλιάσεφ, πέρασαν στις 17 'Οκτωβρίου τά ελληνικά σύνορα και δια μέσου Κέρκυρας και Τεργέστης πήγαν στή Σόφια. Ό Τσακαλάρωφ ήταν ντυμένος μέ βλάχικα ρούχα.

Οί έρίφηδες! Άπ' τήν Ελλάδα έφερναν τά όπλα, άπ' τά ελληνικά σύνορα μπαινόβγαιναν ό Τσακαλάρωφ, Σελιάνωφ, Ποπτράικωφ, όπως ο Κλιάσεφ βε­βαιώνει, και στην Ελλάδα ζητούσαν άσυλο, Όταν τά εύρισκαν σκούρα, έστω και αν είχαν βουτηγμένα ΐσαμε τον αγκώνα τα χέρια τους στο ελληνικό αίμα! Και ενώ ή φτωχή Ελλάδα αποτελούσε το λαμπρότερο καταφύγιο τους, την κα­τηγορούσαν ότι βοηθούσε τούς Τούρκους και καταδίωκε τούς κομιτατζήδες...

Ή αποτυχία τού κινήματος προκάλεσε συμφορά και απογοήτευση στον πληθυσμό και τήν αποσύνθεση στο Κομιτάτο. Ό Κλιάσεφ γράφει, ότι στις αρ­χές τού Σεπτέμβρη τον εγκατέλειψαν οί 220 άνδρες του. Στο Δεμπένι, βρήκε πάλι τροφή και στέγη. Άλλά εκεί ένας βουλγαροδιδάσκαλος μέ τον Βούλγαρο μουχτάρη και άλλους, όπως γράφει, σκότωσαν έναν άλλο βουλγαροδιδάσκαλο, τον Τερπόφσκη, γιατί δέν τούς άφηνε νά παραδώσουν τά όπλα στους Τούρκους! "Αρχισαν λοιπόν αθρόα παράδοση τών όπλων και χωρίς πιέσεις. Τά Οπλα αυτά, πού μέ πολλές δυσκολίες μεταφέρονταν άπ' τά θεσσαλικά σύνορα, έπεφταν στά χέρια τών Τούρκων, μέ αρκετή ευκολία, όπως φαίνεται. Ο Κλιάσεφ γράφει ακόμη ότι στο Μακροχώρι παραδόθηκαν 100 όπλα, στο Μελά άλλα 30 (πού βά­ρυναν τον Γκέλε), άλλα 90 στο Τρίβουνο, περισσότερα στον "Αγιο Τίαντελεή-μονα και στήν περιοχή του. Ό Κλιάσεφ τά ανεβάζει σέ 300! Πήγε, λέγει, ο Μαρκώφ νά τιμωρήση τους υπευθύνους και εξοντώθηκε άπό τούρκικο απόσπα­σμα, πριν ακόμη κηρυχτή το κίνημα. Ό βουλγαροδιδάσκαλος Βαψωρίου Ιωάννης Καραγιάννης, χωρίς καθόλου νά βασανιστή, πρόδωσε τούς πάντες και τά πάντα.

Ό Dakin εξ άλλου αναγράφει τήν πληροφορία ότι τό Σεπτέμβριο τού 1903 παραδόθηκαν πολλά όπλα στο Τρίγωνο και σ' άλλα χωριά.

Ό Κλιάσεφ αναφέρει μέ σπαραγμό και μιάν άλλη αποστασία τών χωρι­κών, ακόμα βαρύτερη. Πολλά χωριά, λέγει, δπως ό Άπόσκεπος. ό Γάβρος, ή Βασιλειάδα, ή Χόλιστα και άλλα, ξαναγύρισαν στον ελληνισμό και τό Πατρι­αρχείο. ΤΗταν εκείνα, πού πριν ένα χρόνο, μέ τήν «ειρήνευση» και -ή ((συμφι­λίωση» είδαν ξαφνικά τό φώς τό αληθινό και δήλοοναν ότι έπρεπε πιά νά λογα-ριάζωνται ώς Βούλγαροι. Το βεβαιώνει και ό μητροπολίτης Καραβαγγέλης στά απομνημονεύματα του (σελ. 23-24). "Όταν έξαλείφθηκε προσωρινά ό κομιτατζήδικος εφιάλτης, οί χωρικοί ζήτησαν τήν προστασία τής γνώριμης τους εκκλησίας.

Και πραγματικά ό μητροπολίτης, ή δημογεροντία και όλος ό κλήρος τής Καστοριάς έθρεψαν, συντήρησαν και διαφύλαξαν πάρα πολλές εκατοντάδες γυ­ναικόπαιδα και χωρικούς, ακόμα και παλιούς Βουλγάρους, μέσα στήν Καστο­ριά και τά μοναστήρια. "Εβλεπαν εξ άλλου ότι τά χωριά τού Κώττα και τά άλ­λα ελληνικά χωριά ούτε κάηκαν ούτε έπαθαν τίποτα άπ' τούς Τούρκους, γιατί εΐχαν φροντίσει γι* αυτά ό μητροπολίτης, ό καπετάν Βαγγέλης, και ό Καραλί-βανος πού ήταν παλαιοελλαδίτης φυγόδικος, πρώην λήσταρχος, άμνηστευμένος άπ' τον σουλτάνο και στήν υπηρεσία τώρα τού στρατηγού Νεσάτ πασά.

Τη μεταστροφή πολλών χωριών τής Καστοριάς και Φλώρινας στον ελ­ληνισμό αναφέρει, αντλώντας από αγγλικές πηγές, και ό Dakin, πού προσθέ­τει ότι το ίδιο φαινόμενο παρατηρήθηκε τότε και στην περιοχή Σερρών. Παν­τού, όπου ή επιβολή και τρομοκρατία τών κομιτατζήδων εξασθένιζε, ξαναγύ­ριζαν οί ξενόφωνοι χωρικοί ((στά πάτρια», όπως λεγόταν εκείνη τήν εποχή.

Τό Σεπτέμβριο ήρθε στήν Καστοριά ό βουλευτής Καυταντζόγλου και μοί­ρασε, εκ μέρους τής ελληνικής κυβερνήσεως, χρήματα στους πρόσφυγες χωρι­κούς. Μιά αγγλική αποστολή επίσης, παρόλο πού ήταν φιλοβουλγαρική, όπως γράφει ό Καραβαγγέλης. Είναι όμως ακατανόητη υπερβολή ό ισχυρισμός του ότι διερμηνέας της ήταν ό... Σαράφωφ, ό τότε αρχηγός τού Κομιτάτου.

O Dakin γράφει ότι οί "Άγγλοι μίλησαν και μέ τό μητροπολίτη γιά τή φιλοσοφία και τήν ηθική τού Βούντ και εΐδαν στο γραφείο του κρεμασμένη τή φωτογραφία τής κεφαλής άρχικομιτατζή, τού Ποπτράικωφ, πού σκότωσαν αν­τρες τού Κώττα, πράγμα πού δεν ταίριαζε βέβαια καθόλου σέ γραφείο μητρο­πολίτη, "ίσως όμως και νά ήταν κεφάλι άγιου.

Αργότερα πήγε στήν Καστοριά μέ άδεια τού Χιλμή πασά έχοντας πολλά φορτία ρούχα και τρόφιμα γιά τή σχετική προπαγάνδα και ό Βούλγαρος μητρο­πολίτης Μοναστηρίου. Οί Καστοριανοί έκλεισαν τά μαγαζιά και μέ συλλαλη­τήριο ζητούσαν επιτακτικά άπ' τον καϊμακάμη νά διάταξη τήν άμεοη απομά­κρυνση του. Ό έπαρχος τηλεγράφησε στον Χιλμή πασά, μά δέν πήρε καμιά α­πάντηση. Αναπάντητα έμειναν και τά τηλεγραφήματα τού μητροπολίτη, τής δημογεροντίας, τών συντεχνιών κτλ. Τήν άλλη όμως μέρα 1000 και παραπάνω γυναίκες αγριεμένες, άφού πετροβόλησαν τό κατάλυμα τού Βουλγάρου μη­τροπολίτη και ήρθαν στά χέρια μέ τή στρατιωτική φρουρά του, κύκλωσαν τό διοικητήριο χωρίς νά τό κουνήσουν όλη τή μέρα. Μερικές μάλιστα πληγώθη­καν άπό τίς ξιφολόγχες τής φρουράς. Οί προσπάθειες τής αστυνομίας και τού στρατού νά τίς διάλυση δέν πέτυχαν. Τότε αναγκάστηκε πιά ό Χιλμή πασάς νά υποχώρηση. "Εφυγε ο ξένος και παρείσακτος μητροπολίτης μέ γιουχαϊσμούς άπ' τήν πόλη, όπου δέν υπήρχε ούτε ένας Βούλγαρος.

"Έφθασαν και στο Μοναστήρι αντιπροσωπείες φιλανθρωπικών συλλόγων άπ' τήν Αγγλία, την Αμερική και τήν άλλη Ευρώπη, πού μοίραζαν στους ά­στεγους και πρόσφυγες ρούχα, τρόφιμα, χρήματα, κάποτε πολύ λίγα. Ήταν προπάντων γηραλέες γεροντοκόρες τού άγγλοσαξωνικού κόσμου, πού στράφη­καν στή φιλανθρωπία, αφού ή καρδιά τους είχε στειρέψει πια για άλλα αίσθη­μα ca! "Έδειχναν κι' αυτές απροκάλυπτο φιλοβουλγαρισμό. Οί δικοί μας «πα­θόντες και πυροπαθείς», όπως τού Κρουσοβου και τού Ρακόβου, δέν ήταν πολ­λοί συμπαθείς σ' αυτές.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ..............ΕΔΩ

5 σχόλια:

  1. Τα λεγόμενα Blogs τα γνωστά Facebooks είναι περιορισμένης εμβέλειας. Κάντε παρακαλώ ένα κλικ στο ελληνικό τμήμα της Βικιπαίδειας και ειδικότερα στις ενότητες συζητήσεις των άρθρων Βασιλειάδα Καστοριάς, Οξυά Καστοριάς, Καστοριά Αυγή Καστοριάς, Λαοί και φύλα της αρχαίας Μακεδονίας που διαγράφηκε αντικανονικά από ομάδα χειριστών (εννοώ με ηυξημένα δικαιώματα διαμόρφωσης οριστικού κειμένου, ακόμα και φραγής) και θα διαπιστώσετε, ότι εν ονόματι δήθεν της ουδετερότητας των άρθρων δίνεται προτεραιότητα στο Δημήτριο Λιθοξόου, στις δευτερογενείς πηγές, όπως ονομάζουν τα δοκίμια και τις μελέτες κ.α. Dgolitsis - User of Wikipedia

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κε Γκολίτση,
    σας διαβεβαιώνω ότι τα blogs ή ακόμα και το facebook, δεν είναι καθόλου περιοροσμένης εμβέλειας. Έχουν μεγάλη δύναμη, η οποία φαίνεται και από την προσπάθεια φίμωσης(νόμος Καστανίδη) που γίνεται σήμερα από τους κρατούντες λόγω και των ειδικών περιστάσεων που παιρνάει η χώρα μας.

    Σε ότι αφορά την ελληνική βικιπαίδεια, κάντε κλικ εδώ και διαβάστε τις απόψεις μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Διάβασα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις σωστές σας απόψεις πλην όμως μένουμε στη θεωρία. Έχει δημιουργηθεί μιά ομάδα στη Βικιπαίδεια-ελληνικό τμήμα- που τελεί σε εγρήγορση για τη διαμόρφωση των κειμένων, που αφορούν ιδιαίτερα τη Μακεδονία και ειδικότερα την πρώτη περίοδο των ελληνοβουλγαρικών αναταράξεων με ανθελληνική κατεύθυνση. Όπως η σφαγή της Ζαγορίτσανης αντί του ορθού η μάχη της Ζαγορίτσανης, όπου δεν μπορείς να γράψεις ούτε μία λέξη. Παρακαλώ κάντε το κόπο και κάντε κλικ στο Dgolitsis- Βικιπαίδεια. Η σφαγή??? της Ζαγκορίτσανης (συζήτηση)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κε Γκολίτση,
    προσωπικά προσπάθησα να συνεισφέρω στην βικιπαίδεια, αλλά όπως έγραψα αυτή είναι τσιφλίκι μιας συγκεκριμένης ιδεολογικής αντίληψης, αυτής του εθνομηδενισμού ή ιστορικού αναθεωρητισμού.
    Όποιος θέλει και έχει τον χρόνο να αλλάξει τον ιδεολογικό και ενημερωτικό προσανατολισμό της βικιπαίδεια ας πάει και του εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΣΤΑ BLOGS ΤΩΝ ΙΔΙΟΤΥΠΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ,ΔΕΝ ΑΝΑΡΤΩΝΤΑΙ ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ-ΑΠΟΡΩ ΜΕ ΤΟΝ ΝΕΟΓΕΝΙΤΣΑΡΙΣΜΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΜΗΔΕΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ ΤΟΥΣ.-ΠΥΡΑΙΧΜΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σχόλια τα οποία θα περιέχουν Greekenglish, ύβρεις, μειωτικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς δεν θα αναρτώνται.