Πιστεύω αυτή που ερμηνεύει τις πηγές αντικειμενικά και χωρίς προειλημμένες αποφάσεις. Αυτή που δεν κάνει ιστορικούς αναχρονισμούς, αυτή που στο τέλος συνάδει με το συμφέρον του κάθε λαού και τη διαχρονική παρουσία του στο χωροχρονικό συνεχές , διότι έτσι στηρίζει το μόρφωμα έθνος/ κράτος στη σύγχρονη γεωπολιτική του οντότητα, δίδοντας του αυτοσεβασμό που αντανακλά και στις τρίτες χώρες ( συμμάχους, συνομιλητές , αλλά και ανταγωνιστές ) για να μπορεί ισχυρό να λειτουργήσει για το συμφέρον των πολιτών του και όχι υπηκόων του ( υπό + ακούω).
Δεν αποδομούμε μόνοι μας και από μέσα αυτό που με κόπο οι πρόγονοι και εμείς στηρίξαμε, διότι όπως καλά ξέρουμε από την ιστορία ( οι αυτοκρατορίες ή/ και τα κράτη ) πέφτουν από «μέσα». Ο εξωτερικός εχθρός, απλώς σε βρίσκει «αυτοτραυματισμένο» και σε «αποτελειώνει». Η άλλη πλευρά θεωρεί ότι στ' όνομα της αλήθειας ( ποιας απ' όλες άραγε ;) αποδομείς τα πάντα για να είσαι political correct!!!
Η ιστορία είναι αντικειμενική και η ερμηνεία της υποκειμενική. Η ιστορία πρέπει να...
αντιμετωπίζεται ως ενιαίο σύνολο και όχι να απομονώνονται μόνον στιγμές της (εκτός και ενδιαφέρει τον ερευνητή αυτό καθ' αυτό το γεγονός), άλλως μπορεί να βγουν στρεβλά συμπεράσματα. Οι όψιμες, αλλά καθόλου καινοφανείς ερμηνείες δεν προσδίδουν απολύτως τίποτα στην παιδείας μας, παρά μόνον σύγχυση και διχόνοια (το εθνικό μας σπορ).
Η αληθινή παιδεία ας αναζητηθεί στις επιστολές του Δ. Σολωμού προς το δικαστή Τερτσέτη, ή στο λόγο του Κολοκοτρώνη στην Πνύκα προς τους νέους, η δε σχολική «παιδαγωγική ιστορία» επ' ουδενί μπορεί να ταυτιστεί με την απόλυτη αλήθεια ( που αφορά εν πρώτοις τη διαρκή επιστημονική έρευνα ), διότι πως θα εξηγήσεις σ' ένα παιδί τον αθυρόστομο τραχύ χαρακτήρα του Καραϊσκάκη και ταυτόχρονα τον «καθαγιασμένο» αγώνα του, όταν το παιδί ζει ακόμα στον κόσμο του απόλυτα καλού ( ναι/μπράβο) και κακού (μη κακά), χωρίς να μπορεί να διακρίνει τις ενδιάμεσες αποχρώσεις και το «συναμφότερον». Αυτά θα έρθουν με την εμπειρία της ζωής, συν τω χρόνω. Όλα τα άλλα μόνο σύγχυση και απόρριψη του δημιουργούν και τελικώς αποκόβεται από τον ιστό. Αποκόβεται από την παράδοση του, πελαγοδρομεί χωρίς στήριγμα και τα παιδιά χρειάζονται στηρίγματα και σημεία αναφοράς. Θέλουν πρότυπα , αν δε δεν τους δώσουμε θα τ' αναζητήσουν αλλού και ίσως είναι προς ζημία τους.
[Δρ. Δημήτρης Σταθακόπουλος, ΣΚΑΙ – 1821. Τα ημαρτημένα (Οι αστοχίες), σελ. 9-10]
Τι είναι υποκειμενική- ιστορική ερμηνεία;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι είναι αντικειμενική- ιστορική ερμηνεία;
Χωρίς να είμαι Σταθακόπουλος, η υποκειμενική-ιστορική ερμηνεία έγκειται στην αναζήτηση κριτηρίων για την επιλογή της ορθής ερμηνευτικής εκδοχής που συνόδευσαν το ιστορικό γεγονός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αντικειμενική – τελολογική ερμηνεία διαφοροποιείται από την υποκειμενική, καθώς δεν βασίζεται, όπως η δεύτερη, στην πραγματική ή εικαζόμενη βούληση κανενός υποκειμένου, αλλά χρησιμοποιεί ως κριτήριο την αντικειμενική δικαιολόγηση με βάση την επίδραση συγκεκριμένων ιστορικών, κοινωνικών και πολιτικών συνθηκών.
Π,χ η Αγία Λαύρα θεωρείται ως ιστορικό γεγονός, σαν ένα προϊόν αποφάσεων που πάρθηκαν και πράξεων που τελέστηκαν από συγκεκριμένους ανθρώπους και υπό την επίδραση συγκεκριμένων ιστορικών, κοινωνικών και πολιτικών συνθηκών.
Η "Σωστή Ιστορία" είναι "......αυτή που στο τέλος συνάδει με το συμφέρον του κάθε λαού και τη διαχρονική παρουσία του στο χωροχρονικό συνεχές".
ΑπάντησηΔιαγραφή... και άλλες σοβαρές "επιστημονικές" απόψεις.
Ο Δρ. δεν είναι επιστημολογικά ...ανάπηρος
Αντικειμενικό είναι ένα γεγονός όταν συμβαίνει, αφ' εαυτού, χωρίς περαιτέρω ερμηνεία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥποκειμενικό, είναι το πως οι θεατές/ μάρτυρές του το αντιλαμβάνονται και το περιγράφουν.
Καταγραφικό γίνεται όταν κάποιος εκ των θεατών/ μαρτύρων ή ένα τρίτο πρόσωπο που του το αφηγήθηκαν το καταγράφει και το δημοσιοποιεί.
Ιστορική αντικειμενική έρευνα/ καταγραφή είναι όταν κάποιος απλά παρουσιάζει τα γεγονότα που βρήκε σε έρευνα που έκανε στα αρχεία των καταγραφέων ( που έτσι και αλλιώς εμπεριέχουν υποκειμενισμό ).
Ιστορική υποκειμενική έρευνα είναι όταν κάποιος εκφράζει εμφανώς τις υποκειμενικές του απόψεις, ερμηνεύοντας τις πηγές των μαρτύρων που έτσι και αλλιώς , όπως προαναφέρθηκε εμπεριέχουν υποκειμενική αντίληψη/ προσλαβάνουσα. Υποδιαιρεση είναι και η διατεταγμένη υποκειμενική καταγραφή λόγω πολιτικού ή οικονομικού συμφέροντος.
Συμφέρουσα για κάποιον είναι η παρουσίαση των γεγονότων , ούτως ώστε χωρίς να λέει ψέματα, τονίζει τα υπέρ και δεν αναφέρει ή υπερτονίζει τα αρνητικά.
Το τελευταίο είναι η συνήθης δικαστηριακή πρακτική που εφαρμόζεται στα δικαστήρια από τους συνηγόρους, ( εκτός της περίπτωσης των ποινικά κολασίμων ψευδομαρτύρων ) παρότι οι ίδιοι μπορεί να γνωρίζουν από τα στοχεία του φακέλλου ή την μαρτυρία του πελάτη τους και τα αδύνατα σημεία της υπόθεσης, τα οποία όμως δεν υπάρχει λόγος να αναφέρουν στην υπεράσπισή τους.
Επομένως, επειδή ο κ. Σταθακόπουλος εκτός από κοινωνιολόγος της ιστορίας της οθωμανικής περιόδου ( με πάμπολλα άρθρα, βιβλία, τουρκομαθής κ.λ.π και ο μόνος εκτός ΣΚΑΙ επιστήμονας ) που τελικώς το ΣΚΑΙ ( ειδικά ο κ. Μιχαηλίδης και ο κ. Πορτοσάλτε . βλ. και ΝΕΤ εκπομπή ΚΟΥΤΙ της ΠΑΝΔΩΡΑΣ του κ. Μπαξεβάνη, περιοδικό ΝΕΜΕΣΙΣ , εφημερίδα ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ www.apogonoi1821.gr www.antibaro.gr κ.λ.π ) παραδέχθηκαν την αρθογραφία/ αντίκρουσή του ως τεκμηριωμένη, είναι Δικηγόρος και επειδή και ο γράφων είμαι δικηγόρος, με συναδελφική αντίληψη, ερμηνεύω το εξής:
Τα ιστορικά γεγονότα είναι αυτά που είναι και γίναν όπως έγιναν, με τα καλά και τα κακά τους ( αντικειμενικό γεγονός ) .
Οταν τα καταγράφουμε ή πλέον σήμερα τα περιγράφουμε/ ερμηνεύουμε καταφανώς εμπεριέχουν υποκειμενισμό ( παρότι θέλουμε τάχα να τους προσδίδουμε αντικειμενισμό ), π.χ αλλιώς περιγράφουν τον εμφύλιο οι αριστεροί και αλλιώς οι δεξιοί. Ο καθένας υπερτονίζει τα "καλά" του και υποβαθμίζει τα κακά.
Ν.Τ
Δικηγόρος Θεσσαλονίκης
2 ) Εν προκειμένω λοιπόν σύμφωνα με τον Σταθακόπουλο, όταν προβάλουμε την ελληνική ιστορία σε σχολεία και πλατύ μη εξειδικευμένο κοινό, πρέπει να χρησιμοποιούμε την λογική της υπεράσπισης του συνηγόρου ( που προανέφερα ) . Αντιθέτως όταν κάνουμε έρευνα και μιλάμε σε εξειδικευμένο κοινό μπορούμε να λέμε και πιό σοκαριστικά πράγματα, όπως ομοίως κάνει ο συνήγορος με τον πελάτη του στο γραφείο του και όχι φυσικά ενώπιον του ακροατηρίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα παραπάνω είναι βασικές αρχές που διδάσκονται από το πρώτο έτος της Νομικής, του Πολιτικού, της Κοινωνιολογίας της Ιστορίας κ.λ.π και αυτό προτείνει να κάνει το Υπουργείο Παιδείας ή ο ΣΚΑΙ όταν "εκλαϊκίζουν" την ιστορία, δηλ. να την χρησιμοποιούν για το όφελος του συνόλου και την δημιουργία αξιών και όχι να τονίζουν τα κακά ( που σίγουρα υπάρχουν ), διότι τότε απαξιώνονται τα πάντα και δεν υπάρχουν πρότυπα, αλλά μπαχαλίαση, αφού ο άνθρωπος/ πίθηκος σύμφωνα με τον ΝΙΤΣΕ ρέπει προς το κακό και βλαπτικό ακόμα και για τον ίδιο του τον εαυτό, εάν δεν έχει/ δημιουργήσει αξιακό κώδικα. Μετά θα μπεί στις λεπτομέρειες και θα μπορεί να διαχειριστεί τα κακά του. Ο δε Σταθακόπουλος επειδή τον έχω ακούσει σε ομιλίες , αλλά και αγορεύσεις του ξέρει πολύ καλά τι λέει γράφει και υποστηρίζει, και δεν είναι τυχαίο που τον μνημονεύουν και Τούρκοι ιστοριογραφοι στις βιβλιογραφίες τους ( π.χ ο Sukru Ilicak , Harvard ).
Επομένως αγαπητέ Ανώνυμε, ο Σταθακόπουλος δεν είναι επιστημολογικά ανάπηρος ( άραγε εσύ πως τον κρίνεις, έχεις κάποια Υπερ επιστημονολογική ιδιότητα ; και εάν ναι πιά ; Εχεις γράψει και κριθεί για κάτι ; ή κρύβεσαι στην οχλαγωγική ανεύθυνη ανωνυμία του ελληνάρα ξερόλα ; ), αντιθέτως χωρίς να θέλει να προσβάλει το αναγνωστικό κοινό και χωρίς να παραβλέπει το γεγονός πως κάποιοι ίσως ξέρουν τα ίδια ή περισσότερα από αυτόν ιστορικά στοιχεία ( όπως ίσως εσύ ) θεωρεί πως το πλατύ τηλεοπτικό κοινό δεν πρέπει να παρασύρεται σε πλήρως αποδομητικούς νεολογισμούς, που έστω και εάν έχουν στοιχεία αληθείας δεν είναι συμφέρουσες για το λαό , έστω και εάν μιλάνε εξ ονόματός του. Βασική νομική και διπλωματική αρχή.
Κάτι άλλο δεν εχω να προσθέσω.
Φιλικά.
Ν.Τ
Δικηγόρος Θεσσαλονίκης
Ν.Τ., πολύ ενδιαφέρουσες οι επισημάνσεις σου
ΑπάντησηΔιαγραφή