Όταν η Britannica ξαναγράφει την ιστορία, υπόθεση αδελφών Miladinov

Η εγκυκλοπαίδεια Britannica στο λήμμα με θέμα την «Μακεδονική Λογοτεχνία» ή «Macedonian literature» γράφει στην πρώτη παράγραφο….

Macedonian literature suffered an eclipse, but in the 19th century there appeared original lyric poetry written by Konstantin Miladinov, who, with his brother Dimitrije, compiled a notable collection of legends and folk songs that contributed to the development of a nascent Macedonian literature.

Η μακεδονική λογοτεχνία υπέστη μια έκλειψη, αλλά στο 19ο αιώνα εμφανίστηκε η αρχική λυρική ποίηση που γράφτηκε από τον Konstantin Miladinov, ο οποίος, με τον αδελφό του Dimitrije, σύνταξε μια ξεχωριστή συλλογή των μύθων και των λαϊκών τραγουδιών που συνέβαλε στην ανάπτυξη μιας δημιουργούμενης μακεδονικής λογοτεχνίας

.
Για να εξετάσουμε στο αν η Britannica ξαναγράφει την ιστορία ας δούμε το παρελθόν των αδελφών Miladinov.

Dimitrije Miladinov
Στη Βορειοανατολική Βουλγαρία η διαποτισμένη με την ελληνική παιδεία βουλγαρική διανόηση σε ελληνικά ή ελληνο-βουλγαρικά σχολεία (Sliven, Kotel, Svistov, Karlovo), μετά την υπογραφή της συνθήκης της Αδριανουπόλεως (1829) και την ίδρυση του πρώτου βουλγαρικού σχολείου στο Gabrovo (1835), υπό την επίδραση ρωσικών πανσλαβιστικών κύκλων και με κινητήριο δύναμη τις βουλγαρικές παροικίες της Οδησσού και της Κωνσταντινούπολης είχε ήδη αρχίσει να αποβαίνει ο κύριος μοχλός της βουλγαρικής εθνικής αφύπνισης. Έτσι, και στον ευρύτερο μακεδόνικο χώρο η σλαβική αφύπνιση εκδηλώθηκε ως βουλγαρική και οι κύριοι φορείς της ήταν απόφοιτοι ελληνικών σχολείων που μέσω της ελληνικής παιδείας και αργότερα υπό την επίδραση πανσλαβιστικών κύκλων διαμόρφωσαν μια βουλγαρική συνείδηση. Κυριότεροι εκπρόσωποι ήταν οι αδελφοί Dimitar και Konstantin Miladinov, ο Grigor Parlicev, ο Raiko Zinzifov, ο Partenij Zografski, ο Kuzman Sapkarev και άλλοι.

Ο Dimitrije Miladinov (1810-1826) από τη Στρούγκα σπούδασε στο ελληνικό σχολείο της Αχρίδας και αργότερα στη Ζωσιμαία Σχολή των Ιωαννίνων. Υπήρξε δάσκαλος στο ελληνικό σχολείο της Αχρίδας και του Κιλκίς δίδασκοντας αρχαία ελληνικά, νέα ελληνικά, λατινικά, και φιλοσοφία. Η ρήξη του με τον ελληνισμό επήλθε το 1845, όταν γνωρίστηκε με τον Ρώσο Πανσλαβιστή Victor Grigorovic, καθηγητή Σλαβολογίας στο Πανεπιστημίο του Kazan, που περιόδευσε στο ευρωπαϊκό τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας για την ανακάλυψη σλαβικών αρχαιοτήτων, όπως αναφέρθηκε. Προφανώς ο Grigorovic θεώρησε επιστημονικά άτοπη την ταύτιση των Αρχαίων Μακεδόνων με τους σλαβόφωνους χωρικούς του ευρύτερου μακεδόνικου χώρου και απόρησε που ο Miladinov δεν γνώριζε τη σλαβική γραφή. Τον προέτρεψε λοιπόν να ασχοληθεί με τη συλλογή των δημοτικών τραγουδιών και να συντάξει μια βουλγαρική γραμματική. Με την παρακίνηση του Grigorovic ο Dimitrije Miladinov μαζί με τον αδελφό του Konstantin επιδόθηκε στη συλλογή σλαβικών δημοτικών τραγουδιών της Μακεδονίας, τα οποία κατέγραψε με το ελληνικό αλφάβητο. Για τη συνάντηση αυτή μερικά χρόνια αργότερα ο Dimitrije Miladinov σε επιστολή του (20.8.1852) προς τον φίλο του Aleksandar Ekzarch ανέφερε:

«Όταν δίδασκα Θουκυδίδη στη Αχρίδα, ο Grigorovic αναφώνησε με ενθουσιασμό. «Είστε εσείς τα αδέλφια μας!». Ένιωσε ταραχή και δεν πίστευε ότι η σλαβική μας γλώσσα είναι η μητρική μας και η προπατορική μας. Όταν φθάσαμε και οι δύο στη γενέτειρα μου τη Στρούγκα, το βράδυ εξέφρασε την επιθυμία η μητέρα μου να τραγουδήσει. Κατέγραψε το τραγούδι και κατόπιν με παρακίνησε να συντάξω γραμματική της ομιλούμενης βουλγαρικής γλώσσας».
[Makedonija. Istorija i politiceska sadba, Tow I. (επιμέλεια έκδοσης P. Petrov), Σόφια 1994, σ. 189-190.]

Παρέμεινε για ένα χρονικό διάστημα στο Novi Sad και το Karlovic, όπου γνώρισε την πνευματική ζωή των Σέρβων. Το 1856 προσπάθησε να εισαγάγει τη βουλγαρική γλώσσα στο ελληνικό σχολείο του Prilep, προκαλώντας ελληνικές αντιδράσεις. Τέθηκε επικεφαλής της κίνησης στην Αχρίδα για την ίδρυση μιας Αυτοκέφαλης Βουλγαρικής Εκκλησίας και διοργάνωσε έρανο στη Μακεδονία για την ίδρυση βουλγαρικής εκκλησίας στην Κωνσταντινούπολη. Για τη δράση του κατηγορήθηκε από τον Μητροπολίτη Αχρίδας Μελέτιο. Λόγω των επαφών του με ρώσους διπλωμάτες συκοφαντήθηκε ως πράκτορας της Ρωσίας, φορέας πανσλαβιστικών επιδιώξεων, και οδηγήθηκε στις τουρκικές φυλακές της Κωνσταντινούπολης.

Konstantin Miladinov
Ο αδελφός του Konstantin (1830-1862) σπούδασε αρχικά στη Ζωσιμαία Σχολή και το Πανεπιστήμιο Αθηνών και αργότερα στη Ρωσία. Εξέδωσε στο Zagreb το 1861 με την οικονομική βοήθεια του καθολικού επισκόπου Strossmayer, θερμού οπαδού της ιδέας του γιουγκοσλαβισμού, τα συλλεγχθέντα δημοτικά τραγούδια ως «Βουλγαρικά Δημοτικά Άσματα» με το εξώφυλλο βρίσκεται στην αρχή του νήματος (Bilgarski Narodni Pesni, Sobrani ot Bratja Miladinovci Dimitrija i Konstantina i izdani ot Konstantina). Χαρακτηριστικό γνώρισμα είναι η λέξη Bilgarski (Βουλγαρικά) όπου οι Σλαβομακεδόνες της FYROM όταν το εκτύπωσαν ως «μακεδονικό» αφαίρεσαν την λέξη.

Έτσι λοιπόν με την προτροπή του Strossmayer μετέγραψε τα δημοτικά τραγούδια από τα ελληνικά στα σλαβικά. Πόση μεγάλη σημασία απέδωσε στο έργο του και πόσο επιθυ¬μούσε τα τραγούδια να γίνουν ευρύτερα γνωστά φαίνεται σε μια επιστολή του (31.1.1861) προς τον Βούλγαρο επαναστάτη και διανοούμενο Georgi Rakovski:

«Στο δελτίο παραγγελίας μου ονόμασα τη Μακεδονία Δυτική Βουλγαρία, όπως πρέπει να λέγεται, διότι οι Έλληνες στη Βιέννη μας διατάζουν σαν πρόβατα. Τη Μακεδονία τη θέλουν ως ελληνική γη και ακόμα δεν μπορούν να καταλάβουν πως δεν μπορεί να είναι ελληνική. Αλλά τι να κάνουμε με τα πάνω από δύο εκατομμύρια εκεί Βούλγαρους; Πραγματικά, ακόμα οι Βούλγαροι θα είναι τα πρόβατα και μερικοί Έλληνες οι ποιμένες; Πέρασαν οι εποχές αυτές και οι Έλληνες θα μείνουν μονάχα με το γλυκό τους όνειρο.»

Όταν πληροφορήθηκε τη φυλάκιση του αδελφού του, έσπευσε να τον επισκεφθεί στις φυλακές της Κωνσταντινούπολης, αλλά είχε την ίδια τύχη. Τον Ιανουάριο του 1862 οι δύο αδελφοί πέθαναν στη φυλακή από τύφο.

Επίλογος
Ότι και να γράψεις δυστυχώς είναι λίγα. Οι Σκοπιανοί όλα αυτά τα χρόνια ρίχνουν πολλά εκατομμύρια με επιχορηγήσεις σε ακαδημαϊκά κέντρα με αποτέλεσμα να έχουμε Αμερικάνους επιστήμονες τύπου Friedman(σε αυτό θα επανέλθω). Ίσως γιατί πράγματι ένα κατασκευασμένο μόρφωμα να μην έχει να επιδείξει τίποτα απολύτως και γιαυτό κατασκευάζει πολιτισμό, παράδοση και ιστορία. Ίσως αυτός που έγραψε αυτό το άρθρο να είναι επηρεασμένος από τον Σλαβομακεδονισμό. Αλλά αυτό δεν δικαιολογεί όμως στο να μην κάνει την στοιχειώδη ιστορική έρευνα. Ίσως βέβαια παίζει ρόλο και η εκ ατλαντικού πολιτική σε ότι αφορά την προώθηση της Σλαβομακεδονικής ταυτότητας. Άλλωστε Αμερικανός έφτιαξε την γραμματική της γλώσσας που κατασκεύασαν οι Τιτοικοί λόγιοι την δεκαετία του 40.

Βιβλιογραφία
1-Σπυρίδων Σφέτας, Η διαμόρφωση της Σλαβομακεδονικής ταυτότητας, Βάνιας, 2003
2-http://www.britannica.com/EBchecked/topic/354306/Macedonian-literature