Το blog, για τους λόγους που βιώνουμε προσωπικά, οικογενειακά και κοινωνικά, αλλάζει την κύρια κατεύθυνσή του και επικεντρώνεται πλέον στην Κρίση.
Βασική του αρχή θα είναι η καταπολέμηση του υφεσιακού Μνημονίου και όποιων το στηρίζουν.
Τα σχόλια του Κρούγκμαν είναι χαρακτηριστικά:
...Άρα βασιζόμαστε τώρα σε ένα σενάριο σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα είναι αναγκασμένη να «πεθάνει στη λιτότητα» προκειμένου να πληρώσει τους ξένους πιστωτές της, χωρίς πραγματικό φως στο τούνελ.Και αυτό απλώς δεν πρόκειται να λειτουργήσει....[-/-]....οι πολιτικές λιτότητας οδηγούν την οικονομία σε τόσο μεγάλη ύφεση που εξανεμίζονται τα όποια δημοσιονομικά οφέλη, υποχωρούν τα έσοδα και το ΑΕΠ και ο λόγος του χρέους προς το ΑΕΠ γίνεται χειρότερος.

Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011

Ο αριθμός των Σλαβομακεδόνων αποσχιστών ανταρτών που διέφυγαν στην Γιουγκοσλαβία σύμφωνα με τους ιστορικούς της FYROM.

Του Καθ. Ιάκωβου Μιχαηλίδη*

Οι κομμουνιστές αντάρτες, περίπου 60-70 χιλιάδες, εξαιρουμένων των 28 χιλιάδων παιδιών του «παιδομαζώματος», βρήκαν προσωρινό καταφύγιο κυρίως στην Αλβανία, στο Μπουρέλι και το Ελμπασάν, και δευτερευόντως στην Μπερκόβιτσα της Βουλγαρίας. Ορισμένοι επίσης κατέφυγαν στα γιουγκοσλαβικά εδάφη, παρά τον αποκλεισμό της μεθορίου από γιουγκοσλαβικής πλευράς. Για τους ηττημένους κομμουνιστές τα αλβανικά και τα βουλγαρικά εδάφη αποδείχθηκαν ο πρώτος από τους σταθμούς μιας οδύσσειας που επρόκειτο να ακολουθήσει. Πολύ σύντομα η κομμουνιστική ηγεσία φρόντισε για τη μεταφορά τους σε άλλες σοσιαλιστικές χώρες. Γύρω στους 16.500 αντάρτες μεταφέρθηκαν στη Σοβιετική Ένωση, 13.500 στην Τσεχοσλοβακία, 9.000 στην Πολωνία, 5.500 στη Ρουμανία, 2.000 στην Ανατολική Γερμανία, ενώ 9.000 παρέμειναν στη Βουλγαρία και κάποιοι στη Γιουγκοσλαβία.

Μεταξύ των ανταρτών που διέφυγαν σε ανατολικές χώρες ήταν και σημαντικός αριθμός Σλαβομακεδόνων, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους επάνδρωναν τα τμήματα του....
 «Λαϊκού Απελευθερωτικού Μετώπου» (στο εξής ΝΟΦ), που είχαν πολεμήσει στο πλευρό των δυνάμεων του ΔΣΕ. Σλαβομακεδόνες ήταν κατά βάση οι κομμουνιστές αντάρτες που κατέφυγαν στη Γιουγκοσλαβία και κυρίως στη Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας (ΛΔΜ). Ο προορισμός δεν τους ήταν βέβαια άγνωστος. Ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του '40 σλαβομακεδόνες αντάρτες πηγαινοέρχονταν στα Σκόπια στο πλαίσιο της συνεργασίας του ΚΚΕ με το Κομμουνιστικό Κόμμα Μακεδονίας (ΚΚΜ). Στα μέσα του 1944 για παράδειγμα ο Ναούμ Πέγιωφ, εκ των επιφανών στελεχών του «Σλαβομακεδονικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Μετώπου» (στο εξής ΣΝΟΦ), επικεφαλής μικρής ομάδας (80 περίπου ατόμων) σλαβομακεδόνων Σνοφιτών που επιδίωκαν την απόσχιση της ελληνικής Μακεδονίας, ήρθε σε ρήξη με την ηγεσία της οργάνωσης και αναγκάστηκε, για να μη συλληφθεί από τους άνδρες του ΕΛΑΣ, να καταφύγει στη Γιουγκοσλαβία. Ακολούθησε το φθινόπωρο του ίδιου έτους ο Ηλίας Δημάκης, γνωστότερος ως «Γκότσε», ο οποίος, επικεφαλής τάγματος 500 περίπου ανδρών που ανήκαν στο 28ο Σύνταγμα, τμήμα της 9ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ, συγκρούστηκε με τους ανωτέρους του και ακολουθώντας το παράδειγμα του Πέγιωφ διέφυγε κι αυτός στη ΛΔΜ. Μετά τα Δεκεμβριανά, στη διάρκεια του 1945, η διαρροή των Σλαβομακεδόνων προς τις γειτονικές χώρες διογκώθηκε. Στα τέλη του 1945 ο αριθμός των σλαβομακεδόνων προσφύγων από την Ελλάδα στη ΛΔΜ ανήλθε σε 8.500 χιλιάδες άτομα περίπου, που ήταν κατανεμημένα ως εξής:

<><><><><> 
Περιοχή
Άνδρες
Γυναίκες
Παιδιά
Σύνολο
Σκόπια
177
54
39
270
Τίτο Βέλες
185
151
207
543
Νεγκότινο
142
106
184
432
Γευγελή
145
103
103
351
Μοναστήρι
1.000
350
600
1.950
Πέτροβετς
112
128
165
405
Καβαντάρτσι
85
84
139
308
Στρώμνιτσα
180
172
170
522
Ράντοβιτς
103
95
144
342
Σφέτι Νικόλα
115
125
180
420
Στιπ
125
128
172
425
Κότσανι
100
95
142
337
Κουμάνοβο
70
53
65
188
Μάζαρι
65
90
66
221

Τσάρεβο
17
16
23
56

Τέτοβο
4
4
1
9

Περλεπές
160
155
265
580

Κρούσοβο
92
76
111
279

Περιοχή Μοναστηρίου
420
220
340
980

Βίνιτσα
27
26
33
86

Σύνολο
3.328
2.186
3.150
8.664


Σύμφωνα επίσης με σλαβομακεδονικές πηγές, από το Μάρτιο του 1945 έως τα τέλη του 1946 στη ΛΔΜ κατέφυγαν περίπου 20 χιλιάδες Σλαβομακεδόνες από την Ελλάδα. Πολλοί από αυτούς μάλιστα (γύρω στα 6 χιλιάδες άτομα) είχαν βρει προσωρινό καταφύγιο στη Βουλγαρία και, μέσω των βουλγαρογιουγκοσλαβικών συνόρων, έφταναν τώρα στη Στρώμνιτσα, από όπου διοχετεύονταν στο εσωτερικό της ΛΔΜ.

Οι πρώτοι αυτοί σλαβομακεδόνες φυγάδες και πρόσφυγες αντιμετωπίστηκαν πολύ ευνοϊκά από την ηγεσία και το λαό στη ΛΔΜ. Πολλοί από αυτούς τοποθετήθηκαν σε διάφορες δουλειές, ενώ αρκετοί ήταν και όσοι εντάχθηκαν στον τοπικό στρατό των παρτιζάνων και επέστρεψαν στην ελληνική Μακεδονία για να συνεχίσουν, υπό τη σημαία του ΚΚΜ, τον αγώνα τους. Εκείνο πάντως που μπορεί κανείς να παρατηρήσει με σχετική ασφάλεια για τους σλαβομακεδόνες φυγάδες και πρόσφυγες στη ΛΔΜ την περίοδο 1944-1949 είναι ότι η απομάκρυνση τους βορείως των συνόρων της ελληνικής επικράτειας είχε κατά βάση χαρακτήρα προσωρινό. Αποσκοπούσε αφενός στην αναζήτηση ασφαλούς καταφυγίου, όταν εντείνονταν οι επιθέσεις του εθνικού στρατού εναντίον τους, και αφετέρου στην εξεύρεση βάσης σχεδιασμού, ανεφοδιασμού και εξόρμησης για τις μελλοντικές επιχειρήσεις στο έδαφος της ελληνικής Μακε­δονίας. Αντίθετα, μετά το δραματικό τέλος του Εμφυλίου Πολέμου, η καταφυγή στα γιουγκοσλαβικά εδάφη αποδείχθηκε για τους περισσό­τερους σλαβομακεδόνες αντάρτες ως η πλέον ενδεδειγμένη, αναγκαστι­κή και μόνιμη επιλογή τους.
Συνολικά υπολογίζεται πως 25-30 χιλιάδες Σλαβομακεδόνες περίπου, εξαιρουμένων πάντοτε των απαχθέντων παιδιών, βρίσκονταν στα τέλη του 1949 στη Γιουγκοσλαβία (περίπου 20 χιλιάδες άτομα), στη Βουλγαρία και την Αλβανία. Ο αριθμός αυτός προκύπτει, όπως θα αναλυθεί στη συνέχεια, από ανέκδοτα στοιχεία των οργανώσεων των σλαβομακεδόνων προσφύγων στη Γιουγκοσλαβία, αφού έως σήμερα, σε αντίθεση με το φαινόμενο της προσφυγιάς στις υπόλοιπες ανατολικές χώρες, που έχει διερευνηθεί εξονυχιστικά από γιουγκοσλάβους (κατά τεκμήριο σλαβομακεδόνες) ιστορικούς, είναι εντυπωσιακή η ανυπαρξία επιστημονικών μελετών από τους ίδιους για το ζήτημα αυτό στη χώρα τους. Σύμφωνα λοιπόν με τους σλαβομακεδόνες ιστορικούς, ο αριθμός των κομμουνιστών φυγάδων και ο αριθμός των Σλαβομακεδόνων στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, πλην της Γιουγκοσλαβίας, κατανεμήθηκε ως εξής:
Χώρα
Σύνολο
Έλληνες
Σλαβομακεδόνες
Ρουμανία
9.100
5.100
4.000
Τσεχοσλοβακία
11.941

3.800
Πολωνία
11.475
5.969
5.479
Ουγγαρία
7.676
4.357
3.299
Σοβιετική Ένωση
11.997

2.954
Βουλγαρία
3.210
103
Γιουγκοσλαβία



Σύνολο
55.981

19.912

Η απομάκρυνση των σλαβομακεδόνων ανταρτών από την Ελλάδα ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την ερήμωση πολλών χωριών στις περιοχές Φλώρινας, Καστοριάς και Αλμωπίας. Σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς, από τους 7.663 κατοίκους της περιοχής των Πρεσπών το 1940, είχαν απομείνει μόλις 1.319 μία δεκαετία αργότερα.  Ακόμη, σύμφωνα με την απογραφή του 1951, είχαν ερημωθεί 46 χωριά στις περιοχές Φλώρινας, Καστοριάς και Αριδαίας. Θα πρέπει επίσης να επισημανθεί πως, με βάση το ψήφισμα ΛΓ', οι φυγάδες αντάρτες απώλεσαν την ελληνική ιθαγένεια, ενώ δημεύθηκαν οι περιουσίες τους.  Σύμφωνα με τους υπολογισμούς σλαβομακεδόνων ιστορικών, την περίοδο 1947-1963, 22.226 άτομα, εκ των οποίων περίπου 15 χιλιάδες Σλαβομακεδόνες, έχασαν την ελληνική ιθαγένεια.

*Απόσπασμα από το άρθρο με τον τίτλο «Σλαβομακεδόνες πολιτικοί πρόσφυγες στην Γιουγκοσλαβική Μακεδονία», το οποίο είναι δημοσιευμένο στο συλλογικό βιβλίο «Πρόσφυγες στα Βαλκάνια, Μνήμη και ενσωμάτωση» των εκδόσεων «Πατάκη» και «Ιδρύματος Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα». Παραπομπές, πρωτογενείς πηγές αλλά και η συνέχεια του άρθρου στο βιβλίο.

8 σχόλια:

  1. αν ξεπερνουσαν τις 30.000 οι κουμμουνιτες φιλε θα ειχαν μπει στην αθηνα.ο αριθμος των 70.000 ειναιεξωπραγματικος και δινει το στιγμα της σοβαροτητας του δημοσιευματος.
    νικ.-

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. 55.981 είναι το σύνολο,
    και ανάμεσα σε αυτούς είναι και γυναικόπαιδα που με τον ένα ή τον άλλον τρόπο πολέμησαν με το μέρος του NOF και ΔΣΕ,
    καλό επίσης όταν χαρακτηρίζεις ασόβαρο κάποιο άρθρο να φέρνεις και στοιχεία και όχι να πετάς ένα πυροτέχνημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. απο που προκυπτει 55.981 ακριτα?πηγη?
    νικ.-

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Είναι από σκοπιανά βιβλία και τα αναφέρει ως πηγές και παραπομπές ο Μιχαηλίδης στο βιβλίο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. H ενσταση μου ειναι οχι για τους σνοφιτες αλλα για τον αριθμο των ανταρτων του δσ ,γιατι κατα την πληροφορηση μου ποτε δεν ξεπερασε τους 30000 ενεργους ανταρτες,αρκει μονο να αναφερω οτι στην τελευταια μαχη στον Γραμμο οι του δσ ηταν στο συνολο ,μαχιμοι και μη ,9000 αρα συμπεραινω οτι στους 68000 η΄70000 ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑΤΟΣ.για τους μακεντονσκι δεν εχω ακριβη νουμερα.
    νικ-

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η Λάιου σε μελέτη της στο βιβλίο των Ιατρίδη/Σμιθ/Μπερετζεν για τον εμφύλιο, χρησιμοποιώντας όλες σχεδόν τις αναφορές που υπήρχαν υποστήριξε ότι...

    -δεν είναι δυνατόν να υπολογιστεί με βεβαιότητα ο μέγιστος αριθμόςς
    -Εκτιμά ότι 70.000 ήσαν τα μέλη του ΔΣΕ από τους οποίους οι 25.000 ήσαν οι μάχιμοι αντάρτες.

    Έχω την εντύπωση ότι και ο Μιχαηλίδης όταν μιλάει για 60-70 χιλιάδες κάτι τέτοιο εννοεί. Ξέρεις μπορεί να πήγαν 55 χιλ στην Αν. Ευρώπη, αλλά έμειναν και εδώ κάποιες χιλιάδες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ειδα εχθες μια διαφημιση στο ταξιδιαρικο καναλι για τα κρασια της φτυρομ και κοντεψα να παθω εγκεφαλικο που φτασαμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. TO 70.000 χιλλιάδες είνια εξωπραγματικο δεν υπάρχει περίπτωση μετα βίας ήταν 20.000 μάχιμοι που στο τέλος δεν ξεπερνούσαν τους 10.000

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σχόλια τα οποία θα περιέχουν Greekenglish, ύβρεις, μειωτικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς δεν θα αναρτώνται.